Kult Serca Jezusa znany był już od średniowiecza, ale rozpowszechnił się w Kościele katolickim i pod wpływem objawień św. Małgorzaty Marii Alacoque. W wizjach Św. Małgorzaty Chrystus domagał się ustanowienia szczególnego święta poświęconego Jego Najświętszemu Sercu. Życzył sobie również, aby wierni praktykowali nabożeństwo wynagradzające mu obrazy i zniewagi. Czcicielom dał w zamian dwanaście obietnic, wśród których są m.in. łaska pokoju w rodzinach i pocieszenie w utrapieniach. Jezus obiecał także św. Marii Małgorzacie Alacoque, że ten, kto przez dziewięć kolejnych pierwszych piątków miesiąca przystąpi do komunii świętej i ofiaruje ją jako wynagrodzenie za grzechy własne i rodzaju ludzkiego, nie umrze bez łaski uświęcającej. O ustanowienie święta Bożego Serca zabiegali w Stolicy Apostolskiej polscy królowie i biskupi już w pierwszej połowie XVIII wieku. W odpowiedzi na ich starania, 6 lutego 1765 roku, papież Klemens XIII zatwierdził święto Najświętszego Serca Jezusa m.in. dla Królestwa Polskiego. Pius IX w 1856 r. rozszerzył je na cały Kościół. Leon XIII w 1889 r. podniósł je z kolei do rangi uroczystości, a 31 grudnia 1899 roku oddał Sercu Jezusowemu w opiekę cały Kościół i rodzaj ludzki. bardzo ważne święto dla Kościoła i dla nas. Każdy z nas wykonał serce gorejące miłością dla Jezusa. wielki i radosny dzień. Zakończyliśmy go bardzo wesoło i radośnie, a także słodko – „na lodach”.
