Wychowanie, jak mówił bł. Edmund Bojanowski, to „(…) Pierwszem jednoczeniem ducha ze zmysłowością.” Odbywa się to integralnie, czyli całościowo, nie omijając żadnej sfery. Dzisiejszy świat kulturalny, gdzie tak różne zagrożenia są niebezpieczne dla Najmłodszych, staramy się ochraniać je poprzez codzienną modlitwę, pogadanki tematyczne, wdrażanie Rodziców w rozumne dobieranie np. bajek dla swych Pociech. Stąd czytamy „Zajmując się dziećmi ± mówi ks. Kajsiewicz w mowie pogrzebowej ± musiała z kolei pomyśleć o przyrodzonej i pierwszej ich mistrzyni, matce, musiała pomyśleć o rodzinie. Z rodzin składa się naród, wielka rodzina, jak rodzina jest małym narodem.” (Gigilewicz E., M. L. Opiela (red.) Prace, szkice i materiały E. Bojanowskiego, Tom II, str. 85). Bo po co jest Ochronka? Otóż „Ochrona = ochranianie, szanowanie, oszczędzanie całości, nienaruszalność – schronienie – zachowanie. Ochraniać = nienaruszać, nienaruszenie zachować, od szkody ustrzec szanując, zachować…” (bł. Edmund Bojanowski). Jednak misja ta nie byłaby możliwa gdyby nie zaufanie Rodziców, którzy jako pierwsi Wychowawcy i Nauczyciele swych Dzieci, powierzają ich opiece Sióstr. Za tą codzienną współprace a nade wszystko za zaufanie serdecznie dziękujemy. Z tym właśnie związany był uroczysty dzień w naszej Ochronce. Podczas porannej modlitwy – Maryi zawierzaliśmy naszych Rodziców, Dziadków, wyrażając wdzięczność za ich trud. Później podczas wspólnego spotkania Dzieci dziękowały Siostrom, Paniom za ich codzienną misję wychowania. s. Dorota Gościńska