3 latki

Modlitwa: Dzień Bożej Opatrzności

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Opatrzności Boża – czuwaj nad nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe:

„Ukłon z krążkiem na głowie” – dziecko maszeruje z krążkiem (książką) na głowie, wykonuje „dygnięcie” i stara  się, by krążek nie spadł z głowy. ,,Kto potrafi tak jak ja” dziecko próbuje utrzymać równowagę podczas naśladowania czynności demonstrowanych przez rodzica: rysowania na podłodze kółka palcami stóp – stania na jednej nodze jak bocian – podnoszenia kolana i przekładania pod nim woreczka – stania na jednej nodze i próby klaśnięcia nad głową – chodzenia z woreczkiem na głowie – chodzenia z woreczkiem na stopie – obracania się dookoła i stania na jednej nodze – stania na jednej nodze i klaskania nad głową – chodzenia z zamkniętymi oczami w przód, a następnie w tył.

 

„Dziwne kroki” – rodzic określa dystans do pokonania, dziecko skacze jak żabka, zajączek, stawia duże kroki jak bocian, czapla, żuraw itp. Zabawę można urozmaicić, przeliczając kroki poszczególnych zwierząt lub porównując liczbę kroków.

 

„Chusteczka”– dziecko siada przy stole, trzyma w ręku chusteczkę higieniczną. Rodzic prosi, by dziecko: położyło chusteczkę przed sobą na stoliku, nabrało w policzki powietrza i mocno na nią – dmuchało, położyło chusteczkę na dłoni i ją zdmuchnęło –wzięło chusteczkę za dwa rogi i podmuchało pod chusteczkę, tak aby drugi koniec się – unosił, przyłożyło złożoną chusteczkę do nosa, nabrało powietrza ustami, a wydmuchnęło powietrze nosem w chusteczkę.

 

„Co można robić kredkami?” – zabawa dydaktyczna:

Dziecko wymyśla, do czego można wykorzystać kredki, dowiaduje się czym różni się rysowanie (rysuje coś samo) od kolorowania (koloruje gotowy szablon).

 

Słuchanie bajki, rozmowa na jej temat.

„Bajka o zielonej kredce”

Pewnego dnia, bardzo wcześnie rano, kiedy wszyscy jeszcze spali, w małym pudełku spały także kolorowe kredki.

Spała kredka niebieska, której śniło się niebo, spała kredka pomarańczowa i śniły jej się pomarańcze, żółtej kredce przyśniła się żółta cytryna, a zielonej kredce nic się nie śniło, bo właśnie się obudziła. Przeciągnęła się, ziewnęła i cichutko wyszła z pudełka. Rozejrzała się zielona kredka dookoła i zobaczyła, że wszyscy jeszcze śpią.
– Zrobię im niespodziankę i narysuję coś ślicznego – mruknęła i szur-szur-szur, narysowała wielkiego, puszystego, zielonego kota.
– Pobudka! – zawołała zielona kredka. – Pobudka, zobaczcie, co wam narysowałam!
Zaspane kredki wstawały powoli, ziewały, przecierały oczy ze zdumienia i… nagle wszystkie zaczęły się śmiać:
– Co to za kot, zielony kot, kto to widział zielonego kota!
Zielona kredka jeszcze bardziej pozieleniała ze złości:
– Co wam się nie podoba? Czy kot nie jest piękny? Ma sterczące uszy, długi ogonek i puszyste futerko.
– Tak, ale kot nie może być zielony – powiedziały kredki.
Zielona kredka była bardzo zasmucona.
– Tak się starałam, a wam się nie podoba.
– Nie martw się, ty możesz narysować piękną, zieloną trawę i zielone listki, i zielony las, i zielony ogórek, i…
Ale zielona kredka już nie słuchała, zabrała się szybko do roboty i narysowała – wiesz co? – narysowała zieloną żabkę.

 

Słuchanie piosenki, ruchowa improwizacja utworu.

„Miś i Margolcia – Kolorowe kredki Piosenki dla dzieci”, kliknij TUTAJ.

 

Kolorowanie obrazków związanych z bajką, dobieranie odpowiednich kolorów.

(załącznik nr 1)

 

„Od najmniejszej do największej kredki”

Do zabawy będą potrzebne kredki (mała, średnia i duża, ilość kredek o różnej wielkości dostosujcie do możliwości rozwojowych dziecka) zadaniem dziecka będzie ułożenie kredek od najmniejszej do największej.

 

„Kolorowe kredki”

Przygotowujemy kredki w różnych kolorach. Rodzic prosi by dziecko pokazało kredkę w danym kolorze np. niebieskim i znalazło w pobliżu rzecz w tym samym kolorze.

„Kredka do kredki” – zabawa muzyczno – ruchowa:

W pokoju przyczepiamy w różnych miejscach obrazki z kolorowymi kredkami. Dziecko otrzymuje jeden obrazek kredki i razem z nim, w czasie grania muzyki wesoło poruszają się.  Na przerwę w muzyce musi jak najszybciej ustawić się przy obrazku z odpowiednim kolorem kredki. Zabawę powtarzamy w zależności od ilości kredek umieszczonych w pomieszczeniu.

(załącznik nr 2)

 

„Struganie kredek”

Zawody w struganiu kredek. Kto pierwszy zastruga złamaną kredkę – kochani rodzice na początku zademonstrujcie dziecku jak to się robi i oczywiście pozwólcie mu wygrać J UWAGA! Nie wyrzucajcie ostrużyn z kredek przydadzą się Wam później.

 

„Kałużnowy deszcz” – zabawa ruchowa do muzyki met. C. Orffa.

Dziecko spaceruje po pokoju, zbiera kredki rozsypane przez rodzica i układają je we wskazanym miejscu.

 

„Fasolinki – Kałużowy deszcz ?️ Piosenki dla dzieci ☂️”, kliknij TUTAJ.

 

„Obrazek z kredkowych ostrużyn” – wyklejanie szablonu kredki ostrużynami z kredek (najlepiej ołówkowych + klej Magic). (załącznik nr 3)

 

„Falujące kartki” – zabawa muzyczno – ruchowa met. M. Bogdanowicz ćwicząca małą motorykę.

Dziecko trzyma białą kartkę papieru, unosi ją w górę i w dół, faluje, podrzuca, pozwala swobodnie opadać. Rodzic włącza muzykę, a dziecko wystukuje rytm na kartce wierzchem dłoni, spodem dłoni, dłonią zaciśniętą w pięść, kciukiem. Posługując się raz prawą, a raz lewą ręką.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy mówiłem/am rodzicom prawdę?

Komu chcę podziękować?

Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zamieszczone są TUTAJ.

 

 Modlitwa: Dzień Anioła Stróża

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Aniele Boży Stróżu mój – opiekuj się nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe z woreczkami :

• Dziecko trzymaj woreczek w lewej lub prawej ręce i biega swobodnie, wymijając zręcznie przedmioty napotkane na drodze. Na gwizdek zatrzymuje się, kładzie woreczek na głowie, idzie kilka kroków w przód, siada skrzyżnie, następnie wstaje, zdejmuje woreczek z głowy i powtarza bieg.
• Dziecko stoi w małym rozkroku, woreczek trzyma oburącz przed sobą. Na polecenie przenosi woreczek oburącz za głową (łokcie w górze, cofnięte w tył), puszcza woreczek za plecami, następnie skłania się w przód, chwyta woreczek oburącz, podnosi go w przód.
• Siad skrzyżny, woreczek na głowie, ręce złożone na kolanach, plecy proste. Skłon tułowia w lewo (bardzo wolno) – woreczek spada na podłogę. Podnieść woreczek lewą ręką, położyć go na głowie i ćwiczenie wykonać w prawą stronę.
• Leżenie przodem, woreczek pod brodą, trzymany oburącz za rogi. Uniesienie na moment w górę klatki piersiowej i łokci, a następnie powrót do leżenia. Ćwiczenie powtarzamy kilka razy, trzymając cały czas woreczek.
• Woreczki leżą na podłodze, przy każdym stoi dziecko. Na plecenie rodzica dziecko przeskakuje worek obunóż, skacze w przód i tył.
• Leżenie tyłem, nogi zgięte w kolanach, ustawione na podłodze skulnie. Woreczek między stopami. Podnoszenie nóg w górę w pion z jednoczesnym głębokim wdechem i stawianie na ziemi z wydechem.

Oglądanie bajki „Ethan maluje kształty farbą” – rozmowa na jej temat:

Czym malowane był kształty?

Jakie kształty były w bajce?

 

 „Ethan maluje kształty farbą ? Bajki Edukacyjne dla Dzieci”, kliknij TUTAJ.

 

„Ja tez potrafię” – próba samodzielnego narysowania kształtów występujących w bajce.

Malowanie każdego kształtu innym kolorem farby.

 

Koło – za pomocą pędzelka,
Kwadrat – stemplujemy palcami,
Trójkąt – stemplujemy patyczkiem do uszu,
Prostokąt – stemplujemy nakrętką od butelki.

 

„Wytnę sam” – wycinanie kształtów.

 

Słuchanie piosenki „Znam kolory” – nauka piosenki metoda ze słuchu. Kliknij TUTAJ.

„Malowanie samochodzikami” – dziecko otrzymuje mały samochodzik, samodzielnie wybiera kolor farby. Następnie maluje koła, dużą ilością farby. Do nakładania najlepszy będzie pędzelek. Kładziemy przed dzieckiem czystą kartkę, A4, a najlepiej A3, bloku technicznego (ponieważ jest grubszy, nie będzie się tak zwijał). Rodzic na kartce, w różnych miejscach, zostawia kilka „kleksów” farbami. Dalej dziecko bawi się samo zostawiając ślady kołami, wjeżdżając w „kleksy”.

Porównywanie śladów – niektóre będą wąskie, inne szerokie.

 

„Którego auta to ślad?” – dziecko odwraca się, rodzic na czystej kartce zostawia ślady kół 2-3samochodów. Zadaniem dziecka jest odgadnąć, który samochód zostawił który ślad.

 

„Rosnące farby”

Do przygotowania tych farb potrzebne będą następujące składniki:

• szklanka soli
• szklanka mąki 
• szklanka wody 
• farby plakatowe lub barwniki spożywcze 

 

Przygotowanie:

Sól, mąkę i wodę mieszamy ze sobą tak aby powstała jednolita masa. Następnie masę wlewamy do kilku miseczek i dodajemy różne kolory farb bądź barwników.
Całość mieszamy i możemy zaczynać tworzyć unikalne obrazy. Dzieci mogą malować patyczkiem, pędzlem, palcem.

Gdy obraz będzie gotowy najlepiej będzie go wypiec w kuchence mikrofalowej przez 30 sekund. Lub w piekarniku nastawionym na 180^o stopni przez około 1-2 minut. Gdy farba zaczyna się podnosić wyłączamy piekarnik i jeszcze przez chwilę trzymamy pracę żeby farby nie opadły.

Po wyciągnięciu z piekarnika nasz rysunek wygląda na 3D lub wykonany plasteliną.

 

„Kolorowe woreczki”

Każdy może przekonać się, jak powstają barwy. Do zabawy potrzebnych będzie kilka plastikowych woreczków z zamknięciem strunowym i farby w kolorach podstawowych: żółtym, niebieskim i czerwonym.

Do każdego woreczka wlewamy po odrobinie farby w dwóch kolorach w taki sposób, żeby kleksy znajdowały się w przeciwległych rogach, i szczelnie zamykamy. Dziecko ugniata woreczek i tym samym miesza barwy.

Zabawa pokazuje związki przyczynowo – skutkowe, a przy okazji pozwala ćwiczyć mięśnie dłoni i koordynację ręka – oko.

 

„Balonowe stempelki”

Do różnokolorowych baloników nalewamy wodę (wystarczy tyle, żeby je obciążyć), w ten sposób powstaną stempelki. Przygotowujemy paletę z farbami i zaczynamy malować w następujący sposób:.

• odbijając pieczątki,
• używając jak szerokiego pędzla,
• tocząc po papierze jak piłkę.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy mówiłem/am rodzicom prawdę?

Komu chcę podziękować?

Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Modlitwa: Dzień Św. Józefa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Święty Józefie – módl się za nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe – zestaw II

„Samochody” – zabawa orientacyjno- porządkowa:
Bieg w jednym kierunku. Reagowanie na zmianę tempa podawanego przez rodzica na bębenku: powoli, szybciej, szybko, wolniej, stop.

„Kto silniejszy” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych:
W parach, siad skrzyżny naprzeciwko siebie. Podanie sobie rąk. Kolana dotykają kolan. Przeciąganie się raz w jedną, raz w drugą stronę.

„Wróbelki” – zabawa z elementem podskoku:
Podskoki obunóż w miejscu i do przodu.

„Baloniki” – ćwiczenie uspokajające:
W kole nadmuchiwanie balonika – nabieranie powietrza nosem i wydmuchiwanie ustami do środka koła.

 

„Wylepianie kształtów plasteliną” – puste wzory (załącznik nr 4)

-Dziecko wypełnia kontur obrazka plasteliną samodzielnie dobierając kolory.

 „Wyklej szeregi” – zadaniem dziecka jest wylepienie (najłatwiej okręgów) właściwym kolorem we właściwej kolejności. (załącznik nr 5)
„Motylki” – zadaniem dziecka jest uzupełnić wzór na skrzydełkach tak, by na lewym i prawym wzór wyglądał identycznie. (załącznik nr 6)

 

Polecam :

„Zabawy plasteliną – nauka liczenia i matematyka intuicyjna”

– wylepianie liczb, odpowiednią ilością plastelinowych kropek,

– geometria w zabawie, poznających figury geometryczne,

Dziecko wylepia różne kształty w przygotowanym konturze, a następnie formuje z plasteliny te figury. Dziecko może rozcierać plastelinę lub skręcać „wężyki” do stworzenia figur. Kliknij TUTAJ.

 

„Budowanie labiryntu” – na stole ułóż z dzieckiem z plasteliny labirynt. Zadaniem dziecka jest dmuchając przez słomkę przeprowadzić papierową kulkę od początku do końca labiryntu. Kliknij TUTAJ.

 

„Patyczkowe zabawy” – do zabawy potrzebujemy: kilku wykałaczek, plasteliny lub innej masy plastycznej.

Narysuj odręcznie na kartce szablony do układania. Zadaniem dziecka jest ułożenie z patyków i plasteliny takiego samego wzoru co na kartce. Po chwili zabawy z szablonami dzieci zaczynają tworzyć swoje własne kompozycje przestrzenne i architektoniczne. Domki, rzeźby czy statki kosmiczne… Przykładowy szablon w załączniku nr 7. Kliknij TUTAJ.

 

„Stempelki z plasteliny” – do drewnianego klocka lub kawałka tektury, przyklejamy stempelek ulepiony z plasteliny według własnego pomysłu. Moczymy go w farbie i tworzymy swój stemplowany obraz.

Do zabawy można ułożyć swoją chronologię i fabułę, np. Najpierw niebo zasnuło się chmurami, spadł deszcz, a wśród zielonych traw pojawiły się ślimaki.

 

„Zegary” – zabawa ruchowa: skłony do przodu z równoczesnym wypowiedzeniem tik-tak, oraz skłony w bok w prawą i lewą stronę z wypowiedzeniem bim, bam.

„Przyklejanie i rozcieranie plasteliny na szkle”

Rozgniatamy i rozsmarowujemy plastelinę na szklanym słoiku. Utrzymanie słoika w rączkach i równoczesne lepienie może sprawiać dziecku pewne problemy, dlatego początkowo pomóż przytrzymać dziecku słoik. Na koniec, żeby plastelina nie „łapała” brudu pomalujmy go grubą warstwą wikolu lub kleju typu magic.

 

„Figurki z plasteliny – ślimak”

 Najpierw kulamy wałeczki, potem zwijamy je w muszelkę, doklejamy naszego mięczaka 

 

„Wyklejanie szlaczków i lepienie po konturze”

Rodzic rysuje na kartce jakiś kształt lub zestaw kształtów. Dziecko zakleja je plasteliną w taki sposób, aby wiernie oddać ich kształt. Idąc tym tropem, kropeczki są zaklejane kulanymi kuleczkami, natomiast zygzaki turlanymi wałeczkami. Kliknij TUTAJ.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy mówiłem/am rodzicom prawdę?

Komu chcę podziękować?

Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania zamieszczone są w poniedziałek.

 

 

 

Modlitwa: Dzień Ustanowienia Eucharystii.

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Jezu Eucharystyczny – zmiłuj się nad nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe:

– Ćwiczenia kształtujące postawę ciała . Leżenie na plecach, oglądanie słońca, chmur . Chodzenie w postawie wyprostnej , chodzenie jak lalki- na sztywnych nogach.
– Ćwiczenia w chodzeniu . Chodzenie głośne – tupanie, chodzenie ciche, na palcach.
– Zabawa Jestem tancerzem. Taniec przy żywej , wesołej muzyce- tańczą same ręce, potem dołącza głowa, noga itd.
– Jestem clownem , chodzenie na miękkich nogach .
– Bieganie dookoła jeziora , bieganie po obwodzie dywanu.
– Przechodzenie pod mostem , przechodzenie pod krzesełkiem.
– Turlanie się po łące , dywan jest łąką po której dzieci turlają się.

 

Oglądanie bajki „O pamietniku w czerwonym zeszyciku” kliknij TUTAJ.

 

Rozmowa na temat bajki:

• Co robiły dzieci?
• Jakie przybory papiernicze wykorzystywały dzieci w pracy?
• Co zbierał Plastuś?
• Co zrobił z uzbieranych rzeczy?

 

„Mój zeszyt” – przygotowanie z kolorowych kartek „zeszytu”

 

 Co nam się przyda:

• pomysł na okładkę (kwiatki, samochód, słonko, co tylko zechce dziecko),
• ołówek, kredki, mazaki, itp. (w zależności od tego, czym będziecie rysować, możecie również wydrukować rysunek z internetu),
• kartki na okładkę (ą o gramaturze 160),
• kartki do środka (papier do drukarki A4),
• zszywacz tapicerski (lub duża igła i gruba nitka),
• obcążki do zaginania zszywek,
• poduszki jako podkładki.

 

Instrukcja:

1. Zginamy wszystkie kartki w połowie.
2. Wykonujemy okładkę (przód i tył, czyli rysujemy coś po lewej i prawej stronie).
3. Układamy wszystkie kartki razem na poduszce.
4. Wbijamy zszywaczem zszywki.
5. Zaginamy końce zszywek obcążkami.
6. Zeszyt gotowy!

 

„Wydzierany obrazek” – rysujemy dzieciom na kolorowych kartkach:

słonko

chmurkę

kwiatka

domek, itp.

Zadaniem dziecka jest wydrzeć z papieru narysowane rzeczy i ułożyć z nich w zrobionym zeszycie obrazek.

 

„Gazetowe zabaw” – zabawy ruchowe:
– Chodzenie po torze rozłożonym z gazet.
– Siadanie na wybranej gazecie.
– Taniec na gazecie przy żywej melodii.
– Spacer po ułożonej ścieżce z gazet w kształcie koła.

„Kolorowe kule”
Ze skrawków papieru robimy kulki ok 2-3 cm, po dwie w każdym kolorze, w jednej kulce chowamy wydrukowany (narysowany) obrazek (dom, drzewo), druga pozostaje pusta w środku. Wszystkie kulki rozrzucamy po podłodze lub po stole, następnie wypowiadamy jakiś kolor, a dziecko wybiera jedną z kulek w odpowiednim kolorze i rozwija ją, jeżeli trafi na obrazek, nazywa i dostaje jeden punkt, jeżeli nie- punkt idzie do rodzica.

„Kula XXL”
Robimy z dziećmi piłkę zaczynając od kulki z malutkiego skrawka papieru, kulkę wkładamy do większego skrawka robiąc większą i tak aż do kartki a4, papier oczywiście musi być w różnych kolorach, robiąc piłkę pytamy dzieci o nazwy wszystkich kolorów. Gotową piłką gramy rzucając ją do siebie, jeżeli ją złapiemy, rozwijamy jedną warstwę i nazywamy dany kolor, im piłka jest mniejsza tym trudniej ja złapać, dzieci bardzo lubią też zgadywać, która warstwa będzie ostatnia 😉 To ćwiczenie możemy również wykorzystać stosując zwykłe kartki ( najlepiej jakieś niepotrzebne już kserówki), w takim przypadku na skrawkach kserówki, na czystej stronie, rysujemy np. kształty, które chcemy powtórzyć.

„Wyścig żółwi”

Na mecie ustawia się jedno lub więcej dzieci w pozycji na czworaka (mama czy tata również mogą). Każdy zawodnik na plecach ma balast w postaci woreczka. Każdy porusza się na czworaka najszybciej jak potrafi. Gdy woreczek spadnie zaznaczamy od miejsca dokąd żółw dotarł. Dzieciaki lubią próbować dojść za każdym razem dalej. I tak zabawa może trwać naprawdę długo.

„Balonowy tenis”

Do drewnianych łyżek przyklejamy papierowe talerzyki, będą to nasze rakietki. Dmuchamy balona – nasza piłka. I rozgrywamy mecze uważając by „rakietką” nie zrzucić nic z regału.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy mówiłem/am rodzicom prawdę?

Komu chcę podziękować?

Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Modlitwa: Dzień Najświętszego Serca Pana Jezusa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się za nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe według Weroniki Sherborne:

– Powitanie różnymi częściami ciała – dłońmi, łokciami, brzuchem, plecami, itp.

– Poczucie własnego ciała: 

  Leżenie na plecach i jazda po podłodze

  Leżenie na brzuchu i jazda po podłodze

  Jazda po podłodze na pośladkach

– Ćwiczenia „z” partnerem

  „kangury” – jedno dziecko jest matką i tuli w ramionach swoje dziecko

  „mosty” – przechodzenie wokół, nad, pod partnerem w siadzie klęcznym

  „wycieczka” – ciąganie leżącego partnera za nogi po podłodze

  „rolowanie dywanu” – jedno dziecko leży na podłodze, rodzic go turla

– Ćwiczenia „przeciwko” z partnerem:

  „paczka” – rodzic siedzi skulony na podłodze, dziecko próbuje go wyprostować

  „przepychanki” – w siadzie przepychanie się plecami 

 – Ćwiczenia twórcze

  „wycieczka na inną planetę” – stawianie dziwnych kroków, inna mowa, inne powitania, itp. 

– Zakończenie – masaż w parach do wierszyka:

„Płynie sobie rzeczka,

idzie pani na szpileczkach,

idzie słoń, stado słoni,

idzie koń, stado koni,

pełznie wąż, pełznie żmija.

Świecą dwa słoneczka,

zachmurzyło się,

pada deszczyk, pada deszczyk,

czujesz dreszczyk, czujesz dreszczyk?”

 

 

Słuchanie piosenki – rozmowa na jej temat.

„ZUZIA, LALKA NIEDUŻA_wersja z 1985_NATALKA KAIM z RADIOWYCH NUTEK.” Kliknij TUTAJ.

 

,, Drabinka” –  wykonaj na podłodze drabinkę, wykorzystując w tym celu szmatki, materiały.

Pokaż  maluchowi jak można skakać np.

1. Skok obunóż z pola na pole, skoki jednonóż (najpierw jedna potem druga noga).
2. Skoki naprzemiennie na zewnątrz i do środka tego samego pola.
3. Skoki do środka i na zewnątrz tego samego pola.
4. Prawa noga w środku, lewa na zewnątrz pola, skok w bok (lewa w środku a prawa na zewnątrz i tak do końca).

Jeśli dla dzieci ćwiczenia będą łatwe, mogą spróbować wykonać  skoki tyłem. Ale znając ich wyobraźnię, same wymyślą swoją wersję skoków. Te ćwiczenia nie tylko oddziałują na czucie głębokie, ale również ćwiczą pamięć ruchową i równowagę.

„Materiałowy tulipan” – potnij dziecku materiał na drobne kawałki. Dziecko nakleja je na szablon tulipana pokrywając całą jego powierzchnię. (załącznik nr 8)

„Muzyczne kółeczka”- kreślenie kawałkiem materiału kół w powietrzu przy piosence „Zuzia lalka nieduża”.

„Znajdź taki sam materiał” – dopasowywanie identycznych materiałów do siebie. Zadaniem dziecka jest znalezienie wśród rozłożonych materiałów takiego samego jaki otrzyma od rodzica.

Zabawy ruchowe”

– Dmuchanie w małe kawałki materiałów.
– Rysowanie kół małych, coraz większych raz jedną raz drugą nogą na podłodze.
– Ważenie, dziecko z rodzicem stoją razem zwróceni twarzami do siebie, trzymają się za ręce. Dziecko wykonuje siad, rodzic wspina się na palce, potem zmiana.
– Lustro, ćwiczenie w dwójkach polegające na odtwarzanie ruchów współćwiczącego.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy mówiłem/am rodzicom prawdę?

Komu chcę podziękować?

Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Modlitwa: Dzień Bożej Opatrzności

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Opatrzności Boża – czuwaj nad nami.”

 

 

Poranne zabawy ruchowe:

„Zabawa części ciała – Rytmika u węża Patryka”, kliknij TUTAJ.

„Gąsienice – Rytmika u węża Patryka”, kliknij TUTAJ.

 

Słuchanie opowiadania na podstawie  tekstu Biblijnego „ARKA NOEGO”

Stworzeni przez Pana Boga ludzie nie chcieli słuchać Bożych słów. W ich sercach było coraz więcej zła. Mieli ponure twarze, często kłócili się ze sobą, popełniali wiele złych czynów. Pan Bóg to widział i bardzo się smucił i postanowił, że ześle na ziemię wielką powódź, która wszystko zniszczy.

Jeden człowiek miał być jednak uratowany – nazywał się Noe. Noe bardzo kochał Pana Boga, służył Mu i zawsze pamiętał, że ma być dobry. Pan Bóg patrzył na Noego z wielką radością. Jemu też nakazał budowę dużej arki, która miała być ocaleniem dla Noego i jego rodziny, dla licznych zwierząt i ptactwa, miała też pomieścić zapasy żywności i paszy dla zwierząt. Powiedział Bóg do Noego: „Sprowadzę na ziemię potop, aby zniszczył wszystko co żyje pod niebem. Ciebie jednak ocalę, bo jesteś dobry.”

Noe rozpoczął budowę ogromnej arki. Budował ją w taki sposób jaki wskazał mu Pan Bóg. „Do budowy arki użyj drzewa żywicznego, uczyń w arce przegrody i powlecz ją smołą zewnątrz i wewnątrz. Długość arki ma wynosić trzysta łokci a jej wysokość i szerokość trzydzieści. Zrób wejście do arki w bocznej ścianie, tędy wprowadzisz swoją rodzinę i zwierzęta. Noe posłusznie wypełnił wolę Pana Boga.

Kiedy arka była już gotowa Noe zaczął wprowadzać na nią zwierzęta po parze z każdego rodzaju. Szły na dwóch łapach, na czterech, małe i duże. Wraz ze zwierzętami wchodziła na arkę rodzina Noego. Arka była ogromna, więc wszystkich pomieściła.

Gdy wszyscy już znajdowali się na arce, Bóg zamknął za nimi drzwi i spuścił na ziemię wody potopu. Arka unosiła się ponad ziemią razem z wodą coraz wyżej. Wody zakryły nawet wysokie góry. Wyginęli wszyscy ludzie oraz istoty żyjące na ziemi.

Potop trwał wiele długich dni, a arka pływała po wodach.

Ale Bóg pamiętał o Noem i sprawił, że deszcz przestał padać. Wody zaczęły bardzo wolno opadać i ustępować z ziemi. Wreszcie arka zatrzymała się na wysokich górach – Ararat. Noe chciał sprawdzić, czy już może opuścić arkę i zejść na ziemię. Wypuścił więc kruka, by ten znalazł suchy ląd. Ale kruk powrócił na arkę. Potem wypuścił Noe gołębicę, ale i ona nie znalazła suchego miejsca i wróciła do arki. Noe zaczekał kilka dni i jeszcze raz wypuścił gołębicę. Tym razem powróciła ona z listkiem w dziobie. Wiedział już Noe, że wody opadły.

Poczekał Noe jeszcze kilka dni i jeszcze raz wypuścił gołębicę, ale tym razem nie powróciła ona na arkę. Wtedy Bóg powiedział do Noego, że może już wyjść z arki z rodziną, ze zwierzętami i ptakami, które zabrał ze sobą. Noe opuścił arkę i z radością dziękował Bogu za ocalenie. Pan Bóg pobłogosławił Noego i jego synów i obiecał, że już nigdy nie ześle na ziemię potopu. A znakiem tej obietnicy uczynił tęczę – łuk siedmiobarwny, który w promieniach słońca ukazuje się na niebie i tak łączy niebo z ziemią. Tęcza, którą Bóg rozpostarł na niebie napełniała radością serce Noego. I Noe uśmiechał się, bo był bardzo szczęśliwy.

 

Rozmowa na temat treści opowiadania.

„Arka Noego” – zabawa wzrokowo –słuchowo-ruchowa: dziecko wraz z rodzicem siadają naprzeciwko siebie. Rodzic wprowadza fabułę: Noe zabiera na Arkę różne zwierzęta: zadaniem uczestników jest nazwać oraz pokazać gestem, ruchem jedno zwierzę i wydać odpowiedni odgłos dźwiękowy np.

kaczka kwa-kwa ruch ramion (skrzydeł)

kot miał-miał ruch łapami –pazurami, itd.

Powstaje sekwencja, którą powtarzamy na przemian i za każdym razem dodajemy kolejne zwierzęta. Gra trwa tak długo, aż ktoś pomyli utworzoną sekwencję ruchów, gestów, dźwięków.

 

Praca plastyczna „Potop” – kolorowanie obrazka konturowego arki, wyklejanie niebieską bibułą morza. (załącznik nr 1)

 

Słuchanie piosenki „Krokodyle”- ruchowa improwizacja utworu.

„Pewnego dnia Noe do lasu szedł (Cover CantusPetrux)”, kliknij TUTAJ.

„Krokodyle”

1. Pewnego dnia Noe do lasu szedł,
   Chciał zebrać wokół siebie wszystkie zwierzęta,
   Bo rozgniewany Pan Bóg chciał zesłać na świat potop,
   Lecz to nie z winy zwierzą , więc ocalił je. Ref.: Tu stoją krokodyle i orangutany,
   Dwa malutkie wężyki i królewski orzeł,
   I kot i mysz i bardzo duży słoń,
   Dlaczego jeszcze nie ma dwóch nosorożców
   La la la la la la la la… (3x)

   2. Zwierzęta szybko do Arki szły,
   Bo wielka czarna chmura była już na niebie
   I kropla po kropli zaczęła już padać,
   Lecz to nie z winy zwierząt, więc ocalił je.

   3. Z ulewy tej na ziemi potop był,
   Lecz w Arce było dobrze ludziom i zwierzętom,
   I Noe już nie myślał o nosorożcach,
   Bo to nie jego wina, że spóźniły się.

   4. Z historii tej naukę sobie weź,
   Nie spóźniaj się gdy Pan Bóg łaski swoje daje,
   Bo smutny los cię spotka jak nosorożca
   I Arka Bożej Łaski odpłynie w dal.

Rozmowa na temat treści piosenki, nauka refrenu metodą ze słuchu.

 

„Okręt!” – zabawa ruchowa:
Dziecko staje na środku pokoju. Rodzic będzie wydawał komendy:

“Lewa burta” – należy przebiec na lewą stronę pokoju
“Prawa burta” – dzieci biegną na prawą stronę pokoju
“Rufa” – biegniemy na koniec pokoju
“Dziób” – dziecko biegnie do przodu
“Pokład” – przy tej komendzie dziecko zostają w miejscu.

Podczas zabawy rodzic musi wskazać dziecku lewa i prawa stronę!!!

 

Uzupełnianie karty pracy. Połącz linią przód i tył każdego ze zwierząt. (załącznik nr 2)

 

Jeśli będzie świeciło słonko i macie możliwość wyjść z dzieckiem z domu polecam:

 

Zestaw II ćwiczeń w terenie – zabawy dostosowane do wieku i możliwości rozwojowych dzieci, K. Wlaźnik,

 

Miejsce ćwiczeń: Las, polana, park.

Przybory: Kamyki, szyszki, gałązki – coś co znajdziecie będąc na świeżym powietrzu . J

1. Kto szybciej stanie przy drzewie? Rodzic wybiera miejsce do zabawy, gdzie jest kilka drzew. Dziecko swobodnie porusza się między drzewami, a na sygnał staje przy drzewie.
2. Niedźwiadki przechodzą od drzewa do drzewa. Na polecenie dziecko niedźwiadek biega na czworakach od drzewa do drzewa. Na sygnał miś musi się znaleźć przy drzewie. Następnie z przysiadu, dziecko powoli maszeruje rękami po pniu tak wysoko, jak tylko może sięgnąć — misie wspinają się do barci z miodem. Potem zsuwają się w dół.
3. Kto trafi szyszką w drzewo? Dziecko rzucaja szyszkami do drzewa prawą i lewą ręką.
4. Co słyszysz? Dziecko odpoczywa na polanie, nasłuchując głosów z otoczenia. Jest zupełnie cicho. Wywołane przez rodzica ma powiedzieć, co słyszy i wskazać, z którego kierunku dochodzi głos.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy mówiłem/am rodzicom prawdę?

Komu chcę podziękować?

Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania zamieszczone są TUTAJ.

Modlitwa: Dzień Anioła Stróża

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Aniele Boży Stróżu mój – opiekuj się nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe z elementami metod W. Sherborne, R. Labana.

• Marsz w kole na przemian na sztywnych i gumowych nogach wyczuwanie kolan.
• Dziecko kładzie się na brzuchu, a następnie na plecach z tej pozycji wykonuje turlanie raz w jedną raz w drugą stronę – wyczuwanie całego ciała.
• Dziecko bierz sobie gazetę. Wykonuje siad skrzyżny i rytmicznie porusza wyciągniętą gazetą trzymaną w wyciągniętych dłoniach. Na przemian do muzyki szybkiej i wolnej – rozwijanie płynności ruchów.
• Skacze rytmicznie przy muzyce z gazetą trzymaną w dłoni – rozwijanie płynności ruchów w przestrzeni.
• Dziecko przechodzi do czworakowania. Kładzie gazetę na podłodze wokół której czworakuje. Na sygnał dziecko siada skrzyżnie na gazecie.
• Gazetę zgniata formułując kule. Na sygnał rzuca kulkę w górę, a gdy upadnie podnosi ją i rzuca ponownie.
• Przechodzi następnie do siadu skrzyżnego i przekłada kulkę z jednej ręki do drugiej. Na sygnał kładzie kulkę na podłodze.

Oglądanie ilustracji przedstawiających dżunglę i mieszkających w niej zwierząt – małpa, wąż, papuga (załącznik nr 3). Opisywanie wyglądy tych zwierząt.

 

Wyszukiwanie zwierząt na obrazkach: małpy, węża oraz papugi. Przeliczanie ich.

(załącznik nr 4)

 

Słuchanie piosenki, ruchowa improwizacja utworu. „Dżungla”, kliknij TUTAJ.

Dżungla, dżungla, taka wielka dżungla
poplątane zwoje dzikich lian.
Mieszka sobie w bambusowej chatce
Ambo sambo wielkiej dżungli pan.

REFx2: Strusie mu się w pas kłaniają,
małpy na gitarach grają
Abmo tu Ambo tam, Ambo tu i tam

Ambo Sambo, doskonale znam go,
węża się nie boi ani lwa.
Dla swych dzikich leśnych ulubieńców
W dłoni coś smacznego zawsze ma.

„Wężyk” – rodzinna  zabawa ruchowa przy dowolnej muzyce.

Członkowie rodziny siedzą w rozsypce, w siadzie skrzyżnym. Rodzic wstaje i ostrożnie poruszając się między siedzącymi, delikatnie dotyka kolejne osoby. Dotknięty członek rodziny przyłącza się do wężyka i również ostrożnie poruszają się.

 

Układanie puzzli z wężem. Bardzo proszę by dzieci same spróbowały rozciąć obrazek po liniach w zależności od ich możliwości na 2 lub 4 części. Następnie zadaniem dziecka jest nakleić go samodzielnie na kartkę papieru.(załącznik nr 5)

 

„Wąż Zygzaczek zadaje zagadki” – zabawa wychowawcza – dostosowywanie odpowiednich zwrotów grzecznościowych do danej sytuacji:

Wstałem dzisiaj w złym humorze,
Do nikogo więc na dworze,
ni do kur, ni do biedronek
nie krzyknąłem
„Dobry dzionek” – Co powinien powiedzieć każdego dnia Wąż Zygzaczek, kiedy wstaje?

Papuga Śmieszka prezent chwyciła
I zaraz do  gniazdka z nim poleciała.
I nawet Śmieszka miła
„Dziękuję” nie powiedziała. – Co trzeba powiedzieć, kiedy dostanie się prezent?  

Wicher dmuchnął porywiście,
No i zerwał brzózce liście.
No, cóż, dmuchnął, liście strząsnął,
Uleciał i nie przeprosił. – Jakie słowo powinien wiatr powiedzieć brzozie?

 

 „ Krótki spacer po dżungli” – zabawa pantomimiczna do :

Dotarliśmy do Afryki. Czas ruszać w drogę, przedzieramy się przez dżunglę

/ ruchy rękoma na boki/.

Musimy być bardzo cicho by nie spłoszyć zwierząt, a także by nie usłyszał nas drapieżnik /idziemy na palcach/.

Kogoś słyszę…O! Jaka miła małpka

/pokazanie ilustracji (załącznik nr 6); dzieci naśladują ruchy rodzica: drapią się po głowie, plecach; skaczą na jednej nodze, obunóż/.

Dość zabawy – małpka jest bardzo głodna, musimy jej pomóc w zrywaniu bananów z drzewa /zrywamy banany z drzew/

 

„Dżungla” – praca plastyczna – zamalowywanie kartki kolorem zielonym i naklejanie na niej kawałków materiału i włóczki zielonej w celu utworzenia zarośli dzikich lian. Wykonanie węża z plasteliny.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy mówiłem/am rodzicom prawdę?

Komu chcę podziękować?

Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Modlitwa: Dzień Św. Józefa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Święty Józefie – módl się za nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe:

„Jak rusza się….?”
Dziecko pokazuje (Rodzic też – będzie zabawnie!), jak poruszają się różne zwierzęta: kot, słoń, niedźwiedź, małpka, pies, bocian, wąż, lew, itp. Zabawa może mieć postać kalamburów: każdy z uczestników losuje kartkę z nazwą lub obrazkiem zwierzęcia i musi bez użycia słów pokazać, o jakie zwierzę chodzi. (choć „Pszczółki” raczej będą używały słów J)
„Sznurek parzy, sznurek to ścieżka”
Połóż na podłodze sznurek. Wymyślaj różne sposoby poruszania się z jego wykorzystaniem:

• chodzenie po sznurku przodem, tyłem, bokiem,
• przeskakiwanie przez sznurek przodem i tyłem,
• przeskakiwanie nad sznurkiem bokiem obunóż lub z nogi na nogę.

„Zabawy z piłkami”

• Trafianie piłką do pojemnika na pranie, do wiaderka po farbie itp.
• Toczenie piłeczki pingpongowej oddechem. Dziecko poruszając się na czworaka dmucha w piłeczkę, popychając ją w wyznaczonym kierunku. Celem może być np. wprowadzenie i zatrzymanie (oddechem!) piłeczki na kartce papieru.

• Rzucajcie z dzieckiem do siebie piłkę.
• Podawanie sobie piłki nogami – minifutbol. Dla bezpieczeństwa sprzętów domowych lepiej będzie, jeśli piłka nie będzie traciła kontaktu z podłożem.

 

Oglądanie ilustracji przedstawiających zwierzęta mieszkające na safari: żyrafa, lew, tygrys, słoń, zebra. (załącznik nr 7)

Opisywanie ich wyglądu.

„Lew i antylopy” – rodzinna zabawa ruchowa:                                                  
Wybieramy spośród naszej rodziny 1 osobę, która chce być lwem. Dla oznaczenia zawiązujemy mu na ręku wstążkę , może być szalik. Pozostali turyści są antylopami. Samotna antylopa pasąca się na sawannie jest bezbronna wobec ataku. Członkowie stada natomiast do pewnego stopnia chronią się wzajemnie. Zadaniem lwa jest dotknięcie samotnej antylopy.  Gdy antylopy łączą się w stadzie (po 2 osoby) lew nie może ich złapać. Dotknięta antylopa przejmuję rolę lwa. Zabawę wówczas rozpoczynamy od początku. Antylopy mogą zbierać się w stada tylko w razie niebezpieczeństwa, – gdy w pobliżu jest lew. Po pewnym czasie muszą się rozłączyć i swobodnie poruszać po sawannie.

