Zapiski o roślinach ziołowych odnotowane już w starożytności koło 4000 lat p.n.e., zaobserwowano, że w różnych porach dnia i roku rośliny posiadają różną moc leczniczą. Opracowano kalendarz i zasady zbioru ziół. Opisano też zasady przechowywania i uprawy roślin. W czasach trwającego prawie tysiąc lat średniowiecza dwa impulsy przyczyniły się do decydującego postępu w sztuce doprawiania potraw i ziołolecznictwie. Pierwsza inicjatywa wyszła z klasztorów. Benedykt z Nursii, słynny ze swego zawołania ORA ET LABORA (módl się i pracuj), ustanowił klasztorne ogrodnictwo. Drugi ważny impuls pochodził od Karola Wielkiego. W jego sławnym zarządzeniu ze wskazówkami, co powinno się uprawiać w ogrodach -obok roślin ozdobnych i warzyw znalazło się prawie 50 gatunków ziół leczniczych i przypraw. Przyprawy były powodem wielu wypraw na odległe kontynenty, były one również przedmiotem handlu wymiennego. Właśnie odkrycie Ameryki (1492 r.) wyznacza początek czasów nowożytnych. Wielki rozwój ziołolecznictwa nastąpił w XIX wieku. Dobre czasy dla leków roślinnych trwały do lat trzydziestych XX wieku. Te i inne wiadomości świadczą wielkiej ważności ziół i przypraw. Wpływają także na wiele procesów zachodzących w organizmie ludzkim ! Nie bez znaczenia jest odpowiednia ich kompozycja i proporcja stosowanych dodatków. Tego wszystkiego mogliśmy dowiedzieć się odwiedzając ciocię naszej koleżanki Aureli w ich „królestwie”, gdzie królują wszelkie zioła i przyprawy. Przekonaliśmy się, że te stworzone przez Pana Boga rośliny wpływają na nasze zdrowie i samopoczucie. By tego jeszcze lepiej doświadczyć otrzymaliśmy herbatkę ziołową na odporność i sok z czarnego bzu. Dziękujemy pani Magdalenie i pani Marcie za poświęcony czas i prezenciki.