 

Słuchanie bajki „Lew i wdzięczna mysz” (Ezop):

Kiedy lew spał, mysz wspięła się na jego głowę i zaczęła po niej spacerować. Lew się zbudził, złapał ją i chciał pożreć, ale mysz poprosiła, żeby ją puścił, mówiąc, że jeśli to zrobi, na pewno mu się odwdzięczy. Lew zaczął się śmiać, ale ją wypuścił. Niedługo potem wdzięczność Myszy uratowała lwa. Złapali go myśliwi i przywiązali sznurem do drzewa. Kiedy mysz usłyszała jego ryk, przybiegła, przegryzła sznur i uwolniła go. Potem powiedziała:

– Jeszcze niedawno śmiałeś się ze mnie, bo nie sadziłeś, że mogę ci się odwdzięczyć. Teraz już wiesz, że Myszy również mogą być wdzięczne.

 

Rozmowa kierowana na temat wysłuchanej bajki – zwrócenie uwagi na wzajemną pomoc – kiedy i jak my możemy sobie nawzajem pomagać?

„Lwy i śpiące słoniątko” – zabawa ruchowa – ćwiczenie percepcji słuchowej:
Na środku pokoju siada dziecko – ,,śpiące słoniątko”. Pozostali członkowie rodziny ,,lwy” siadają za plecami „słoniątka” w odległości 10- 15 kroków. ,,Słoniątko” udaje, że śpi. Ma oczy zamknięte, ale jest bardzo czujne. ,,Lwy” starają się podejść na czworakach do ,,śpiącego słoniątka”. Robią to bardzo ostrożnie i bardzo cichutko, aby nie spłoszyć zdobyczy. Jeżeli ,,słoniątko” usłyszy jakiś szmer, daje znak ręką w kierunku, skąd dochodzi go szmer i skradający się ,,lew” musi wrócić na swoje miejsce. ,,Lew”, któremu uda się podejść do ,,słoniątka” wygrywa i teraz on jest ,,śpiącym słoniątkiem”.

 

Praca plastyczna „Lew”

Wytnij dziecku głowę  lwa. Dziecko samodzielnie nakleja na karton głowę lwa z kolorowego papieru, dorysujcie mu mordkę, wąsy, oczy. Następnym zadaniem dziecka jest pociąć na paski kawałki kolorowych kartek i przyklejenie ich wokół głowy tak, by tworzyły grzywę. Można również dokleić listki np. z zielonej bibuły, by lew sprawiał wrażenie, jak by wyglądał zza krzaków. Kliknij TUTAJ.

 

„Gdzie był Krzyś” – wysłuchanie wiersza Z. Bronikowskiej.

Gdzie byłeś Krzysiu?
-Daleko….
W Afryce, nad rzeką Nilem!
A dwa kroki przede mną
kąpały się dwa krokodyle!
Były takie olbrzymie,
paszcze miały szerokie
jak bramy.
Nie wierzysz?
No to proszę,
Możesz zapytać mamy!
A potem hipopotam
po szyję wylazł z błota,
aż śmiały się goryle.
Słonie biegały jak konie!
Były zebry, żyrafy, szakale!
A ja –Nie bałem się wcale.
Siedziałem obok mamy
i patrzyłem… patrzyłem….
Małpy jadły figi i daktyle,
Nosorożec bawił się w strumieniu,
a tygrysy leżały pod palmą.
I lwa widziałem,
A jakże!
I chociaż było ciemno,
nie bałem go się także.
Ale zabłysło światło i ludzie
zaczęli uciekać!
Ja chciałem jeszcze zostać,
chciałem jeszcze poczekać,
ale mama…..
-O czym ty mówisz Krzysiu?
To ci się chyba śniło.
Skądże?
Naprawdę to widziałem!
To wszystko w kinie było.
Omówienie treści wiersza.

Rozmowa na temat treści wiersz, wymienianie zwierząt w nim występujących, pokazywanie ich na obrazkach.

„Idziemy w tany „ – zabawa muzyczno – ruchowa:
Przygotuj różny rodzaj muzyki – wolną, szybką, spokojną i bardzo dynamiczną, itd. Razem z dzieckiem zilustrujcie ruchem każdy fragment.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy mówiłem/am rodzicom prawdę?

Komu chcę podziękować?

Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Modlitwa: Dzień Ustanowienia Eucharystii.

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Jezu Eucharystyczny – zmiłuj się nad nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe z muzyką:

„Zabawy z muzyką w domu dla 3-4 latka – CZĘŚĆ 1”, kliknij TUTAJ.

 

Oglądanie ilustracji przedstawiających zwierzęta żyjące w wodzie: krokodyl, żółw, rekin.

Opisuje wygląd zwierząt. (załącznik nr 8)

 

„Rejs po oceanie” – zabawa ruchowa:

Rodzice i dziecko (cała rodzinka) siadają na podłodze wokół rozłożonego prześcieradła. Chwytają je mocno obiema rękami.

A teraz wyobraźcie sobie, że prześcieradło jest oceanem. Gdy będziecie jednocześnie opuszczać i podnosić prześcieradło, poczujecie wiatr.
Dobrze by było, gdyby wszyscy razem policzyli do trzech i razem podnieśli prześcieradło
w górę i powoli je opuścili. Raz… dwa… trzy… (Należy wypowiedzieć słowo „trzy” bardzo powoli i nieco tajemniczo). Dzieci powinny liczyć razem z rodzicami.
Następnie kładziemy na środku prześcieradła małe piórko. Spróbujcie bardzo delikatnie podrzucać piórko prześcieradłem i łapać je , gdy będzie opadać. Najpierw bardzo powoli, a później coraz pewniej i wyżej.
Nagle podpływa do Was rekin. (Wkładamy dzieciom na prześcieradło rybę wyciętą,
z grubego kartonu). Poruszajcie prześcieradłem gwałtowniej i szybciej, starając się przy tym, aby „rekin” nie upadł. Cali i szczęśliwi dopłyniecie do brzegów Afryki.

 

Słuchanie piosenki – rozmowa na temat tekstu piosenki.

 

„Śpiewające Brzdące – Krokodyla znak – Piosenki dla dzieci”, kliknij TUTAJ.

 

„Hej panie krokodylu” – zabawa ruchowa– rozróżnianie kolorów:

Rodzic zostaje „Panem krokodylem”. Dziecko ustawia się naprzeciwko „krokodyla”, po drugiej stronie ,,rzeki” (np. szalik) . Dziecko pyta „krokodyla”, czy może przejść na drugą stronę· „Krokodyl” odpowiada „Tak”, ale stawia warunek, np.: „Możesz przejść przez rzekę, jeżeli masz na sobie coś czerwonego!” (ubranie, buty, spinka, itp.).  po kilku udanych przejściach zamieniamy się rolami.

 

Układanie puzzli z krokodylem. Bardzo proszę by dzieci same spróbowały rozciąć obrazek po liniach w zależności od ich możliwości na 2 lub 4 części. Następnie zadaniem dziecka jest nakleić go samodzielnie na kartkę papieru.(załącznik nr 9)

 

„Przeprawa przez rzekę” – zabawa ruchowa:
Ustaw na podłodze przedmioty, po których można chodzić: złożony koc, poduszki, stołeczek, fragmenty piankowej maty itp. Przedmioty powinny tworzyć ścieżkę. Zadaniem dziecka jest przejść po kamieniach (przedmiotach) wystających z wody (podłoga) bez „zamoczenia” nóg.

 

Uzupełnianie karty pracy. (załącznik nr 10)

Rozetnij ostatni rząd zwierzątek i dopasuj w odpowiednim miejscu tworząc rytm.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy mówiłem/am rodzicom prawdę?

Komu chcę podziękować?

Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania zamieszczone są w poniedziałek.

 

Modlitwa: Dzień Najświętszego Serca Pana Jezusa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się za nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe:

• skłony (najlepiej na wyprostowanych nogach z prostymi plecami);
• krążenia: kostek, kolan, bioder, nadgarstków i szyi;
• przysiady oraz pajacyki. 

„Zwierzyniec” –  kraina zabaw i zagadek: (na podst. oprac. mgr Urszuli Szkółki)

„Podniebny lot” – zabawa ruchowa. Podróż do krainy zadań i zagadek związanych ze zwierzętami egzotycznymi. Dzieci wykonują ruchy imitujące podróż samolotem.

 I tak:

• wsiadają do samolotu – podnoszą najpierw prawą, potem lewą nogę i siadają, zapinają pasy – krzyżują ręce na ramionach,
• włączają silnik samolotu – raz prawą, raz lewą rękę wyciągają przed siebie i cofają,
• obserwują chmury za oknem – przykładają ręce do oczu tworząc lornetkę, patrzą naprzemiennie raz w prawo, raz w lewo,
• lecą – rozkładają ręce na boki i poruszają się swobodnie po pokoju.

 

Powitanie dzieci w „Zwierzyńcu” – krainie zadań i zagadek. Dzieci zapoznają się z programem podróży (wytyczone w pokoju miejsca (stacje) ponumerowane od 1 do 6). Jedziemy z dzieckiem do pierwszej stacji.

 

Stacja 1
„Jakie to zwierzę?” – rozwiązywanie zagadek słownych. Po odgadnięciu zagadki, nauczyciel odkrywa ilustrację zwierzęcia z poprzednich załączników.

Choć przypomina człowieka
Na drzewo chętnie ucieka
Banany zjada łapczywie
I wrzeszczy przeraźliwie     (małpa)

Wielkie łapy
Wielka głowa
Wokół głowy grzywa płowa
Kłopot musi mieć prawdziwy
Z uczesanej takiej grzywy     (lew)

Jest szary, powolny i wielki
I uszy ma w kształcie wachlarzy,
Ma trąbę i ogon z pędzelkiem
Je dużo i dużo też waży     (słoń)

Wśród zwierząt najdłuższą ma szyję
Więc pewno nie często ją myje
Na sierści ma plamy wzorzyste,
Wprost z drzewa zrywa liście soczyste      (żyrafa)

 

Stacja 2
„Jesteście zwierzątkami” – zabawa ruchowa:

Rodzic uderza w „zaczarowany bęben”, dzieci zamieniają się w zwierzątka. Rodzic podaje polecenia: jesteście „sennym misiem”, „groźnym lwem”, „ciężkim słoniem”, „wesołą małpką. Podczas zabawy rodzic zachęca dzieci do wykonywania ćwiczeń narządów mowy i tak: lew – ziewa, miś – wyjada językiem miód, małpki – robią minki, posyłają całuski.

 

Stacja 3
„Dźwięki” – zadaniem dzieci jest odgadnięcie odgłosów dzikich zwierząt (lew, małpa, słoń, foka).

 

„Odgłosy zwierząt egzotycznych”, kliknij TUTAJ.

 

Stacja 4
Słuchanie piosenki „Idziemy do ZOO” – ruchowa improwizacja utworu. Nauka słów metoda ze słuchu.

 

„Jelonki – Idziemy Do ZOO”, kliknij TUTAJ.

 

Stacja 5

 „Bałagan w ZOO” – ćwiczenia w klasyfikowaniu:
Na dywanie leżą obrazki przedstawiające zwierzęta małe i duże. Rodzic prosi dzieci aby je obejrzały i zaproponowały jak można je uporządkować. Zadaniem dzieci jest odszukanie cechy, na podstawie której można dokonać klasyfikacji (zwierzęta małe, duże, lub inna cecha dostrzeżona przez dzieci). Dzieci segregują obrazki wkładając je do jednego z przygotowanych pudełek, małego lub dużego, porównują liczebność.

 

Stacja 6

„Kto największa?” –  dziecko wycina zwierzęta i układa je od najmniejszego do największego. Nakleja je na kartkę A4. (załącznik nr 11)

 

„Powrót do domu” – zabawa ruchowa „Samolot”.

 

„Żyrafa” – praca plastyczna.

Na białej kartce papieru dziecko odrysowuje swoją rękę(bez kciuka) aż do łokcia pisakiem. Wycina ją i nakleja na niebieska kartkę. Następnie paluszkiem robi plamki na „żyrafie brązową farbą”, dorysowuje oczy, nos, buzie. Wycina z zielonego papieru trawę, z niebieskiego ciemnego chmurki i nakleja. Kliknij TUTAJ.

 

Słuchanie piosenki podczas wykonywania pracy plastycznej.

„żyrafa fa fa fa fa”, kliknij TUTAJ.

 

P.S.

W załączniku 12 dodatkowe karty pracy i kolorowanki dla chętnych

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy mówiłem/am rodzicom prawdę?

Komu chcę podziękować?

Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania zamieszczone są w poniedziałek.

Modlitwa: Dzień Bożej Opatrzności

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Opatrzności Boża – czuwaj nad nami.”

Zestaw zabaw porannych z elementami ćwiczeń Weroniki Sherborne [001]

Autor: Bożena Forma

• Dzieci maszerują w dowolnych kierunkach.
• Zwrot twarzą do rodzica, rytmiczne wyklaskiwanie w dłonie partnera rytmu refrenu znanej piosenki. Podczas śpiewu zwrotki odwracamy się do siebie tyłem i opieramy plecami.
• Dzieci biegają w dowolnych kierunkach. Na określony sygnał, chwytają za ręce rodzica i przechodzą do przysiadu.
• Dziecko zwija się w kłębek. Tworzy „paczkę”. Współćwiczący stara się rozwinąć „paczkę” chwytając za ręce i nogi.
• Dzieci z rodzicami stają twarzami do siebie. Na określony sygnał wykonują skoki „sprężynki” – zbliżają się do siebie, następnie w dalszym ciągu skacząc powracają na swoje miejsca.

 

Słuchanie opowiadania „Chrzest Oli” – uświadomienie dzieciom, że od Chrztu Świętego jesteśmy dziećmi Bożymi, że Bóg jest naszym Ojcem

 

Opowiadanie „Chrzest Oli”:

W sobotę od rana w domu Kasi panuje wielkie ożywienie, a wszyscy zajmują się tylko małą Olą. Ona ma dzisiaj wielkie święto, ponieważ zostanie ochrzczona. Kasia na początku nie mogła zrozumieć, o co chodzi.

– mamo, co to znaczy „ochrzczona?” – pytała, ale mamie zabrakło czasu aby odpowiedzieć Kasi. Właśnie zajmowała się przystrajaniem świecy zieloną gałązką, którą Kasia zerwała z paprotki.

Piotrek czyścił swoje buty, a tata sprzątał w samochodzie, który umył już wczoraj. Babcia, która zjawiła się, żeby pomóc, gotowała teraz uroczysty obiad. Wszyscy byli bardzo zajęci.

– Mamo, co to znaczy „ochrzczona?” – nadal dopytywała się Kasia.

Na szczęście babcia znalazła chwilkę czasu i wytłumaczyła wnuczce, że ksiądz w Kościele poleje małej Oli po główce wodą święconą.

– To tak, jakby ją umył? – dziwiła się Kasia.

Z opowiadania babci wynikało, że podczas chrztu dziecko przytula się do Pana Boga i już na zawsze zostaje w Jego Sercu.

– Jaka szczęśliwa będzie nasza Ola – zamyśliła się Kasia.

– Chyba nie zdążymy – martwiła się mama – trzeba jeszcze przygotować białą szatkę dla Oli – Kasiu, proszę podaj mi ją.

Córeczka pobiegła pośpiesznie.

– Będzie w niej wyglądała jak aniołek – zauważyła Kasia, podając mamie szatkę.

Ponieważ wszyscy sobie nawzajem pomagali, cała rodzina zdążyła Naczas. W kościele Kasia mogła zobaczyć dokładnie to wszystko, o czym opowiedziała jej babcia. Ksiądz polał główkę Oli woda i coś do niej powiedział. Kasi spodobała się duża świeca, która paliła się obok niej.

Potem wszyscy wrócili do domu, aby dalej wspólnie świętować chrzest małej Oli.

 

Rodzic tłumaczy, że każdy z nas kiedyś przeżył taki dzień, w którym zostaliśmy przytuleni do Serca Pana Boga.

 

Odegranie scenki na temat Chrztu Świętego z użyciem pamiątek chrzcielnych:

Rodzic  pokazuje świecę od chrztu, białą szatę, naczynie z wodą święcona.

 

Chrzest to bardzo ważne wydarzenie w naszym życiu. Pewnie większość z was go nie pamięta, bo byliście wtedy bardzo mali. Od chwili chrztu wszyscy jesteśmy dziećmi Boga. Pomimo tego, że każdy z nas jest inny, to możemy Boga nazywać swoim Tatą. On zawsze jest przy nas i zna każdego z nas najlepiej. On każdego z nas stworzył i o każdego się troszczy. Wszystkie dzieci na całym świecie mają więc jednego Ojca – Boga. Wszyscy od momentu chrztu świętego jesteśmy dziećmi Bożymi. Wiemy, że Bóg – nasz Ojciec – bardzo nas kocha i pragnie naszego szczęścia.

 

Oglądanie zdjęć z Chrztu Świętego.

 

„Dzieci do domów, dzieci na spacer” –  zabawa orientacyjno – porządkowa.

Na zawołanie rodzica – „dzieci na spacer” dziecko biega. W czasie, gdy swobodnie biega, rodzic woła –„dzieci do domu!”. Na to polecenie dziecko zajmuje jak najszybciej swój domek, przy czym przybiera w nim określoną przez rodzica pozycję, np. siada skrzyżnie, stoi na baczność, itp. Zabawę powtarzamy kilka razy.

 

Oglądanie filmiku o Chrzcie Świętym.

„[odc. 6] Gdy Chrzest święty przyjmujemy …” : https://www.youtube.com/watch?v=AMku5SvKHck

 

„Zabawa w eksperymentowanie”

Przy stoliku przygotowujemy pojemnik z wodą i łyżeczki , dziecko kosztuje wodę , określa jej smak, zapach, kolor; następnie do pojemnika z wodą wsypuje sól , ( cukier) wspólnie obserwujemy  rozpuszczanie się soli w wodzie , kosztuje , określa smak, zapach, kolor, wspólnie ustalamy, że nie można soli wydobyć z wody, bo się rozpuściła, dziecko podaje podobne przykłady ze swoich doświadczeń np.  cukier rozpuszczony w wodzie, farby itp.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy posprzątałem/am zabawki po zabawie?

Czy wykonałem/am to o  co prosili mnie Rodzice?

Komu chcę podziękować?

Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

 

Załączniki do pobrania na cały tydzień. Kliknij Nasz dziecięcy świat – załączniki.

Modlitwa: Dzień Anioła Stróża

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Aniele Boży Stróżu mój – opiekuj się nami.”

 

Poranne zabawy  ruchowe wg E. Januchta (red.)

• „Pokaż co trzeba” – Dziecko, w klęku podpartym, na polecenie nauczyciela wskazuje sufit, odrywając dłoń od podłogi i przenosząc, na zmianę, prawe i lewe ramię przodem w górę. Następnie wskazuje stopą sufit, unosząc w górę raz jedną, raz drugą nogę ugiętą w kolanie. Utrudnienie: dziecko jednocześnie wskazuje sufit ręką i stopą, unosząc przeciwległe kończyny.
• „Cofanie” – Dziecko – samochód biega, trąbi, naśladuje warkot silnika, bezpiecznie mija napotkane rzeczy. Na dźwięk gwizdka zatrzymuje się i cofa – wykonując 5 – 10 kroków w tył. Następnie rusza do przodu i zabawa toczy się dalej.
• „Kto wyżej?” – Dziecko z odbicia obunóż wykonuje podskok z podniesieniem ramion w górę. Utrudnienie: dziecko wykonuje podskok z półobrotem, następnie z obrotem dookoła własnej osi.
• „Dziecko wydeptuje ścieżkę” – Porusza się małymi kroczkami stawiając stopy blisko siebie.

 

Słuchanie wiersza W. Fabera ,, Dzieci świata”

W Afryce w szkole na lekcji,

Śmiała się dzieci gromada,

Gdy im mówił malutki Gwinejczyk,

Że gdzieś na świeci śnieg pada.

 

A jego rówieśnik Eskimos,

Tez w szkole w chłodnej Grenlandii,

Nie uwierzył, że są na świecie

Gorące pustynie i palmy.

 

Afryki, ani Grenlandii

My także jak dotąd nie znamy,

A jednak wierzymy w lodowce,

W gorące pustynie, w banany.

 

I dzieciom z całego świata,

chcemy ręce uścisnąć mocno

i wierzymy, że dzielni z nich ludzie,

jak i z nas samych wyrosną.

 

„Lustro” – zabawa orientacyjno – porządkowa:

Dziecko maszeruje w określonym kierunku. Na hasło „lustro” rodzic wymyśla dowolną figurę. Dziecko zwraca się twarzą do rodzica. Próbuje naśladować figurę, którą przyjął rodzic starając się pozostać w bezruchu przez kilka sekund.

 

Oglądanie ilustracji przedstawiających dzieci z różnych stron świata. Dziecko opisuje wygląd dzieci na podstawie ilustracji. (załącznik nr 1)

 

„Omiń piłki” – zabawa z elementem czworakowania:

Piłki znajdują się w dowolnym miejscu. Na określone hasło dziecko na czworakach obchodzi piłki dookoła, stara się ich nie dotykać. Na hasło dziecko zatrzymuje się przy najbliżej leżącej piłce i unosi ją do góry.

 

„Gdzie mieszkają dzieci” – doprowadź dzieci mieszkające w różnych krajach do ich domów – praca z rodzicem! (załącznik nr 2)

 

„Cyrkowe zabawy” – ćwiczenie równoważne:

Na podłodze rodzic umieszcza długą linę. Dziecko „cyrkowiec” przechodzi po linie naśladując balansowanie.

 

„Dzieci świata” – układanie puzzli – dziecko wycina postacie (rodzic przecina postaci na połowę), układa je i nakleja na kartkę. Jeśli dziecko nie poradzi sobie z wycinaniem bardzo proszę mu je wyciąć. (załącznik nr 3)

 

„Piłki” – zabawa bieżna:

Dziecko w wyciągniętych przed siebie rękach trzyma piłkę. Na sygnał biega w dowolnym kierunku. Kiedy usłyszy „stop” zatrzymuje się i umieszcza piłkę między stopami.

 

„Bóg łączy nas” – słuchanie piosenki, nauka refrenu metodą ze słuchu.

 

Bóg łączy nas i nieważne pochodzenie.

Płynie z nieba moc na całą naszą ziemię.

Bóg łączy nas i nieważne pochodzenie.

Płynie z nieba moc na całą naszą ziemię.

 

Choć jestem daleko i różni nas wiele.

Miłość i pokój to nasze wspólne cele.

Nosimy w sercu boską iskierkę.

Gdy będzie Ci smutno to złap mnie za rękę.

Choć jestem daleko i różni nas wiele.

Miłość i pokój to nasze wspólne cele.

Nosimy w sercu boską iskierkę

Gdy będzie Ci smutno to złap mnie za rękę.

 

Bóg łączy nas i nieważne pochodzenie.

Płynie z nieba moc na całą naszą ziemię.

Bóg łączy nas i nie ważne pochodzenie.

Płynie z nieba moc na całą naszą ziemię.

 

Ulepienie jesteśmy z tej samej gliny,

Lecz każdy jest inny, to nie nowiny.

Choć w różnych językach narodów mówimy,

Wszyscy do jego rodziny należymy.

Ulepienie jesteśmy z tej samej gliny,

Lecz każdy jest inny, to nie nowiny.

Choć w różnych językach narodów mówimy,

Wszyscy do jego rodziny należymy.

 

„ANIOŁKI – BÓG ŁĄCZY NAS – Piosenki dla dzieci bajubaju.tv”: https://www.youtube.com/watch?v=Chv9WFJqvzc

 

„Dzieci świata” – praca plastyczna  – kolorowanie kredkami obrazka konturowego, zwrócenie uwagi na prawidłową postawę przy kolorowaniu. (załącznik nr 4)

 

„Zabawy z guzikami”

Wysypujemy guziki i układamy spodeczki, następnie proponujemy dziecku:

– „podzielmy guziki według kolorów, ale żeby nam się nie myliło, oznaczymy spodeczki”-  kolorujemy kartoniki na takie kolory, w jakich mamy guziki i układamy obok spodeczków. Po posortowaniu guzików pokazujemy kolejne podzbiory i pytamy: te guziki są… a te…”, aby wyraźnie dziecku zasygnalizować oddzielność zbiorów.

– podział guzików, ze względu na liczbę dziurek, na kartonikach rysujemy tyle kropek, ile jest dziurek: dwie dla dwóch dziurek i cztery dla czterech. Następnie dzielimy guziki i znowu podkreślamy podział na zbiory.

– guziki można też podzielić ze względu na wielkość. Na 3 kartonikach rysujemy kółka – od najmniejszego do największego i dokonujemy podziału zbioru guzików ze względu na wielkość. W trakcie sortowania zapewne okaże się, że jest spory podzbiór guzików, których nie da się przyporządkować. Takie guziki odkładamy na osobny talerzyk.

 

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy posprzątałem/am zabawki po zabawie?

Czy wykonałem/am to o  co prosili mnie Rodzice?

Komu chcę podziękować?

Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

 

 

Załączniki do pobrania na cały tydzień. Kliknij Nasz dziecięcy świat – załączniki.

Modlitwa: Dzień Św. Józefa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Święty Józefie – módl się za nami.”

 

 

Poranne zabawy ruchowe:

 

„SKACZEMY, BIEGNIEMY – @WYGIBASY TV – piosenki dla dzieci – piosenka dla dzieci, dziecięce hity!”: https://www.youtube.com/watch?v=OZTYeTEZ2wA

 

„W zimowej krainie” – rozmowa na temat wyglądu i mieszkania Eskimosa.

To jest mały Eskmosek – nauka rymowanki metoda ze słuchu.

Ma czerwony z mrozu nosek.

Ma ubranko z futra foki ,

co mu mocno grzeje boki.

Szyła mama go synkowi

Kiedy tata ryby łowił.

 

„Igloo”- składanie obrazka z puzzli. (załącznik nr 5) Bardzo proszę pociąć dziecku obrazek w paski, ilość pasków według możliwości dziecka.

 

„Zabawa w igloo” – zabawa z chusta animacyjną (kocem lub prześcieradłem):

Dziecko z rodzicem faluje chustą –wieje lekki wietrzyk , wieje silny wiatr , zamieć śnieżna. Na sygnał wszyscy chowają się w igloo. Zabawę powtarzamy kilka razy.

 

„Pingwinek” – zabawa muzyczno – ruchowa do piosenki.

 

 „Śpiewające Brzdące – Pingwinek – Piosenki dla dzieci” :https://www.youtube.com/watch?v=C3hg36xItpM

 

„Znajdź domek małego Eskimosa” – labirynt (załącznik nr 6)

 

„Kosz z figurami”

Rodzic przygotowuje wycięte z kolorowego papieru figury geometryczne, które wkłada do koszyczka oraz talerzyki, na których przykleja po jednej figurze. Rozpoczyna zabawę od  recytacji wiersza: 

 

Koszyk pełen figur mam

Pomieszały mi się tam.

Bardzo proszę Cię Kochanie

ułóż je zgodnie z kształtami.

 

 

Dziecko segreguje figury na talerzyki oznaczone kartonikami z odpowiednim kształtem

(trójkąt, kwadrat, koło, prostokąt). Przeliczają ich ilość.

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy posprzątałem/am zabawki po zabawie?

Czy wykonałem/am to o  co prosili mnie Rodzice?

Komu chcę podziękować?

Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

 

Załączniki do pobrania na cały tydzień. Kliknij Nasz dziecięcy świat – załączniki.

Modlitwa: Dzień Ustanowienia Eucharystii.

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Jezu Eucharystyczny – zmiłuj się nad nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe:

 

„WF w domu, odc. 8, KIDS”: https://www.youtube.com/watch?v=OhhjWolQkj4

Słuchanie wiersza J. Tuwima  „Murzynek Bambo”

 

Murzynek Bambo w Afryce mieszka,

czarną ma skórę ten nasz koleżka.

Uczy się pilnie przez całe ranki,

ze swej murzyńskiej pierwszej czytanki.

A gdy do domu ze szkoły wraca,

psoci figluje to jego praca.

Aż mama krzyczy Bambo łobuzie,

a Bambo czarną nadyma buzię

Mama powiada napij się mleka

a on na drzewo mamie ucieka,

Mama powiada choć do kąpieli,

a on się boi, że się wybieli.

Lecz mama kocha swojego synka,

bo dobry chłopak z tego murzynka.

Szkoda, że Bambo czarny wesoły,

nie chodzi razem z nami do szkoły.

 

Określanie cech charakterystycznych wyglądu murzynka– Afrykanina

 

„Nosimy dzbany z wodą”- zabawa ruchowa: ćwiczenie utrzymywania równowagi z woreczkami na głowie. (może być książka)

Określanie miejsca zamieszkania murzynków– Afrykanów oraz zwierząt kojarzonych z tym kontynentem (załącznik nr 7)

„Rączki robią klap, klap, klap”

Rączki robią klap, klap, klap (dzieci klaszczą w ręce)
Nóżki robią tup, tup, tup (dzieci tupią)
Tutaj swoja główkę mam (dzieci trzymają się za głowy)
i na brzuszku bam bam bam (dzieci klepią się po brzuszku)
Buzia robi am, am am (dzieci mówią am, am, am)
Oczka patrzą tu i tam (dzieci patrzą raz w jedna a raz w drugą stronę)
tutaj swoje uszka mam (dzieci pokazują uszy)
i na nosku sobie gram (dzieci udają, że grają na nosie jak na flecie)

 

,,Tratwy” – zabawa ruchowa (sprawdzenie umiejętności reagowania na sygnał)

Dziecko porusza się w rytm muzyki, na umówiony sygnał ustawia się na tratwie – gazecie.

W trakcie zabawy tratwa zmniejsza się, dziecko dba o to, aby się nie „utopić”.

 

„Bambi i lew” –  zabawa muzyczno – ruchowa do piosenki

„Bambi i lew – Piosenki dla dzieci bajuabju.tv – YouTube”

https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=Bambi+i+lew+piosenka+youtube

 

„Mierzenie krokami, stopa za stopą, łokciami, palcami.”

• Ciekawe jaka jest odległość od tego miejsca do łóżka. Zmierzę krokami a ty licz głośno moje kroki. Teraz ty zmierz tą odległość swoimi krokami, a ja je policzę. Dlaczego jest różnica w pomiarze?

• Zmierzymy długość stołu. Nie zrobię tego  za pomocą kroków, ani stopa za stopą tylko pokaże Ci inny sposób: tak się mierzy łokciem (przesuwa łokieć do krawędzi stołu, wyrównuje, odmierza do końca palców i w to miejsce ponownie przykłada łokieć).
• A teraz zmierzę stół dłonią….zmierzę go palcami….

Dzięki tym pomiarom wiem jaka jest długość stołu: dwa łokcie, trzy dłonie i trzy palce. Następnie w/wykonane czynności pomiarowe wykonuje dziecko.

 

„Porównywanie długości dwóch sznurków”.

 

„Podobieństwa narzędzi do mierzenia długości” – miarka krawiecka,

miarka stolarska, taśma miernicza, linijka szkolna.

 

„Znajdź kolory”

Zadanie polega na poszukiwaniu w pomieszczeniu przedmiotów w odpowiednim kolorze. Wyniki możecie notować lub zapamiętywać. Ciekawe komu uda się dostrzec najwięcej!

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy posprzątałem/am zabawki po zabawie?

Czy wykonałem/am to o  co prosili mnie Rodzice?

Komu chcę podziękować?

Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

 

Załączniki do pobrania na cały tydzień. Kliknij Nasz dziecięcy świat – załączniki.

Modlitwa: Dzień Najświętszego Serca Pana Jezusa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się za nami.”

 

 

Poranne zabawy ruchowe:

 

Ćwiczenia z papierem toaletowym

https://www.youtube.com/watch?v=TPHa1hK81CI

 

„Jestem Li-long” A. Bober – słuchanie wiersza 

 

Jestem Li-long, chłopiec Azjata,

W pagodzie mieszkam i sypiam na matach.

Mam dwie pałeczki zamiast łyżeczki

i pałeczkami jem ryż z miseczki.

Jak słońce ciało moje wygląda

Na świat skośnymi oczkami spoglądam.

Specjalny strój mam na uroczystości,

Kimonem wszystkich zachwycam gości.

Jest nas najwięcej na całym świecie,

Co jeszcze wiedzieć o mnie chcecie?

 

Poznajemy zwyczaje i życie mieszkańców Japonii – praca z obrazkiem (załącznik nr 8)

 

Praca techniczna „Wachlarz” – rozwijanie małej motoryki poprzez składanie kartki. Zobacz: http://www.wegierska-gorka.opg.pl/kolorowe-wachlarze,7,1913,akt.html

„Taniec z wachlarzami” – zabawa muzyczno – ruchowa, taniec z wachlarzami do tradycyjnej chińskiej muzyki instrumentalnej wesołej muzyki ludowej Azji

 

„tradycyjna chińska muzyka instrumentalna wesoła muzyka ludowa Azji”: https://www.youtube.com/watch?v=4h86w-PO9z8

„Kolorowa sól”

Zabawa doskonale rozwija małą motorykę, dostarcza wielu wrażeń dotykowych i sprawia dziecku dużo radości.

Spróbujcie rysować po soli kredkami, farbkami, pisakami, zwilżoną bibułą, a gdy już wszystko sprawdzicie możecie przejść do barwienia kredą.

 

Do zabawy w barwienie soli potrzebny jest kilogram zwykłej soli kuchennej, kolorowa kreda, miseczki i duży talerz lub tacka. Dziecko pocierając kredą, kulając ją i przesuwając w różne strony po rozsypanej soli sprawia, że sól stopniowo przyjmuje kolor ścieranej kredy.

 

Zabarwioną sól można warstwami wsypać do butelki tworząc piękna dekorację.

„Wieszanie prania”

 

Wytnij z kolorowego papieru koszulki i spodenki. Następnie, dla lepszego efektu wizualnego, zrób markerem czarne obwódki. Można oczywiście wyciąć ubranka z filcu lub pianki kreatywnej, wszystko zależy od Waszych zasobów.

Na nóżki dziecięcego krzesełka, postawionego do góry nogami na stoliku, załóż dwie grube, szeroki gumki recepturki. Do nich dziecko będzie przypinało pranie.

 

„Kolorowa doniczka”

Do zabawy potrzebujemy kolorowych klamerek i doniczki. Jeśli nie mamy doniczki można wykorzystać pudełko np. po butach. Zadaniem dziecka jest ozdobić doniczkę klamerki, przyczepiając je dookoła. Zabawę można utrudnić malując na doniczce lub kartonie kolory, wtedy zadaniem dziecka jest przyczepiać klamerki zgodnie z barwami na doniczce. Dzieci ćwiczą chwyt pęsetkowy i koordynację wzrokowo – ruchową oraz usprawniają mięśnie nadgarstka. Jeśli damy dzieciom swobodę w przyczepianiu klamerek pobudzamy ich wyobraźnie, gdy pomalujemy kartonik ćwiczymy umiejętność rozpoznawania kolorów oraz segregowania.

 

„Przenieść pomponik”

Na tacce lub stole rozsypujemy pompony. Ilość kolorów dostosowujemy do wieku i umiejętności dziecka. Zadaniem dziecka jest posegregowanie pomponów i przeniesie ich za pomocą klamerek na talerzyki. Zabawa świetnie ćwiczy chwyt pęsetkowy, koordynację wzrokową ruchową., usprawnia motorykę małą oraz pracę mięśni dłoni. 

 

 

 

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy posprzątałem/am zabawki po zabawie?

Czy wykonałem/am to o  co prosili mnie Rodzice?

Komu chcę podziękować?

Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

 

 

 

WAŻNE!!!!

Bardzo proszę – Drodzy Rodzice przypominajcie dzieciom o codziennej modlitwie.

Módlmy się również o ustanie pandemii!!! Jeśli to możliwe łączmy się z Ojcem Świętym Franciszkiem w południowej modlitwie „Anioł Pański”.

Miesiąc  czerwiec poświęcony jest  Najświętszemu Sercu Pana Jezusa!

Zachęcam do  rodzinnego odmawiania Litanii, bądź uczestniczenia w nabożeństwach czerwcowych.

 

Załączniki do pobrania na cały tydzień. Kliknij Nasz dziecięcy świat – załączniki.

KOCHANI RODZICE

 A TO PREZENT DLA WAS

OD WASZYCH DZIECI

 

„Dzięki Wam” kliknij TUTAJ.

 

 

WAŻNE!!!!

Bardzo proszę

Drodzy Rodzice przypominajcie dzieciom

o codziennej modlitwie.

 

MIESIĄC MAJ JEST POŚWIĘCONY MARYI, PRROSZĘ NIECH NIE ZABRAKNIE W NASZYCH DOMACH „NABOŻEŃSTWA MAJOWEGO”

(LITANII LORETAŃSKIEJ). Kliknij TUTAJ.

PAMIĘTAJMY:

MARYJA MOŻE WYPROSIĆ U SWEGO SYNA WSZYSTKO!!!

Modlitwa: Dzień Bożej Opatrzności

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Opatrzności Boża – czuwaj nad nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe z wykorzystaniem metody W.Sherborne – zestaw XXXI.

1. Poznanie własnego ciała
   – bieg w różnych kierunkach na palcach
   – w leżeniu na brzuchu „wciskanie” wymienionych części ciała w podłogę
   – w leżeniu na plecach-naprzemienne dotykanie łokciami do kolan z ich unoszeniem
2.  Zdobycie pewności siebie i orientacji w przestrzeni
   – czołganie w różnych kierunkach
   – w leżeniu na plecach „orzeł”- przenoszenie rąk i nóg nad podłogą
3.  Nawiązanie kontaktu z partnerem
   – w parach-huśtawka- naprzemienne przysiady partnerów
   – masowanie pleców partnera
4.  Ćwiczenia kreatywne – improwizacje przy muzyce o zmiennym natężeniu.

 

„Powitajka” – zabawna powitalna.
Witamy, siadamy i zajęcia zaczynamy. Siadasz Ty, siadam Ja i zaczyna się ta gra. Witają się rączki z rączkami, nóżki z nóżkami, a na  koniec  np. noski z noskami. Dzieci witają się ze sobą, tymi częściami ciała, które wymienione są  w rymowance.

 

Oglądanie ilustracji Świętej Rodziny. Przypomnienie jej członków. Zachęcanie do modlitwy za swoje Rodziny. (załącznik nr 1)

 

„Moja rodzina” – rozmowa kierowana na temat rodziny.

Kto należy do mojej Rodziny? Jakie imiona mają Rodzice, Rodzeństwo, Dziadkowie?

Jak się nazywamy?

 

Piosenka „Gdy Pan Jezus był malutki” – ruchowa improwizacja utworu.

 

„Gdy Pan Jezus był malutki cover + pogl” kliknij TUTAJ.

lub

„Gdy Pan Jezus był malutki – ks. bp Antoni Długosz” kliknij TUTAJ.

 

Słuchanie wiersza „Wiersz o mojej rodzinie” (Dominika Sobczak  z rodzicami)

Jaka moja jest rodzina?
Wam opowiem, już zaczynam.
Moja mama zabiegana jest od rana.
Sprząta , pierze, i prasuje,
rówież obiad ugotuje.
Tata ciągle jest zajęty,
reperuje różne sprzęty,
komputery i programy,
które teraz wszyscy mamy.
Mój brat uczy się już w szkole
a ja mam swoje przedszkole.
Choć rodzice są zajęci
mają dla nas czas i chęci.
Dziadki, babcie o nas dbają,
wszyscy w koło się kochają.
Kiedy ktoś kłopoty ma,
to rodzinka radę da.
Kiedy smutno mi i źle
zawsze ktoś przytuli mnie.
Bo w rodzinie wielka siła,
chcę by zawsze ona była.
Mam nadzieję, że już wiecie,
że rodzina to największy skarb na świecie !!!

– rozmowa na temat treści wiersza.

 

„Moja rodzinka”- w tym miejscu zachęcam do ułożenia wraz z dziećmi wiersza lub opowiadania o własnej Rodzince. Czekam na Wasze pomysły, które proszę przesłać do mnie w dowolny sposób.

 

„Zamieniamy się w …” – zabawa ruchowa – naśladowanie ruchem czynności wykonywanych przez rodziców np. „Zamieniamy się w Mamę i Tatę, którzy odkurzają dywan, jadą samochodem, malują płot itp.

 

„Liczymy kwiaty dla Mamy i Taty” – zabawa dydaktyczna

• wskazywanie kwiatów na obrazku,
• określanie kolorów,
• przeliczanie, używanie liczebników porządkowych, porównywanie ich wielkości.

(załącznik nr 2)

 

„ Bukieciki Kwiatów dla Świętej Rodziny” – zabawa ruchowa przy muzyce
Gdy dzieci usłyszą muzykę spacerują, zbierając rozsypane po całej sali kwiaty wycięte z papieru. Trzeba dobrze się rozglądać, ponieważ niektóre z nich ukryły się między książkami lub na parapecie.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy słuchałem/am dziś Rodziców?
• Czy wykonałem/am to o  co prosili mnie Rodzice?
• Za Kogo i za co chcę podziękować?
• Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty do pobrania na całty tydzień zamieszczone są TUTAJ.

Modlitwa: Dzień Anioła Stróża

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Aniele Boży Stróżu mój – opiekuj się nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe według B. Forma.

Marsz za Rodzicem.

„Rośnie trawa” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych:

Dziecko zajmuje dowolne miejsce, przechodzi do przysiadu, głowa spuszczona. Na hasło „rośnie trawa”, powoli przechodzi do pozycji stojącej, unosząc ręce w górę i porusza w nadgarstkach.

„Szukamy stokrotek” – zabawa z elementami czworakowania:

Dziecko przemieszcza się na czworakach w różnych kierunkach. Na hasło „znalazłem stokrotkę” – zatrzymuj się w miejscu i naśladują wąchanie kwiatka.

„Zrywamy kwiatki” – ćwiczenie tułowia:

Dziecko maszeruje za rodzicem. Na hasło „zrywamy kwiaty” – zatrzymują się w miejscu i wykonują skłony – naśladują zrywanie kwiatków.

„Uwaga, duży kamień” – zabawa z elementami równowagi:

Na hasło „uwaga, duży kamień” – dziecko małymi kroczkami biega między rozłożonymi na podłodze obręczami (kółkami wyciętymi z papieru), uważając, żeby nie nadepnąć na obręcz. Na hasło „odpoczywamy” – zatrzymuje się i siada w dowolnej pozycji.

„Marsz” uspokajający.

 

 

„Co robi moja mama?” – zabawa dydaktyczna, rozwijanie mowy, nazywanie czynności wykonywanych przez mamę na podstawie obrazków, próby budowania podczas wypowiedzi zdań poprawnych pod względem gramatycznym. (załącznik nr 3)

 

„Do kogo toczysz kostkę?” – zabawa matematyczna

Dziecko toczy kostkę (można przygotować własnoręcznie z papieru – załącznik nr 4) do Rodzica, który ma za zadanie policzyć ile kropek jest na kostce. Następnie Rodzic toczy kostkę do dziecka i razem z nim przelicza wyrzuconą ilość kropek.

 

„Jak wygląda moja Mama” – opisywanie wyglądu Mamy. (pytania pomocnicze np. jakiego koloru są włosy, czy są długie czy krótkie, itp.)

 

„Portret Mamy” – kolorowanie obrazka konturowego Mamy. (załącznik nr 5)

 

„Prace Mamy” – zabawa ruchowo – naśladowcza. Dzieci ruchem naśladują czynności wykonywane przez Mamę np. odkurzanie, gotowanie, itp.

 

Słuchanie piosenki

 „PRZEDSZKOLE Mama i tata – piosenka”, kliknij TUTAJ.

Nauka piosenki metodą ze słuchu.

 

„Godni zaufania” – zabawa ruchowa: zawiązujemy dziecku oczy szalikiem i oprowadzamy je po domu (w ciepłe dni ta zabawa świetnie sprawdza się na podwórku). Zadaniem dziecka jest dotykając rękami ścian, przedmiotów, zgadnąć, w którym jest pokoju. Potem zamiana ról – dorosły zawiązuje sobie oczy i pozwala się prowadzić dziecku. To świetna nauka odpowiedzialności za drugą osobę.

 

„Bajka tylko dla was” – wybierzcie 20 słów (dobrze gdyby słowo miało swoje odzwierciedlenie na obrazku!!!! Przykładowe obrazki załącznik nr 6), z których ułożycie opowieść. Będzie ona śmieszna, jeśli wyrazy będą różnorodne (król, huśtawka, widelec, cebula). Potem każda z osób układa zdanie, kolejna dokłada swoje i tak powstaje wasza prywatna baśń. Trzeba ją zapisać, możecie też zrobić do niej piękne ilustracje – to będzie cała książka!

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy słuchałem/am dziś Rodziców?
• Czy wykonałem/am to o  co prosili mnie Rodzice?
• Za Kogo i za co chcę podziękować?
• Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zamieszczone są w poniedziałek.

Modlitwa: Dzień Św. Józefa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Święty Józefie – módl się za nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe według K. Wlaźnik – zestaw I

„Połóż na głowie” – zabawa orientacyjno-porządkowa z elementem wyprostnym:

Dziecko trzyma woreczek w lewej lub prawej ręce i biega swobodnie. Na gwizdek zatrzymuje się, kładzie woreczek na głowie, idzie kilka kroków w przód, siada skrzyżnie, następnie wstaje, zdejmuje woreczek z głowy i powtarza bieg. Wszystkie czynności należy wykonywać ostrożnie, ażeby woreczek nie spadł na ziemię.

„Rzuć — podnieś” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych:

Dziecko stoi w małym rozkroku, woreczek trzyma oburącz przed sobą. Na polecenie przenosi woreczek oburącz za głową (łokcie w górze, cofnięte w tył), puszcza woreczek za plecami, następnie skłania się w przód, chwyta woreczek oburącz, podnosi go w przód w skos i pokazuje rodzicowi.

„Zrzuć woreczek”- ćwiczenie tułowia – skłony boczne:

Siad skrzyżny, woreczek na głowie, ręce złożone na kolanach, plecy proste. Skłon tułowia w lewo (bardzo wolno) — woreczek spada na ziemię. Podnieść woreczek lewą ręką, położyć go na głowie i ćwiczenie wykonać w prawą stronę. Należy zwrócić uwagę, aby dzieci skłaniały się wyraźnie w bok, a nie w przód.

„Kulawy lis” – zabawa na czworakach:

Włożyć woreczek pod kolano zgiętej lewej nogi i przyjąć pozycję na czworakach. Dziecko posuwa się na rękach podskokami na prawej nodze (tej, która nie trzyma woreczka). Po kilku podskokach siad skrzyżny i swobodna zabawa woreczkami (niewysoki rzut w gorę i próba chwytu). Po chwili zabawy dziecko wkłada woreczek pod prawe kolano i powtarza chód na czworakach.

„Celuj w okienko” –  rzuty:

Dziecko celuje prawą i lewą ręką, rzutem dowolnym, w okienko utworzone przez rozkrok rodzica. Rzuty należy powtórzyć kilka razy zwracając uwagę, aby były wykonane prawą i lewą ręką.

„Przeskocz woreczek” – podskoki:

Woreczek leżą na ziemi. Na polecenie rodzica dziecko przeskakuje woreczek obunóż, skacząc w przód i w tył. Dopilnować, aby podskoki były wykonywane miękko, elastycznie, na palcach.

 

Słuchanie wiersza „O moim Tacie” – S. Todorski – rozmowa na podstawie wiersza, rozwijanie umiejętności językowych poprzez wypowiadanie się na temat swojego  Taty.

Choć jestem duży,
bez swego taty
bez przerwy
wpadałbym w tarapaty.

Kiedy więc przyjdą
jakieś kłopoty,
od razu tacie
oznajmiam o tym.

A wtedy zaraz
łatwiej i prościej
uda się wybrnąć
z wszelkich trudności.

 

„Zrobieni w domowego balona” – zabawa ruchowa: Do nogi każdej osoby przywiązujemy na niezbyt długiej nitce nadmuchany balonik. Gra polega na tym, żeby zdeptać balony „przeciwników”, ale też oszczędzić własny. Wygrywa ten kto zachowa balona w całości.

 

„Jak wygląda mój Tata” – opisywanie wyglądu Taty. (pytania pomocnicze np. jakiego koloru są włosy, czy jest uśmiechnięty, czy smutny, itp.)

 

„Portret Taty” – kolorowanie obrazka konturowego Taty. (załącznik nr 7)

 

„Najlepszy kierowca” – dziecko wchodzi do dużej miski, kosza na bieliznę lub pudła kartonowego (najbezpieczniej np. na trawniku), które jest pojazdem. Tata sprawuje funkcję kierowcy. Im więcej zakrętów i „dziur na drodze” (wstrząsów) tym większa frajda.

„Kolorowe figury” – wycinanie z kolorowych papierów figur geometrycznych. Proszę pozwólcie dzieciom na samodzielne wycinanie.

„Dla Taty” – układanie kompozycji z figur geometrycznych.

„Dobieramy pary” – zabawa dydaktyczna: dziecko dobiera w pary figury geometryczne wg podanej cechy np.: koloru, wielkości.

 

Słuchanie piosenki „Co powie Tata?”

”Natalia Kukulska – Co powie tata” kliknij TUTAJ.

 

„Do czego to służy?” – zabawy badawcze: oglądanie wspólnie z Tatą  urządzeń elektrycznych znajdujących się w domu, ułatwiających pracę. Rozmowa z dziećmi, odpowiedź na pytanie „Do czego to służy?” omówienie zasad bezpiecznego korzystania z tych urządzeń – tylko w obecności dorosłych

Dla chętnych J „Rodzinne fotografie”-  w dobie fotografii cyfrowej macie wiele możliwości do zabawy zdjęciami. Zróbcie sobie kilka fotografii, a potem np. pobawcie się, opracowując je w komputerze. Załóżcie Mamie wielki kapelusz, Tacie wielkie okulary, sprawcie, by dziecko było wyższe niż dziadek.

 No i są jeszcze nożyczki! Wybierzcie niezbyt udane zdjęcia i zamieńcie je w arcydzieła – wycinajcie, doklejajcie, domalujcie coś, by słaba fotografia zamieniła się w cudowną pamiątkę.

 „Gejzer w butelce coli” – EKSPERYMENT TYLKO NA PODWÓRKO!!!

Do butelki coli włóż kilka mentosów i szybko uciekaj!!! Napój zacznie buzować i wybuchnie wielką fontanną.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy słuchałem/am dziś Rodziców?
• Czy wykonałem/am to o  co prosili mnie Rodzice?
• Za Kogo i za co chcę podziękować?
• Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

 

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zamieszczone są w poniedziałek.

Modlitwa: Dzień Ustanowienia Eucharystii.

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Jezu Eucharystyczny – zmiłuj się nad nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe z wykorzystaniem metody W. Sherborne – zestaw XXXII.

1. Poznanie własnego ciała
   – poruszanie się po dywaniei na kolanach
   – w leżeniu na plecach napinanie poszczególnych części ciała-wgniatanie w podłogę
2. . Zdobycie pewności siebie i orientacji w przestrzeni
   – wiatraczki-obroty wokół własnej osi
   – chodzą gąsienice – z leżenia przodem, podciąganie kolan do klęku podpartego i do leżenia, przemieszczanie po dywanie
3.  Nawiązanie kontaktu z partnerem
   – w siadzie prostym-tworzenie fotelika dla współćwiczącego, lekkie obejmowanie, kołysanie
   – prowadzenie za rękę partnera z zamkniętymi oczami po pokoju
4.  ćwiczenia przeciwko
   – w leżeniu na plecach kołysanie nogami współćwiczącego uniesionymi do góry z oporowaniem
5.  ćwiczenia kreatywne
   – improwizacje przy muzyce z piłeczkami

Słuchanie piosenki „Tata i Mama” – rozmowa na temat treści piosenki. Nauka melodii i słów metodą ze słuchu.

„Tata i mama” kliknij TUTAJ.

„Tata i Mama” – piosenka

Kiedy rano wcześnie wstaję
Mama robi mi śniadanie,
Tata goli się na górze
I śniadanie rano zje.
Potem mama mnie ubiera
Czesze włosy, sprawdza dłonie
Tata mi sznuruje buty
I do Ochronki wiezie mnie.

Tata i Mama bardzo mnie kochają
Tata i Mama mój cały świat
Tata i Mama bardzo o mnie dbają
Tatę i Mamę ukochać chcę.

A gdy wracam już z przedszkola
Tata wiezie mnie na lody,
Razem z mamą się uśmiecha
I do ZOO wiezie nas.
Może kupią mi dziś lalę
Albo podarują kota
Bardzo dobrych mam rodziców
Jak się im odwdzięczyć mam?

„Lustrzane odbicie” stajemy z dzieckiem naprzeciwko siebie – rodzic pokazuje ruch, dziecko je powtarza. Po kilku zadaniach role się zmieniają. Dziecko ćwiczy koordynację ruchową.

 

Słuchanie fragmentu wiersza „Mama i tata” (Jadwiga Koczanowska)

Mama i tata to świat nasz cały,
ciepły, bezpieczny, barwny, wspaniały,
to dobre, czułe, pomocne ręce
i kochające najmocniej serce./…/
Kochana Mamo, Kochany Tato,
dzisiaj dziękować chcemy Wam za to,
że nas kochacie, że o nas dbacie
i wszystkie psoty nam wybaczacie.

– rozmowa na temat treści oraz nauka wiersza metoda ze słuchu.

 

 „Koncert dla Mamy i Taty” – zabawy muzyczne.

Gra na instrumentach muzycznych, tworzenie akompaniamentu do piosenek.

Improwizacje ruchowe utworów.

 

„Czereśnie – Piosenka dla mamy i taty” kliknij TUTAJ

 

„Kocham Ciebie tato (SŁOWA) -piosenka dla dzieci, kupisz na edumuz.pl” kliknij TUTAJ.

„Mama w kuchni” kliknij TUTAJ.

„Kochana Mamo – piosenka dla dzieci, na dzień mamy – Babadu Tv” kliknij TUTAJ.

„Tata jest potrzebny – Dzień TATY 23 czerwca” kliknij TUTAJ.

„Pszczolka Maja – Taniec Mai (Official Music Video)” kliknij TUTAJ

„Pszczolka Maja – Pszczolka Maja Jest Tu (Oficjalny Teledysk)” kliknij TUTAJ.

 

„Co tu się zmieniło” – dziecko zna swój pokój, ale czy pamięta, gdzie co w nim się znajduje? Dziecko wychodzi z pokoju, a rodzic coś zmienia (chowa ulubioną zabawkę, zdejmuje obraz) i zaprasza „wygnańca” z powrotem. Zadaniem dziecka jest odgadnięcie, co się zmieniło? Jeśli dziecko zbyt długo się zastanawia zacznijmy mu trochę podpowiadać.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy słuchałem/am dziś Rodziców?
• Czy wykonałem/am to o  co prosili mnie Rodzice?
• Za Kogo i za co chcę podziękować?
• Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Modlitwa: Dzień Najświętszego Serca Pana Jezusa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się za nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe z wykorzystaniem metody W. Sherborne – zestaw XXXIII.

1. Poznanie własnego ciała
   – bieganie z uderzaniem nogami o pośladki
   – stukanie o podłogę różnymi częściami ciała
   – klęk prosty podparty- naprzemienne unoszenie ręki i nogi do góry
2.  Zdobycie pewności siebie i orientacji w przestrzeni
   – podskoki w kółko na jednej nodze
   – spacer dużymi krokami
3.  Nawiązanie kontaktu z partnerem
   – poruszanie partnerem jak marionetką
   – w leżeniu na brzuchu-masowanie rąk, nóg, pleców partnera
4.  ćwiczenia przeciwko
   – walka kogutów – w przysiadzie doskakiwanie do siebie, odpychanie rękami zgiętymi w łokciach
   5. ćwiczenia kreatywne
   – improwizacje przy muzyce z wykorzystaniem sztucznych kwiatów.

 

„Portret moich Rodziców” – wytnij portret Mamy i Taty (dni poprzednie), wklej na jedną kartkę. Wytnij ramkę i naklej. Ozdabianie ramki kolorowymi kwiatkami wyciętymi z papieru.

 

„Dzwonię do mamy i taty” – zabawa słownikowa:

Dziecko bierze do ręki wycięty z kartonu telefon, naśladuje wybieranie numeru i mówi: Mamo, kocham Cię za… , Tato, kocham Cię za…. .

 

„Jak pomagam moim rodzicom” – zabawa ruchowa. Kliknij TUTAJ.

 

Co cieszy rodziców? – rozmowa inspirowana wierszem Krystyny Datkun – Czerniak

,,Szczęście”

Szczęście to:
– uśmiech taty i mamy,
– spadające z drzew kasztany,
– zimne lody w gorący czas,
– udany rysunek,
– i gdy ktoś pochwali nas.
Szczęście to wszystko, co jest dokoła:
ludzie, drzewa, przedszkole i szkoła.
Szczęście mam – gdy nie jestem sam!
Szczęście, że jestem tu – na ziemi,
pomiędzy ludźmi bliskimi.

 

Dziecko próbuje odpowiedzieć na pytania:

• Co to jest szczęście?
• Co dla dziecka jest szczęściem?
• Kto jest dla dziecka najbliższą osobą?

 

Zabawy muzyczno – ruchowe:

„Ręce do góry” kliknij TUTAJ.

 

„NAJPIERW SKŁON – piosenka dla dzieci, dziecięce hity!” Kliknij TUTAJ.

 

„Skoki przez drabinkę” – zabawa ruchowa:

Wykonaj drabinkę, np. z gazety. Wystarczy pociąć ją na 5-centymetrowe paski, które należy ułożyć na ziemi na wzór drabinki. Zadaniem dziecka jest przeskakiwanie kolejnych szczebelków.

Eksperymenty:

„Eksperyment wędrująca woda / eksperymenty dla dzieci, moje dzieci kreatywnie.” Kliknij TUTAJ.

„5 eksperymentów z wodą” kliknij TUTAJ.

 

„Laurka dla Rodziców” 

„Jak zrobić laurkę – prezent dla mamy i taty” kliknij TUTAJ.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy słuchałem/am dziś Rodziców?
• Czy wykonałem/am to o  co prosili mnie Rodzice?
• Za Kogo i za co chcę podziękować?
• Komu powiedzieć przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

 

Modlitwa: Dzień Bożej Opatrzności

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Opatrzności Boża – czuwaj nad nami.”

 

WAŻNE!!!!

Bardzo proszę

Drodzy Rodzice przypominajcie dzieciom

o codziennej modlitwie.

 

MIESIĄC MAJ JEST POŚWIĘCONY MARYI, PRROSZĘ NIECH NIE ZABRAKNIE W NASZYCH DOMACH „NABOŻEŃSTWA MAJOWEGO”

(LITANII LORETAŃSKIEJ). PAMIĘTAJMY:

MARYJA MOŻE WYPROSIĆ U SWEGO SYNA WSZYSTKO!!!

 

Módlmy się również o ustanie pandemii!!! Jeśli to możliwe łączmy się z Ojcem Świętym Franciszkiem w południowej modlitwie „Królowo Nieba”.

 

Poranne zabawy ruchowe wg. K. Wlaźnik – zestaw X

Ćwiczenie orientacyjno-porządkowe i ożywiające: Marsz, bieg, podskoki, przysiady. Dzieci  naśladują bieg za motylem, chwytanie przy ziemi i w górze.
Ćwiczenie dużych grup mięśniowych: Zbieranie kwiatów. Marsz ze skłonem w dół, naśladowanie zrywania kwiatów i układania w bukieciki. Od czasu do czasu dzieci prostują się i pokazują nauczycielce, ile zerwały kwiatów.
Ćwiczenie równowagi: Marsz z wysokim unoszeniem kolan (idziemy po wysokiej trawie).
Żabki skaczą po łące: Dzieci naśladują skoki żab.
Ćwiczenie uspokajające: Marsz przy piosence.

„Co słychać wokół nas?” – zabawa tematyczna  – wysłuchiwanie dźwięków dochodzących z ulicy, z innych pomieszczeń w domu, odróżnianie dźwięków przyjemnych i nieprzyjemnych dla naszych uszu, słuchanie nagrań różnych odgłosów i określanie źródła ich pochodzenia.

„Odgłosy natury dla dzieci”. Kliknij TUTAJ.

 

„Figurki” –  zabawa muzyczno – ruchowa:  dzieci biegają w rytm puszczonej przez rodzica muzyki. Na przerwę w muzyce rodzic mówi „Figurki, figurki zamieńcie się w…..” − tutaj pada nazwa przedmiotu, zwierzęcia lub rośliny, w zależności od wyobraźni. J Potem rodzic liczy głośno do trzech i dzieci muszą zastygnąć bez ruchu, przybierając wymienioną postać. Zabawę powtarzamy kilka razy. Prowadzącym może być również dziecko.

 

„Co wydaje taki dźwięk?” – w tej zabawie dzieci nazywają przedmioty z najbliższego otoczenia, które wydają typowe przez siebie dźwięki:

• syczenie: balonik, żmija, wąż,
• dzwonienie: telefon, dzwonek u drzwi,
• warczenie: odkurzacz, kosiarka,
• tykanie, szumienie, gwizdanie, skrzypienie…

(wg. M. Malkiewicz, Jarmark logopedyczny, s.36)

 

Piosenka „Muzykanci – konszabelanci”

• Jestem muzykantem – konszabelantem.
• My muzykanci – konszabelanci.
• Ja umiem grać.
• My umiemy grać.
• A na czym?
• Na skrzypcach, bębnie, trąbce… 

„Jestem Muzykantem Konszabelantem ?Piosenki Dla Dzieci | HeyKids”. Kliknij TUTAJ.

 

„Zgaduj zgadula” – wyszukiwanie w domu po jednym przedmiocie, który wydaje jakiś dźwięk. Zadaniem dziecka jest wydobyć ze znalezionego przedmiotu dźwięku stając za Rodzicem. Rodzic musi odgadnąć co to za przedmiot. Po kilku razach zmieniamy się zadaniami.

„Wesoło czy smutno?”- zabawa muzyczno – ruchowa: podczas wesołej melodii dzieci podskakują i klaszczą, na smutną siadają na dywanie i kołyszą się na boki.

„Kolorowe rytmy” –  zabaw muzyczno – ruchowa: na podłodze umieszczamy  kolorowe chusty lub kartki. Ważne jest, aby każda z chust lub kartek była w innym, jednolitym kolorze. Dzieci tańczą między kolorowymi kartkami w rytm wesołej muzyki. Gdy muzyka cichnie, rodzic prosi dzieci, aby weszły na kartkę oznaczoną np. kolorem czerwonym i liczy do trzech. Dziecko, które nie zdąży w tym czasie znaleźć się na kolorze, daje fant.

„Powiedz słowo” – zabawa dydaktyczna – wymawianie słów: chrząszcz, gąszcz, żaby, rechoczą…na przemian głośno – cicho: kształtowanie poprawnej wymowy, dbanie o wyraźne wypowiadanie słów.

„Ułóż tak jak ja” –  zabawy z wełną: Dziecko z rodzicem siadają w parach , jedna osoba układa z nitki wymyślony przez siebie wzór a druga osoba z pary musi odwzorować ten wzór.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Co dzisiaj sprawiło mi radość?
• Za co chcę podziękować?
• Co dzisiaj sprawiło mi przykrość?
• Za co chcę przeprosić?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Modlitwa: Dzień Anioła Stróża

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Aniele Boży Stróżu mój – opiekuj się nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe wg. K. Wlaźnik – zestaw XI

„Pająk i muchy” – zabawa orientacyjno-porządkowa: pająk (rodzic) poluje tylko na żywe muchy. Dzieci w rozsypce biegają z brzęczeniem, bzykaniem w rożnych kierunkach, a na hasło:
„Pająk idzie!” — zastygają momentalnie w bezruchu. Pająk wychodzi na łowy, obserwuje bacznie, obchodzi muchy, a jeśli któraś drgnie, zabiera ją do swej sieci. Dziecko złapane przez pająka dostaje zadanie do wykonania np. podskocz 5x.
„Huśtawka” –  dziecko stoi swobodnie, ręce w dole, dłonie zwinięte w pięść. Wymachy ramion w przód i w tył, z lekkim zginaniem kolan (jak na huśtawce).
„Kwiaty zwiędłe i podlane” – ćwiczenie wyprostne: siad skrzyżny, ręce na kolanach, luźny skłon głowy i tułowia – kwiat zwiędnięty; stopniowy wyprost kręgosłupa z wysokim ustawieniem głowy – kwiat podlany.
„Potakiwanie i przeczenie” – ćwiczenie głowy i szyi: siad skrzyżny. Wolne skręty głowy w lewo i w prawo – dzieci wymawiają „nie, nie, nie”; wolne skłony głowy w przód i w tył – dzieci wymawiają „tak, tak, tak”.
„Małe piłeczki” – podskoki – stopy zwarte, wspięcie na palce. Podskoki obunóż w miejscu i do przodu.

 

Ćwiczenia usprawniające percepcję słuchową:

• rozpoznawanie dźwięków i szmerów- zadaniem dziecka jest rozpoznawanie zasłyszanych dźwięków: zgniatanie różnych gatunków papieru przesypywanie różnych materiałów sypkich (groch, ryż, piasek itp.)
• rozpoznawanie głosów zwierząt
• rozpoznawanie dźwięków: „co upadło?”, „co przyjechało?”, „czym uderzono?” itp.
• nasłuchiwanie: „co się dzieje wokół nas?”

 

„Rób to co ja” – zabawa melodyczno – rytmiczna: para otrzymuje obręcz (związany szalik). Jedna osoba z pary jest prowadzącym w rytm muzyki, a drugie naśladuje jego ruchy. Cisza w muzyce oznacza zmianę ról.

„Wysoko – nisko” – ćwiczenia melodyczno – rytmiczne: dziecko otrzymuje obręcz (związany szalik). Przy dźwiękach wysokich, dzieci tańczą z obręczami, trzymając ręce w górze, a przy niskich – tańczą z obręczą trzymając ręce w dole.

Odtwarzanie struktur dźwiękowych:

– wystukiwanie rytmu (wcześniej zaprezentowanego przez rodzica, np. dwa uderzenia o stół – trzy klaśnięcia – dwa tupnięcia. Prezentowany rytm powinien być dostosowany do możliwości dziecka – zaczynamy od prostych, stopniowo zwiększając stopień trudności);

– wyklaskiwanie rytmu na podstawie ustalonego wcześniej schematu graficznego (np. kwadrat = tupanie, trójkąt = klaskanie, koło = uderzanie rękami o nogi, rodzic układa figury w określony sposób, a dziecko musi odtworzyć rytm zgodnie z ustaloną zasadą – jaka figura odpowiada jakiemu dźwiękowi. Ważne: stopniowanie trudności – najpierw 1 figura, 2 figury, itd.

 

„Taniec wokół koca”– dziecko porusza się wokół koca w rytm uderzeń na bębenku. Kiedy dźwięk ucichnie, musi jak najszybciej wskoczyć na dywan (rodzic liczy do 3). Zabawę powtarzamy kilka razy zamieniając się rolami.

 

„Grające szklanki z wodą” – do szklanek o różnej pojemności, wysokości, kształtu nalewamy różne ilości wody. Gramy na nich delikatnie uderzając metalową łyżeczką. Można użyć dwóch. Możemy przy tej zabawie puścić muzykę by dziecko grało zgodnie z rytmem.

 

Słuchanie piosenki „Skaczace nutki – CHOCHLIKI”– ruchowe improwizacje utworu, nauka słów metodą ze słuchu.

„Skaczace nutki – CHOCHLIKI”. Kliknij TUTAJ.

„Kolorowe nutki” – praca plastyczna: ozdabianie nutek według własnych pomysłów, różnymi technikami np. wyklejanie: włóczką, podartymi kawałkami papieru, materiału, gazetami, kulkami z bibuły, malowanie farbą, kolorowanie. Proszę jeśli to możliwe by każda nutka była wykonana inna techniką J. (załącznik nr 1)

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Co dzisiaj sprawiło mi radość?
• Za co chcę podziękować?
• Co dzisiaj sprawiło mi przykrość?
• Za co chcę przeprosić?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania zamieszczone są TUTAJ.

Modlitwa: Dzień Św. Józefa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Święty Józefie – módl się za nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe wg. K. Wlaźnik – zestaw XII.

„Jastrząb i kury” – zabawa bieżna: wyznaczamy z boku pokoju małe koło (obręcz), a w nim jastrząb (rodzic) oznaczony szarfą. Kury(a) swobodnie poruszają się w rożnych kierunkach. Na sygnał jastrząb wylatuje z koła i łapie uciekające kury. Kura, która przysiądzie, jest bezpieczna, jastrząb nie może jej dotknąć.
„Wbijanie kołka to ziemię” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych: stanie w małym rozkroku: ręce naśladują trzymanie młotka. Skłon w dół z zamachem ramion i wbijanie kołka.
„Marsz z wysokim unoszeniem kolan” – ćwiczenie równowagi: Na polecenie rodzica dziecko musi zatrzymać się, stanąć na jednej nodze i oprzeć stopę nogi wolnej o kolano nogi postawnej.
„Marsz” w miejscu, a później po obwodzie koła.

 

Zapoznanie z nazwami różnych instrumentów – z wykorzystaniem ilustracji. (załącznik nr 2)

 

„Co to za instrument”  – zabawa dydaktyczna – rozpoznawanie instrumentów za pomocą zmysłów (wzroku, słuchu, dotyku jeśli oczywiście posiadamy w domu instrumenty).

„Wesołe instrumenty” – zabawa ruchowa – dziecko porusza się po dywanie w rytm bębenka, na dźwięk tamburyna robi przysiad, na dźwięk dzwoneczków podskakuje.

„Spacer po ulicy dźwięków” (wg I. Biermann) –  słuchanie opowiadania o instrumentach.

Dziecko otrzymuje instrumenty muzyczne (lub ilustracje z instrumentami), rodzic opowiada dziecku co spotkało instrumenty podczas spaceru, zadaniem dziecka jest zagranie na instrumencie (lub pokazanie odpowiedniego obrazka) gdy usłyszy jego nazwę.

Były sobie kiedyś instrumenty: dzwonki, trójkąt, tamburyn, grzechotka, bębenek. W przedszkolu często na nich grano. Ale dzieci uderzały w nie bardzo mocno, chcąc uzyskać jak najgłośniejsze dźwięki. Instrumenty nie czuły się dobrze, taka gra była dla nich bolesna. Lubiły, gdy grano na nich delikatnie, lekko. Wydawały wtedy prześliczne, czyste dźwięki. Ich ulubioną melodią była „Ulica dźwięków”.

Pewnego dnia dzwonki dowiedziały się o istnieniu ulicy dźwięków i postanowiły się tam wybrać. Ponieważ nie mogły znaleźć tej ulicy, poszły do trójkąta, żeby zachęcić go do wspólnych poszukiwań. Dzwonki i trójkąt razem wyruszyły na poszukiwania. Ledwo jednak uszły kilka kroków, spotkały tamburyn, który także chciał dojść na ulicę dźwięków. Przyłączył się do nich. Wyruszyły wspólnie: dzwonki, trójkąt, tamburyn. Wkrótce spotkały grzechotkę. Gdy usłyszała, gdzie się wybierają, natychmiast zapragnęła z nimi pójść. Dzwonki trójkąt, tamburyn i grzechotka razem wyruszyły na poszukiwanie ulicy dźwięków. Teraz dzwonki, trójkąt, tamburyn i grzechotka szły gęsiego i wspólnie muzykowały. Usłyszał to bębenek i tak  szybko, jak tylko potrafił, pobiegł do nich i stanął w rządku. Teraz dzwonki, trójkąt, tamburyn, grzechotka  i bębenek, cicho dzwoniąc, szły jedno za drugim i wciąż poszukiwały ulicy dźwięków. Jednak choć bardzo się starały, nie mogły jej znaleźć! Wyczerpane zatrzymały się, ciężko oddychając. Dzwonki, trójkąt, tamburyn, grzechotka  i bębenek wydawały przy tym ciche tony i nagle zrozumiały, gdzie jest ulica dźwięków! Dokładnie tutaj, gdzie stały, tu była ulica dźwięków. Dzwonki, trójkąt, tamburyn, grzechotka  i bębenek spojrzały na siebie i wspólnie stworzyły cudowną melodię. Po chwili dzwonki, trójkąt, tamburyn, grzechotka  i bębenek wyruszyły w drogę powrotną do domu, gdyż znalazły już ulicę dźwięków. Po długim marszu bębenek pożegnał się, a dzwonki, trójkąt, tamburyn i grzechotka poszły dalej. Trochę później pożegnały się dzwonki, a trójkąt, tamburyn i grzechotka poszły dalej.  Za chwilę także grzechotka była już w domu. Teraz szły tylko trójkąt, tamburyn. Po kilku krokach dotarły do domu, w którym mieszkał tamburyn. Teraz podróżował już tylko trójkąt tak szybko, jak tylko potrafił, aby móc wreszcie odpocząć. Teraz dookoła jest cicho jak makiem zasiał, a na ulicy dźwięków nic nie słychać. J

„Znajdź przedmiot” – przy włączonej muzyce dziecko biega, skacze, tańczy. W pewnym momencie zatrzymujemy muzykę i wydajemy komendę:

Dotknij krzesła, albo biegniemy do drzwi, lub dotykamy podłogi…

Dziecko podczas tej zabawy musi jak najszybciej znaleźć dany przedmiot i go dotknąć lub wskazać placem. Następnie ponownie włączamy fragment piosenki, kontynuujemy nasze pląsy, aby po chwili wydać kolejną komendę.

 

„Kontrabas” słuchanie wiersza  Wandy Chotomskiej – rozmowa na temat treści wiersza, pokazanie ilustracji kontrabasu (załącznik nr 3)

„Kontrabas”

Powiedziałam: – Kontrabasie,
witam pana, jak pan ma się?
A kontrabas stęknął basem:
– Ciężko jest być kontrabasem!
Mam dwa metry,
z takim wzrostem życie wcale nie jest proste.
Do taksówki się nie mieszczę,
zresztą mniejsza o taksówkę
– proszę spojrzeć na skrzypce,
albo choćby na altówkę.
Takim małym lżej na świecie,
przyjemniejsze życie wiodą,
ludzie noszą je…(fragment utworu)

 

Zabawa ruchowa „Kolorowe nutki” – rodzic rozkłada na dywanie nutki w kolorze zielonym, żółtym, niebieskim i czerwonym. Zadaniem dzieci jest przynieść taki kolor nutki, jaki wskaże rodzic. Tworzenie zbiorów z pozbieranych nutek wg koloru, przeliczanie ich, porównywanie ilości poprzez układanie ich kolorami w rzędach. Czerwone w rzędzie, pod nimi żółte, itd…

 

„Ukryty obrazek” – składanie pociętych obrazków w całość. Obrazki przedstawiają instrumenty muzyczne. Naklejanie ich na kartkę. (załącznik nr 2)

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Co dzisiaj sprawiło mi radość?
• Za co chcę podziękować?
• Co dzisiaj sprawiło mi przykrość?
• Za co chcę przeprosić?
• Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Modlitwa: Dzień Ustanowienia Eucharystii.

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Jezu Eucharystyczny – zmiłuj się nad nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe wg. K. Wlaźnik – zestaw I.

Przejście tunelem: rodzic wybiera miejsce między dwoma krzewami, pod których gałęziami dzieci starają się przejść na czworakach, nie dotykając gałęzi.
Przejście po leżącym pniu drzewa: Dzieci ostrożnie wchodzą kolejno na pień leżącego drzewa
i przechodzą po nim jak po kładce. Na końcu zeskakują do przysiadu podpartego (łóżko).
Kryj się! : Na zawołanie: „Kryj się” — dzieci rozbiegają się i kryją. Po kilkunastu sekundach rodzic odwraca się i obserwuje przedpole. W razie zauważenia źle ukrytych dzieci przywołuje je do siebie. Po chwili dzieci wracają. Zabawe powtarzamy.
Rzuty szyszkami: Dzieci rozbiegają się po wyznaczonym terenie i zbierają szyszki (np. skarpetki przynajmniej po dwie). Na sygnał wracają do rodzica i celują prawą i lewą ręką do leżącego pnia drzewa (miska).
Wąż: Bieg gęsiego między drzewami po linii zygzakowatej. Wężem kieruje rodzic lub dziecko.

 

 „Muzyka” (A. Żylińska)

– słuchanie wiersza, rozmowa na temat jego treści.

Czy śpiewanie czajnika to też muzyka?
A mruczenie kota,
A granie na płotach?
A płacz marudnych dzieci?
A szelest śmieci?
Nie dowiesz się z wierszyka,
Gdzie się chowa muzyka.
Może w tobie jest właśnie?
Zanuć, zanim zaśniesz…

 

„Smutno – wesoło” – zabawa muzyczno – rytmiczna. Dzieci otrzymują buźki smutne i wesołe. Słuchają muzyki, określają jej nastrój przy użyciu emblematów buziek i poruszają się do niej smutno lub wesoło. (załącznik nr 4)

 

„Grzechotka” -zabawa matematyczna: porównywanie wielkości 3 sylwet grzechotek, układanie ich w określanej przez rodzica kolejności np. od największej do najmniejszej. Przyklejenie grzechotek na kartkę. (załącznik nr 5)

 

„Supełki” – zabawa ruchowa – dziecko dostaje sznurek na którym zawiązane są supełki w różnej odległości. Trzymając w ręce supełek, dziecko przesuwa prawa ręką po nim, mrucząc mmmm. Kiedy dziecko napotka supełek, otwiera oczy i wykrzykuje o!, czyli jako zapis wygląda to tak: mmmmm o! itd.

Innym rodzajem tej zabawy może być, kiedy dziecko wydaje dźwięk Aaaa, a kiedy napotka na supełek, podskakuje do góry wymawiając HOP! Wygląda to tak: aaa HOP! Itd.

(Muzyczna pedagogika zabawy w pracy z grupą  KLANZA)

 

„Malujemy muzykę”- malowanie farbami słuchanej muzyki – odczytywanie tego co one prezentują.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Co dzisiaj sprawiło mi radość?
• Za co chcę podziękować?
• Co dzisiaj sprawiło mi przykrość?
• Za co chcę przeprosić?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

 

Karty pracy do pobrania zamieszczone są we wtorek.

 Modlitwa: Dzień Najświętszego Serca Pana Jezusa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się za nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe:

„JK Sport Zabawy z dzieckiem w domu Odc. 3 Ćwiczenia w dwójkach”. Kliknij TUTAJ.

 

„Gimnastyka Smyka”. Kliknij TUTAJ.

 

„Echo na instrumentach” – zabawa muzyczna. Dzieci odwracają się tyłem do leżących instrumentów (które posiadamy w domu). Rodzic wystukuje prosty rytm na wybranym instrumencie. Zadaniem dziecka jest odgadnięcie, na czym grał rodzic i powtórzenie rytmu.

„Orkiestra z dyrygentem” – zabawa muzyczna. Dziecko siedzi w kole klaszcząc do rytmu wg wskazówek dyrygenta – rodzica. Następnie dziecko może zostać dyrygentem.

 

„Mój instrument”- praca techniczn o –plastyczna.

GITARA

Całościowe wykonanie pracy znajduje się TUTAJ.

Z opakowania po chusteczkach higienicznych zrobimy najprawdziwszą w świecie, grającą gitarę. Będzie można do woli brzdąkać, bo struny zrobione z gumek recepturek wydają cichy, przyjemny dla ucha ton:)

Materiały i przybory:

• opakowanie po wyciąganych chusteczkach higienicznych
• kolorowy samoprzylepny papier
• nożyczki
• kilka gumek recepturek
• kawałek grubego kartony [np. z pudła]
• czarny marker
• taśma samoklejąca

1. Brzegi opakowania po chusteczkach higienicznych zabezpieczamy taśmą klejącą. Z kolorowego papieru samoklejącego wycinamy dowolne kształty i oklejamy pudło rezonansowe gitary.
2. Zakładamy gumki recepturki, tak by były dość mocno naprężone.
3. Z grubego kartonu wycinamy gryf do gitary. Markerem rysujemy struny wraz z ich mocowaniem oraz progi.
4. Przy pomocy taśmy klejącej mocujemy gryf gitary. Warto jednym fragmentem taśmy samoprzylepnej przykleić wszystkie gumki recepturki- nie będą się wtedy tak łatwo przemieszczały a przy przypadkowym pęknięciu gumka nie wystrzeli.

Gitara jest gotowa. Teraz można poszaleć w rytmie ulubionej muzyki.

MUZYCZNE TALERZE

Muzyczne talerze to kolejny instrument coś jakby przeszkadzajki, coś jakby tamburyno. Do tego udekorowane odciskami własnego paluszka!

Materiały i przybory:

• dwa niewielkie papierowe talerzyki
• farby
• zszywacz
• dziurkacz
• gruba kasza lub drobny makaron
• kolorowe wstążki

1. Dwa papierowe talerzyki malujemy po wypukłej stronie /dnie/ w kropki palcem umoczonym w kolorowej farbie. Pozostawiamy do wyschnięcia.
2. Do jednego talerzyka wsypujemy grubą kaszę lub drobny makaron.
3. Talerzyk z kaszą przykrywamy drugim talerzykiem, wyrównujemy i łączymy ze sobą przy pomocy dziurkacza. Musimy naprawdę gęsto zszywać tak, aby nasiona się nie wysypywały.
4. Na samym brzegu połączonych talerzyków robimy przy pomocy dziurkacza kilka otworków.
5. Ozdabiamy muzyczny talerz zawiązując kolorowe wstążki w dziurkach.

Gotowy grający talerz J

 

„Koncert małych artystów” – zabawa tematyczna – gra na dowolnie wybranych instrumentach. Szczególnie tych przygotowanych własnoręcznie.

Zabawy z muzyką w domu dla 3-4 latka – CZĘŚĆ 1. Kliknij TUTAJ.

 

„Gitara zapasowa” – jeśli nie mamy materiałów by przygotować instrumenty wykonajmy zwykłą gitarę na kartce. Pokolorujmy ją i naklejmy struny ze sznurka bądź włóczki. (załącznik nr 6)

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Co dzisiaj sprawiło mi radość?
• Za co chcę podziękować?
• Co dzisiaj sprawiło mi przykrość?
• Za co chcę przeprosić?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty do pobrania zamieszczone są w wtorek.

WAŻNE!!!!

Bardzo proszę

Drodzy Rodzice przypominajcie dzieciom

o codziennej modlitwie.

MIESIĄC MAJ JEST POŚWIĘCONY MARYI, PRROSZĘ NIECH NIE ZABRAKNIE W NASZYCH DOMACH „NABOŻEŃSTWA MAJOWEGO”

(LITANII LORETAŃSKIEJ). PAMIĘTAJMY:

MARYJA MOŻE WYPROSIĆ U SWEGO SYNA WSZYSTKO!!!

 

Módlmy się również o ustanie pandemii!!! Jeśli to możliwe łączmy się z Ojcem Świętym Franciszkiem w południowej modlitwie „Królowo Nieba”.

Modlitwa: Dzień Bożej Opatrzności

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Opatrzności Boża – czuwaj nad nami.”

 

Zabawy poranne z wyk. metody W. Sherborne nr XXXIV

Poznanie własnego ciała

– wiercenie „dziur” w podłodze różnymi częściami ciała
– bieg z wysokim unoszeniem kolan
– „wałkowanie podłogi” z leżenia na brzuchu, wyciąganie rąk w przód – wstawanie do siadu klęcznego i ponowne leżenie na brzuchu

Wyczucie przestrzeni

– w siadzie prostym kołysanie na boki, ręce w bok
– podskoki wokół własnej osi na jednej nodze

Ćwiczenia nawigujące kontakt z partnerem

– w parach – naprzemienne przysiady z trzymaniem rąk partnera
– „Zaprzęgi” – jedno dziecko (rodzic) to konik, drugie woźnica – Bieg z omijaniem rzeczy w domu.
– w leżeniu na plecach, podnoszenie się do siadu z oporowaniem partnera klęczącego na głową i przytrzymującego za ramiona
– „Przesuwanie paczki”- próby przesunięcia partnera zwiniętego i leżącego na boku

Ćwiczenia kreatywne
– improwizacje przy muzyce z wykorzystaniem gazet

 

„Wiosenna łąka” – rozmowa na podstawie zdjęć (załącznik nr 1) – próba poprawnego konstruowania wypowiedzi.

 

Wiersz „Łąka” (I. Salach) – rozmowa na temat treści wiersza.

Łąka tylu ma mieszkańców
zwierząt, roślin kolorowych.
Tu motylek, a tam pszczółka
tutaj kwiatek – o różowy
Z kopca wyszedł krecik mały
obok niego idzie mrówka.
Na rumianku w krasnej sukni
przycupnęła boża krówka
Nad tą łąką kolorową
bal wydały dziś motyle.
Zapraszają wszystkie dzieci
więc zatańczmy z nimi chwilę.

 

„BAL NA ŁĄCE – piosenki dla dzieci” – ruchowa improwizacja utworu. Kliknij TUTAJ.

 

Zabawa muzyczno – ruchowa „Zabawy na łące”:

Zabawy ruchowe wykorzystaniem muzyki, sygnału dźwiękowego;

• bieganie w dowolnym kierunku przy muzyce, na pauzę wchodzenie do okręgów rozłożonych na dywanie;
• falowanie materiałem (chustką) wolno/szybko;
• zabawa orientacyjno-porządkowa: chodzenie na czworaka po „zielonym” materiale, na dźwięk tamburyna zatrzymywanie się i zbieranie kwiatów do koszyka;
• podnoszenie i upuszczanie  woreczków stopami, poruszanie stopą na piłeczce przy spokojnej muzyce;
• chodzenie po śladach stóp

 

„Wycieczka na łąkę” – (jeśli dacie radę tam gdzie nie ma ludzi!!!)

Uwrażliwienie dzieci na piękno stworzonego świata. Obserwowanie przyrody, dostrzeganie, określanie charakterystycznych roślin, owadów, zwierząt na łące – rozwijanie wrażliwości zmysłowej (wzrok, słuch, węch).

 

Oglądanie programu edukacyjnego „Wędrówki Skrzata Borówki – odc. 3 – Łąka”. Kliknij TUTAJ.

 

„Chwalcie łąki umajone” – nauka słów i melodii piosenki

Chwalcie łąki umajone,

Góry, doliny zielone,
Chwalcie cieniste gaiki,
Źródła i kręte strumyki.

Co igra z morza falami,
W powietrzu buja skrzydłami,
Chwalcie z nami Panią świata,
Jej dłoń nasza wieniec splata!

Ona dzieł Boskich koroną,
Nad Anioły wywyższoną;
Choć jest Panią niebios, ziemi,
Nie gardzi dary naszemi.

Wdzięcznem strumyki mruczeniem,
Ptaszęta słodkiem kwileniem,
I co czuje — i co żyje,
Niech sławi z nami Maryę.

„CHWALCIE ŁĄKI UMAJONE”. Kliknij TUTAJ.

 

Prace plastyczne – „Mieszkańcy łąki z papierowych pasków / pomysły zabaw / zabawy plastyczne / paper craft / kids craft”  –  prace plastyczno – techniczne. Kliknij TUTAJ.

 

Zabawa muzyczno – ruchowa „My jesteśmy żabki”. Kliknij TUTAJ.

 

„Tor przeszkód” – zabawy bieżne, przypomnienie zasad bezpiecznej zabawy. Kliknij TUTAJ.

– Na dywanie rozkładamy sześć złożonych ręczników. Zadanie polega na przebiegnięciu w taki sposób, aby stopy stawiać tylko na tych ręcznikach. Równie dobrze można użyć skrawków materiałów, kartek, maskotek cokolwiek co podsunie Wam wyobraźnia, a na czym da się postawić nogę.

– Wspinaczka na pufę. Jeśli takiej nie mamy możemy rozłożyć poduszki i kołdrę i przykryć je kocem.

– Slalom. Ustawiamy 5 pustych butelek plastikowych. Zadanie polega na przebiegnięciu slalomem po tej trasie. Zamiast butelek można użyć np. maskotek.

– Czołganie. Dziecko musi przeczołgać się przez tunel. Zamiast niego można wykorzystać duże krzesło lub dziecięcy stolik – dziecko może się pod nim czołgać lub przejść na czworaka. Z pewnością nadaje się także duże kartonowe pudełko – można wejść jedną stroną i wyjść drugą.

– Kolejne zadanie to wejście na krzesełko i zeskoczenie z niego.

– Następny etap to rzucanie do celu. Dziecko staje na specjalnie wyznaczonym miejscu  i próbuje wrzucić balon do postawionej przed nim miski. Zamiast balonów można wykorzystać piłki.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy słuchałem/am tego, co mówili Rodzice?
Czy wykonałem/am chętnie to, o co prosili?
Komu chcę podziękować za otrzymane dobro?
Kogo przeprosić za złe zachowanie?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień do pobrania TUTAJ.

Modlitwa: Dzień Anioła Stróża

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Aniele Boży Stróżu mój – opiekuj się nami.”

 

Zabawy poranne z wyk. metody W. Sherborne nr XXXI

Poznanie własnego ciała

– bieg w różnych kierunkach na palcach
– w leżeniu na brzuchu „wciskanie” wymienionych części ciała w podłogę
– w leżeniu na plecach-naprzemienne dotykanie łokciami do kolan z ich unoszeniem

Zdobycie pewności siebie i orientacji w przestrzeni

– czołganie w różnych kierunkach
– w leżeniu na plecach „orzeł”- przenoszenie rąk i nóg nad podłogą

Nawiązanie kontaktu z partnerem

– w parach-huśtawka- naprzemienne przysiady partnerów
– masowanie pleców partnera

Ćwiczenia kreatywne-improwizacje przy muzyce o zmiennym natężeniu

 

Bajka edukacyjna dla małych dzieci – Owady – wymienianie owadów z bajki. Kliknij TUTAJ.

 

Zachęcam w wolnej chwili, aby zorganizować wycieczkę edukacyjną

 „Na tropie mrówek”:

1. Wyjście do lasu
2. Poszukiwanie mrowiska
3. Obserwacja mrowiska
4. Podsumowanie

 

„Zrób to co ja” – zabawy z gesto – dźwiękami. Rodzic pokazuje – dziecko naśladują ruchy: klaskanie w dłonie, klaskanie dłońmi o kolana, policzki, tupanie nogami itp.

 

Oglądanie bajki

„Mrówka i konik polny | Bajki na Dobranoc | Bajki dla Dzieci | Polish Fairy Tales”. Kliknij TUTAJ.

 

Pierwszy wiosenny spacer mrówek”

Fabuła (narracja): Gdy wiosną mrówki budzą się ze snu zimowego, od razu wybierają się na pierwszy spacer. Chcą sprawdzić, co się zmieniło wokół mrowiska przez mroźne miesiące. Chyba tylko wtedy można usłyszeć tupot nóg owadów po suchych liściach, które zachowują się niczym małe bębenki. Gdy się stoi kilka metrów od mrowiska, można usłyszeć odgłosy kroków stawianych przez mrówki. Przekonajmy się, czy potrafilibyście stąpać ciszej od nich!

 

Przebieg: Podłogę należy możliwie szczelnie zasłać gazetami („suchymi liśćmi”). Dziecko chodzi po nich na czworakach w dowolnych kierunkach, starając się stąpać bezszelestnie. Przysłuchuje się im cały czas jeden z uczestników(rodzic), który ma zamknięte oczy (ewentualnie przesłonięte opaską). Jest on ustawiony w środku pola gry. Jeśli tylko usłyszy czyjś krok, od razu wskazuje ręką kierunek, z którego dobiegł do niego ten odgłos. Mrówka poruszająca się zbyt głośno zamienia się rolą z rodzicem. Rozgrywkę powtarzamy wielokrotnie.

 

„Budujemy mrowisko”

Fabuła (narracja): Wiosną mrówki odbudowują swój dom, który mógł ulec uszkodzeniu w czasie zimy. Znoszą wtedy z całego lasu igły sosen. Mrówki robotnice pracowicie układają je w wysoki stos. Jesteście mrówkami! Przekonajmy się, jak wielkie mrowisko zdołacie wybudować z sosnowych igieł, które znajdziecie w lesie!

 

Przebieg: Podłoga przykryta jest gazetami pozostałymi po zabawie „Pierwszy wiosenny spacer mrówek”. Dzieci zwijają je w rulony tak, by przypominały wyglądem igły sosen. Oczywiście, musimy maluchom pomóc w wykonywaniu tego zadania J. Każdą gazetę po zwinięciu należy spłaszczyć, naciskając ją dłońmi. To jeszcze bardziej upodobni ją do sosnowej igiełki. Końcówki papierowych rulonów można ponadto zagiąć, co będzie utrudniało ich przypadkowe rozwiniecie się. „Igły sosny” należy przenieść na stos i zbudować w ten sposób mrowisko. Po zakończeniu pracy, mrówki podziwiają wzniesioną budowlę.

 

„Biedronka” – malowanie farbami biedronki, wycinanie czarnych kropek. (załącznik nr 2)

 

Ćwiczenia oddechowe „Biedronka” – dzieci za pomocą słomek do picia przenoszą kropki biedronki na przygotowany wcześniej szablon owada.

„Układamy rytmy”– wg. Met. E. Gruszczyk-Kolczyńskiej – rodzic pokazuje dzieciom kolorowe obrazki i układając prostsze i trudniejsze rytmy, np. biedronka – motyl – biedronka –motyl. Zadaniem dziecka jest powtórzyć pokazany przez rodzica rytm. (załącznik nr 3)

 

„Którego mieszkańca łąki brakuje?” – zabawa dydaktyczna.

Na dywanie leżą trzy obrazki przedstawiające zwierzęta żyjące na łące. Dziecko zamyka oczy, a rodzic odwraca jeden obrazek. Dziecko odgaduje, którego mieszkańca brakuje.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy słuchałem/am tego, co mówili Rodzice?
Czy wykonałem/am chętnie to, o co prosili?
Komu chcę podziękować za otrzymane dobro?
Kogo przeprosić za złe zachowanie?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Modlitwa: Dzień Św. Józefa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Święty Józefie – módl się za nami.”

 

Zabawy poranne z wyk. metody W. Sherborne nr XXXII

Poznanie własnego ciała

– poruszanie się na kolanach
– w leżeniu na plecach napinanie poszczególnych części ciała-wgniatanie w podłogę

Zdobycie pewności siebie i orientacji w przestrzeni

– wiatraczki-obroty wokół własnej osi
– chodzą gąsienice – z leżenia przodem, podciąganie kolan do klęku podpartego i do leżenia, 3. Nawiązanie kontaktu z partnerem
– w siadzie prostym-tworzenie fotelika dla współćwiczącego, lekkie obejmowanie, kołysanie
– prowadzenie za rękę partnera z zamkniętymi oczami

Ćwiczenia przeciwko

– w leżeniu na plecach kołysanie nogami współćwiczącego uniesionymi do góry z oporowaniem

Ćwiczenia kreatywne

– improwizacje przy muzyce z chustkami.

 

„Cztery motylki ” Wiera Badalska – słuchanie i rozmowa na temat treści opowiadania.

Na zielonej łące pod lasem fruwały wesoło cztery motylki.
Jeden był biały jak kwiatek rumianku.
Drugi – żółty jak kwiatek dziewanny.
Trzeci błękitny jak kwiatuszek cykorii.
A czwarty?
Czwarty był jeszcze inny. Miał szarobrązowe skrzydełka niby kora topoli rosnącej pod lasem.
Dobrze było motylkom na łące. Fruwały z kwiatka na kwiatek i spijały słodki, wonny sok.
Wtem od strony lasu, łopocząc skrzydłami, nadleciała niby czarna chmura – wrona.
Głodna była. Z daleka dojrzała motylki i wielką miała na nie ochotę.
Ale motylki także spostrzegły grożące niebezpieczeństwo.
Przez chwilę kręciły się bezradnie, trzepotały skrzydełkami.
-Gdzie by tu się skryć?
A na łące pełno kwiatów…
Przysiadł więc biały motylek na rumianku – ani go widać.
Wtulił się żółty w kwiatuszek dziewanny – jakby jeszcze jeden płatek przyrósł.
Przycupnął błękitny na kwiatuszku cykorii, co nad rowem rosła – i zniknął.
A ten czwarty, szarobrązowy, długo fruwał nad łąką. Przerażony był bardzo, bo wrona była tuż… tuż! Przysiadł więc prędziutko na pniu topoli, przytulił się do szarobrązowej kory i już go nie ma.
Przyleciała wrona nad łąkę. Rozgląda się. Co się stało? Gdzie podziały się cztery motylki? Przecież fruwały tu przed chwilą.
Pokręciła zdumiona głową, zakrakała ze złości i, jak niepyszna, odleciała do lasu.
Motylki zerwały się po chwili z gościnnych kwiatków i znów beztrosko fruwały nad pachnącą łąką.
Ach, ale wrona? Bardzo była zdziwiona.
A minę miała taką – O!…

 

„Motylki cztery”- zabawa matematyczna – przeliczanie w zakresie czterech elementów (dziecko zdolne w dostępnym mu zakresie) oraz utrwalenie kolorów na podstawie opowiadania W. Badalskiej pt. „Cztery motylki”.

 

Zabawa ruchowa „Motyle i kwiaty.

Dzieci-motyle fruwają nad łąką, omijając kolorowe kwiaty (mogą być wycięte z papieru), w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze przykucają na kwiatach. Dla utrudnienia rodzic może wyznaczyć dziecku zatrzymanie się na kwitku w danym kolorze.

 

Prace plastyczne do wyboru J:

„Motyl z jabłka” – przecinamy jabłko na połowę. Malujemy je farbą i robimy stempel.

Nakrętką od butelki stemplujemy głowę i tułów. Naklejamy kolorowe cekiny lub wycięte z papieru dowolne kształty. Rysujemy oczy, buzie i czółki. Kliknij TUTAJ.

„Motyl z papierowej torebki”

Wycinamy z białego papieru dwa serca (skrzydła), stemplujemy je kolorowymi farbami przy pomocy nakrętki od butelki. Przyklejamy do papierowej torebki, naklejamy lub rysujemy oczy, buzię. Czółki wykonujemy z kolorowych drucików lub wycinamy z papieru. Motyl gotowy. Kliknij TUTAJ.

 

Zabawy muzyczno – ruchowe przy piosenkach: „My jesteśmy żabki”, „Motyle”.

 

„Śpiewające Brzdące – My jesteśmy żabki – Piosenki dla dzieci”. Kliknij TUTAJ.

 

„DJ Miki – Motyle”. Kliknij TUTAJ.

 

Uzupełnianie kart pracy. (załącznik nr 4)

Na ostatniej karcie pracy są motylki z ich cieniami. To bardzo trudne zadanie dla Malucha, ale spróbujcie J Porozcinajcie proszę każdego motylka i każdy cień osobno. Następnie dajcie dziecku tylko 2 motylki i 2 cienie. Jeśli uda się mu dopasować motylki do cieni zadanie powtórzcie z następnymi dwoma obrazkami. Jeżeli dziecko nie będzie miało problemy z tym zadaniem spróbujcie dać mu 3 motylki i 3 cienie, itd. WAŻNE!!! Dziecku, któremu to zadnie będzie sprawiało trudność proszę odpuśćcie – dorośnie do niego później!!!!!

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy słuchałem/am tego, co mówili Rodzice?
Czy wykonałem/am chętnie to, o co prosili?
Komu chcę podziękować za otrzymane dobro?
Kogo przeprosić za złe zachowanie?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy na cały tydzień zamieszczone są w poniedziałek.

 

 

Modlitwa: Dzień Ustanowienia Eucharystii.

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Jezu Eucharystyczny – zmiłuj się nad nami.”

 

Zabawy poranne wg. B. Forma

Marsz za rodzicem.

„Motyle i kwiaty” – zabawa orientacyjno – porządkowa:

Rodzic rozkłada wycięte z papieru w różnych odległościach od siebie. Dziecko „motyl” przemieszcza się w dowolnych kierunkach między kwiatkami. Na hasło „motyl siada na kwiatek” –dziecko zajmuje miejsce na kwiatku, przechodząc do przysiadu.

„Rośnie trawa” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych:

Dziecko zajmuje dowolne miejsce, przechodząc do przysiadu, głowa spuszczona. Na hasło „rośnie trawa”, powoli przechodzi do pozycji stojącej, unosząc ręce w górę i porusza w nadgarstkach.

„Szukamy stokrotek” – zabawa z elementami czworakowania:

Dziecko przemieszcza się na czworakach w różnych kierunkach. Na hasło „znalazłem stokrotkę” – zatrzymuje się w miejscu i naśladuje wąchanie kwiatka.

„Zrywamy kwiatki”-  ćwiczenie tułowia:

Dziecko maszeruje. Na hasło „zrywamy kwiaty” – zatrzymuje się w miejscu i wykonuje skłon – naśladując zrywanie kwiatków.

„Uwaga, kwiatki” – zabawa z elementami równowagi:

Kwiatki rozłożone w równych odległościach między sobą. Na hasło „uwaga, kwiatki” – dziecko małymi kroczkami biega między kwiatkami, uważając, żeby nie nadepnąć na nie. Na hasło „odpoczywamy” – zatrzymuje się i siada w dowolnej pozycji.

„Hop na kwiatek” –  zabawa z elem. skoku”:

Kwiatki leżą jeden obok drugiego w szeregu. Dziecko biega w dowolnych kierunkach poza kwiatkami. Na hasło „hop na kwiatek” – wykonuje skok obunóż na kwiatka.

 

„Przygoda małej pszczółki”- opowiadanie C. Lewandowska (do opowiadania można użyć sylwet pszczół i trzmiela – załącznik nr 5)

 – rozmowa na temat opowiadania.

Był piękny wiosenny dzień. Rodzina pszczela wraz z małą pszczółką wybrała się na łąkę, by zebrać z kolorowych kwiatów nektar i pyłek. Pamiętaj Maju, nie oddalaj się bo możesz zabłądzić i nie trafisz sama do naszego ula. Mamy bardzo dużo pracy, musimy zebrać nektar z kwiatów.

Maja fruwała z kwiatka na kwiatek i zlizywała języczkiem nektar i pyłek z kwiatów. Nawet nie spostrzegła się, że oddaliła się daleko od swojej rodziny. I …. rozpłakała się. Co ja teraz zrobię? Jak trafię do swojego domku – ula? Nie pamiętam drogi. Aż tu, co to za duża pszczoła?

– Dzień dobry mała dziewczynko, co ty sama tu robisz? Jestem trzmiel Felek, dlaczego płaczesz?

– Ja jestem pszczółka Maja, przyfrunęłam na tę łączkę, by zbierać nektar ze swoją rodziną i się zgubiłam.- I Maja się znowu rozpłakała.

– Nie płacz Maju, otrzyj z oczu łzy, ja ci pomogę i szybko znajdziemy twoją rodzinę. Wiem gdzie znajdują się najbliższe ule, pofruniemy Maju razem.

I trzmiel Felek razem z małą pszczółką przyfrunęli do ula. Pszczółka podziękowała bąkowi i postanowiła więcej nie oddalać się od swojej rodziny pomimo pracy podczas zbierania pyłku i nektaru z kwiatów. 

 

„Pracowite pszczółki”–  zabawa ruchowa z kocem.

Rodzic daje dziecku klamerki. Dziecko (pszczółka), biega po obwodzie koca (kwiat).  Na zmianę w muzyce (w momencie, kiedy powinna pojawić się tekst piosenki) pszczółki wskakują na chustę i zbierają pomponiki (nektar) za pomocą klamerek i przenoszą na plaster miodu (wytłaczanka z jajek).

Zadaniem pszczółek jest wypełnienie całej wytłaczanki „nektarem” i zrobienie przepysznego plastra miodu.

Można wprowadzić element współzawodnictwa, podzielić dz. na drużyny

 

Praca plastyczna „Pszczółki” – wycinamy pszczołę (załącznik nr 6), robimy ją według instrukcji. Kliknij TUTAJ.

 

„Pracowite pszczółki” (Olga Adamowicz) – zapoznanie z treścią wiersza:

Pszczoła to jest owad mały, ale za to doskonały.
Ona w ulu dom swój ma i pracuje tam co dnia.
Zapyla kwiaty, ciężko pracuje, ludzi miodkiem obdarowuje.
W lesie, w powietrzu czy też na łące,
możemy spotkać pszczółek tysiące.
Ciągle latają, nektar zbierają i wiele siły do pracy mają.
Z zebranym nektarem, z zachwytu wielkiego,
wracają pszczółki do domu swojego.
Każda to pszczółka jest pracowita, żadna nie próżnuje,
produkuje dla nas miodek i ciężko pracuje.
A my miodek ten lubimy, szybko go zjadamy,
przez co zdrowsi się czujemy i dobre humory mamy.

 

Określanie wysokości dwóch przedmiotów poprzez porównanie: wysoki – niski,

1. wysoki miś – niski miś, itp.

 

Oglądanie bajki edukacyjnej – rozmowa na jej temat.

„Bajka edukacyjna dla dzieci – Pszczoła miodna”. Kliknij TUTAJ.

 

„Pomóż pszczółce trafić do domu” – uzupełnianie karty pracy (załącznik nr 7)

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy słuchałem/am tego, co mówili Rodzice?
Czy wykonałem/am chętnie to, o co prosili?
Komu chcę podziękować za otrzymane dobro?
Kogo przeprosić za złe zachowanie?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zamieszczone są w poniedziałek.

Modlitwa: Dzień Najświętszego Serca Pana Jezusa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się za nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe:

„Na łące” poranne zabawy ruchowe. Kliknij TUTAJ.

 

„Ćwiczenia z butelką – My3 na sportowo! My3 – TV dla Dzieci”. Kliknij TUTAJ.

 

„Wesołe powitanie” – zabawa integracyjna (witanie się różnymi częściami ciała).

Dzieci odwracają się twarzą do mamy lub taty, na hasło:
witają się paluszki – dziecko i osoba dorosła witają się paluszkami,
witają się dłonie – dziecko i osoba dorosła dotykają się dłońmi,
witają się łokcie – dziecko i osoba dorosła dotykają się łokciami,
witają się kolana – dziecko i osoba dorosła dotykają się kolanami,
witają się stopy – dziecko i osoba dorosła dotykają się stopami,
witają się plecy – dziecko i osoba dorosła dotykają się plecami.

 

„Gdzie znajduje się motylek/biedronka/pszczoła”- zabawa dydaktyczna. (załącznik nr 3)

Dziecko kładzie na stole sylwetę kwiatka oraz wybranego mieszkańca łąki. Dziecko ma za zadanie określić położenia sylwety owada w stosunku do kwiatka przy użyciu pojęć: na, pod, nad, obok, między, wyżej.

 

„Bociany” – zabawa z elementem równowagi – dzieci chodzą unosząc wysoko kolana, na dźwięk bębenka stają na jednaj nodze i rozkładają w bok ręce.

 

„Na wiosennej łące”- zagadki słowne

Dzieci odgadują zagadki.

 

Dźwigam dom na grzbiecie, mam malutkie rogi
Chodzę bardzo wolno, czasem w poprzek drogi. (ślimak)

 

Mam skrzydełka delikatne tak jak płatki kwiatów.
Lekko się unoszę nad łąką, gdy tylko zaświeci słonko. (motyl)

 

Skacząc po łące szybko uciekam, gdy dziób bociana ujrzę z daleka. (żaba)

 

Ledwie błyśnie słońce złote, słychać brzęk wesoły.
To dla dzieci robią miodek, pracowite ………. ( pszczoły)

 

Błyszczą jej kropki w promieniach słonka, lata nad łąką a zwie się ………. (biedronka)

 

„Stemplowana łąka – prace plastyczne”. Kliknij TUTAJ.

 

Zabawy z wykorzystaniem kostek do gry oraz emblematów

ZABAWA 1

Do zabawy potrzebujemy kostek do gry oraz emblematów. W zależności od tego, które kostki i emblematy wybierzecie zadaniem dzieci będzie:

• po rzucie kostką odszukiwanie takie samego obrazka wśród emblematów,
• po rzucie kostką odszukiwanie cienia obrazka wśród emblematów itd.

 

ZABAWA 2

Do zabawy potrzebujemy emblematów przedstawiających mieszkańców łąki oraz woreczek. Dziecko losuje jeden z emblematów i pokazuje ruchem jaki to owad.

 

ZABAWA3

„Lot motyli… „do zabawy potrzebujemy emblematów motyli oraz muzyki (wolna – szybka). Zadaniem dziecka jest naśladowanie lotu motyla w rytm muzyki.

 

„Kropki biedronki” – zabawa matematyczna
Dziecko rysuje na sylwecie biedronki kropki , tak aby na każdym skrzydle było po tyle samo (po 3)
Dziecko uczy się pojęcia „tyle samo”.

 

„Wiosenny ogródek na oknie”- zachęcam do przygotowania na oknie mini ogródka. Jeśli macie jakieś roślinki (a można pozbierać je na wiosennym spacerze) to zasadźcie je wspólnie z dziećmi i obserwujcie jak „ogródek” się zmienia J

 

Zabawy ruchowe:

 

„Na łące” – dzieci reagują na sygnał dźwiękowy: na dźwięk kołatki (lub dowolnie wybranych instrumentów)– skaczą jak żabki, na dźwięk trójkąta – fruwają jak motyle z rozpostartymi skrzydłami, na dźwięk tamburyna – przykucają (siadają na liściu jak biedronki).

 

,,Kto potrafi tak jak ja” – dzieci próbują utrzymać równowagę podczas naśladowania czynności demonstrowanych przez rodzica:

– rysowania na podłodze kółka palcami stóp
– stania na jednej nodze jak bocian
– podnoszenia kolana i przekładania pod nim woreczka
– stania na jednej nodze i próby klaśnięcia nad głową
– chodzenia z woreczkiem na głowie
– chodzenia z woreczkiem na stopie
– obracania się dookoła i stania na jednej nodze
– stania na jednej nodze i klaskania nad głową
– chodzenia z zamkniętymi oczami w przód, a następnie w tył

 

„Zabawy ruchowe dla dzieci w domu w czasie Koronawirusa | Sposoby na nudę”. Kliknij TUTAJ.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy słuchałem/am tego, co mówili Rodzice?
Czy wykonałem/am chętnie to, o co prosili?
Komu chcę podziękować za otrzymane dobro?
Kogo przeprosić za złe zachowanie?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zamieszczone są w poniedziałek.

Modlitwa: Dzień Bożej Opatrzności

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Opatrzności Boża – czuwaj nad nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe wg K. Wlaźnik  – Zestaw VI

„Wiatraczki” –  zatoczenie wiatraczków.

„Przygotowanie ogródka do sadzenia kwiatów” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych:

Łopatą wbić w ziemią, popchnąć nogą, odwrócić wraz z ziemią (skłon tułowia z ruchem ramion, naśladującym kopanie i odkładanie ziemi, akcentować przytupnięciem).

„Sadzenie kwiatów” – ćwiczenie regulujące odcinek lędźwiowy:

Chód i przysiady z naśladowaniem sadzenia kwiatów.

„Podlewamy kwiaty” – ćwiczenie tułowia — skręty:

Ręce lekko przed sobą ugięte i złączone. Dzieci wykonują wymachy ramion w lewo i w prawo, zataczając szeroki łuk, jakby podlewały kwiaty konewką.

„Cieszymy się, że kwiaty rosną” – podskoki:

Bieg i podskoki zmienne.

 

Słuchanie wiersza T. Fiatowskiej „Podwórkowa awantura” – rozmowa kierowana na temat zwierząt jakie można spotkać w wiejskiej zagrodzie – nauka wiersza metodą ze słuchu.

 

„Podwórkowa awantura”

Kura gdacze, kaczka kwacze-

goni kurę mokrą raczej.

Gęś też syczy, kogut pieje.

Gwałtu! Rety! Co się dzieje?

Ryczy krowa, świnia kwiczy,  –

a indyk się rozindyczył.

Kot mysz goni, głośno miauczy.

– Dość awantur! Już wystarczy!

Tak pies Burek głośno szczeka… –

i już słychać go z daleka

Koza meczy: mee, mee, mee…

Czego psisko mądrzy się?

Dla ochłody – wiadro wody

poleją na głowy, brody!

Wyszły z mody awantury!

A sio gęsi, a sio, kury!

Powiedziała, co wiedziała,

białą brodą pokiwała,

pochyliła nisko rogi,

Cisza! Spokój! Zejść mi z drogi!

Awantura się skończyła,

bo ta koza groźna była.

 

„Wiejskie zwierzęta” – zapoznanie z wyglądem i zwyczajami zwierząt żyjących na wsi (załącznik nr 1)

 

„Kaczuszki” – zabawa muzyczno – ruchowa

„Kaczuszki?Piosenki dla dzieci” https://www.youtube.com/watch?v=0PrpZBCuCKo

 

Ćwiczenia słownikowe i dźwiękonaśladowcze:

– kura (co robi?) gdacze (jak?) – ko, ko, ko

– kaczka kwacze – kwa, kwa, kwa

– gęś syczy – sssy, sssy, sssy

– kogut pieje – kukuryku

– krowa ryczy – muuu, muuu, muuu

– świnia kwiczy – kwi, kwi, kwi

– kot miauczy – miau, miau, miau

– pies szczeka – hau, hau, hau

– koza meczy – mee, mee, mee

– koń rży – ihaa, ihaa, ihaa

– indyk gulgocze – gul, gul, gul

 

 

Wypowiedzi dzieci na temat obrazka przedstawiającego wiejską zagrodę:

– nazywanie pomieszczeń, w których mieszkają zwierzęta

(wzbogacanie słownictwa o pojęcia związane z gospodarstwem wiejskim:  obora mieszkanie dla krów, stajnia – dom dla koni, chlewik, kurnik, stodoła – przechowalnia słomy, siana)

– omówienie przeznaczenia poszczególnych budynków – (załącznik nr 2)

 

 

Bajka dla dzieci o zwierzętach w gospodarstwie – https://www.youtube.com/watch?v=hyPhZrWjbGA

„Dziadek fajną farmę miał” – piosenka

„DZIADEK FAJNĄ FARMĘ MIAŁ – Śpiewanki.tv – piosenki dla dzieci” – https://www.youtube.com/watch?v=30nw6AtuGiQ

 

„Dziadek fajną farmę miał”

Dziadek fajną farmę miał, ijaijaoooo,

Kurki na niej hodował, ijaijaoooo,

Kurki koko tu i koko tam,

Ko tu, ko tam, ciągle tylko koko,

Dziadek fajną farmę miał, ijaijaoooo.

 

Dziadek fajną farmę miał, ijaijaoooo

Krówki na niej hodował, ijaijaoooo,

Krówki muu tu i muu tam,

Mu tu, mu tam, ciągle tylko muu.

Kurki koko tu i koko tam,

Ko tu, ko tam, ciągle tylko koko,

Dziadek fajną farmę miał, ijaijaoooo.

 

Dziadek fajną farmę miał, ijaijaoooo,

Świnkę na niej hodował, ijaijaoooo,

Świnka chrumchrum tu i chrumchrum tam,

Chrum tu, chrum tam,

ciągle tylko chrum chrum.

Krówki muu tu i muu tam,

Mu tu, mu tam,

ciągle tylko muu.

Kurki koko tu i koko tam,

Ko tu, ko tam,

ciągle tylko koko,

Dziadek fajną farmę miał, ijaijaoooo.

 

Dziadek fajną farmę miał, ijaijaoooo

Kaczki na niej hodował, ijaijaoooo,

Kaczki kwakwa tu i kwakwa tam,

Kwa tu, kwa tam,

ciągle tylko kwaaa.

Świnka chrumchrum tu i chrumchrum tam,

Chrum tu, chrum tam,

ciągle tylko chrum.

Krówki muu tu i muu tam,

Mu tu, mu tam,

ciągle tylko muu.

Kurki koko tu i koko tam,

Ko tu, ko tam,

ciągle tylko koko

 

„Zawody młodych zwierzątek” – zabawa ruchowa:

Dziecko maszeruje do melodii utworu „Szybko, wolno”. W pomieszczeniu rozłożone są emblematy zwierząt. Na pauzę w muzyce i hasło rodzica, dziecko wyszukuje dane zwierzątko i musi jak najszybciej przynieść obrazek w wyznaczone miejsce. (załącznik nr 3)

 

 

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy pomagałem/am rodzicom, rodzeństwu w domu?
• Komu chcę podziękować za otrzymane dobro?
• Kogo przeprosić za złe zachowanie?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień. Kliknij TUTAJ.

Modlitwa: Dzień Anioła Stróża

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Aniele Boży Stróżu mój – opiekuj się nami.”

 

„Zabawy i ćwiczenia ze Świeżakami”

https://www.youtube.com/watch?v=Vq4LxW6QX7I

 

„Na wiejskim podwórku” A. Kubiaka – prezentacja wiersza – rozmowa na temat zwierząt występujących w utworze. Wyodrębnienie spośród nich ptactwa domowego na podstawie zagadek;

„Na wiejskim podwórku”

W każdej wiejskiej zagrodzie

można spotkać tam co dzień

czworonogi i przeróżne ptaki.

Łażą, kłapiąc łapkami

kacze pary z kaczkami

oraz kury chroniące kurczaki.

Przy chlewiku, gdzie błoto

Widać z jaką ochotą

Widać z jaką ochotą

taplają się w nim prosięta.

Mama – suczka łaciata

wciąż przegania kociaka,

by zostawił w spokoju szczenięta.

Dobrze, że wśród gromady

kogut nie szuka zwady,

tylko dumnie przechadza się wkoło.

I choć krzyku tu wiele

w dni powszednie, w niedzielę

na podwórku jest bardzo wesoło.

Zagadki o ptakach z wiejskiego podwórka:

 

Jestem biała, szara, ruda albo czarna,                             kura

Niosę smaczne jaja, lubię dziobać ziarna.

 

Jaki to elegant – zawsze grzebień nosi,                          kogut

Jest panem podwórka i chlubą gosposi.

 

Po błocie człapię i pływam po rzece,                             kaczka

Mam ładne skrzydła, ale daleko nie lecę.

 

Nie dziewczyna to wcale, ale nosi korale,                       indor

Wachlarz w krąg rozkłada

I gul-gul-gul – gada.

 

„Pisklęta” – Rozwiązywanie prostych zadań tekstowych na konkretach:

(narysujcie tyle kurek i jajek na oddzielnych karteczkach co w zadaniach. Stopień trudności proszę dostosować do indywidualnych możliwości dziecka).

Przykładowe zadania:

1. Na podwórku stały 3 kurki. Jedna poszła nad staw. Ile kurek zostało na podwórku?
2. W kurniku były 2 kury. Jedna zniosła 2 jajka, druga 1. Ile jajek zniosły kurki?
3. Gospodarz kupił 1 kurkę. Gospodyni 2 kurki. Ile kurek mają razem?

 

„Miała baba koguta” – taniec do piosenki.

„Miała baba koguta – Piosenki dla dzieci bajubaju.tv” – https://www.youtube.com/watch?v=aOl2Chgz0P0 

 

„Zgadnij jakie to zwierzę?” – gra dramowa – rodzic ruchem naśladuje zwierzątko z wiejskiego podwórka. Zadaniem dziecka jest odgadnięcie jakie to zwierzątka oraz dopasowanie do nich odpowiedniego głosu.

 

„Wiejska zagroda” – praca plastyczna (załącznik nr 4)

 

„Gdzie jest jajko?” – zabawa sensoryczna.

Rodzic przygotowuje worek, w którym znajdują się: piłeczka do ping- ponga, piłka tenisowa, mała szklana kulka, styropianowe jajko. Rodzic podchodzi do dziecka, które zamyka oczy, wkłada rękę do worka i szuka styropianowego jajka. Gdy uważa, że już znalazł, wyjmuje je z worka i mówi: Mam jajko!

Zabawa kształtuje koncentrację uwagi u dzieci.

 

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy pomagałem/am rodzicom, rodzeństwu w domu?
• Komu chcę podziękować za otrzymane dobro?
• Kogo przeprosić za złe zachowanie?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w poniedziałek.

Modlitwa: Dzień Św. Józefa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Święty Józefie – módl się za nami.”

 

 

Poranne zabawy ruchowe wg K. Wlaźnik  – Zestaw VI

„Rozsypka” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych:

Które dziecko najwyższe – wspięcie, ręce w górze; które najniższe – przysiad, ręce wsparte na podłodze; które najgrubsze – rozkrok, ręce w bok i lekki półskłon w przód. Wytrzymać postawy krótko, szybko zmieniać ruch.

„Pokaż sufit” – ćwiczenie tułowia – skręty: klęk podparty, wznosimy lewą rękę w górę nad głowę i wskazujemy ręką sufitu (wzrok kierować za rękę, a następnie powrót do klęku podpartego. Skręty tułowia wykonywać za lewą i prawą ręką.

„Czoło pozdrawia kolano” – ćwiczenie równowagi:

W staniu jednonóż chwyt rękami kolana nogi prawej i dotknięcie go czołem. Powtórzyć ćwiczenie dotykając czołem kolana nogi lewej.

„Spłoszone wróble” – podskoki:

Wróble skaczą  w miejscu – podskoki obunóż. Spłoszone przez miauknięcie kota (głosem naśladuje rodzica) przelatują w inne miejsce – bieg z ramionami w bok. Gdy kota już nie słychać wróbelki skaczą dalej.

 

Bajka ,,SZUKAM MAMY” – nauka zwierząt, dzieci zwierząt, odgłosy zwierząt dla dzieci, bajka – PiesioTv ?

https://www.youtube.com/watch?v=E5bWIQo182c

 

„Dzieci, mama was woła” – zabawa dydaktyczna – zabawa z wykorzystaniem ilustracji, zapoznanie dzieci z nazwami zwierząt dorosłych i ich młodymi.

 

Zabawa edukacyjna: „Czyja to mama?

-łączenie zwierzątka z jego mamą

-nazywanie zwierząt dorosłych i młodych

-określanie, czy zwierzątka są ze swoimi mamami

 

Zabawa muzyczno – ruchowa do piosenki:

„Śpiewające Brzdące – Gdacze kura: Ko, Ko, Ko – Piosenki dla dzieci” – https://www.youtube.com/watch?v=QPqALIknKwY

„Zwierzęta małe i duże” – zabawa matematyczna. Przygotowujemy 5 zwierzątek np. zajączków wyciętych z rolek o różnej wielkości. Zadaniem dziecka jest ułożyć je od najmniejszego do największego. Najpierw dziecko musi odnaleźć najmniejszego zajączka, a potem stopniowo szukać kolejnych i ustawiać je zgodnie z wielkością.

 

 

„Na wiejskim podwórku”- zmodyfikowany wiersz S. Kraszewskiego (warto z dziećmi przygotować sylwety zwierząt występujących w wierszu i użyć ich podczas recytacji)

„Na wiejskim podwórku”

Na podwórko dumne matki prowadziły swoje dziatki:

Krowa- łaciate cielątko

Koń- brązowe źrebiątko

Świnka- różowe prosiątko

Kurka- pierzaste kurczątko

Kaczka- płetwiaste kaczątko

Każda prowadzi swoje dzieciątko!

Wtem ujrzały pieska Burka, który urwał się ze sznurka.

Tak się bardzo przestraszyły, że aż dzieci pogubiły.

Krowa- łaciate cielątko

Koń- brązowe źrebiątko

Świnka- różowe prosiątko

Kurka- pierzaste kurczątko

Kaczka- płetwiaste kaczątko

Każda prowadziła swoje dzieciątko!

Każda zgubiła swoje dzieciątko!

Wtem gospodarz konna furką wjechał prosto na podwórko.

Zszedł czym prędzej ze swej furki, zamknął Burka do komórki.

Lamentują biedne mamy: „Co my teraz zrobić mamy?”

Wtem z kryjówek wyszły dziatki, odnalazły swoje matki:

Krowa- łaciate cielątko

Koń- brązowe źrebiątko

Świnka- różowe prosiątko

Kurka- pierzaste kurczątko

Kaczka- płetwiaste kaczątko

Każda prowadzi swoje dzieciątko!

Znalazło mamę każde dzieciątko!

 

„Zwierzęce rodziny” – zabawa ruchowa:

Rodzic rozdaje dzieciom (sobie) opaski z rysunkami zwierząt (można wykorzystać obrazki z załączników lub przygotować własne rysunki): klacz, ogier, źrebie, krowa, byk, cielę, kura, kogut, kurczątko. Dzieci poruszają się w rytm muzyki, omijając obręcze oznaczone ilustracjami zwierzęcych rodzin. Na pauzę w muzyce, dzieci szukają obręczy z ilustracją rodziny zwierząt do jakiej należą ( wnioskując po sylwecie  na opasce).

 

 

 „Dzień dobry zwierzątka” – zabawa fabularyzowana usprawniająca narządy mowy

 

Bardzo wcześnie rano wszystkie zwierzęta jeszcze smacznie spały. Kogut i kury w kurniku na grzędzie (oblizywanie czubkiem języka górnych zębów po wewnętrznej stronie), krowa i koń w oborze (unoszenie języka za górne zęby i cofanie go do podniebienia miękkiego), a piesek w budzie (język w przedsionku jamy ustnej, oblizywanie górnych zębów).

Pierwszy obudził się kogut, wyskoczył z kurnika (szerokie otwieranie buzi i wysuwanie języka nie dotykając o zęby), rozejrzał się po podwórku (kierowanie języka w kąciki ust, przy szeroko otwartych ustach), wyskoczył na płot (unoszenie języka nad górną wargę) i głośno zapiał – kukuryku!!

Głośne pianie koguta obudziło kury, które zawołały – ko – ko – ko!! Na śniadanie kurki zjadły ziarenka (chwytanie ziarenek ryżu preparowanego wargami).

Obudził się też piesek, zaszczekał – hau hau, hau!! Pobiegał w koło podwórka (usta szeroko otwarte, oblizywanie warg ruchem okrężnym). Zmęczył się bardzo tym bieganiem i dyszy (wysuwanie szerokiego języka do brody).

Wyszedł także ze swej kryjówki kotek i zamiauczał – miau, miau!! Wypił mleczko z miseczki (wysuwanie języka nad dłońmi ułożonymi w kształcie miseczki).

W chlewiku świnka zaczęła potrącać ryjkiem drzwi (wysuwanie warg do przodu jak przy samogłosce u).

Krowa zaryczała – muu, muu!! A koń zaparskał, że też już nie śpi (parskanie, kląskanie).

A ty co mówisz wszystkim rano, gdy się obudzisz? (dzień dobry).

 

 WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy pomagałem/am rodzicom, rodzeństwu w domu?
• Komu chcę podziękować za otrzymane dobro?
• Kogo przeprosić za złe zachowanie?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w poniedziałek.

 

Modlitwa: Dzień Ustanowienia Eucharystii.

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Jezu Eucharystyczny – zmiłuj się nad nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe:

 

Poranne zabawy ruchowe domowa zabawa ruchowa –https://www.youtube.com/watch?v=Bwi8nn9dB1g

Maszynista zuch – zabawa ruchowa – https://www.youtube.com/watch?v=i76ClBnx2Ik

„Ptaszki fruwają” – zabawa muzyczno-ruchowa do piosenki – https://www.youtube.com/watch?v=zn2ihUfMV_M

 

„Znajdź swój dom” – zabawa dydaktyczna – przyporządkowanie zwierzętom z gospodarstwa domowego ich domków (załącznik nr 5)

Można użyć do tego zadania wiersza Iwony Fabiszewskiej „Domy zwierząt”:

Rodzic czyta  wiersz:

W chlewiku mieszka świnka, korytko stoi tam,

a w budzie siedzi piesek; nie lubi, gdy jest sam.

W kurniku kury gdaczą, nocą na grzędach śpią,

a konie stoją w stajniach i głośno czasem rżą.

A krowy? Pewnie wiecie, obora to ich dom.

Gdy wrócą już z pastwiska, tu muczą piosnkę swą.

 

Bajka ortofoniczna „W zagrodzie Małgosi”;

Wieczorem w zagrodzie cioci Małgosi

Każde zwierzątko o jedzenie prosi.

Piesek szczeka: HAU, HAU, HAU,

Kotek miauczy: MIAU, MIAU, MIAU,

Kura gdacze; KOD, KO, DA

Kaczka kwacze: KWA, KWA, KWA.

Gąska gęga: GĘ, GĘ, GĘ

Ona też chce najeść się.

Owca beczy: BE, BE, BE,

Koza muczy: ME, ME, ME,

Indor  gulaga: GU, GU, GU

Krowa ryczy: MU, MU, MU,

Konik parska: PRR, PRR, PRR

A pies warczy: WRR, WRR, WRR.

I tak gra orkiestra ta, aż  Małgosia jeść im da.

 

 

„Naśladujemy zwierzęta” – zabawa ruchowa:

Dziecko porusza się w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze rodzic pokazuje obrazek zwierzęcia. Dziecko naśladuje sposób jego poruszania się oraz głos, jaki wydaje. Dźwięk tamburynu jest sygnałem do ponownego swobodnego ruchu.

 

Bajka edukacyjna: „GDZIE JA MIESZKAM? Nauka zwierząt gospodarstwa, nazwy ich domów, odgłosy – NAUKA PRZEZ ZABAWĘ❗”

https://www.youtube.com/watch?v=1PD3jNhefUA

 

„Rodzinki zwierząt”- zabawa dydaktyczna, rozwijająca umiejętność grupowania obiektów.

Z rozsypanki zwierzęcej, dziecko wybiera te zwierzęta, które tworzą rodziny. Nazywa rodziny zwierząt, młode tych zwierząt i w miarę możliwości, podają dokładne nazwy „rodziców”. (załącznik nr 6)

 

 

„Odgłosy zwierząt” – zabawa ruchowa z elementami ćwiczeń ortofonicznych:

Dzieci naśladują kolejne zwierzęta podczas śpiewu piosenki:

 

(Na podstawie melodii do piosenki „Gdzie strumyk płynie z wolna…”)

 

W chlewiku mieszka świnka,

Co ryjkiem trąca drzwi.

Ja mówię jej „dzień dobry’,

A ona: kwi-kwi-kwi.

 

Pod budą trzy szczeniaczki

Podnoszą straszny gwałt.

Ja mówię im „dzień dobry

a one: hau, hau, hau……

 

Opodal mieszka kaczka,

Co krzywe nóżki ma.

Ja mówię jej:” dzień dobry „

a ona: kwa, kwa, kwa……. .

 

Przy misce chodzi gąska

I ciągle dąsa się.

Ja mówię jej: „ dzień dobry „ ,

a ona : gę, gę, gę……. .

 

W oborze mieszka krowa,

Jej domek właśnie tu.

Ja mówię jej: „ dzień dobry”,

a ona : mu , mu, mu……. .

 

W kurniku są kokoszki,

Co jajek mają sto.

Ja mówię im: „dzień dobry”,

a one : ko, ko, ko…….. .

 

Zaś w stajni stoi konik,

Co piękną grzywę ma.

Ja mówię mu: „ dzień dobry”,

a on mi : iha- ha……… .

 

Jest także indor stary,

Co chodzi jak ten król.

Ja mówię mu: „ dzień dobry”,

A on mi: gul,gul , gul……..

 

 

„Które zwierzę zniknęło” – zabawa dydaktyczna.

Rodzic przygotowuje mały kocyk i 5 zwierząt mieszkających na wiejskim podwórku (figurki, pluszaki, obrazki). Dziecko nazywa kolejne zwierzęta, przelicza. Następnie zamyka oczy, a rodzic chowa jedno ze zwierząt pod kocem. Zadaniem dziecka jest odgadnąć, którego zwierzaka brakuje.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy pomagałem/am rodzicom, rodzeństwu w domu?
• Komu chcę podziękować za otrzymane dobro?
• Kogo przeprosić za złe zachowanie?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w poniedziałek.

Modlitwa: Dzień Najświętszego Serca Pana Jezusa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się za nami.”

 

 

Poranne zabawy ruchowe wg K. Wlaźnik – ćwiczenia równowagi, bieżne, z elementami skoku i podskoku:

„Nie podepcz grządek!”

Układamy na podłodze ze sznurka (skakanki, linki) grządki i ścieżki. Tworzą je równolegle ułożone linie. Grządki o szerokości ok. 40 cm, ścieżki – 15 cm. Grządki i ścieżki ułożone są na przemian: grządka, ścieżka, grządka, ścieżka itp.

Dziecko wchodzi na ścieżkę, idzie pare kroków, potem przekracza grządki i idzie po drugiej ścieżce.

„Kogut i kurki”

Kogut (rodzic) i kurki (dzieci) spacerują po podwórzu, zbierając ziarenka. Kogut staje prosto, bije skrzydłami (macha rękami) i pieje: „Kukuryku!”. Na ten sygnał zbiegają się do niego wszystkie kurki, stają prosto, biją skrzydłami i wołają: „Ko-ko-ko!”. Kogut dalej spaceruje, kurki nadal szukają ziarenek. Po chwili, na wołanie koguta, znowu do niego przybiegają i biją skrzydłami. W czasie nawoływania kogut stara się znajdować jak najdalej od kurek, aby miały one dłuższą drogę do przebiegnięcia.

„Lis w kurniku”

Dzieci – kury stoją na krzesełkach – żerdkach. Lis w kącie na wyznaczonym miejscu.

Kury zeskakują z żerdek i biegają swobodnie po kurniku. Na głos koguta: „Kuku ─ ryku!” — uciekają na swoje miejsca na żerdki. Lis wybiega po sygnale „Kukuryku” i chwyta tylko biegające kurki. Po schwytaniu umówionej liczby kur następuje zmiana lisa.

 

„Gospodarstwo dla zwierząt” – układanie z klocków gospodarstwa.

• Klocki np. lego choć nie koniecznie
• figurki zwierząt np. krowa, kura, świnia

Jeśli nie posiadamy w domu takich klocków wykorzystajmy takie jakie mamy, a zwierzątka narysujmy i wytnijmy.

 

Rozwiazywanie zagadek o zwierzętach

 

Chodzi po podwórku,

Woła: „Kukuryku”,

On i jego przyjaciele,

Mieszkają w kurniku.

(kogut)

Bawię się w błocie

Krzyczę: „Kwiku, kwiku”.

Mieszkam w chlewiku ….

(świnia)

Często wołam: me, me, me.

Czy ktoś wełnę moją chce?

(owca)

Ciężko pracuję na wsi cały dzień.

Odpoczywam w stajni i nie

jestem leń.

(koń)

Gdaczę sobie: ko, ko, ko,

Na śniadanie dam ci jajko.

(kura)

Zawsze blisko krowy i ogonem

miele, każdy już odgadnie,

bo to przecież…

(ciele)

Tak cichutko chodzi,

że go nikt nie słyszy, i dlatego bardzo

boją się go myszy. …

(kot)

Mieszka w chlewiku

tłuścioszka znana.

Przez ludzi na słoninkę

i mięso chowana. …

(świnia)

Chodzi po podwórku

I grzebie łapami.

Jest to ptak domowy,

Nazwijcie go sami. …

(kura)

Dobre ma zwyczaje

– ludziom mleko daje. …

(krowa)

Bywa siwy, gniady, kary,

Wozi ludzi i ciężary. …

 (koń)

 

Za kości rzucone dziękuje ogonem. …

(pies)

Mleko wnet do wiadra leci,

By je piły wszystkie dzieci,

Żeby każdy z Was był zdrowy

A to mleko dają …

(krowy)

Szybko biega, rży i parska.

Na śniadanie – owsa garstka.

Potem w stajni grzecznie stoi.

Czeka, aż go ktoś napoi.

Ty odważnie podejdź doń,

bo to jest po prostu …

(koń)

 

„Karuzela zwierząt” – zabawa naśladowcza. Rodzic układa w kole figurki lub obrazki zwierząt, w środku koła kładzie butelkę. Zadaniem dziecka jest zakręcić butelką, podać nazwę zwierzątka, które zostało wskazane, a następnie naśladować je ruchem lub głosem.

 

„Pięć małych kaczątek” – zadania matematyczne z kaczątkami (załącznik nr 7). Kolorowanie kaczątek. Przeliczanie na konkretach. Wspólnie z rodzicem wykonywanie prostych zadań matematycznych – dostosowanych do możliwości dzieci. Tworzenie zbiorów kaczątek np. z zieloną kokardką.

„Krowa – zwierzę pożyteczne” – rozmowa z dzieckiem. Rodzic czyta krótką rymowankę.

Krowa ciężko nie pracuje,
ciągle tylko trawę żuje.
Kiedy się do syta naje,
dużo mleka ludziom daje.

 

Film edukacyjny:

„Jak produkowane jest mleko”

„Mleko” – historyjka obrazkowa – rozwijanie logicznego myślenia – określenie korzyści płynących dla człowieka z hodowli zwierząt. (załącznik nr 8)

 

„Spróbuj i rozpoznaj, co jesz!” – zabawa badawcza.

Dziecko może zabawić się w degustatora (o ile nie jest uczulone). Przygotowujemy kilka małych porcji różnych produktów mlecznych: np. twaróg, jogurt, żółty ser, kefir i na zmianę raz dziecko, raz rodzic, spróbujcie z zamkniętymi oczami odgadnąć co to za produkt.

Zabawa muzyczno – ruchowa do piosenki „Krówka mu”

„Śpiewające Brzdące – Krówka Mu – Piosenki dla dzieci”

https://www.youtube.com/watch?v=hMl74Mm6tgU

 

„Robimy ser!” – wspólne robienie białego sera z krowiego mleka

Dziecko siedzi lub stoi przed stolikiem, na którym rodzic zgromadził następujące rzeczy:

1 litr zsiadłego mleka w dużej misce

pół litra zagotowanego, bardzo gorącego mleka (nie UHT)

śmietankę 30% (ok. dwóch łyżeczek)

sitko i miskę na serwatkę

Rodzic pyta dziecko: Co znajduje się na moim stole? Do czego to służy? Jakie zwierzę dało nam te produkty? Co możemy zrobić dzięki tym rzeczom? Rodzic powoli wykonuje następujące czynności, tłumacząc dziecku, co robi.

 

1. Wlewa gorące słodkie mleko do miski ze zsiadłym mlekiem i długo miesza, aby wystygło, w tym czasie powstaje skrzep.
2. Przelewa skrzep z serwatką do sitka, tak aby serwatka spływała do miski.

Rodzic tłumaczy dziecku: Teraz nasz ser musi postać tak długo, aby cała serwatka spłynęła do miski. Wtedy ser będzie gotowy i będziemy mogli go spróbować.

Budowanie wiedzy dzieci na temat produktów spożywczych pochodzących od różnych zwierząt gospodarskich.

Życzę powodzenia, smacznego sera i mile spędzonych chwil z dzieciaczkami!!!

 

Praca plastyczna do wyboru J:

„Owca”– z czarnego papieru wycinamy głowę owcy. Naklejamy ja na bok białego papierowego talerzyka. Talerzyk oklejamy watą lub białymi kulkami z bibuły. (proszę nie używajcie do prac plastycznych produktów spożywczych!!!)

 

„Krowa”- na białym kartonie rysujemy krowę, wycinamy ją. Dłońmi dziecko robi stemple „łaty”.

 

„Doimy krowę”- jeśli wykonamy pracę plastyczną z krówką możemy wykorzystać ją do świetnej zabawy dojenia mleka J. Wystarczy tylko do gumowej rękawiczki nalać wodę z odrobina białej farby i szpilką ponakłuwać „wymiona”. Dziecko ciągnąć „doi” krówkę.

 

„Zabawa klockami” – rozwija wyobraźnię, sprawność manualną, koordynację wzrokową i kreatywność. Budowanie z klocków pozwala na swobodną ekspresję dziecka. Klocki stymulują myślenie przestrzenne.

Przykłady zabaw z klockami:

– Twórz  zbiory kilkuelementowe – ucz dziecko pojęcia więcej- mniej

– Ustaw obok siebie dwie wieże, jedną z jednego klocka drugą z dwóch- wyjaśnij znaczenie mniejsze- większe

– Poproś dziecko, aby z pudełka podało określoną liczbę klocków, klocki w danym kolorze czy o danym kształcie

– Pobaw się z dzieckiem w dodawanie i odejmowanie klocków

– Usiądź naprzeciwko dziecka. Zacznij układać kompozycję z klocków, a potem poproś dziecko, aby ułożyło identyczną.

– Zbudujcie małe miasto z klocków i małym samochodzikiem przemierzajcie jego ulice, tak by nie uszkodzić zabudowań

(wg. Lesława Gałka)

 

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy pomagałem/am rodzicom, rodzeństwu w domu?
• Komu chcę podziękować za otrzymane dobro?
• Kogo przeprosić za złe zachowanie?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w poniedziałek.

WAŻNE!!!!

Bardzo proszę Drodzy Rodzice przypominajcie dzieciom o codziennej modlitwie podczas posiłków.

 

Módlmy się też szczególnie w tym czasie o ustanie pandemii!!! Jeśli to możliwe łączmy się z Ojcem Świętym Franciszkiem w południowej modlitwie „Królowo Nieba”.

Modlitwa: Dzień Bożej Opatrzności

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Opatrzności Boża – czuwaj nad nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe wg K. Wlaźnik – Zestaw VI

„Wiatraczki” – zatoczenie wiatraczków wolno i coraz szybciej.

„Nasz ogródek” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych:

Przygotowanie ogródka do sadzenia kwiatów. Łopatą wbić w ziemią, popchnąć nogą, odwrócić wraz z ziemią (skłon tułowia z ruchem ramion, naśladującym kopanie i odkładanie ziemi, akcentować przytupnięciem).

„Sadzenie kwiatów” – ćwiczenie regulujące odcinek lędźwiowy:

Chód i przysiady z naśladowaniem sadzenia kwiatów.

„Podlewamy kwiaty” – ćwiczenie tułowia — skręty:

Ręce lekko przed sobą ugięte i złączone. Dzieci wykonują wymachy ramion w lewo i w prawo, zataczając szeroki łuk, jakby podlewały kwiaty konewką.

„Podskoki” – Cieszymy się, że kwiaty rosną. Bieg i podskoki zmienne.

„W naszym ogródeczku” – ćwiczenie uspokajające: Marsz parami z piosenką.

 

„Kto to jest Mama?”, „Za co kocham Mamę?” – swobodne wypowiedzi dzieci.

 

Każdy z nas ma swoją Mamę, która dała nam życie.  Bardzo często zwracamy się do swojej Mamy i u niej szukamy pomocy. Biegniemy do niej ze swoimi radościami i smutkami. Wiemy bowiem, że Mama rozumie nas lepiej niż inni i wszystko uczyni, aby nam pomóc.

 

„Znajdź Mamę” – oglądanie albumów rodzinnych, wyszukiwanie przez dzieci na zdjęciach Mamy. Opisywanie wyglądu zewnętrznego – np. ma długie włosy, czerwona bluzkę, itd.

 

„Balonik” zabawa ruchowa z balonami:

rzucanie balonów tak, by nie dotykały ziemi.

 

 „Maryja – nasza Mama”

 

Każdy człowiek oprócz swojej dobrej, kochanej Mamusi ma TAKŻE NAJLEPSZĄ MAMĘ W NIEBIE. Maryja, Mama Jezusa jest też Mamą każdego człowieka, każdego dziecka.

 

 

Maryja jest ziemską Mamą naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Dzięki Jej zgodzie na Boże plany Jezus mógł przyjść na ten świat. Maryja nosiła Jezusa pod swoim sercem, wyruszyła w trudną podróż do Betlejem, urodziła Go w grocie, a nie w pięknym i wygodnym domu, karmiła Go, opiekowała się Nim. Uczyła tego, czego i nas uczą nasze mamy: chodzić, mówić, modlić się do Ojca Niebieskiego, pomagać w domu… – dziecko wymienia inne rzeczy, których uczy Mama.
Maryja była przy Swoim Synu myślami i modlitwą. Jak każda Mama, kochała Go ponad wszystko.
Jezus, zanim umarł za nas na krzyżu, uczynił Maryję również naszą Mamą. Powiedział do swojego ukochanego ucznia: Oto Matka twoja (Ewangelia wg św. Jana 19, 27).

Ona teraz opiekuje się każdym z nas, także Tobą. Jest przy Tobie, by prowadzić Cię coraz bliżej Jezusa, pomagać Ci w Twoich dobrych planach. Towarzyszy Ci, tak jak dwa tysiące lat temu, czyli bardzo dawno Jezusowi – w nauce, w odpoczynku, w domu, w przedszkolu, w kościele.
Wszędzie, gdzie przebywasz, możesz prosić Ją o pomoc. Zrozumie Twoje radości i smutki, gdy się z Nią nimi podzielisz. Pocieszy Cię, kiedy coś Ci się nie uda albo coś Cię martwi. Zawsze będzie mieć dla Ciebie dobre słowa – słowa miłości i troski o Twoje szczęście. (według tekstu Ewy Czerwińskiej)

„Zgadnij co to jest?” – zabawa: worek wypełniony przedmiotami do odgadnięcia po dotyku. Najlepiej użyć dobrze znanych dziecku przedmiotów.

Praca plastyczna „Moja Mama” – samodzielna próba narysowania Mamy.

 

„Dugi – krótki” – określanie długości dwóch przedmiotów poprzez porównanie:

długi – krótki. (sznurówki, łyżki, itp.)

 

Słuchanie piosenki „Matka Boska”- próba pamięciowego opanowania tekstu

MAŁE ANIOŁKI – MATKA BOSKA (PIOSENKI DLA DZIECI) – Kliknij TUTAJ. 

Ta piosenka jest dla Ciebie Maryjo wspaniała.
Ty nam dałaś dar cudowny – Zbawiciela Pana.
Pan jest z nami, Jezus jest z nami.
Matce Boskiej oddajemy cześć.
Tobie Matko ukochana z serca dziękujemy.
Twoje imię po wsze czasy wychwalać będziemy.

 

Zabawy edukacyjne z łyżkami – do zabawy potrzebujemy kilka plastikowych łyżek białego koloru i kilka przezroczystych. Pisak suchościeralny lub zwykły marker;

 

„Zabawy emocjami”

Rysownie buziek, oczu, zmienianie uczuć, naśladowanie min, nazywanie różnej mimiki twarzy. Dziecko rysując i zmazując trenuje małą motorykę. Nieudany rysunek wykonany pisakiem suchościeralnym łatwo zmażemy z łyżki nawet palcem. Na białej łyżce rysujemy oczy i nos, a na przezroczystej różne buzie.

„Nauka liczenia” – dopasowywanie liczby kropek do odpowiadających im wyników. Starsze dzieci mogą dopasowywać duże litery alfabetu do małych literek.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy posprzątałem/am po zabawie???
• Komu chcę dziś podziękować, kogo przeprosić?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Załączniki do pobrania na cały tydzień – kliknij TUTAJ.

Modlitwa: Dzień Anioła Stróża

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Aniele Boży Stróżu mój – opiekuj się nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe wg K. Wlaźnik – Zestaw VI

„Bądź”- ćwiczenie dużych grup mięśniowych:

Najwyższy — wspięcie, ręce w górze; najniższy — przysiad, ręce wsparte na podłodze; najgrubszy — rozkrok, ręce w bok i lekki półskłon w przód. Wytrzymać postawy krótko, szybko zmieniać ruch.

„Pokaż sufit” – ćwiczenie tułowia —skręty: 

Klęk podparty. Wznoś lewej ręki w górę nad głową i wskazanie ręką sufitu (wzrok kierować za rękę, a następnie powrót do klęku podpartego. Skręty tułowia wykonywać za lewą i prawą ręką.

„Czoło pozdrawia kolano” – ćwiczenie równowagi:

W staniu jednonóż chwyt rękami kolana nogi prawej i dotknięcie go czołem. Powtórzyć ćwiczenie dotykając czołem kolana nogi lewej.
„Spłoszone wróble” – podskoki:

Wróble skaczą w miejscu — podskoki obunóż. Spłoszone przez miauknięcie kota (głosem naśladuje rodzic) przelatują w inne miejsce — bieg z ramionami w bok. Gdy kota już nie słychać wróbelki skaczą dalej.

 

„Polska moją Ojczyzną” – utrwalenie podstawowych wiadomości na temat symboli narodowych: flaga, godło. (załącznik nr1)

 

„Legenda Cudowny Obraz z Jasnej Góry” – w wykonaniu rodziców – kliknij TUTAJ.  

„Maryja nasza Królową”

Mamy w Maryi najlepszą Mamę. Jednak dzięki Bożemu wybraniu i postanowieniu jest Ona kimś jeszcze więcej… Jest naszą Królową i Królową całego świata. Ona opiekuje się każdym człowiekiem: tym dużym i tym małym.

Maryi jako Matce naszego Pana należy się wyjątkowy szacunek i miłość. Nie zapominajmy o tym.
Maryję czcimy i kochamy również przez to, jak odnosimy się do własnej, ziemskiej Mamy. Starajmy się okazywać Jej miłość: pomagać w domu, wyręczać Ją w obowiązkach, starannie wykonywać swoje zadania domowe.

„Złap zajączka” – zabawa ruchowa z lusterkiem:

Tworzymy na ścianie za pomocą lusterka światełko „zajączka”(oczywiście w pogodny dzień J). Zadaniem dziecka jest złapać „zajączka”.

 

„Oblicza Maryi” – wyjaśnienie dzieciom, iż Maryja jest jedna choć przedstawiana różnie na obrazach i różnie nazywana. (załącznik nr 2)

 

„Nasza Królowa” – kolorowanie obrazka konturowego Maryi, wykonanie dowolnej ramki.

Będzie to obraz, który warto 3 maja w Uroczystość Matki Bożej Królowej Polski ustawić na domowym „ołtarzyku” by w czasie modlitwy prosić naszą Mamę o potrzebne łaski dla Polski i  całego świata.

 

„Królowa” – zabawa konstrukcyjno – manipulacyjna, budowanie zamku i słuchanie poleceń królowej. Role królowej/króla po upływie wyznaczonego czasu przejmuje następna osoba.

 „Ciecz nienewtonowska” –  zabawa sensoryczna:

Wystarczy do mąki ziemniaczanej dodać odrobinę wody, aby powstała niesamowita w dotyku ciecz nienewtonowska.  Każda zwykła ciecz pod wpływem nacisku łatwo się rozpływa na boki tak jak woda w wannie. Natomiast ciecz nienewtonowska pod wpływem nacisku zmienia swoje właściwości. Zwykle taka ciecz zmienia swoją “twardość” czasami do tego stopnia, że można po niej chodzić. Podczas zabawy dłońmi gdy szybko chwycimy ciecz i zgnieciemy to utworzy się kulka, natomiast zwalniając nacisk, ciecz spłynie nam z dłoni.   

 

P.S.

Może będzie trochę bałaganu, ale to dobra okazja by po super zabawie dziecko pomogło nam posprzątać. 

 

 WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy posprzątałem/am po zabawie???
• Komu chcę dziś podziękować, kogo przeprosić?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Załączniki do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w poniedziałek.

Modlitwa: Dzień Św. Józefa. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Święty Józefie – módl się za nami.”

Poranne zabawy ruchowe  (Sławomir Owczarek, Gimnastyka przedszkolaka)

• „Gra na bębenku” – dzieci siedzą na podłodze z ugiętymi w kolanach nogami i stukają stopami o podłogę:
• „Chód baletnicy” – chodzenie na palcach;
• „Jazda na rowerze” – ćw. nóg i mięśni brzucha;
• „Niedźwiedzie” – czworakowanie: naśladowanie niedźwiedzi;
• „Moje nóżki” – wyczuwanie swoich stóp: głośne tupanie;
•  „Pajacyki”– ćw. z elementem podskoku:
•  „Sufit – podłoga” – na znak rodzica dzieci stają w miejscu i kiedy rodzic mówi sufit – dzieci unoszą wysoko ręce do góry. Kiedy mówi podłoga- dzieci kucają.

 

Opowiadanie „O dziwnym spotkaniu Andrzejka” – rozmowa na temat jego treści.

Dawno temu, a może nie tak dawno wydarzyła się ta historia. Mały chłopiec o imieniu Andrzejek postanowił wyruszyć w niezwykłą podróż, by sprawdzić jak CUDOWNY OBRAZ MATKI BOŻEJ KRÓLOWEJ POLSKI dotarł na wzgórze JASNEJ GÓRY.

 

Nie wiedział dobrze od czego zacząć swoje poszukiwania więc wyruszył w nieznaną drogę. Szedł mijając kolejne domy w swoim mieście. Pytał tu i tam, ale nikt z napotkanych ludzi nie potrafił odpowiedzieć na jego pytania. Andrzejek szedł tak już bardzo długo. Zaczęły boleć go nogi wiec postanowił położyć się na chwileczkę pod pięknie kwitnącym drzewem i odpocząć. Niepostrzeżenie zapadł w głęboki sen…

Nagle za jego plecami otworzyła się  wielka brama. Stała w niej PIĘKNA PANI trzymająca małego CHŁOPCA za rękę. Oboje uśmiechnęli się do Andrzejka i grzecznie przywitali.

– Witaj Andrzejku – rzekła PANI.

– Dzień dobry – odpowiedział Andrzejek.

No dobrze, ale skąd  ta PANI wie jak mam na imię – zastanowił się Andrzejek.

– Moja Mama wie wszystko. Wie także, że chcesz dowiedzieć się skąd obraz Matki Bożej Częstochowskiej znalazł się na Jasnej Górze – odparł CHŁOPIEC.

Oczy Andrzejka pojaśniały – tak, ale…

– Chodź odparł CHŁOPIEC – przerywając Andrzejkowi – szkoda czasu na pytania.

Ruszyli naprzód drogą, która doprowadziła ich do domu pewnego malarza.

Puk, puk – PANI zapukała do pięknie rzeźbionych drzwi, które natychmiast otworzył malarz.

– Witaj Przyjacielu, przyszliśmy do Ciebie z Andrzejkiem, który pragnie poznać historię wizerunku Maryi z Jasnej Góry.

Proszę opowiedz mu o naszej Królowej. J

Malarz uśmiechnął się serdecznie i zaczął opowiadać:

Och, to było bardzo dawno temu.

„ Według tradycji, Obraz Jasnogórskiej Pani miał malować św. Łukasz Ewangelista jeszcze za życia Najświętszej Panienki. Ta sama tradycja podaje nawet, że Obraz jest malowany na płycie stołu używanego przez świętą Rodzinę w Nazarecie.”

I tak Obraz ten zaczął długą wędrówkę po świecie. Aż dotarł przywieziony przez Opolczyka do Częstochowy na Jasną Górę pod opiekę Ojców Paulinów.

 

część dla rodziców 🙂

(„W IV wieku św. Helena, matka cesarza Konstantyna Wielkiego, miała przywieźć ze sobą ten Obraz do Konstantynopola. Tam doznawał on wielkiej czci i był pomocą w chwilach zwłaszcza wielkich nieszczęść jak zaraźliwe choroby, epidemie itp. Około wieku IX czy X Obraz powędrował na północ, gdzie ostatecznie na stałe spoczął w zamku Bełzkim, na północny wschód od Lwowa, na Rusi Czerwonej.

W roku 1382 Władysław, książę Opola, w imieniu króla Ludwika Węgierskiego sprawował rządy na Rusi. Książę chcąc zabezpieczyć Obraz przed ewentualnym zbezczeszczeniem ze strony pogańskich Tatarów (raz podczas oblegania zamku Bełzkiego strzała tatarska wpadając przez okno kaplicy ugodzić miała w szyję Matki Bożej), postanowił przewieźć Obraz do Opola na Śląsk. Kiedy w drodze zatrzymał się na krótki odpoczynek w Częstochowie u podnóża, kościółka na Jasnej Górze, Matka Boża miała mu dać poznać Swą wolę, iż chce tutaj właśnie pozostać. Opolczyk pozostawił więc Obraz na Jasnej Górze, oddając go pod opiekę białym Ojcom Paulinom, sprowadzonym z Węgier w 1382 roku.”)

 

Ale to nie koniec wędrówki Cudownego Obrazu – powiedział ze smutkiem malarz.

Niestety wizerunek Czarnej Madonny został ukradziony. Bandyci pocięli Go szablą i połamali.

Na szczęście  Ojcowie Paulini znaleźli zniszczony Obraz i zawieźli Go na dwór Króla Władysława Jagiełły, który sam go naprawił.

Pozostał jednak znak po ataku złych ludzi – Jasnogórska Pani ma na Swej twarzy blizny po szabli, które widoczne są do dnia dzisiejszego.

 

 („W roku 1430 na Jasnej Górze zrabowano kosztowne wota z kaplicy, jak również uszkodzono Cudowny Obraz. Po odarciu z kosztowności Obraz został pocięty szablą i połamany. Odnaleziono go, według tradycji, w miejscu, gdzie dziś stoi kościół św. Barbary z cudownym źródełkiem, niedaleko Jasnej Góry. Ojcowie Paulini przywieźli zniszczony Obraz do Krakowa, na dwór króla Władysława Jagiełły, który wraz z małżonką swą, św. Jadwigą, jest fundatorem najstarszej części kaplicy Matki Bożej na Jasnej Górze.

Sprawą odrestaurowania Obrazu zajął się sam Król Władysław Jagiełło. Liczne były trudności związane z techniką malarską Obrazu Jasnogórskiego. Był on prawdopodobnie tak zniszczony, że zdecydowano na dotychczasową, uznaną za relikwię deskę nałożyć nowe płótna i przemalować wizerunek, według rysunku widocznego na starych zniszczonych płótnach, których kawałki pozostawiono pod płótnami nowymi. Trwałym śladem zniszczenia Obrazu w roku 1430 są blizny na Twarzy Matki Bożej.

Charakterystyczną cechą, po której każdy rozpozna Obraz Jasnogórski, są blizny na twarzy Matki Bożej. Obraz Jasnogórski nosi na sobie znamiona ran i bólu. Ran tych, cięć na Obrazie jest wiele (na szyi, na twarzy i dwie pod prawym okiem). Jakby chciała powiedzieć nam Matka Boża, że jest Matką i Królową umęczonego i udręczonego przez wieki Narodu. Jak siedem mieczów boleści przebiło Jej serce pod Krzyżem, tak teraz znaki bolesnych ran nosi na swym Jasnogórskim Obliczu.”)

 

I tak po naprawie –  Obraz Królowej Polski znów wrócił na swoje miejsce na Jasna Górę przyciągając do siebie rzesze ludzi.

Niektórzy przyjeżdżają tu samochodami, inni pociągami, ale są też tacy, którzy pokonują setki kilometrów (bardzo daleka drogę) pieszo, by spotkać się choć przez chwilę z Najlepszą z Matek.

Ona czeka na każdego: tego dużego i tego małego. Słucha z uwagą wszystkich, którzy do Niej mówią. Zawsze potrafi wyprosić u Swego Syna Jezusa to o co Ją z serca prosić będziemy.

– Mówię Ci ONA JEST WYJĄTKOWA! – wtrącił z uśmiechem CHŁOPIEC.

– ZAUFAJ JEJ I  MÓDL SIĘ O CO TYLKO ZECHCESZ, a jeśli Pan Bóg będzie uważał, że to dobre dla Ciebie na pewno wysłucha MARYI.

– Ach, jak wiele musiała wycierpieć Matka Boża….. zamyślił się Andrzejek i właśnie w tej samej chwili usłyszał głos babci Józi:

– Andrzejku, Andrzejku, szukałam cię cały dzień, a ty tu śpisz pod drzewem.

Spiesz się, bo za chwilę wyruszamy na pielgrzymkę do Częstochowy – mówiłam ci o tym przecież.

Andrzejek gotowy do drogi był już kilka chwil później. Chciał jak najszybciej znaleźć się u stóp Jasnogórskiej Pani. Autobus jechał szybko i już kilka kilometrów przed Częstochową Andrzejek dostrzegł szczyt Jasnej Góry.

Zawoła uradowany – babciu, babciu patrz dom Maryi.

– Gdzie? –zapytała babcia.

– No tam –wskazał palcem, oj nie ma – rzekł zasmucony.

Babcia pogładziła Andrzejka po czuprynie i powiedziała:

– Andrzejku jak nazywa się miasto do którego jedziemy?

– Częstochowa – odrzekał Andrzejek.

– Tak właśnie jest i jesteśmy już blisko, ale Częstochowa jak mówi sama jej nazwa lubi się CZĘSTO – CHOWAć, dlatego już jej nie widzisz, roześmiała się babcia.

– Andrzejkowi kamień spadł z serca i powiedział uśmiechając się lekko – ale to miasto lubi się bawić w chowanego.

Po chwili autobus stał już na parkingu u szczytu Jasnej Góry.

– Jest, jest – wołał rozradowany Andrzejek.

– Chodź babciu!

Wreszcie dotarli do celu. Weszli do kaplicy Cudownego Obrazu i Andrzejek stanął jak zaczarowany.

– To przecież…, to PANI…i CHŁOPIEC…

– Andrzejku, co mówisz? – zapytała babcia.

A nic, tak tylko uśmiechnął się Andrzejek.

Babcia zaczęła opowiadać, że właśnie stąd Maryja Królowa Polski oczami pełnymi miłości spogląda na nasz kraj, na cały świat. Że w tym miejscu wyprasza u Swego Syna wiele łask, itd.

Andrzejek zamyślił się i nie słyszał już słów babci, bo słyszał już wcześniej te historię.

 Parzył jedynie w Oblicze PANI – MARYI i JEJ SYNA – JEZUSA, których już wcześniej spotkał.

 

„Co zmieniło się w pokoju” – zabawa ćwicząca spostrzegawczość.

Przestaw lub schowaj jakąś rzecz. Zadaniem dzieci jest odgadnięcie czego brakuje lub co zmieniło się w pokoju.

 

„Matka Boża z Jasnej Góry ” – Matka Jezusa i nasza Matka jest w Niebie, możemy Ją oglądać na różnych obrazach, rzeźbach, figurach. Zadaniem dziecka jest odnalezienie wizerunku matki Bożej Częstochowskiej. (można wykorzystać jeszcze raz załącznik nr 2)

 

„Wytnij mnie” – wycinanie po liniach, ćwiczenie motoryki małej:

Narysuj dziecku wiele ciekawych linii i wzorów do powycinania. Po skończonej pracy pozwól dziecku pozamiatać ścinki, których z pewnością nie zabraknie na podłodze J – to również ćwiczenie rąk.

 

„Przykręć nakrętkę” – czyli tablica sensoryczna:

Wytnij górną część opakowań po soku, mleku czy wodzie, przyklej je do grubszej tektury i wręcz dziecku stertę nakrętek, które trzeba dopasować.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy posprzątałem/am po zabawie???
• Komu chcę dziś podziękować, kogo przeprosić?
• Poprosze św. Józefa o opieke nad moją rodziną.

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Modlitwa: Dzień Ustanowienia Eucharystii.

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Jezu Eucharystyczny – zmiłuj się nad nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe wg K. Wlaźnik – Zestaw VI

• „Rób o co proszę” – ćwiczenie orientacyjno-porządkowe i ożywiające:
•  Marsz, bieg, podskoki, przysiady. Dzieci  naśladują bieg za motylem, chwytanie przy ziemi i w górze.
• „Zbieranie kwiatów” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych:
• Marsz ze skłonem w dół, naśladowanie zrywania kwiatów i układania w bukieciki. Od czasu do czasu dzieci prostują się i pokazują rodzicowi, ile zerwały kwiatów.
• „Idziemy po wysokiej trawie” – ćwiczenie równowagi:
•  Marsz z wysokim unoszeniem kolan.
• „Żabki skaczą po łące”: Dzieci naśladują skoki żab.

„Litania do Matki Bożej” – rozmowa kierowana związana z Litanią – wyjaśnienie imion Maryi, oglądanie różnych obrazków z Maryją.

 

„Litanii dzieci” – wspólne układanie wezwań do Matki Bożej, nadanie Jej „nowych imion”.

Każdą propozycję Imienia Maryi wymyśloną przez dziecko możemy zobrazować.

 

Słuchanie pieśni „Chwalcie łąki umajone” – kliknij TUTAJ. 

 

„MAJÓWKA” – TO NABOŻEŃSTWO KU CZCI MARYI OBCHODZONE W MIESIĄCU MAJU.

Każdego dnia wierni śpiewają w kościołach Nabożeństwa Majowe zwane także „majówkami”. Wielu  gromadzi się również przy kapliczkach na tym właśnie Nabożeństwie.

 

SZCZEGÓLNIE TERAZ

W MIESIĄCU MAJU

 ODMAWIAJMY (ŚPIEWAJMY) LITANIE LOTETAŃSKĄ CAŁĄ NASZĄ RODZINĄ!!!

MARYJA NAPRAWDĘ MOŻE WYPROSIĆ NAM U JEZUSA WIELE!!!

„Wyścigi aut”

Rozłóż na podłodze duży karton (posklejane gazety). Namaluj na nim flamastrem trasy, na początku postaw dwa resorki i na hasło „start”, rozpocznij wyścig z własnym dzieckiem.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy posprzątałem/am po zabawie???
• Komu chcę dziś podziękować, kogo przeprosić?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Załączniki do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w poniedziałek.

Modlitwa: Dzień Najświętszego Serca Pana Jezusa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się za nami.”

 

„Spinacze na kartce”

Przygotuj kolorowe spinacze do papieru (lub do bielizny) i wycięte z papieru koła w takich samych kolorach. Zadaniem dziecka jest przypiąć spinacz na kartkę w tym samym kolorze.

 

„Malowanie obrazków przez folię”

Przygotuj karton lub papierowy talerzyk, farby plakatowe w tubkach i folię spożywczą. Na papierze wyciśnij kilka kolorowych kropli (lub nanieś grubszą warstwę pędzlem z pojemniczków), przyłóż folią i pozwól dzieciom tworzyć! Nowa metoda jest przyjemna dla rąk.

 

2 MAJA
OBCHODZIĆ BĘDZIEMY „DZIEŃ FLAGI”.
ZACHĘCAM BY W TEN DZIEŃ NIE ZABRAKŁO NARODOWYCH BARW W NASZYCH OKNACH.
JEŚLI NIE MAMY W DOMU FLAGI – TO NIC!!!
 BĘDZIE DOBRA OKAZJA BY PRZYGOTOWAĆ JĄ
Z DZIECKIEM

WAŻNE!!!!
Bardzo proszę
Drodzy Rodzice nieustannie przypominajcie dzieciom
o codziennej modlitwie podczas posiłków.

Módlmy się o ustanie pandemii!!!
Jeśli to możliwe łączmy się z Ojcem Świętym Franciszkiem
w południowej modlitwie
„Królowo Nieba”

Modlitwa: Dzień Bożej Opatrzności. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Opatrzności Boża – czuwaj nad nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe wg K. Wlaźnik – Zestaw I

„Woreczek” –  zabawa orientacyjno-porządkowa z elementem wyprostnym:

Dziecko trzyma woreczek w lewej lub prawej ręce i biega . Na gwizdek (umówiony sygnał) zatrzymuje się, kładzie woreczek na głowie, idzie kilka kroków w przód, siada skrzyżnie, następnie wstaje, zdejmuje woreczek z głowy i powtarza bieg. Wszystkie czynności należy wykonywać ostrożnie, ażeby woreczek nie spadł na ziemię.

„Rzuć –  podnieś” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych:

Dziecko stoi w małym rozkroku, woreczek trzyma oburącz przed sobą. Na polecenie przenosi woreczek oburącz za głową (łokcie w górze, cofnięte w tył), puszcza woreczek za plecami, następnie skłania się w przód, chwytają woreczek oburącz, podnosi go w przód i pokazuje rodzicowi.

„Skłony boczne” – ćwiczenie tułowia:

Dziecko siada skrzyżnie, woreczek kładzie na głowę, ręce złożone na kolanach, plecy proste. Robi skłon tułowia w lewo(bardzo wolno) — woreczek spada na ziemię. Podnosi woreczek lewą ręką, kładzie go na głowie i ćwiczenie wykonuje w prawą stronę. Należy zwrócić uwagę, aby dzieci skłaniały się wyraźnie w bok, a nie w przód.

„Przeskocz woreczek” – podskoki:

Woreczek leży na ziemi, dziecko stoi obok. Na polecenie rodzica dziecko przeskakuje woreczek obunóż, skacząc w przód i w tył. Należy dopilnować, aby podskoki były wykonywane miękko, elastycznie, na palcach.

„Marsz z woreczkiem na głowie” –  ćwiczenie wyprostne:

Dziecko maszeruje w rytm muzyki. Na przerwę w muzyce wykonuje skłon głową w przód i wrzuca w ten sposób woreczek do pudełka.

 

„Co to jest praca? Dlaczego rodzice pracują?” – rozmowa kierowana oparta na doświadczeniach i skojarzeniach dzieci.

 

Oglądanie filmu edukacyjnego „Poznajemy miejsca pracy i różne zawody – 123 Edukacja” Kliknij TUTAJ. 

„Slalom” – klasyczna zabawa ruchowa polegająca na płynnym mijaniu zygzakiem rozstawionych przedmiotów.

 

„Co do kogo pasuje?” – opisywanie zawodów przedstawionych na obrazkach

• – dopasowywanie atrybutów. (Załącznik nr 1)

„Czym się zajmujesz?” – doskonały sposób na wzbogacenie słownictwa dziecka i nauczenie go różnych ról i zawodów, które ludzie wybierają w życiu.

• – Z gazet dziecko wycina zdjęcia ludzi. Spróbujmy pomóc dziecku wybrać obrazki, które pokazują ludzi przy pracy, z elementami, które pomogą zgadnąć, czym się zajmują. Przyklej obrazki na biały brystol.
•  – Dziecko wycina też zdjęcia przedmiotów, które mogą mieć związek z osobami, które wcześniej wybrało.
• –  Pomóż dziecku, gdy się będzie nad tym zastanawiać. Opowiedz o każdym zawodzie, wykorzystując zdjęcia ludzi i narzędzi, które wykorzystują w pracy. Przyklejcie odpowiednie przedmioty przy każdej osobie.

 

Słuchanie piosenki „Kulfon, co z ciebie wyrośnie ” – Fasolki – Kliknij TUTAJ. 

Kulfon, Kulfon, co z ciebie wyrośnie?!
Martwię się już od tygodnia.
Zębów nie myjesz, kolegów wciąż bijesz,
dziurę masz w swych najnowszych spodniach!
Nikt jeszcze nie wie, co ze mnie wyrośnie:
gruszki na wierzbie, czy śliwki na sośnie.
Sam jeszcze nie wiem, czy będę strażakiem,
cieślą, piekarzem czy „niebieskim ptakiem”.
No nie wiem. Naprawdę nie wiem, kim ja będę.
Kulfon, Kulfon, pomysły masz straszne,
grzeczny bądź wreszcie i miły.
Po co stryjkowi odgryzłeś guziki?
Oh, nie mam do ciebie już siły!
Sam jeszcze nie wiem, co ze mnie wyrośnie:
gruszki na wierzbie, czy śliwki na sośnie.
Dziś mam ochotę zostać maszynistą,
może jednak w końcu zostanę dentystą?
Albo archiwistą, albo hutnikiem z dobrym wynikiem, albo naleśnikiem…
A może po prostu będę Kulfonem!

 

„Słonko świeci – pada deszcz” –  zabawa muzyczno – ruchowa, rodzic puszcza muzykę oznaczającą ładną pogodę: Słonko świeci! – w czasie której dzieci, chodzą, biegają, podskakują. Na wyciszenie muzyki i zawołanie: „deszcz pada!” – dzieci biegną na wyznaczone miejsce, które chroni przed zmoknięciem. dla urozmaicenia zabawy mogą dzieci rytmicznym klaskaniem naśladować spadające krople: kap, kap, kap.

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy posprzątałem/am po zabawie???
• Komu chcę dziś podziękować, kogo przeprosić?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Zalączniki do pobrania na cały tydzień. Klkinij TUTAJ.

Modlitwa: Dzień Anioła Stróża. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Aniele Boży Stróżu mój – opiekuj się nami.”

  

Poranne zabawy ruchowe wg K. Wlaźnik – Zestaw II

• „Marsz i bieg w rożnych kierunkach” – ćwiczenie orientacyjno-porządkowe:
• Dziecko maszeruje, biega – na mocne uderzenie w bębenek zatrzymuje się w miejscu.
• „Sufit — podłoga” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych:
• Na zapowiedź: „Sufit!” — dziecko staje podnosząc ręce w górę; na zapowiedź: „Podłoga!” – wykonuje przysiad podparty.
• „Kotki”– czworakowanie w rożnych kierunkach, następnie kotki przeciągają się, robią koci grzbiet, miauczą i idą dalej na czworakach.
• „Ptaszki skaczą” – podskoki: Podskoki obunóż w miejscu i po całej sali. Dla odpoczynku ptaki przysiadają i zbierają ziarenka (przysiad i pukanie zgiętym palcem wskazującym o podłogę).

 

„Kim jest moja mama i mój tata?” – rozmowa na temat zawodów rodziców (można wykorzystać obrazki z załącznika nr 1)

Słuchanie wiersza „Patrzę na moje ręce” (Stefania Suchowa)

Patrzę na moje ręce,
Są jeszcze takie małe,
A kiedyś będą może
Stalowy most budowały.
Patrzę na moje ręce,
Są jeszcze takie małe,
Czasu trochę upłynie,
Trud wielki będą dźwigały.
Będą silne i dzielne,
Choć dzisiaj lubią się bawić.
Rękom dzieci, co rosną,
Boże racz błogosławić.

 

Pająk i muchy” – zabawa ruchowa

Dzieci biegają swobodnie, naśladując gestami dźwiękiem muchy. Na zawołanie „pająk!”, zastygają w bezruchu. Osoba pełniąca funkcję pająka (rodzic) wychodzi na spacer pomiędzy uczestnikami, uważnie obserwując czy ktoś się nie porusza. Ten kto nie wytrzyma w bezruchu, zabierany jest do „sieci” (miejsce z boku pola zabawowego). Gdy pająk na chwilę wraca do sieci, muchy mają możliwość swobodnego fruwania, aż do następnego polowania.

 

„Teatr cieni” – najlepiej przyborów służących do wykonywania prac (potrzebne będzie jeszcze prześcieradło i lampka).

Doskonała zabawa pobudzająca wyobraźnię i kreatywność dziecka.

Scenariusz i reżyseria całej zabawy należy w zupełności do dziecka. Główne role odgrywają ulubione zabawki oraz ciekawe i tajemnicze przedmioty służące do pracy w różnych zawodach.

„Komu nie spadnie” – zabawa ruchowa:

Dziecko z woreczkiem na głowie lub barku stara się przemieszczać w kierunku pokazanym przez prowadzącego. Wygrywa jeśli doniesie woreczek na wyznaczone miejsce.

 

Praca plastyczna „Kim będę?” – dowolnie wykonany rysunek kredkami lub kolorowanie wybranego obrazka konturowego (załącznik nr 2)

 – łączenie różnych technik mile widziane J

 

„Gumoludki i roboty” – zabawa muzyczno – ruchowa:

Dziecko porusza się swobodnie po pomieszczeniu i reaguje na muzykę wykonując określone ruchy, przypominające sposób poruszania się człowieka z gumy (swobodny, sprężysty) albo robota (sztywny i urywany). Komendę określającą sposób poruszania się wydaje prowadzący.

Dzielimy pomieszczenie na 2 lub 4 części (przy pomocy taśmy, sznurka bądź umownie). Powstaje w ten sposób państwo robotów i państwo gumoludków. Po przekroczeniu granicy danego państwa, każdy musi się poruszać w sposób w nim obowiązujący.

 

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy posprzątałem/am po zabawie???
• Komu chcę dziś podziękować, kogo przeprosić?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w poniedziałek.

Modlitwa: Dzień Św. Józefa

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Święty Józefie – módl się za nami.”

 

 

Poranne zabawy ruchowe wg K. Wlaźnik – Zestaw III

• „Kot jest, kota nie ma” – zabawa orientacyjno-porządkowa:
• Na zapowiedź: „Kot jest!” — myszki przysiadają obejmując kolana, głowa nisko opuszczona; na hasło: „Kota nie ma!” — myszki biegają swobodnie w rożnych kierunkach, omijając zręcznie wszystkie przedmioty stojące na drodze.
• „Koty biegają na czworakach”- ćwiczenie wyprostne:
• Dzieci biegają na czworakach w rożnych kierunkach, następnie zatrzymują się i prostują wyciągając ręce aż do zupełnego wyprostu (jeśli jest wolna ściana, mogą się po niej wspinać).
• „Biegnij do mnie” – bieg i ćwiczenie równowagi: zabawa tylko w dużym domu;
• Dzieci ustawione na jednym końcu sali naprzeciwko prowadzącej. Na sygnał biegną do przodu, na klaśnięcie lub uderzenie w bębenek zatrzymują się natychmiast.
• „Maszeruj” – ćwiczenie uspokajające: marsz do rytmu podanego tamburinem.

 

 Oglądanie filmu o Świętym Józefie – z serii „O Świętych dla dzieci” (Wyd. PROMYCZEK) – Kliknij TUTAJ. 

 

 „Kim był św. Józef?” – rozmowa na temat postaci św. Józefa w nawiązaniu do obejrzanego filmu.

  „Wiatry” – zabawa ortofoniczna: rodzic mówi: „Wieje wietrzyk” – dzieci z uniesionymi ku górze rękami lekko przechylają się na boki i szeptem szumią szszsz, a na słowa: „Wichura” – pochylają się na wszystkie strony i głośno naśladują odgłos wiejącego mocno wiatru: uuuu.

 „Czego uczy nas św. Józef?” – wytrwałości w pracy, zaufania Panu Bogu, modlitwy, dobroci, opiekuńczości i odpowiedzialności – rozmowa kierowana na temat kształtowanych postaw.

 Praca plastyczna „Święty Józef – opiekun naszych rodzin” – kolorowanie obrazka konturowego, wyklejenie ramki podartymi przez dzieci kawałkami kolorowych papierów. (Załącznik nr 3)

 „Malowanka na plecach” – zabawa w parach:

Dziecko z rodzicem „malują” sobie na plecach różne przedmioty i zgadują co to jest. Zaczynamy od prostych form, jak np. piłka, kwiatek, dom, przechodząc później do bardziej skomplikowanych.

 

Nauka wiersza (modlitwy) „Patrzę na moje ręce” ” (Stefania Suchowa)

metodą ze słuchu:

Patrzę na moje ręce,
Są jeszcze takie małe,
A kiedyś będą może
Stalowy most budowały.
Patrzę na moje ręce,
Są jeszcze takie małe,
Czasu trochę upłynie,
Trud wielki będą dźwigały.
Będą silne i dzielne,
Choć dzisiaj lubią się bawić.
Rękom dzieci, co rosną,
Boże racz błogosławić.

 

„Chodzenie po linie” – zabawa ruchowa ćwicząca równowagę:

Opowiedz dziecku zabawną historię np. o klaunie który chciał przejść po linie na druga stronę rzeki … 

  

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy posprzątałem/am po zabawie???
• Komu chcę dziś podziękować, kogo przeprosić?
• Poprosze św. Józefa o opieke nad moją rodziną.

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w poniedziałek.

Modlitwa: Dzień Ustanowienia Eucharystii. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Jezu Eucharystyczny – zmiłuj się nad nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe  wg K. Wlaźnik – Zestaw 16

•  „Maszeruj jak gram” – w rytmie bębenka marsz w kole.
• „Bieg po chmurkach” – bieg na palcach.
• „Skaczące piłki” –  podskoki obunóż.
• „Wesołe dzieci” – b w rytmie bębenka w określonym kierunku. Na hasło „dziecko klaszcze”, dziecko zatrzymuje się i zaczyna miarowo klaskać. Ponownie biegnie. Na hasło „dziecko tupie”, zatrzymuje się i tupie. Na hasło „dziecko śpiewa” rozpoczyna śpiew piosenki.
• „Spacer ścieżką” – ćwiczenie równowagi.

 

 

Oglądanie prezentacji multimedialnej „Od ziarenka do bochenka” – lekcja dla przedszkolaków – kliknij TUTAJ.  (prezentacja wymaga przeczytania dziecku tekstu)

lub

Bajki edukacyjnej „Jak produkowany jest chleb” – kliknij TUTAJ. 

„Od ziarenka do bochenka” – układanie  historyjki obrazkowej od ziarenka do bochenka  (załącznik nr 4)

„Szanujemy nasz chleb” – rozmowa kierowana na temat szacunku do chleba:

– przedstawienie podstawowych czynności wykonywanych podczas krojenia chleba, uczynienie nożem znaku krzyża na całym bochenku.

 

„Spadająca wieża” – dzieci budują najlepiej z piankowych albo drewnianych klocków niewysoką wieże. Zabawa polega na zburzeniu całej wieży poprzez rzut woreczkiem (małą maskotką) w wieżę z wyznaczonego miejsca. Zabawę powtarzamy kilka razy.

„Co jeszcze można upiec z mąki?”– nazywanie wypieków na obrazku.

 

„Pyszny chlebek” – przygotowanie produktów do wspólnego pieczenia chleba

Kochani Rodzice razem z dzieckiem upieczcie pyszny chlebek!!!

Oto jeden z przepisów na domowy chleb;

• 50 g drożdży
• 1 łyżeczka cukru
• 1 szklanka wody
• 500 g mąki pszennej razowej typ 2000 (może też być zwykła 500)
• ½ łyżeczki soli
• 2 łyżki oliwy
• otręby do wysypania formy
• Wymieszaj wszystko razem
• Piecz w temperaturze 170 ⁰C przez 1,15 min.

UDANYCH WYPIEKÓW I SMACZNEGO J

 

„Wodny tor przeszkód” – zabawa wspierająca zmysł równowagi, czucia i dotyku.

Podczas takiej aktywności trenujemy koordynację, równowagę i pobudzamy zmysły. Ważne aby podczas zabawy chodzić po butelkowym torze gołymi stopami, wtedy lepiej czujmy powierzchnię. Dla zwiększenia doznań czuciowych w kilku butelkach może być umieszczona ciepła woda, a w innych zimna.

Proszę przygotujcie taki tor razem z dziećmi, nich nalewają wodę do butelek, zakręcają je.(oczywiście radzę sprawdzić J)

Tor pokonujemy dla utrudnienia z przedmiotami w dłoniach np. piłki.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy posprzątałem/am po zabawie???
• Komu chcę dziś podziękować, kogo przeprosić?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

 

 

Załączniki do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w poniedziałek.

Modlitwa: Dzień Najświętszego Serca Pana Jezusa. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się za nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe wg K. Wlaźnik – Zestaw 17

• „Wąska droga” – rodzic układa z woreczków (szalików) wąska drogę. Dziecko idzie stawiając stopę przed stopą i starając się zachować równowagę.
• „Latające woreczki” – dziecko podrzuca przed sobą woreczek starając się, by nie spadł na podłogę.
• „Prosta głowa” – dziecko przechodzi do przysiadu, kładzie na głowę woreczek i powoli przechodzi do pozycji stojącej.
• „Złap woreczek” – dziecko przechodzi do leżenia, stara się palcami stóp unieść woreczek do góry na zmianę raz jedną, raz drugą nogą.

Zapoznanie z treścią wiersza „Leń” – rozmowa na temat treści wiersza.

Na tapczanie siedzi leń,
Nic nie robi cały dzień.
„O, wypraszam to sobie!
Jak to? Ja nic nie robię?
A kto siedzi na tapczanie?
A kto zjadł pierwsze śniadanie?
A kto dzisiaj pluł i łapał?
A kto się w głowę podrapał?
A kto dziś zgubił kalosze?
O – o! Proszę!”
Na tapczanie siedzi leń,
Nic nie robi cały dzień.
„Przepraszam! A tranu nie piłem?
A uszu dzisiaj nie myłem?
A nie urwałem guzika?
A nie pokazałem języka?
A nie chodziłem się strzyc?
To wszystko nazywa się nic?”
Na tapczanie siedzi leń,
Nic nie robi cały dzień.
Nie poszedł do szkoły, bo mu się nie chciało,
Nie odrobił lekcji, bo czasu miał za mało,
Nie zasznurował trzewików, bo nie miał ochoty,
Nie powiedział „dzień dobry”, bo z tym za dużo roboty,
Nie napoił Azorka, bo za daleko jest woda,
Nie nakarmił kanarka, bo czasu mu było szkoda.
Miał zjeść kolację – tylko ustami mlasnął,
Miał położyć się – nie zdążył – zasnął.
Śniło mu się, że nad czymś ogromnie się trudził.
Tak zmęczył się tym snem, że się obudził.

„Raz i dwa, raz i dwa, każdy robi to, co ja” – zabawa ruchowo – naśladowcza: osoba prowadząca po wypowiedzeniu tego hasła prezentuje ćwiczenie dla pozostałych członków rodziny.

 

 Pamiętaj, że dziecko uczy się nie tylko przez zabawę, ale także poprzez naśladowanie innych i ich zachowań. Nie inaczej jest w przypadku sprzątania.

Niezależnie z kim Twoje dziecko rozpocznie przygodę porządkowania, dobrze aby miało wzór jak robić to szybko, sprawnie i z uśmiechem na twarzy.

Dzieci są doskonałymi obserwatorami, chętnie naśladują poczynania starszych. Dlatego nie zapominajmy, że wszyscy członkowie rodziny powinni dawać najmłodszym przykład, dbając o utrzymanie porządku w domu.

 

Pracowite zabawy  – wdrażanie dzieci do wykonywania niektórych obowiązków:

 

„Ładowanie prania do pralki”

Ładowanie i opróżnianie pralki, wkładanie ubrań do szuflad i układanie na półkach. Dzieci ściągają pranie po odpięciu klamerek i wkładają je do miski. Potem razem z dzieckiem sortujemy je na trzy części: mama, tata, dziecko. Każdy składa swoją część i układa na pólkach.

Pranie można wykorzystać też do sortowanie jasnego i ciemnego prania, a nawet nauki kolorów.

 

„Klamerkowe zabawy”

Dziecko chwyta np. małą zabawkę  klamerką do prania i przenosi ja do pojemnika. Elementy w pojemniku można przeliczać, segregować według danej cechy, itp.

„Skarpetkowa koszykówka”

Czyste skarpetki są fantastyczne do zabawy w koszykówkę – dziecko wrzuca skarpetki do właściwej szuflady. Można zrobić konkurs – kto szybciej powrzuca skarpetki do szuflady i jeszcze ładnie je poukłada.

„Zabawa w sklep” – odpowiednie półki, kupują odpowiednie towary. Na daną półkę rodzic „kupuje” od dziecka dana rzecz.

„Znajdź pary skarpetek”

Ćwiczy spostrzegawczość, nauka kolorów. Można też połączyć z zabawą, kto szybciej znajdzie większą ilość par.

„Lśniąca zabaweczka”

Ścieranie kurzu z zabawek i półek. Dzieci bardzo lubią to zajęcie.

„Zgnieć buteleczkę” – zgniatanie plastikowych butelek.

„Rzut do celu” – wrzucanie do pojemnika piłek, misiów, lalek i innych bezpiecznych przedmiotów.

„Zużyty papier” – po kolorowankach i innym wykorzystaniu można użyć np. do robienia jedną ręką papierowych kul, które potem można wrzucać do kosza. Ważne żeby robić kule zarówno prawą, jak i lewą ręką, bez użycia drugiej. Ćwiczymy motorykę małą i koordynację wzrokowo-ruchową.

„Tor przeszkód” – użyj do tego gumy, sznurka i wstążki. Zadaniem dziecka  jest przejść przez tor i przynieść piłkę.

„Inspektor Rączka” –  wybierz kukiełkę lub pluszowe zwierzątko, które zostanie „inspektorem Rączką”. Przemierzaj z kukiełką pomieszczenia w domu i komentuj zmienionym głosem: „O, widzę, że puzzle są tak pięknie równiutko ułożone!”, „Inspektor Rączka widzi klocki, które nie są dobrze uporządkowanie”. Następnego dnia to dzieci mogą się wcielić w postać inspektora Rączki!

Kochani Rodzice może nie zawsze będą to super starannie wykonane zadania, ale od czegoś przecież trzeba zacząć ćwiczenie perfekcji J pozwólmy zatem dzieciom razem z nami uczestniczyć w domowych pracach!!!

 

KAŻDEGO DNIA WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy posprzątałem/am po zabawie???
• Komu chcę dziś podziękować, kogo przeprosić?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

 

WAŻNE!!!!

Bardzo prosimy Drodzy Rodzice przypominajcie dzieciom o codziennej modlitwie podczas posiłków.

 

Módlmy się też szczególnie w tym czasie o ustanie pandemii!!! Jeśli to możliwe łączmy się z Ojcem Świętym Franciszkiem w południowej modlitwie

„Królowo Nieba”

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w poniedziałek.

Modlitwa: Dzień Św. Józefa. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Święty Józefie – módl się za nami.”

 

Poranne zabawy i ćwiczenia ruchowe według Bożeny Forma

„Bieg na palcach” za rodzicem w różnych kierunkach.

„Drzewa i wiatr” – wyrabianie reakcji na zmiany dynamiczne.

Dzieci „drzewa” zajmują dowolne miejsca. Prowadzący(rodzic) potrząsa delikatnie grzechotką (można uderzać nawet łyżka o łyżkę J). Dzieci „drzewa” stoją spokojnie, opuszczone ręce i głowy, nogi złączone. Kiedy dźwięk grzechotki (łyżek) staje się coraz głośniejszy „drzewa” poruszają się „tańcząc z wiatrem”. Ręce uniesione w górę, kołyszą się na boki z jednoczesnym poruszaniem palcami.

„Tocz piłkę”– ćwiczenie dużych grup mięśniowych.

Dzieci toczą piłkę (mogą również tylko naśladować tą czynność). Kiedy są zmęczone odpoczywają. Wykonują siad skrzyżny, głowa swobodnie opuszczona.

Następnie przechodzą do pozycji stojącej wyciągają ręce powoli w górę „unoszą wysoko piłkę”.

„Wiosenne kwiatki”- zabawa orientacyjno – porządkowa.

Na dywanie rozrzucamy szablony kwiatków w różnych kolorach. Dzieci maszerują między kwiatkami. Na sygnał „kwiatek koloru …” Dzieci podchodzą do najbliżej leżącego szablonu kwiatka o tym właśnie kolorze, unoszą go w górę i obracają się powoli na palcach w dowolnych kierunkach.

„Koszyk z kwiatami” – dziecko maszeruje w rytm muzyki (dowolny utwór )trzymając w ręku kwiatka. Na przerwę w muzyce dziecko umieszcza kwiatka w koszyku ustawionym w wyznaczonym przez rodzica miejscu. Zabawę powtarzamy tyle razy ile kwiatków znajduje się na ziemi.

 

Słuchanie piosenki „Jezu ufam Tobie”, nauka słów metoda ze słuchu.

 

Ref: Jezu, ufam Tobie, Jezu, kocham Cię!
W miłosierdziu Swoim nie opuszczaj mnie!
Jezu, ufam Tobie, Jezu, kocham Cię!
Do Swojego serca mocno przytul mnie!

1. Tak jak jasne słońce, patrzysz na mnie z góry.
   Nie zasłonią Ciebie, nawet ciemne chmury. (x2)
2. Przyjaźń Twa serdeczna zawieźć mnie nie może.
   Grzechy me wybaczasz Miłosierny Boże. (x2)

 

Promyczki Dobra – Jezu Ufam Tobie (teledysk) – kliknij TUTAJ.

Ruchowa interpretacja utworu według wskazań rodzica.

 

Słuchanie opowiadanie E. Stadtmuller „Orędzie miłosierdzia” – oglądanie portretu św. s. Faustyny – zapoznanie z najważniejszymi wydarzeniami z jej życia (załącznik nr 1)

 

– Jutro twoja kolej – przypomniała mama.
– My idziemy na Msze świętą, ty zostaniesz sama. Trzeba na pastwisko wyprowadzić krowy i dobrze, by obiad był także gotowy.
Rano stajnia pusta, choć dopiero świta. Biegnie matka z domu i staje jak wryta.
Z pastwiska gna Hela krowy najedzone.
– Pozwólcie iść z wami, już wszystko zrobione.
Tli się w młodym sercu wielkie powołanie.
-Tylko Tobie służyć, Miłosierny Panie.
Klasztor? Więc Warszawa! To droga daleka,
lecz Helenka czuje, że tam Jezus czeka.
Chodzi do furt wielu, nie wiedzieć dlaczego.
Wreszcie słyszy: „Idź spytaj Pana domu tego.”
„Jesteś w sercu moim” – to Jezusa słowa!
Nareszcie znalazła! Już zostać gotowa!
Matka Przełożona za rok przyjść jej każe.
Helenka z ufnością klęka przed ołtarzem:
– Jeśli me pragnienia są Ci Panie miłe,
To dasz mi na pewno cierpliwość i siłę.
Znajduje mieszkanie, znajduje i pracę.
Rok mija szybciutko. Helenko! Czas wracać.
To już nie Helenka, lecz siostra Faustyna
Nowe życie za furtą klasztorną zaczyna.
Gdy Pan Bóg doświadcza, znaczy, że miłuje.
Biedna nowicjuszka wyraźnie to czuje.
I cierpi niewinnie jak dusza czyśćcowa.
– Czyżbyś Panie do czegoś chciał mnie przygotować?
Noc za oknem, już pora zaciągać zasłony.
Nagle, co to?! Pan Jezus blaskiem otoczony!
Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa,
A zadruga sięga prościutko do serca.
Na piersiach skraj szaty lekko odchylony,
Biegną stąd promienie: blady i czerwony.
To znak Miłosierdzia! To znak oczyszczenia!
To siła, co serce człowieka przemienia.
Choćby grzechy były jak szkarłat czerwone.
Mocą tych promieni, będą wybielone.
Wpatruje się Siostra jak zaczarowana.
„Namaluj taki obraz” – słyszy słowa Pana.
Zadanie tak wielkie, że aż ją przeraża.
Sama nie da rady, prosi więc malarza.
Jaki ma być obraz długo opowiada.
Kiedy jest gotowy, na kolana pada.
Łzami się zalewa: – Człowiek nie jest w stanie,
Takiego jakim jesteś pokazać Cię Panie.
Pan Jezus miłosierne wyciąga ramiona:
„Niech pojmie myśl Bożą dusza udręczona”.
Pojęła Faustyna orędzie miłości.
To nie w pięknie farby, ni pędzla sprawności,
Ale w łasce Bożej dzieła tego siła.
O tę łaskę już zawsze będzie się modliła.
Dziś na całym świecie każdy tak, jak może
Sławi objawione MIŁOSIERDZIE BOŻE.
Czy młody, czy stary, w smutku czy w żałobie,
Szepce te trzy słowa: JEZU UFAM TOBIE!

 

Tekst pomocniczy :

Czasem bywa tak, że Jezus, który jest w niebie przychodzi na ziemię i pokazuję się jakiejś osobie. Pewnego razu Jezus przyszedł do siostry zakonnej, która miała ona na imię Faustyna. Jezus wyglądał tak jak na tym obrazie. (załącznik) Jedną rękę miał wzniesioną, jak do błogosławieństwa, a drugą dotykał szaty, z której wychodziły dwa promienie, blady i czerwony. Jezus prosił, by s. Faustyna powiedziała wszystkim ludziom, że Bóg jest dobry, miłosierny, że kocha wszystkich ludzi, przebacza grzechy, które popełniają, jeśli przepraszają Boga i nie chcą więcej źle czynić. Pan Jezus mówił też, że ludzie mają być dobrzy dla siebie nawzajem tak, jak On jest dobry dla wszystkich ludzi.

 

„Skacząca żabka” – zabawa ruchowa. Dziecko ustawia się w pozycji na czworakach jak żabka. Żabka skacze z miejsca na miejsce (skoki równocześnie na obydwie ręce i nogi). Na sygnał zatrzymuje się w przysiadzie podpartym i kumka lub rechocze, po czym ponownie podskakuje. Możemy ustawić żabke na wyznaczonej linii i polecić jej wykonywać skoki do wskazanej mety, przy czym chodzi o to, aby znalazła się tam jak najszybciej, równocześnie możliwie dokładnie naśladując skoki żaby. 

Nauka modlitwy „Koronka do Bożego Miłosierdzia” 

Rodzic pokazuje dziecku różaniec i mówi: Teraz nauczymy się krótkiej modlitwy. Gdy Pan Jezus przyszedł do św. s. Faustyny nauczył ją pewnej modlitwy i prosił by nauczyła jej innych ludzi. Ta modlitwa nazywa się Koronka do Miłosierdzia Bożego. Rodzic uczy dziecko słów modlitwy: „Dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas i całego świata”, ponadto tłumaczy dzieciom, że modlitwę tę odmawiamy na małych paciorkach różańca, których jest dziesięć, a przed nią jest jeszcze inna, dłuższa modlitwa.

Pomódlmy się tą nowa modlitwą. Wstańmy i popatrzyli na obraz Jezusa Miłosiernego. Rodzic  sam odmawia słowa modlitwy: „Ojcze Przedwieczny ofiaruje Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo, najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata”. Następnie razem z dzieckiem odmawia dziesięć razy: „Dla Jego bolesnej męki, miej miłosierdzie dla nas i całego świata”.

 

„Skoki przez linkę” – ćwiczenie to bardzo pomaga w ćwiczeniu równowagi. Przymocuj  linkę np. do nóg dwóch krzeseł – dla dzieci trzyletnich – na wysokości 25–30 cm. Zadaniem dziecka jest przeskakiwać przez linkę. Może to wykonywać na umówiony z rodzicem sygnał np. przerwę w muzyce.

Praca plastyczna „Jezus  Miłosierny” – kolorowanie obrazka konturowego według wzoru obrazka Jezusa Miłosiernego (załącznik nr 2). Ramka – wycinamy dziecku 4 paski tej samej szerokości. Dziecko samodzielnie nakleja każdy pasek na kolejny brzeg kartki. Ramkę ozdabiamy według własnego pomysłu.

Oglądanie filmu:

Moja katolicka rodzina Święta Faustyna i Miłosierdzie Boże Lektor PL – kliknij TUTAJ.

 

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy pomogłem/am dzisiaj w domu rodzicom, rodzeństwu?
• Komu chcę podziękować za dobro, które otrzymałam/em?
• Kogo przeprosić za niewykonane zadanie?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień – kliknij TUTAJ.

” Pierwszą rzeczą musi być zawsze dobro dziecka.
Ono musi się czuć kochane, ale musi też czuć się bezpieczne.
Wiedzieć, co można, a czego nie wolno mu robić.”

Św. JAN PAWEŁ II

 

Modlitwa: Dzień Ustanowienia Eucharystii. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Jezu Eucharystyczny – zmiłuj się nad nami.”

 

Poranne zabawy i ćwiczenia ruchowe według Bożeny Forma:

• Swobodny marsz za rodzicem.
• „Huśtawka” – ćwiczenie wzmacniające mięśnie tułowia.
• Siadamy z dzieckiem na dywanie twarzami do siebie. Nogi wyciągnięte przed siebie w lekkim rozkroku. Podajemy sobie ręce, jedna osoba wykonuje skłon w przód, druga w tył.
• „Wracamy do domu” – ćwiczenie orientacji.
• Dziecko zajmuje miejsce na krzesełku. W rytmie bębenka biega w dowolnych kierunkach. Na hasło „wracamy do domu” biegnie do wybranego krzesła.
• „Skoki do kałuży” – zabawa z elementem podskoku.
• Dzieci maszerują w dowolnych kierunkach. Na hasło „kałuża” uginają kolana następnie energicznym ruchem wykonują skok do przodu.
• „Biegnij za mną” – zabawa bieżna
• Dzieci biegną za rodzicem jedno za drugim w dowolnym kierunku po sali. Na hasło „odpoczywamy” przechodzą do przysiadu. Zabawę powtarzamy kilka razy.

 

Zapoznanie z postacią św. Jana Pawła II – apostołem Bożego Miłosierdzia na podstawie filmu.

 

Św. Jan Paweł II – film z serii „Aureola – od Stanisława do Karola” – kliknij TUTAJ.

Rozmowa na temat obejrzanego filmu. Zwrócenie uwagi na najważniejsze momenty z życia św. Jana Pawła II

 

Zamiast filmu można przybliżyć dzieciom sylwetkę Karola na podstawie opowiadania „Karol-chłopiec, który został papieżem.”

 

Opowieść ta zaczyna się dawno, dawno temu, kiedy na świecie nie było ani was, ani waszych rodziców ani nawet babci ani dziadka. Ale słuchajcie uważnie, bo to nie jest bajka, tylko prawdziwa historia. W małym polskim mieście Wadowice, urodził się pewien wyjątkowy chłopiec. Miał na imię Karol, a nazywał się Wojtyła. Jego mama miała na imię Emilia a tata Karol. Karol był bardzo grzecznym oraz bardzo dobrym chłopcem i miał coś wyjątkowego: miał piękne serce w którym mieszkał Jego najlepszy Przyjaciel Pan Bóg. Karol bardzo często się modlił, czyli rozmawiał ze Swoim Najlepszym Przyjacielem Panem Bogiem, a wtedy jego serce stawało się jeszcze piękniejsze. Kiedy Karol Wojtyła był już duży to wszyscy myśleli, że zostanie sławnym aktorem albo że będzie pisał wiersze. Ale pewnego, kiedy Karol się modlił usłyszał w swoim sercu cichy głos:-„Karolu, Karolu, pójdź za Mną.”

-Czy to woła mnie Pan Bóg?-zastanawiał się Karol i zaczął się jeszcze bardziej modlić a jego serce stawało się jeszcze piękniejsze. Modląc się Karol odkrył, że to zaprasza go Sam Pan Bóg i postanowił, że zostanie księdzem. I rzeczywiście, Karol Wojtyła został księdzem a po wielu, wielu latach został wybrany na papieża czyli zastępcę pana Jezusa na Ziemi. Jako papież przyjął imię Jan Paweł II i podróżował po całym świecie, żeby mówić wszystkim ludziom, że Pan Bóg ich bardzo kocha. A po swojej śmierci został ogłoszony świętym. To znaczy, że jest teraz bardzo blisko swojego Najlepszego Przyjaciela Pana Boga w niebie, który przytula Go do Swego Serca.

 

„Spacerek” – zabawa ruchowo – naśladowcza. Puszczamy dowolną muzykę i mówimy dzieciom różne polecenia: np. „Zbieramy grzyby!”, dziecko udaje, że podnosi coś z podłogi; „Gonimy motyle!” – dziecko podbiega i łapie niewidoczne motylki; „Zrywamy szyszki!”, a dziecko musi  podskakiwać i symulować obrywanie z gałęzi szyszek itd.

 

Praca plastyczna „Miłosierne serce św. Jana Pawła II” – kolorowanie obrazka konturowego. Wycinanie z czerwonego papieru dużego serca. (może to być biała kartka pomalowana czerwoną farbą), wklejamy w serce pokolorowany obrazek z Janem Pawłem II, który odwiedza chorych. Sutannę Jana Pawła można również wykleić białą plasteliną lub kawałkami białej bibuły.

„Ptaszki w gnieździe” – zabawa ruchowa. Dziecko siedzi w wyznaczonym miejscu. Na sygnał dźwiękowy wybiega, krąży w różnych kierunkach, naśladując lot ptaków. Na inny sygnał zatrzymuje się i naśladuje zbieranie ziarenek (stuka palcem w przysiadzie). Na zapowiedź „Ptaki do gniazd” wraca i wykonuje przysiad.

„Układanie szeregu sztućców” według szablonu. Dziecko uczy się obserwacji, trenuje analizę i syntezę wzrokowa. (Załącznik nr 4, można też układać dziecku na bieżąco szeregi ze sztućców. Ilość sztućców w szeregu nie może być zbyt duża. Dopasowujemy ją do możliwości dziecka zaczynając od 2)

  

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy pomogłem/am dzisiaj w domu rodzicom, rodzeństwu?
• Komu chcę podziękować za dobro, które otrzymałam/em?
• Kogo przeprosić za niewykonane zadanie?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w środę.

Modlitwa: Dzień Najświętszego Serca Pana Jezusa. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się za nami.”

 

Poranne zabawy i ćwiczenia ruchowe według Bożeny Forma

• „Zajączki” –  zabawa orientacyjno – porządkowa
• Dziecko maszeruje w dowolnych kierunkach. Na hasło „zajączki” przechodzi do przysiadu, zbliżając palce dłoni do głowy tworząc „uszy”. Na hasło „maszerujemy” przechodzi do pozycji stojącej i ponownie przemieszcza się w dowolnych kierunkach.
• „Ciekawe zajączki” –  ćwiczenia dużych grup mięśniowych
• Dzieci „zajączki” siedzą na łące. Na hasło „zajączki rozglądają się”, patrzą, „co dzieje się w lesie”, powoli przechodzą do pozycji stojącej , unoszą się na palcach i rozglądają się dookoła. Następnie ponownie przechodzą do przysiadu „przykucają na łące w trawie”, która chroni je przed wilkiem.
• „Ciekawski”- ćwiczenia tułowia: Dziecko stoi w rozkroku. Miarowo, w rytmie wystukiwanym przez rodzica na bębenku, wykonuje skręty raz w lewo, raz w prawo, rozglądając się ciekawie.
• „Dzieci przechodzą przez rzeczkę” – zabawa z elementem równowagi: W linii prostej rozkładamy kilka małych obręczy(kółek wyciętych z gazety), w równych odległościach między sobą, w taki sposób, aby dziecko swobodnie mogło przejść do następnej obręczy wykonując krok. Kiedy dziecko „przejdzie przez rzeczkę” cieszy się i wykonuje podskoki obunóż.

 

Oglądanie programu:

„Ziarno – O miłosierdziu” – kliknij TUTAJ. 

Zapoznanie z pojęciem „miłosierdzie” wg artykułu ks. Zbigniewa Sobolewskiego

Mamo, mamo udało się! Wrzuciłem pieniążek! – mały Krzyś dumny z siebie oznajmił mamie klęczącej spokojnie w kościelnej ławce. Mama dała mu monetę, polecając, by wrzucił do skarbonki przy figurze św. Antoniego. Wyjaśniła mu nieco zatarty napis: „Chleb św. Antoniego”.

Chociaż Krzyś nie rozumie jeszcze długiego słowa „jałmużna”, już wie, że żyją na świecie ludzie, którzy nie mają na chleb. Wie również, że trzeba się z nimi podzielić.

Bóg pozwala nam uczynić coś dla Niego. Możemy obdarowywać Go, obdarowując drugiego –  w ten sposób spłacając dług wdzięczności za otrzymywane łaski.

Ludzie którzy pomagają biednym, dają im coś więcej niż tylko lekarstwa, żywność, pieniądze. Dają im Boga!!!

Trzeba tłumaczyć dzieciom, że i one mogą być pomocnikami dobrego Boga. Mogą kochać – to znaczy dawać, a nie tylko brać.

Do postawy miłosierdzia winniśmy się wychowywać już od najmłodszych lat. Małe dziecko ze swej natury odkrywa miłość jako obdarowanie. Opieka, zainteresowanie, cierpliwość, oznaki czułości, troska o zaspokojenie życiowych potrzeb, jakie dziecko otrzymuje w rodzinie, pozwalają się mu wszechstronnie rozwijać. Jednocześnie trzeba pomagać dziecku w dostrzeżeniu drugiego wymiaru miłości – dzielenia się, obdarowywania. Jest to trudne, ponieważ uwaga dziecka skupia się na nim samym, na własnych potrzebach i oczekiwaniach.

Dziecko potrafi doskonale wyartykułować swe prawa i wyrażać oczekiwania wobec rodziców, dziadków, opiekunów i wychowawców. Zwykła sytuacja: wybierając się do dziadków w odwiedziny, nieraz podświadomie oczekuje, że ci podbudują jego kieszonkowe, obsypią go słodyczami, że otrzyma nową zabawkę. Rzadko kiedy dziecko myśli o tym, w jaki sposób sprawić dziadkom radość. Co im sprezentować?

Rodzice mogą pomóc dziecku w ukształtowaniu „wyobraźni miłosierdzia”, tak by potrafiło dostrzegać potrzeby bliźnich. Trzeba uczyć je dzielenia się z innymi tym, co ma.

Pewna mama, dając dziecku łakocie, zawsze dzieliła je na pół: jedną część dawała synowi, drugą zostawiała sobie. W ten sposób chłopiec wiedział, że mama także lubi czekoladę lub pomarańcze…. Pięknym zwyczajem jest to, że rodzice angażują dzieci w działania charytatywne (np. zbiórkę żywności i odzieży dla ubogich). To dobra okazja, by wytłumaczyć dziecku, że nie wszyscy są szczęśliwi i bogaci.

My wszyscy mamy naśladować Pan Jezus, który będąc na ziemi dobrze czynił wszystkim ludziom. A także mamy słuchać tych słów, które powiedział s. Faustynie, gdy do niej przyszedł. Teraz pomyślimy wspólnie, jak możemy pomagać innym ludziom. Prowadząc rozmowę spróbujmy pokazać dzieciom, że naśladujemy miłosierdzie Jezusa przez modlitwę za innych ludzi, dobre słowa i czyny. Ponadto zwróćmy uwagę, by dzieci mówiły o konkretnych dobrych uczynkach, możliwych do wykonania w ich wieku. Rodzic mówi dziecku: Czasem trudno jest być dobrym, wymaga to od nas wysiłku. Może być tak, że nie będzie nam  się chciało komuś pomóc, albo się z kimś pobawić, wtedy trzeba sobie pomyśleć, że nie musi być wszystko tak, by było dobrze dla mnie, ale tak, by też inne dzieci były szczęśliwe.

 

Do wyjaśnienia pojęcia „miłosierdzie” = dobro, można użyć opowiadania:

„Uczynny zajączek Flips”

 

Za górami i rzekami, na rozdrożu dróg w zielonym lesie, mieszkał zajączek Flips. Bardzo lubił się bawić z innymi zwierzątkami i kicać po zielonych polanach. Zbliżały się jego urodziny, na które zaprosił wszystkich swoich przyjaciół. Wszyscy doskonale się bawili, w chowanego, berka i inne zabawy.

Wieczorem, gdy zajączek kładł się spać do drzwi jego domku zapukał spóźniony gość. Był to bardzo bogaty wujek. Niestety nie zdążył na przyjęcie ale przywiózł ze sobą prezenty dla zajączka.

Z dużej, kolorowej walizki zaczął wyjmować po kolei upominki: kolorową parasolkę na deszczowe dni, beczułkę słodkiego miodu i pięknie zdobioną laskę, wyrzeźbioną przez górala z Tatr.

Wuj z radością obdarował zajączka Flipsa prezentami ale poprosił go, aby dbał o rzeczy które dostał i dobrze i używał.

Nazajutrz rano, zajączek jak każdego dnia biegał po lesie. Nieopodal swojej

ulubionej polany zobaczył małą owieczkę Lolę, która płakała z bólu, ponieważ skręciła sobie nóżkę i nie mogła chodzić. Nie namyślając się długo pobiegł do domu i przyniósł owieczce laskę, którą dostał od wuja. Dzięki temu owieczka Lola mogła wrócić do domu.

Następnego dnia w lesie padał deszcz. Ale to nie przeszkodziło zajączkowi bawić się radośnie na dworze. W płaszczyku i z kolorowym parasolem w łapce biegał pomiędzy drzewami radośnie śpiewając. W pewnym momencie zobaczył wiewiórkę Tosię, która siedziała pod krzaczkiem i nie mogła wrócić do domu. Bała się, że zmoknie jej piękny, rudy ogon

i że się przeziębi. Zajączek, ponieważ był bardzo dobry, podarował wiewiórce parasolkę i pokicał dalej.

Wieczorem, gdy siedział w domku i czytał swoją ulubioną książkę, ktoś zapukał do drzwi. Był to niedźwiadek Orso. Powiedział zajączkowi, że przez cały dzień nic nie jadł i burczy mu w brzuszku. Zajączek pomyślał chwilkę i przyniósł misiowi beczułkę miodu. O tak, misie baaardzo lubią miód. Zadowolony Orso podziękował i wrócił do domu.

Po kilku dniach, przyjechał wuj z kolejną wizytą. Zapytał zajączka czy dobrze dba o rzeczy które dostał. Zajączek troszkę się bał powiedzieć wujowi, że nie ma już prezentów, ale w końcu powiedział: „przepraszam wuju, ale te podarunki były bardziej potrzebne innym niż mi”. Opowiedział o skręconej nóżce owieczki, o zmokniętej wiewiórce i głodnym misiu.

Wuj wysłuchał z uwagą wyjaśnień zajączka i pochwalił go za jego dobroć i za to, że pomógł potrzebującym. Uradowany zajączek był dumny z siebie, że postąpił tak dobrze i że sprawił radość innym. Także wujowi, który był z niego bardzo dumny.

 

Pytania pomocnicze:

• Jakie prezenty dostał zajączek od wuja?
• Jakie zwierzątka potrzebujące pomocy spotkał w lesie zajączek?
• Jak im pomógł?
• Czy wuj był zadowolony z zachowania zajączka?
• Czego nauczyła nas ta bajka?

„Burza mózgów” – wymyśl dobry uczynek, który chcesz spełnić w najbliższym czasie. Pomóżmy dziecku przedstawić ten uczynek graficznie.(załącznik nr 5 może być tu pomocny J) Jeśli dziecku uda się go wykonać nie szczędźmy słów pełnych pochwały.

 

„Wędka dobrych uczynków” – zabawa dydaktyczna:

Podsumowanie naszej rozmowy z dziećmi na temat miłosierdzia: my także możemy naśladować Pana Jezusa, św. s. Faustynę i św. Jana Pawła II. A robimy to czyniąc dobre uczynki.

Następnie rozkładamy na dywanie czerwone serca z przyczepionymi do nich spinaczami. Dziecko próbuje wyłowić czerwone serduszka (symbol naszych dobrych uczynków) małą wędką zakończoną magnesem.

• Jeśli nie mamy spinaczy i magnesu, łowimy serca za pomocą słomki. Zasysamy do słomki powietrze i łapiemy w ten sposób serduszka. Tego typu ćwiczenia bardzo dobrze przygotowują aparat mowy do prawidłowej artykulacji.

 

„Poszukiwacze skarbu”- by dotrzeć do okrytego tajemnicą skarbu wykorzystajmy zabawę „ciepło – zimno”. Ukryj skarb w pudełku (może to być zwykły cukierek, naklejka, itp.) i kieruj dziecko w jego stronę za pomocą słów ciepło, czyli blisko – zimno, czyli daleko. Dla zmylenia postaw w widocznym miejscu kilka pudełek, w których dziecko znajdzie dodatkowe zadana specjalne typu: zrób 5 przysiadów, zakręć się 3 razy, podskocz 7 razy do góry itp. lub pochować kilka kartek z podpowiedziami takimi jak „sprawdź pod łóżkiem”, „szukaj za kanapą”, „zajrzyj do lodówki” itp. by dziecko nareszcie odnalazło skarb!

 

Praca plastyczna „Św. s. Faustyna” – malowanie twarzy farbą, „wydzieranka” wyklejanie czarnymi kawałkami papieru habitu i welonu św. s. Faustyny. (załącznik nr 5)

 

„Podwodne skarby” – zabawa, w której dzieci ćwiczą skupienie i koordynację ruchową (dłonie)

Potrzebujemy dwie miski, łyżkę cedzakową i/lub szczypce do sałaty oraz dużo drobnych przedmiotów – najwięcej znajdziecie pewnie w kuchni i pokoju dziecięcym. Najlepsze będą takie, które łatwo wysuszyć.

Nalewamy wodę do miski, wrzucamy kolorowe „rybki” i łowimy! Gdy wszystko już wyłowione, zaczynamy zabawę od początku. Rodzeństwu można zorganizować konkurs na ilość wyłowionych przedmiotów w danym czasie.

UWAGA NA POWÓDŹ!!! 

WIECZOREM: Refleksja nad własnym postępowaniem:

• Czy pomogłem/am dzisiaj w domu rodzicom, rodzeństwu?
• Komu chcę podziękować za dobro, które otrzymałam/em?
• Kogo przeprosić za niewykonane zadanie?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

 Karty pracy do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w środę.

Ostatnie dni Wielkiego Postu od Niedzieli Palmowej do wieczora Wielkiego Czwartku a następnie Triduum Paschalne to Wielki Tydzień. Dla chrześcijan to najświętszy czas w roku gdyż przypomina najważniejsze wydarzenie w historii zbawienia świata.

Modlitwa: Dzień Bożej Opatrzności. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Opatrzności Boża – czuwaj nad nami.”

 

 Poranne zabawy ruchowe:

„Ptaki i pisklęta” – na słowo ptaki opuszczają gniazda, pisklęta (dzieci) latają wkoło swoich gniazd (np.  na krzesła). Na sygnał i zawołanie: „Ptaka” (rodzica) – „Pisklaki do domu!” pisklęta wracają do gniazd. Dzieci naśladują dziobanie ziarenek.

„Spłoszone ptaki” – Ptaki siedzą w gniazdach i po sygnale wylatują szukać pożywienia. Latają w rożnych kierunkach, potem przysiadają na ulicy i zbierają okruszynki, stukając dziobkiem (paluszkiem) o podłogę. Niespodziewanie nadjeżdża auto i głośno trąbi (trąbka od roweru). Spłoszone ptaki uciekają do gniazd.

„Ptaszki w gniazdkach” – Ptaki siedzą w gniazdach. Na sygnał wylatują z gniazd, krążą w różnych kierunkach a na zapowiedź: „Do gniazd!” lub na inny sygnał dany przez prowadzącą – lecą na swoje miejsca do swoich gniazd.

 

„Kalendarz Wielkiego Tygodnia” – przygotowanie obrazków wykonywanych przez kolejne 3 dni i umieszczenie ich w widocznym miejscu. Dziecko rozpoczynając od Wielkiego Czwartku zaznacza np. wyciętym serduszkiem każdy kolejny dzień Wielkiego Tygodnia. (załącznik nr 1)

 

Słuchanie audycji

„WIELKI CZWARTEK”  –  Przedszkole Wiary JUNIOR [#19] – Kliknij TUTAJ.

 

 Zabawa rozwijająca koordynację wzrokowo – ruchową „Łowienie rybek”.  Do zabawy potrzebujemy makaron “rurki” (lub pocięte na 5 cm słomki i długie wykałaczki) i słomki z możliwością wyginania. Wprowadzamy dzieci do zabawy tłumacząc, że wygięte słomki to nasze wędki, a makaroniki to rybki. Jeśli mamy więcej czasu na przygotowanie zabawy, możemy wspólnie z dziećmi pomalować makaroniki niczym kolorowa ławica morskich rybek. Następnie pokazujemy jak chwycić wędkę (chwyt prawidłowy do trzymania kredki).

 

 „Liturgia Wielkiego Czwartku” – rozmowa kierowana na podstawie usłyszanej audycji oraz tekstu:

 

 Najważniejsze wydarzenia tego dnia:

• ksiądz będzie ubrany na biało, ponieważ jest to dzień ustanowienia Najświętszego Sakramentu oraz sakramentu kapłaństwa;
• w kościołach katedralnych rano odprawiana jest Msza św., w czasie której kapłani ponawiają ślubowanie złożone w dniu święceń;
• następuje tam również poświęcenie olejów świętych, które potem używane są przy liturgii sakramentu chrztu, bierzmowania, namaszczenia chorych i kapłaństwa;
• Wszystkie dzwony będą biły podczas „Gloria”, czyli „Chwała na wysokości Bogu”, dzwony te zamilkną aż do Gloria w Wigilię Paschalną;
• w niektórych kościołach po homilii następuje obrzęd obmywania nóg dwunastu mężczyznom, tak jak to czynił Chrystus, dając przykład pokory i miłości;
• po Mszy Wieczerzy Pańskiej przenosi się Najświętszy Sakrament do bocznego ołtarza tzw. „Ciemnicy Pańskiej”, gdzie wierni przez całą noc adorują Pana Jezusa (Przygotujmy takie miejsce w domu, nie potrzeba wiele – biały obrus, wizerunek Jezusa Ukrzyżowanego, może być nawet wydrukowany i świecę) – zostańmy przez chwilę z dziećmi przy tym „ołtarzu adoracji”, przypomnijmy im, że HOSTIA TO ŻYWY PAN JEZUS
• po przeniesieniu Pana Jezusa do bocznego ołtarza następuje ceremonia obmywania ołtarza, zawsze w Wielki Czwartek oczyszcza się w kościołach ołtarze, lichtarze, kropielnice, by na Święta Zmartwychwstania wszystko lśniło, wszystko po to by przypomnieć nam, że Chrystus Zmartwychwstając, otoczył nasze życie nowym blaskiem;
• księża zostawiają otwarte drzwi Tabernakulum (Dom Pana Jezusa).

 

„Tor przeszkód”- wykorzystujemy do tego różne przedmioty, które mamy pod ręką. Może to być wiaderko od klocków, piłki, zabawki, cokolwiek. Ustawiamy z nich slalom, między którym dziecko przechodzi i małe przeszkody, które musi ominąć skokiem (tu warto zwracać uwagę na to, żeby dziecko skakało w prawidłowy sposób, nie obciążając nadmiernie kolan). Dodatkowo przydaje nam się tunel (koc zarzucony na dwa krzesła sięgający ziemi), przez który dziecko musi się przeczołgać tuż przed metą. Zabawę można sobie urozmaicać np. woreczkami z grochem, szarfami i innymi przedmiotami, które wpadną Wam do głowy.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy nie wyrządziłam/em dzisiaj komuś krzywdy? Czy ktoś nie był przez moje złe zachowanie dzisiaj smutny? Jeśli taka to co mogę zrobić, by naprawić to co mi się nie udało?  Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Załączniki do pobrania na cały tydzień. Kliknij TUTAJ.

Modlitwa: Dzień Anioła Stróża. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Aniele Boży Stróżu mój – opiekuj się nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe – zestaw LXIV, K. Wlaźnik

„Samochody” – zabawa orientacyjno-porządkowa z elementem biegu: W kilku miejscach rozkładamy krążki (wycięte z papieru koła) . Na sygnał dziecko podchodzą i bierze jeden krążek, który w czasie zabawy będzie służył za kierownicę. Samochody jeżdżą w różnych kierunkach. Mijają się, kiedy rodzic podniesie zieloną chorągiewkę (karteczkę); gdy podniesie chorągiewką czerwoną – samochody zatrzymują się.

„Grzybki – dzieci” – ćwiczenie wyprostne: Dzieci stoją swobodnie, na zawołanie rodzica: „Grzybki!” – dzieci wykonują przysiad, kładą krążki (może być książka) na głowie przytrzymując je lekko palcami rąk; na zawołanie: „Dzieci!” – prostują się do stania i opuszczają krążki (książki) w dół.

„Podskoki” – dzieci podskakują jednonóż wokół krążka na zmianą na lewej i prawej nodze, następnie przeskakują krążek obunóż.

„Marsz” – ćwiczenia rytmu: rodzic podaje rytm na tamburynie (klaszcząc); dzieci wystukują ten sam rytm na krążkach (klaszcząc).

 

Słuchanie audycji

„WIELKI PIĄTEK” – Przedszkole Wiary JUNIOR [#20] – Kliknij TUTAJ.

 

„Kalendarz Wielkiego Tygodnia”- przygotowanie kolejnych obrazków – Wielki Piątek.

„Wielki Piątek” – rozmowa kierowana na podstawie usłyszanej audycji oraz tekstu:

 

• Dzień Męki i Śmierci Chrystusa:
• w tym dniu obowiązuje post ścisły, czyli konieczność powstrzymania się od jedzenia mięsa i ograniczenie ilości spożywanych posiłków;
• w tym dniu odprawiane są obrzędy Drogi Krzyżowej, czuwania modlitewne, a także adoracje Najświętszego Sakramentu;
• w Kościele nie używa się dzwonków ani żadnych innych instrumentów muzycznych;
• tego dnia nie ma Mszy św., a wieczorem gromadzimy się w kościele (tym razem zgromadzimy się przy odbiornikach telewizyjnych) na nabożeństwo

– „Liturgii Męki Pańskiej”;

• liturgia będzie składała się z trzech części:

– Liturgia Słowa poprzedzona jest procesją i leżeniem krzyżem przez kapłanów przed obnażonym ołtarzem, kapłani są ubrani w czerwone szaty, czerwień symbolizuje męczeństwo,

–  po powstaniu kapłan modli się i rozpoczyna się liturgia Słowa Bożego, po odczytaniu proroctwa Izajasza i fragmentu Listu do Hebrajczyków czytany jest opis Męki Chrystusa z Ewangelii św. Jana,

• uroczysta adoracja krzyża poprzedzona jest jego odsłonięciem, wtedy wszyscy zgromadzeni w Kościele pojedynczo podchodzą i całują krzyż wspólna Komunia Św. jest ostatnią częścią liturgii;
• po jej zakończeniu procesjonalnie zanosi się Najświętszy Sakrament do Grobu Pańskiego i wystawia do Adoracji;

(Już rano przygotujmy w Wieki Piątek miejsce Adoracji Krzyża, zdejmijmy go ze ściany, połóżmy w ważnym miejscu i zapalmy świecę. Mimo iż nie będziemy mogli uczestniczyć w Adoracji Krzyża w kościele to ADORUJMY GO CAŁĄ RODZINĄ W DOMU).

 

Praca plastyczna „Golgota”

•  Na brązowej kartce papieru rysujemy krzyż (mogą być 3), dzieci wycinają go;
• Talerzyk papierowy przecinamy na połowę, nacinamy go tak by powstało „wejście”, malujemy go farbą na szaro lub kolorujemy –środek skały malujemy na żółto(jeśli nie mamy talerzyka „skałę” wycinamy z bloku);
• Do skały od tyłu przyklejamy krzyże, podklejamy drugą połowę talerzyka i już praca gotowa.

 

 Słucha nie audycji

„Stacje Drogi Krzyżowej- Droga Krzyżowa dla dzieci’ – Przedszkole Wiary JUNIOR [#16]. Kliknij TUTAJ.

 

 „Odrysowywanie i dopasowywania”– zabawa logiczna rozwijająca analizę i syntezę wzrokową.

Wyszukaj z dzieckiem kilka zabawek różnej wielkości, które da się odrysować na kartce np. autka, lalki, klocki. Dziecko układa na stole np. kilka klocków według wielkości – czyli nauka stopniowania i odszukiwania różnic w wielkościach. Przy tej okazji utrwalić można również przeliczanie oraz nazwy kolorów.

 

Następnie odrysujcie z dzieckiem na kartce klocki. Po odrysowaniu wszystkich dziecko stara się umieścić klocki w odpowiednim miejscu. Jeśli to okaże się zbyt trudnym zadaniem odrysujcie na kartce różne przedmioty, by później dziecku było łatwiej je dopasować.

 „Gniotek” – na początku wsypujemy mąkę (ziemniaczaną lub ryż)do wysokości 1/2 lub 3/4 plastikowej butelki  (500 ml) w zależności od wielkości balona. Najlepiej robić to przez lejek, poruszając w środku słomką lub wykałaczką, aby przesypywało się bez zastojów. Następnie dmuchamy balon, skręcamy go i zakładamy na butelkę. Teraz wystarczy butelkę obrócić w taki sposób, aby mąka przesypała się do nadmuchanego balona. Można to przyśpieszyć ściskając kilkukrotnie butelkę,( do nienadmuchanego balona nie zmieścimy tyle mąki, co do nadmuchanego i zamiast gniotka wyjdzie nam “flak”). Wypełniony mąką balon ściągamy z butelki, spuszczamy powoli powietrze związujemy go i zabieramy się za dekorowanie. Na czubku głowy naszego Pana Gniotka przywiązujemy włóczkę i rysujemy markerem buzię.

(Załącznik nr 2 – materiały na Wieki Piątek)

Dół formularza

Początek formularza

Dół formularza

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy nie wyrządziłam/em dzisiaj komuś krzywdy? Czy ktoś nie był przez moje złe zachowanie dzisiaj smutny? Jeśli taka to co mogę zrobić, by naprawić to co mi się nie udało?  Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Załączniki na cały tydzień zamieszczane są w poniedziałek.

Modlitwa: Dzień Św. Józefa. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Święty Józefie – módl się za nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe – zestaw LXIII, K. Wlaźnik.

„Skłony w przód pajacyków” – stajemy w rozkroku, np. szalik za końce oburącz. Wznosimy szalik w górę, następnie skłaniamy się w dół i dotykamy szarfą podłogi.

„Dookoła kółeczka” – dziecko układa szarfę (kółko wycięte z papieru) w kółeczko i czworakuje je dookoła w jedną i w drugą stronę, wchodzi do kółeczka i chwilę wytrzymuje pozycję równoważną – stanie jednonóż na lewej i prawej nodze na zmianę.

„Wskocz i wyskocz” – dziecko wskakuje do kółeczka i wyskakuje z niego: w przód, w tył  i w bok.

Słuchanie audycji

„WIELKA SOBOTA” – Przedszkole Wiary JUNIOR [#21]. Kliknij TUTAJ.

„Kalendarz Wielkiego Tygodnia”- przygotowanie kolejnych obrazków – Wielka Sobota i Zmartwychwstanie.

 „Wielka Sobota” – rozmowa kierowana na podstawie usłyszanej audycji oraz opowiadania:

 

Opowiadanie „Poranek Wielkiej Soboty”

Julka jeszcze spała, kiedy do jej pokoju przyszedł Karol.

• Wstawaj. Zapomniałaś, że dziś z rana idziemy w odwiedziny?
• Kogo mamy odwiedzić? – zapytała zdumiona Julka.
• Jak to kogo? Przecież wczoraj Jezus umarł na krzyżu i został położony w grobie. Dzisiaj Wielka Sobota i idziemy z mamą odwiedzić Go.
• To ja już wstaję – zawołała Julka i szybko wyskoczyła z łóżka.

Kiedy po chwili weszła do kuchni, zobaczyła mamę, która krzątała się, układając coś na stole.

• Mamusiu, co robisz? Myślałam, że zaraz idziemy do kościoła odwiedzić Jezusa?
• Oczywiście, że zaraz idziemy – odpowiedziała mama. – Musimy tylko przygotować święconkę.
• A co włożymy do koszyka? – dopytywała się Julka.
• Podejdź, to zobaczysz i mi pomożesz – powiedziała mama.

 Kiedy Julka stanęła przy stole, mama zaczęła wyjaśniać:

• Do koszyka wkładamy wiele różnych pokarmów.

Jajko, które jest znakiem życia.

Chleb, który przypomina nam o tym, abyśmy byli wdzięczni Bogu za pokarm.

Wędlinę – znak, że mija już czas długiego postu.

• A co jeszcze wkładasz? – pytała zaciekawiona Julka.
• Jest jeszcze sól, która ma nas chronić przed złem, oraz chrzan przypominający smutne chwile w życiu. Ale najważniejszy w koszyku jest baranek z chorągiewką. On ma nam przypomnieć samego Jezusa i Jego wielkie zwycięstwo nad śmiercią, a także wielką miłość do ludzi. Julka słuchała mamy uważnie i pomyślała, że to wszystko, co znalazło się w koszyku, jest bardzo potrzebne. Gdy mama i Julka skończyły już układać pokarmy, przystroiły koszyk zielonymi gałązkami i piękną, białą serwetką. Teraz można było pójść do kościoła, aby odwiedzić Jezusa i zanieść do poświęcenia pokarmy. Julka z mamą i Karolem wyruszyli do kościoła, a dziewczynka przez całą drogę sama niosła koszyk. Przed wejściem spotkali Kacpra z jego tatą, którzy też przyszli ze święconką, i razem weszli do kościoła. Ksiądz odmówił modlitwę nad pokarmami i pokropił je wodą święconą. Potem wszyscy udali się przed grób Jezusa, aby podziękować Mu za to, że z miłości do ludzi oddał za nich swoje życie. Julka i Kacper uklękli obok siebie i w ciszy wpatrywali się w postać Jezusa.

 

(załącznik nr 3)

 

Słuchanie piosenki „Bóg nie umarł – Jezus żyje”. Kliknij TUTAJ. 

Bóg nie umarł, Jezus żyje /3x     
daj Mu ręce swe,                  
daj Mu nogi swe,
daj Mu serce swe
daj Mu duszę swą,
On Twoim Panem jest.  

Ruchowa improwizacja utworu. 

 

 „Zrób tak jak ja” – zabawa na orientację przestrzenną oraz odtwarzanie Potrzebujemy dwie kartki i kilka takich samych przedmiotów. Dziecko lub rodzic układa kolejne przedmioty na kartce papieru, a druga osoba obok układa te same przedmioty w odpowiednie miejsca. Na górze kartki, na dole, po środku z prawej lub lewej strony. Coś na zasadzie odbicia lustrzanego.

 

„Wyskocz ze skarpetek” – zabawa ruchowa (siłowanie) – siadamy razem z dzieckiem bez butów, ze skarpetami na stopach. Nogi mamy wyciągnięte do siebie. Na hasło “start” próbujemy ściągać sobie nawzajem skarpetki, jednocześnie broniąc swoich. Jeśli przeciwnik zgarnie nasze, próbujemy mu je odebrać i założyć na nowo, cały czas próbując przy tym ściągnąć jego. Zabawa wbrew pozorom wcale nie jest łatwa.

Słuchanie audycji

„WIELKANOC- Wigilia Paschalna” – Przedszkole Wiary JUNIOR [#22]. Kliknij TUTAJ. 

Rozmowa kierowana na temat audycji.

„Baranek Zmartwychwstały” – praca plastyczna

 

 WYKONANIE:

• pokoloruj chorągiew na czerwono,
• podartymi papierkami w różnych odcieniach zielonego wyklej pola (trawę, łąki jak kto woli J) – jeśli nie masz zielonych kartek pomaluj kilka białych farbą,
• rozetrzyj niebieską plastelinę w chmurkach,
• wyklej watą lub płatkami kosmetycznymi baranka

 

Wiersz „Wielka Niedziela” – nauka wiersza metodą ze słuchu.

Leżał martwy w grobie, w cichy kwietny ranek,
Odkupiciel świata, niewinny Baranek.
Aż rankiem, w niedzielę, skała grobu pękła,
Wstał Pan Jezus żywy, po okrutnej męce,
Śliczny i szczęśliwy, chorągiew miał w ręce.
O Jezu, jak cieszy się moje serduszko,
Że nie jesteś w grobie, lecz przy mnie tak blisko.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy nie wyrządziłam/em dzisiaj komuś krzywdy? Czy ktoś nie był przez moje złe zachowanie dzisiaj smutny? Jeśli taka to co mogę zrobić, by naprawić to co mi się nie udało?  Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

 

WAŻNE!!!!

Bardzo proszę Drodzy Rodzice przypominajcie dzieciom o codziennej modlitwie podczas posiłków oraz w miarę możliwości odmawiajmy razem zawsze o godz.12.00 Anioł Pański o ustanie epidemii!!!

 

 

Przed posiłkiem:

Gdy do stołu zasiadamy,
 Ciebie Boże wysławiamy.
 I  wielbimy Imię Twoje,
 za pokarmy i napoje.

Po posiłku:

Już posiłek zakończony,
bądź o Boże pochwalony,
 za obfite dary Twoje
za pokarmy i napoje.

 

Załączniki na cały tydzień zamieszczane są w poniedziałek.

Modlitwa: Dzień Bożej Opatrzności. 

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Opatrzności Boża – czuwaj nad nami.”

 

 1. Poranne zabawy ruchowe z elementami czworakowania wg K. Wlaźnik:

Kotki w słońcu

Kotki leżą na boku i wygrzewają się w słońcu. Słońce zaszło za chmurkę — kotki wstają, wyciągają się robiąc koci grzbiet i idą szukać miejsca, gdzie świeci słońce. Kładą się na drugim boku i wygrzewają.

Kotek pod płotek

Kotki przechodzą na czworakach pod płotkiem (kij od szczotki ;)), podchodzą do ściany i łapkami sięgają wysoko aż do wspięcia na palce i zupełnego wyprostu.

Koty przez błoto

Przygotowanie: Ulica ułożona z dwóch równoległych linii w odstępie kilku kroków. Na tej przestrzeni rozłożone kółka (zrobione z czego bądź), które przedstawiają kałuże.

Koty przechodzą z jednej strony na drugą, omijając po drodze kałuże to z jednej, to z drugiej strony. Kiedy przejdą na drugą stronę ulicy, robią koci grzbiet, a następnie powtarzają zabawę wracając na swoje miejsce.

 

2. „Symbole wielkanocne” – zapoznanie z symbolami Świat Wielkanocnych;

• figura Jezusa Zmartwychwstałego, baranek, krzyż ze stułą, paschał,
• pisanka, kurczaczek.

(Karty pracy – załącznik 1)

 

3. Zabawa ruchowa „Baranki, zajączki, pisanki”.

Dzieci reagują ruchem na obrazek:

• zajączka – skaczą;
• baranka – biegają;
• pisanki – turlają się.

 

4. Rozmowa kierowana na temat tradycji i obrzędów ludowych związanych z Wielkanocą.

„Ziarno – Wielkanoc” – Kliknij TUTAJ.

 

5. „Kura znosi jajko” – zabawa ruchowa z elementami liczenia.

Dziecko poruszają się w rytmie podanym przez rodzica. Na przerwę w muzyce rodzic rzuca kostką do gry, mówiąc KURA ZNOSI JAJKA. ILE ICH ZNIOSŁA? Dziecko przelicza z rodzicem i podają liczbę oczek, a potem tyle razy mówią KO… Dziecko odgina kolejne palce, kontrolując wykonanie zadania.

 

6. Oglądanie kartek wielkanocnych – wyszukiwanie na nich symboli Wielkanocnych. (Karty pracy – załącznik 2). Przeliczanie kartek wspólnie z Rodzicami.

 

7. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość „Której kartki brakuje?”

Rodzic rozkłada 3 kartki na stole, po czym chowa jedną i pyta dziecko, której kartki brakuje.

 

8. Zabawa orientacyjno – porządkowa: Jaskółki

Jaskółki wylatują z gniazd, krążą w dowolnym kierunku. Na hasło: „Burza!” i uderzenie w bębenek lub klaśnięcie – wracają szybko do najbliższego gniazda (umówionego miejsca np. na krzesło).

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy dzisiaj wykonałem/am wszystko o co prosili mnie Rodzice?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

 

Karty pracy do pobrania na cały tydzień. Kliknij TUTAJ.

Modlitwa: Dzień Anioła Stróża

Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Aniele Boży Stróżu mój – opiekuj się nami.”

 

1. Poranne zabawy ruchowe –  rozwijanie umiejętności  w staniu jednonóż

– dostosowane do możliwości rozwojowych dzieci

1. Uginanie nogi wolnej w przód i w tył.
2. Rysowanie kołka palcami stopy nogi wolnej po podłodze.
3. Dotykanie stopą nogi wzniesionej kolana nogi postawnej.
4. Stanie na jednej nodze (jak bocian) i machanie ramionami (skrzydłami).
5. Stanie na jednej nodze jak bocian i klekotanie (z wyciągniętych rąk zrobić długi dziob).
6. Obracanie się dokoła osi ciała i zatrzymanie się na sygnał w staniu jednonóż.
7. Podskoki w przód, z obrotami, a na klaśnięcie prowadzącej szybkie zahamowanie ruchu.
8. Noszenie woreczka (maskotki) na stopie nogi lewej i prawej.
9. Podnoszenie woreczka (maskotki) palcami stopy i powolne opuszczanie w dół.

 

 

„Przedświąteczne porządki w naszych domach” – rozmowa na temat prac, które trzeba wykonać? Jakie mamy obowiązki w domu? Co zazwyczaj robi się przed Świętami?
(Mogą tu być przydatne ilustracje przedstawiające czynności porządkowe i przedświąteczne przygotowania w domu.  (Karty pracy – załącznik nr 3 + obrazek konturowy do pokolorowania).
Dzieci podejmują próby opisania czynności przedstawionych na ilustracjach (np. odkurzanie, zamiatanie, mycie podłóg, układanie zabawek itp.)

„Lista prac” – przygotowanie listy rzeczy, które trzeba wykonać (najlepiej graficznie).
Przyklejenie jej w widocznym miejscu, sukcesywnie po wykonanej pracy wykreślenie tego co już uporządkowane.

„Porządki Pana Języczka” – zabawa logopedyczna:
Pan Języczek, który mieszka w buzi, postanowił posprzątać swój dom:

• umył ściany (dzieci przesuwają język po wewnętrznej stronie policzków);
• przetarł sufit (dzieci przesuwają język po podniebieniu);
• umył okna od zewnątrz (dzieci oblizują górne i dolne zęby od zewnątrz);
• a później od wewnątrz (dzieci oblizują górne i dolne zęby od wewnątrz);
• po oknach przyszła kolej na drzwi (dzieci oblizują wargi w koło);
• gdy szorował drzwi, zobaczył swojego sąsiada, który akurat przechodził obok, więc radośnie mu pomachał (dzieci machają językiem od jednego kącika ust do drugiego);
• na zakończenie – wytrzepał dywan (dzieci wysuwają język jak najdalej na brodę);
• a gdy skończył sprzątanie, zmęczony poszedł spać (dzieci naśladują odgłos chrapania).

Aby dziecko było w stanie wykonać te ćwiczenia bardzo proszę, aby rodzice pokazywali dziecku każde kolejne polecenie J, a wiec wyciągamy nasze języki kochani rodzice i porządkujemy domek!!!

„Zanieś na swoje miejsce” – zabawa dydaktyczna (na podstawie rozdz. „Wspomaganie maluchów w sensownym łączeniu i grupowaniu obiektów” – „Dwulatki i trzylatki w przedszkolu i w domu. Jak świadomie je wychowywać i uczyć” E. Gruszczyk-Kolczyńska i E. Zielińska, wyd. Centrum Edukacyjne Bliżej Przedszkola, Kraków 2012)

 

Gromadzimy na dywanie przedmioty z pomieszczeń w domu, np. talerzyk z kuchni, pluszowego misia z półki, książeczkę z biblioteczki, ręcznik z łazienki, kredki z pudełka, samochód z półki, klocki różnego rodzaju, itp. Nakrywamy je chustą lub kocem. Wyjmujemy kolejno po jednej rzeczy i pytamy dzieci: Co to jest? Gdy dziecko udzieli odpowiedzi prosimy je by odnalazło miejsce z którego została przyniesiona dana rzecz.

 

Warto przy tej zabawie pochwalić dziecko za dobrze wykonane zadanie i podziękować za odłożenie przedmiotu na miejsce. Jest przy tym dużo biegania, zastanawiania się, a przy okazji dzieci uczą się, że przedmioty mają swoje ustalone miejsca.

 

2. Słuchanie piosenki Domisie – „Domisiowe sprzątanie” – Dowolna interpretacja utworu.

 

„Taniec – sprzątaniec” – zabawa ruchowa z chustkami przy muzyce – wykorzystując żywą i radosną muzykę oraz chusteczki.

Dzieci tańczą swobodnie w rytm muzyki. Na sygnał wykonują określoną czynność, np. zamiatają podłogę – chusteczka zamienia się w miotłę; ścierają kurze – chusteczka staje się ściereczką, zmywają naczynia itd.

 

WIECZOREM:       

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy dzisiaj wykonałem/am wszystko o co prosili mnie Rodzice?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zamieszczane są w poniedziałek. 

Modlitwa: Dzień Św. Józefa. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Święty Józefie – módl się za nami.”

 

1. Poranne zabawy ruchowe z elementami skoku i podskoku wg K. Wlaźnik:

Wróbelki

Małe wróbelki skaczą ćwierkając: ,,Ćwir, ćwir, ćwir!”. Potem przysiadają na ziemi i zbierają okruszynki (dzieci naśladują paluszkami stukanie dziobkiem o ziemię). Wróbelki skaczą cichutko, wcale ich nie słychać. Na sygnał lecą odpocząć do gniazd (koła wycięte np. z gazet). Za chwilę powtarzamy zabawę.

Wróbelki i kot

Wróbelki ćwierkając skaczą obunóż w pobliżu gniazdka. Na okrzyk nauczycielki: „Kot!” — wróbelki wskakują do gniazdek do przysiadu podpartego i chowają głowę pod skrzydłami.

Spłoszone wróbelki

Wróbelki skaczą w dużym kole i szukają pożywienia. Niespodziewanie wpada na czworakach do środka koła pies i zaczyna szczekać (np. rodzic :). Wróbelki podskokami obunóż uciekają do małych kołek. Gdy pies opuści koło, wówczas wróbelki wracają tam i zabawa zaczyna się od początku.

Zabawa „Ciasto” przy muzyce (wg pedagogiki zabawy Klanza)-dzieci naśladują ruchem czynności wykonywane przy pieczeniu ciasta. Instruktarz dla rodziców i muzyka – kliknij TUTAJ.

„Wielkanocna babeczka – przepis” – Dzieci wybierają spośród wycinków z gazet te ilustracje, które związane są z pieczeniem ciast i wypiekami. Naklejają je na dużą kartkę tworząc przepis.

„Rosnąca babeczka” – zabawa ruchowa: dzieci naśladują wzrost ciasta na babkę. Kucają i powoli unoszą się do góry aż do wspięcia się na palce – babeczka wyrosła. Zabawę powtarzamy kilka razy.

2. „Babeczka Wielkanocna”– przygotowanie prezentu dla najbliższych.

Potrzebne materiały: mały słoik, kawałek materiału (bibuła, kolorowy papier, itp.), kolorowy sznurek, szczypta proszku do pieczenia, łyżeczka kakao, 1 łyżka cukru, 2 łyżka mąki pszennej.

Do środka wsypujemy:

• 2 łyżka mąki pszennej,
• 1 łyżka cukru,
• łyżeczka kakao,
• szczypta proszku do pieczenia

(nie mieszamy!!!!)

 

Na karteczce, którą przyczepimy do słoika piszemy:

PRZEPIS: Dodaj jajko, ¼ szklanki mleka, 1 łyżka oleju i upiecz. Smacznego!!!

Zakręcamy słoik, pokrywkę przykrywamy materiałem i obwiązujemy sznurkiem.  Dołączamy przepis i już gotowe!!!

 

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy dzisiaj wykonałem/am wszystko o co prosili mnie Rodzice?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Modlitwa: Dzień Ustanowienia Eucharystii. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Jezu Eucharystyczny – zmiłuj się nad nami.”

 

1. Poranne zabawy ruchowe z woreczkiem (wystarczy do kawałka materiału nasypać trochę grochu lub ryżu): wybrane ćwiczenia dostosowane do możliwości rozwojowych dzieci wg K. Wlaźnik

1. Swobodne rzuty przed siebie prawą i lewą ręką, bieg do woreczka.
2. Rzuty w górę obydwiema rękami i podniesienie woreczka z ziemi.
3. Rzut w górę oburącz i próba chwytu.
4. Rzuty w chodzie prawą i lewą ręką i chwyty oburącz.
5. Rzut woreczka w górę przed siebie;
6. Stojąc rzucić woreczek w górę .
7. Z siadu skrzyżnego rzucić woreczek w górę.
8. Celowanie do wyznaczonego koła znajdującego się na ziemi.

 

 2. „Co to jest pisanka?” – Pisanka to ogólna, zwyczajowa nazwa jaja (zwykle kurzego, ale także gęsiego czy kaczego) zdobionego różnymi technikami.

Zwyczaj malowania jaj narodził się w Persji, co może potwierdzać jedną z teorii pochodzenia Słowian. Jeśli natomiast chodzi o ziemie polskie – najstarsze pisanki, pochodzące z końca X wieku, odnaleziono podczas wykopalisk archeologicznych na opolskiej wyspie Ostrówek, gdzie odkryto pozostałości grodu słowiańskiego. Wzór rysowano na nich roztopionym woskiem, a następnie wkładano je do barwnika – łupin cebuli lub ochry, które nadawały im brunatnoczerwoną barwę. W procesie chrystianizacji pisankę włączono do elementów symboliki wielkanocnej. Obecnie pisanki powszechnie wykonuje się przed Wielkanocą, a także na coraz rzadziej obchodzone Jare Święto. Nie może ich zabraknąć wśród świątecznych pokarmów. Mają symbolizować rodzącą się do życia przyrodę, a jednocześnie nadzieję, jaką czerpiemy my chrześcijanie z wiary w Zmartwychwstanie Chrystusa.

„Jak wyglądają pisanki” – pisanki możemy ozdabiać na różne sposoby. (Karty pracy – załącznik 3)

„Wielkanocne puzzle”.

Dzieci układają pociętą w paski (do 5 elementów) pisankę i przyklejają ją na karton.

Słuchanie piosenki „Są takie święta”- nauka słów metodą ze słuchu. Klknij TUTAJ.

 

Są takie święta raz do roku,
co budzą życie, budzą czas.
Wszystko rozkwita w słońca blasku
i wielka miłość rośnie w nas.
Miłość do ludzi, do przyrody
w zielone każdy z wiosną gra.
Już zima poszła spać za morza
a w naszych sercach radość trwa.

Ref. Kolorowe pisanki przez dzieci malowane,
pierwsze bazie, pierwiosnki, bratki wiosna nam śle.
Białe z cukru baranki jak zaczarowane,
małe, żółte kurczątka, zniknął cały już śnieg.
W piecu rosną sękacze, baby wielkanocne
I mazurek lśni lukrem, spójrzcie tam pierwszy liść.
Według starej recepty babcia barszcz ugotuje,
przyjdzie cała rodzina na te święta już dziś.

 

„Duże i małe” – malowania farbami 5 pisanek dużych i 5 małych narysowanych na kartkach papieru. Po wyschnięciu dziecko wycina je z pomocą rodzica. Tworzenie zbiorów pisanek małych i dużych; przeliczanie ich; porównywanie liczebności zbiorów; używanie pojęć: małe – duże.

 

Zabawa ruchowa: „Bociany i jaskółki” – ćwiczenie równowagi. Dzieci starają się stanąć jednonóż jak bocian i pochylić się jak jaskółki.

 

„ Wielkanocne jajko”- zabawa dla większej ilości uczestników. Siadamy w kole, przy dźwiękach muzyki podajemy sobie pisankę. Gdy muzyka umilknie ten, które jest w posiadaniu pisanki losuje z koszyka zadanie. Po wykonaniu zadania pisanka dalej krąży po kole.

 

Przykładowe zadani:

• Klaśnij 2 razy w ręce
• Podskocz 5 razy
• Zrób 3 przysiady
• Uśmiechnij się do sąsiada
• Zaśpiewaj piosenkę
• Powiedz wierszyk
• Złóż bluzkę, itp.

Praca plastyczna „Pisanka” – ozdabianie jajka (wydmuszka, styropianowe, narysowane na papierze) w dowolny sposób.

 

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy dzisiaj wykonałem/am wszystko o co prosili mnie Rodzice?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zamieszczane są w poniedziałek. 

 

Modlitwa: Dzień Najświętszego Serca Pana Jezusa. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się za nami.” Uczestniczenie w Nabożeństwie Drogi Krzyżowej (środki multimedialne).

 

1. Zabawy ruchowe poranne – Zestaw VIII – K. Wlaźnik.

1. Ćwiczenie orientacyjno-porządkowe: Marsz i bieg w rożnych kierunkach. Na mocne uderzenie w tamburyno (klaśnięcie) dzieci wykonują przysiad podparty.
2. Ćwiczenie tułowia. Skręty: Nakręcanie bąka. Rozsypka. Dzieci stoją w rozkroku, ręce złożone na biodrach. Skręty tułowia w lewo w tył i w prawo w tył (stopy przywarte do podłoża). Po kilku skrętach bieg na palcach w koło, w lewą i w prawą stronę.
3. Ćwiczenie równowagi: Koń grzebie nogą. W staniu jednonóż uderzenie o podłoże palcami stopy lewej i prawej na zmianę.
4. Ćwiczenie uspokajające: Marsz krokiem zwykłym.

 

2. Opowiadanie s. Zofii Szymanek „Niedziela palmowa” (s. Zofia Szymanek, Ola i Jaś, 24,03,2013)

Piotruś jeszcze raz uchylił drzwi i zajrzał do przedpokoju. Jest! Obok wieszaka z ubraniami stała oparta o ścianę wysoka palma, uwieńczona na szczycie zielonymi gałązkami, przybrana kolorowymi wstążkami i kwiatami z bibuły. Jutro zaniesie ją do kościoła. To przecież Niedziela Palmowa. Piotruś uśmiechnął się zadowolony. Zamknął drzwi, wsunął się pod ciepłą kołdrę i sięgnął po książkę leżącą na szafce. Powoli przeczytał tytuł: WIELKI TYDZIEŃ. Co to znaczy Wielki Tydzień? Czyżby był dłuższy od wszystkich innych tygodni? Nie to chyba niemożliwe. Chłopiec spojrzał na pierwszą stronę książki. Jasny krąg światła nocnej lampki oświetlił rzędy liter i duży, kolorowy obrazek. Widać było na nim ulice z domami. Z okien wychylali się ludzie i machali rękami. Wzdłuż ulicy biegły dzieci, trzymając szerokie, zielone liście zerwane z drzew palmowych. Niektórzy mężczyźni ścielili drogę swoimi płaszczami. W centrum obrazka namalowany był Pan Jezus siedzący na osiołku. Otaczali Go dumni, uśmiechnięci Apostołowie. Cały rysunek był taki radosny i kolorowy! Wydawało się nawet, że można usłyszeć powitalne okrzyki mieszkańców Jerozolimy: „HOSANNA! WITAJ KRÓLU!” Nagle uwagę Piotrusia zwróciła twarz Pana Jezusa. To dla Niego były te płaszcze rozścielone pod kopytami osiołka. Dla Niego były śpiewy, powitalne okrzyki i zielone gałązki. Pan Jezus był jednak smutny i zdawało się, że z jakąś głęboką zadumą patrzy na zgromadzonych mieszkańców miasta. Dlaczego? Chłopiec zastanawiał się nad tym , ale nagle zaczęło mu się wydawać, że światło nocnej lampki kołysze się i kołysze coraz mocniej. Ciężkie powieki opadły, oczy się zamknęli i… Piotruś znalazł się w tłumie krzyczących dzieci. Wszystkie machały zielonymi gałązkami, a Piotruś niósł swoją palmę przyozdobioną kwiatami i wstążkami które wznosiły się i opadały na wietrze. Wszyscy rozstąpili się przed chłopcem niosącym takie „dziwne drzewko”. Piotruś śmiało wyszedł na środek ulicy, zatrzymał się tuz przy osiołku Pana Jezusa i podał Mu palmę.

– Wiem, zrobiłeś ją dla Mnie. Dziękuję – Pan Jezus zsiadł z osiołka i położył rękę na głowie chłopca.
– Che żebyś się nią ucieszył, bo zdaje mi się że jesteś smutny – powiedział Piotruś.
– Jestem bardzo przejęty – odpowiedział Pan Jezus… Rozpoczyna się przecież WIELKI TYDZIEŃ…

 

Rozmowa na temat treści opowiadania.

 

3. Oglądanie obrazków różnych palm, opisywanie ich wyglądy. (Karty pracy – załącznik nr 5)

 

4. „Szukanie palmy” – zabawa ruchowa – rodzic chowa palmy (mogą być narysowana) w pokoju, zadaniem dziecka jest odnaleźć wszystkie ukryte palmy.

 

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Czy dzisiaj wykonałem/am wszystko o co prosili mnie Rodzice?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zamieszczane są w poniedziałek.

 

 

WAŻNE!!!!

Bardzo prosimy Drodzy Rodzice przypominajcie dzieciom o codziennej modlitwie podczas posiłków.

 

Przed posiłkiem:
Gdy do stołu zasiadamy, Ciebie Boże wysławiamy.
 I  wielbimy Imię Twoje, za pokarmy i napoje.

Po posiłku:
Już posiłek zakończony, bądź o Boże pochwalony, za obfite dary Twoje za pokarmy i napoje.

 

 

DROGA KRZYŻOWA

[tekst za: http://funawi.pl/droga-krzyzowa-dla-dzieci/]

STACJA I. Pan Jezus na śmierć skazany
Słucha Pan Jezus sądu Piłata i sam chce umrzeć za grzechy świata.
Jakiś Ty dobry, Jezu kochany, że chcesz być za nas ukrzyżowany. / 2x

STACJA II. Pan Jezus bierze krzyż na ramiona
Bierze Pan Jezus, krzyż na ramiona i na tym krzyżu za ludzi skona.
Umrzeć na krzyżu Jezu Ci trzeba, by nam otworzyć bramy do nieba. / 2x

STACJA III. Pan Jezus po raz pierwszy upada pod krzyżem
Pan Jezus pada pod ciężkim drzewem, kaci Go biją i ciągną z gniewem.
Za to, że cierpisz Jezu tak srodze, chcę iść za Tobą w krzyżowej drodze. / 2x

STACJA IV. Pan Jezus spotyka swoją Matkę
Matka Najświętsza Syna spotkała, z wielkiego smutku bardzo płakała.
Nie płacz Panienko Najświętsza więcej, kocha Cię każde serce dziecięce. / 2x

STACJA V. Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Jezusowi
Nieść krzyż pomaga Szymon z Cyreny, jakby Ci ulżyć, Jezu nie wiemy.
Kiedy pomogę innym w potrzebie, przyjmij to Jezu, jakby dla Ciebie. / 2x

STACJA VI. Święta Weronika ociera twarz Jezusowi
Klęka przed Panem i Weronika, podaje czyste płótno ręcznika.
A na nim twarz się odbija święta, daj niech Twą mękę Jezu pamiętam. / 2x

STACJA VII. Pan Jezus po raz drugi upada pod krzyżem
Upada Jezus już po raz drugi, biją Go kaci, Piłata sługi.
By Cię pocieszyć, Jezu kochany, chcę być rodzicom moim poddany. / 2x

STACJA VIII. Pan Jezus spotyka płaczące niewiasty
Święte niewiasty wyszły na drogę, płaczą, że Panu ulżyć nie mogą.
Już się poprawię, źle robić nie chcę, by Twoje Jezu pocieszyć serce. / 2x

STACJA IX. Pan Jezus po raz trzeci upada pod krzyżem
Trzeci raz Jezus na drodze pada, bije Go ciągnie katów gromada.
Więc obiecuję Jezu mój Tobie, że innym ludziom krzywdy nie zrobię./ 2x

STACJA X. Pan Jezus z szat obnażony
Stoi Pan Jezus odarty z sukni, o, jakże cierpi, jak bardzo smutny.
To za nieskromne słowa i czyny cierpi tak bardzo Jezus niewinny. / 2x

STACJA XI. Pan Jezus do krzyża przybity
Godzina śmierci już się przybliża, kaci przybiją Pana do krzyża.
Kiedy tak cierpisz, Jezu kochany, całuję Twoje Najświętsze rany. / 2x

STACJA XII. Pan Jezus umiera na krzyżu
Jezus wyciągnął przybite ręce, umiera za mnie w okropnej męce.
Więc gdy do złego chęć mnie ogarnie, przypomnę coś Ty wycierpiał dla mnie. / 2x

STACJA XIII. Pan Jezus zdjęty z krzyża
Zdejmują z krzyża Najświętsze Ciało, by na dzień święty nie pozostało.
Dziękuję Tobie, Jezu kochany, za Twoją mękę, za Twoje rany. / 2x

STACJA XIV. Pan Jezus złożony do grobu
Leży Pan Jezus umarły w grobie, Matka Najświętsza płacze w żałobie.
Spraw to, o Matko Niepokalana, niechaj nie smucę Jezusa Pana. / 2x

 

„Modlitwa: Dzień Bożej Opatrzności. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Opatrzności Boża – czuwaj nad nami.”

 

Zestaw zabaw ruchowych porannych – K. Wlaźnik, zestaw I

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa: Słonko świeci — deszcz pada. Na zapowiedź: „Słonko świeci!” — dzieci chodzą w rożnych kierunkach, a na zawołanie: „Deszcz pada!” — biegną pod ścianę i stająprosto (całym ciałem przylegają do powierzchni ściany).
2. Ćwiczenie dużych grup mięśniowych: Kwiaty rosną, kwiaty więdną. Rozsypka. Dzieci w przysiadzie podpartym — kwiaty zwiędły; powolny wyprost do stania — kwiaty rosną po deszczu.
3. Ćwiczenie równowagi: Bocian brodzi po łące. Marsz z wysokim unoszeniem kolan, stanie jednonóż i naśladowanie klekotu boćka: „Kle-kle-kle”. Ćwiczyć na zmianę chód i stanie jednonóż na prawej i lewej nodze.
4. Bieg: Koniki. Bieg i chód w rożnych kierunkach — koniki biegną kłusem i idą stępa.
5. Ćwiczenie uspokajające: Marsz po obwodzie koła, w rytm tamburyna (muzyki).

 

„Co to za pora roku?” – zwrócenie uwagi na nową porę roku na podstawie wiersza N. Kuczyńskiej „Idzie wiosna”

„Idzie wiosna!”
Frunął wróbel z brzozy, wesolutko, myk!
Nie ma, nie ma mrozu, czyk, czyrik!
Szumią leśne stróżki, śnieg już prawie znikł,
Już nie zziębną nóżki, czyk, czyrik!
Zieloniutkie listki rozwiną się w mig,
Już wiosenka blisko, czyk, czyrik!

 

Zabawa orientacyjno – porządkowa „Dzieci w lesie”;

Dzieci biegają w rożnych kierunkach uważając, aby nie trącać „drzew” (przedmiotów znajdujących się na drodze). Na sygnał i zawołanie: „Stój!” — dzieci zatrzymują się.

Zabawę powtarzamy kilkakrotnie.

 

„Wiosna – nowy film edukacyjny dla dzieci po polsku – YouTube”

Zabawa ruchowa:

„Kucanka” – Dzieci biegają (skaczą) przy muzyce. W momencie przerwania muzyki dzieci kucają. Czynność powtarzamy kilka razy.

„Oznaki wiosny”– kolorowanie wybranego obrazka konturowego przedstawiającego wiosenne kwiaty.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Komu tak szczególnie dzisiaj chcę powiedzieć słowo dziękuję lub przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Kliknij i pobierz „Karty pracy na cały tydzień”.

Modlitwa: Dzień Anioła Stróża. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Aniele Boży Stróżu mój – opiekuj się nami.”

 

Zabawy ruchowe poranne – K. Wlaźnik, zestaw XXXI

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa: Lot ptaków. Bieg w rożnych kierunkach z ramionami w bok. Na zapowiedź: „Wróbelki!” — dzieci podskakują obunóż, „Bociany!” — chodzą podnosząc wysoko kolana, następnie stają na jednej nodze, wyciągają ręce w przód i klekocą. Wszystkie elementy należy powtórzyć 3—4 razy.
2. Ćwiczenie szyi: Ptaszki piją wodę. W przysiadzie podpartym skłon głowy w przód, następnie skłon głowy w tył z równoczesnym cofnięciem brody (połykanie wody).
3. Zabawa bieżna: Spłoszone ptaki. Na odgłos szczekania psa (czyni to niespodziewanie nauczycielka) ptaki podrywają się i uciekają na wyznaczone uprzednio miejsce (pod ścianę, za linię itp.).
4. Ćwiczenie dużych grup mięśniowych: Ptaszki szukają pożywienia. W chodzie małymi krokami skłony tułowia w przód i wyprosty.
5. Podskoki: Ptaki skaczą. Stopy zwarte, podskoki obunóż w miejscu

 

Zapoznanie z treścią wiersza „Wiosenny wietrzyk” – wymienienie przez dzieci elementów jakie są w wierszu:

„Wiosenny wietrzyk”
Ciepły wietrzyk wieje,
i puka w okienko.
Słoneczko się śmieje.
Witaj nam, wiosenko!
Już na drzewach pączki,
leci ptaszek z piosenką,
dzieci klaszczą w rączki.
Witaj nam, wiosenko!

  

Zabawa muzyczno – ruchowa do piosenki „Wiosenna poleczka”– ruchowa interpretacja utworu.

„Wiosenna pogoda” – rozmowa na temat wiosennej pogody – nazywanie zjawisk atmosferycznych.

„Wiosenne porządki w szafie” – dostosowywanie ubioru do pory roku (najlepiej przy użyciu ubrań dziecka – ćwiczenie czynności samoobsługowych ;))

 

Gimnastyka wiosenna– zabawy z obręczą – B. Forma:

• Marsz.
• Ćwiczenia dużych grup mięśniowych „Krokusy”: Dzieci zajmują miejsca w obręczach (wycięte koło z gazety). Przechodzą do przysiadu. Na hasło: „krokusy rosną” – dzieci przechodzą do pozycji stojącej, wyciągają ręce do góry i rozchylają je jak kielichy kwiatów. Na hasło „wieczór” – dzieci opuszczają ręce i przechodzą do przysiadu.
• Zabawa na czworakach „Tunel” – Nauczycielka trzyma w ręce obręcz (związany szalik). Dzieci idą na czworakach przechodzą kolejno przez obręcz „tunel”;
• Ćwiczenia równowagi „Moja obręcz”: Każde dziecko staje na swojej obręczy(wycięte koło z gazety). Wyciąga ręce w bok i idzie po obręczy stawiając stopę przed stopą.
• Ćwiczenia tułowia „Drzewa i wiatr”: dzieci przechodzą do klęczenia. Ręce wyciągają w górę. „Wiatr” kołysze „drzewami”, wykonując skłony na boki, lekkie skręty tułowia.
• Zabawa z elementami skoku „Ptaszki”: dzieci wykonują skoki obunóż między obręczami. Na hasło „burza” każdy „ptaszek” zeskakuje do swojej obręczy (wycięte z gazety koło).
• Marsz wyciszający.

 

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Komu tak szczególnie dzisiaj chcę powiedzieć słowo dziękuję lub przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Kart pracy na cały tydzień zamieszczane są w PONIEDZIAŁEK.

Modlitwa: Dzień Św. Józefa. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Święty Józefie – módl się za nami.”

 

Poranne zabawy ruchowe – zestaw VI K. Wlaźnik

1. Ustawienie w luźnej gromadce: Zatoczenie wiatraczków i sprawdzenie, czy każde dziecko ma miejsce do ćwiczeń.
2. Ćwiczenie dużych grup mięśniowych: Przygotowanie ogródka do sadzenia kwiatów. Łopatą wbić w ziemią, popchnąć nogą, odwrócić wraz z ziemią (skłon tułowia z ruchem ramion, naśladującym kopanie i odkładanie ziemi, akcentować przytupnięciem).
3. Ćwiczenie regulujące odcinek lędźwiowy. Sadzenie kwiatów. Chód i przysiady z naśladowaniem sadzenia kwiatów.
4. Ćwiczenie tułowia — skręty: Podlewamy kwiaty. Ręce lekko przed sobą ugięte i złączone. Dzieci wykonują wymachy ramion w lewo i w prawo, zataczając szeroki łuk, jakby podlewały kwiaty konewką.
5. Podskoki: Cieszymy się, że kwiaty rosną. Bieg i podskoki zmienne.
6. Ćwiczenie uspokajające: W naszym ogródeczku. Marsz z piosenką.

 

 Rozmowa na temat treści opowiadania:

Opowiadanie: „O żółtym tulipanie” wg M.Różyckiej:

W ciemnym domku pod ziemią mieszkał mały Tulipanek. Maleńki Tulipan, jak wszystkie małe dzieci, spał całymi dniami.
Wokoło było bowiem bardzo cicho i ciemno. Pewnego dnia obudziło go lekkie pukanie do drzwi.
– Kto tam? –zapytał obudzony ze snu Tulipanek.
– To ja. Deszczyk. Chcę wejść do ciebie. Nie bój się maleńki. Otwórz.
– Nie, nie chcę. Nie otworzę. –powiedział Tulipanek i odwróciwszy się na drugą stronę, znów smacznie zasnął.
– Po chwili mały Tulipanek znów usłyszał pukanie.
– Puk! Puk! Puk!
– Kto tam?
– To ja. Deszcz. Pozwól mi wejść do swego domku.
– Nie, nie chcę, abyś mnie zamoczył. Pozwól mi spać spokojnie.
Po pewnym czasie Tulipanek usłyszał znów pukanie i cieniutki, miły głosik wyszeptał:
– Tulipanku, puść mnie!
– Ktoś ty?
– Promyk słoneczny –odpowiedział cieniutki głosik.
– O, nie potrzebuję cię. Idź sobie.
Ale promyk słoneczny nie chciał odejść. Po chwili zajrzał do domu tulipanowego przez dziurkę od klucza i zapukał.
– Kto tam puka? –zapytał zżółkły ze złości Tulipanek.
– To my Deszcz i Słońce. My chcemy wejść do ciebie!
Wtedy Tulipanek pomyślał:
„Ha, muszę jednak otworzyć, bo dwojgu nie dam rady”. I otworzył.
Wtedy Deszcz i Promyk wpadli do domu tulipanowego. Deszcz chwycił przestraszonego Tulipanka za jedną rękę,
Promyk słońca za drugą i unieśli go wysoko, aż pod sam sufit.
Mały żółty Tulipanek uderzył główką o sufit swego domku i przebił go …
I, o dziwo znalazł się w śród pięknego ogrodu, na zielonej trawce. Była wczesna wiosna.
Promyki Słońca padały na żółtą główkę Tulipanka.
A rano przyszły dzieci i zawołały:
– Patrzcie! Pierwszy żółty tulipan zakwitł dzisiaj z rana!

 

Zabawa ruchowa „Bociany brodzą po łące”

Ustawienie w luźnej rozsypce. Na polecenie prowadzącej dzieci chodzą w rożnych kierunkach wysoko podnosząc kolana. Na sygnał zatrzymują się, stają na jednej nodze, a stopę drugiej opierają o kolano nogi postawnej. Wyciągają ramiona w przód i klaszcząc w ręce mówią: „Kle, kle, kle”. Chód i stanie jednonóż powtarzamy kilka razy.

 

Prezentacja sylwety tulipana , wraz z Rodzicem analiza słuchowa wyrazu „tulipan” (dzielenie na sylaby, liczenie sylab), oglądanie części rośliny- podziemna, nadziemna, nazywanie części (cebulka, łodyga, liście, płatki)

Zapoznanie z innymi nazwami wiosennych kwiatów. (żonkil, sasanka, przebiśnieg, krokus, hiacynt)

Słuchanie Piosenka „Wiosna”:

Promyk słońca wyjrzał zza chmury
I zobaczył świat szaro – bury.
I pomyślał, kto tu pomoże,
Świat taki szary być nie może.

REF: Kto obudzi pąki kwiatów? Wiosna!
Kto pokaże gniazda ptakom? Wiosna!
Kto wygoni misia z nory? Wiosna!
Zazieleni pola, bory.

Promyk słońca spotkał wiosenkę,
I zaśpiewał dla niej  piosenkę.
Daj wiosenko kwiatów troszeczkę,
I obudź misia, obudź rzeczkę.

I wiosenka go posłuchała,
Kolorowe kwiaty dała.
Zabłysnęła w krąg kolorami,
I już zostanie teraz z nami.

Obudziła pąki kwiatów. Wiosna!
Pokazała gniazda ptakom. Wiosna!
Wygoniła misia z nory. Wiosna!
Ożywiła pola, bory.

 

„Wiosenny tulipan” – praca plastyczna, rozcieranie plasteliny.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Komu tak szczególnie dzisiaj chcę powiedzieć słowo dziękuję lub przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

Kart pracy na cały tydzień zamieszczane są w PONIEDZIAŁEK.

 

Modlitwa: Dzień Ustanowienia Eucharystii. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Jezu Eucharystyczny – zmiłuj się nad nami.”

 

Zabawa orientacyjno – porządkowa „Dzieci w lesie”;

Dzieci biegają w rożnych kierunkach uważając, aby nie trącać „drzew” (przedmiotów znajdujących się na drodze). Na sygnał i zawołanie: „Stój!” — dzieci zatrzymują się. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie.

 

„Cebuluś”- prezentacja opowiadania A. Bober (na podstawie bajki Daniela R. Pagana)

– zapoznanie z warunkami niezbędnymi do wzrostu i życia roślin

 

W pewnym ogródku mieszkała malutka cebulka, która kochała swój domek i  nie chciała go opuszczać. Cebuluś, bo tak miała na imię cebulka, był cichy i bardzo nieśmiały. Bał się wszystkiego co nowe i nieznane, dlatego nigdy nie wychodził ze swojego domku. Wraz z nim, podziemne pokoje zamieszkiwał pająk Piotr i gąsienica Gabrysia. Przyjaciele całe dnie spędzali w podziemnych korytarzach, grając w domino i zajadając swoje ulubione przekąski. Przyjaciele bawili się ze sobą tak długo, póki nie ogarnął ich sen. Wtedy Cebuluś, Piotr i Gabrysia mówili sobie „dobranoc” i zasypiali w swoich wygodnych łóżeczkach. Gdy wzeszło słonko, Cebuluś obudził się zaskoczony, bo przed jego oczyma tańczył złoty balon.

– Dzień dobry- powiedział pająk Piotr – Zrobiłem tego balona, by móc poszybować nim wysoko do nieba. Świat jest taki duży, najwyższa pora abym dorósł, wyszedł z naszego podziemia i poznał jego piękno.

– Dobrze, jeśli musisz to szybuj, leć, fruń na swoim balonie. Ja jednak zostanę w moim domku, który dobrze znam i  kocham.

Nie czekając ani chwili, pająk Piotr poszybował wysoko ponad ziemię. A Cebuluś zmartwiony, został w swoim pokoju i czekał na przybycie Gabrysi. Gdy wieczorem Gabrysia pojawiła się w podziemnym korytarzu, Cebuluś od razu zaprosił ją do gry w szachy, by nie myśleć o utraconym przyjacielu. Po godzinach wspaniałej zabawy, Cebuluś i Gabrysia poszli spać…tym razem tylko w dwójkę, bez Piotra. W środku nocy, Cebulusia obudził jasny blask księżyca, który wkradł się do pokoju przez okienko w ziemi. Z przerażeniem Cebuluś zauważył, że z sufitu zwisa błyszczący kokon. Po chwili kokon zaczął pękać z z jego wnętrza wyszedł cudowny, niebieski motylek. To była Gabrysia, która z gąsienicy przemieniła się w motyla.

–  Świat jest taki duży, najwyższa pora abym dorosła, wyszła z naszego podziemia i poznała jego piękno – powiedziała Gabrysia unosząc się ponad trawą, przykrywającą dach Cebulkowego domku.

– Dobrze, jeśli musisz to szybuj, leć, fruń na niebieskich skrzydłach. Ja jednak zostanę w moim domku, który dobrze znam i  kocham.

Kiedy Gabrysia pofrunęła, wysoko ponad chmurami, Cebuluś został w swoim domku sam. Gdy nastał ranek, cebulka chciała się pobawić, tak jak to wcześniej robiła z przyjaciółmi, ale zabawa w pojedynkę nie była taka fajna. Przypomniał sobie wspólnie spędzone chwile i zatęsknił za Piotrem i Gabrysią.

– Świat jest taki duży- pomyślał Cebuluś- najwyższa pora abym i ja dorósł, wyszedł z tego podziemia i poznał jego piękno. Nie czekając ani chwili, cebulka chwyciła kubek, napełniła go wodą i zaczęła ochoczo pić. Kubek za kubkiem, szklanka za szklanką, Cebuluś nawadniał swoje ciało. Gdy promyki słońca dostały się do pokoju  i zaczęły ogrzewać Cebulusia, ten poczuł, że zaczyna rosnąć. Korzenie złapały się kurczowo podłogi domku, a główka wystrzeliła ponad jego dach. Z łodygi zaczęły wyrastać zielone liście, a ponad nimi pojawił się fioletowy kwiat. I tak oto Cebuluś wyrósł na pięknego krokusa. Na powitanie Cebulusiowi Krokusowi, przybili jego dawni przyjaciele, pająk Piotr i Gabrysia- motyl.

– Jesteśmy tacy szczęśliwi, że postanowiłeś wyjść z ukrycia i cieszyć się życiem. Zobacz, jaki świat jest piękny. A ty jesteś teraz jego częścią.

Krokus rozejrzał się dookoła i pokiwał fioletową główką. Był z siebie dumny, że zaryzykował i dzięki temu, mógł teraz cieszyć się pełnią życia.

 

Zabawa ruchowa:

„ Skowronki”. Tym razem dzieci są ptaszkami. Latają nad łąką na sygnał ptaszki wracają do gniazd (obręczy, kół wyciętych z gazet).

„Nasze roślinki” – przygotowanie wspólnie małych doniczek i zasianie w nich zboża lub innego nasionka.

 

Zabawa muzyczno – ruchowa do piosenki „Wiosenna poleczka”- ruchowa interpretacja utworu.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Komu tak szczególnie dzisiaj chcę powiedzieć słowo dziękuję lub przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.

 

Kart pracy na cały tydzień zamieszczane są w PONIEDZIAŁEK.

 

Modlitwa: Dzień Najświętszego Serca Pana Jezusa. Podczas modlitwy powtarzamy wezwanie „Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się za nami.”

Uczestniczenie w Nabożeństwie Drogi Krzyżowej (środki multimedialne)

 

Zabawy ruchowe poranne – K. Wlaźnik, zestaw XXXI

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa: Lot ptaków. Bieg w rożnych kierunkach z ramionami w bok. Na zapowiedź: „Wróbelki!” — dzieci podskakują obunóż, „Bociany!” — chodzą podnosząc wysoko kolana, następnie stają na jednej nodze, wyciągają ręce w przód i klekocą. Wszystkie elementy należy powtórzyć 3—4 razy.
2. Ćwiczenie szyi: Ptaszki piją wodę. W przysiadzie podpartym skłon głowy w przód, następnie skłon głowy w tył z równoczesnym cofnięciem brody (połykanie wody).
3. Zabawa bieżna: Spłoszone ptaki. Na odgłos szczekania psa (czyni to niespodziewanie nauczycielka) ptaki podrywają się i uciekają na wyznaczone uprzednio miejsce (pod ścianę, za linię itp.).
4. Ćwiczenie dużych grup mięśniowych: Ptaszki szukają pożywienia. W chodzie małymi krokami skłony tułowia w przód i wyprosty.
5. Podskoki: Ptaki skaczą. Stopy zwarte, podskoki obunóż w miejscu

 

Wizualizacja ,,Powracające ptaki’’ – wyobraź sobie, że jesteś ptaszkiem, który powraca z ciepłej Afryki gdzie spędził zimę. Kiedy się dowiedział, że u nas jest już wiosna, wybrał się w drogę, aby do nas powrócić. Leciał niewysoko. Przelatywał nad stadem lwów, z których jeden groźnie ryczał (dzieci otwierają buzię szeroko i udają ryczącego lwa). Nad rzeką ujrzał słonie, które pięknie, na wszystkie strony kręciły trąbami (dzieci złączonymi i wyciągniętymi do przodu ustami kręcą na wszystkie strony). Na drugim brzegu rzeki wylegiwały się cztery tłuste hipopotamy (dzieci nadymają policzki cztery razy). Wkrótce ptaszek doleciał do morza i usłyszał szum jego fal (szu, szu, szu, szu). Morze było głębokie i szerokie i leciał nad nim nasz ptaszek przez wiele godzin. Kiedy znalazł się nad lądem, przysiadł na chwilkę, aby się pożywić nasionkami (z buzi dzieci robią dziobek i lekko rozchylają środkową część ust, tworząc kółeczko). Po jedzeniu pięknie wyczyścił dziobek (języki czyszczą kąciki ust). Wiedział nasz ptaszek, że już jest niedaleko – przeleciał jeszcze nad pastwiskiem, gdzie brykały koniki (kląskanie) i minął w powietrzu wieżę Kościoła, gdzie głośno biły dzwony ( bim, bam, bim bam). Na polu, tuż przy jego rodzinnym lesie pracował traktor ( naśladujemy wargami dźwięk traktora). Jeszcze tylko kilka machnięć skrzydłami i już był przy swym rodzinnym gnieździe. Poczuł się szczęśliwy i radośnie zaśpiewał.

 

Zabawa ruchowa „Ptaszki” – wykonywanie ćwiczeń we współpracy z rodzicem.

Stajemy w parze. Duża obręcz to gniazdko. Gdy usłyszą skoczna muzykę, opuszczają gniazdko w poszukiwaniu pokarmu. Na umówiony wcześniej sygnał rodzica, ptaszki odszukują się i wykonują wspólny taniec w kółeczku dookoła obręczy – wiją gniazdko, po czym ponownie udają się do swojego gniazdka.

 

,,Ptasia orkiestra” – zabawa muzyczna z wykorzystaniem instrumentów: tamburyna, grzechotek, bębenków lub instrumentów wykonanych np.: z plastikowych butelek z „czymś w środku”, drewnianych łyżek, słoiczków, itp. Dzieci na dany znak – dyrygenta (podniesienie batuty) ptaki śpiewają w swoim języku i grają na swoich instrumentach. Do zabawy można użyć muzycznych utworów.

 

WIECZOREM:

Refleksja nad własnym postępowaniem:

Komu tak szczególnie dzisiaj chcę powiedzieć słowo dziękuję lub przepraszam?

Refleksja nad fragmentem Pisma świętego.