Dnia 22 października obchodzić będziemy wspomnienie św. Jana Pawła II. Z przebogatego rezerwuaru Jego myśli warto podkreślić te, związane z rodziną. Świadomy roli rodziny w życiu człowieka i całych społeczeństw, przestrzegał przed godziną próby i kryzysem rodziny. Proroczo wypowiadane słowa sprawdzają się w naszych czasach. Kryzys nie omija współczesnych rodzin. Świadczą o tym przede wszystkim: wysoka liczba rozwodów, konflikty rodzinne, przemoc fizyczna i psychiczna w rodzinie, rozstania z powodu wyjazdu jednego z małżonków za granicę w poszukiwaniu np. pracy, zamykanie się niektórych rodzin w obrębie swoich spraw, zamiast patrzeć szerzej, na sprawy innych rodzin, innych ludzi, egoizm, zanikanie głębszej więzi i miłości w rodzinie, alkoholizm, spożywanie narkotyków przez członków rodziny, oddawanie dzieci niechcianych do domów dziecka, aborcja. Nie bez znaczenia są też zagrożenia dla rodziny wynikające ze współczesnego postępu techniki i globalizacji np. nieodpowiednie treści przekazywane w telewizji albo w internecie m. in.: ataki na rodziny katolickie, wyszydzanie wiary, pornografia, nadmierne eksponowanie wolności, rozwiązłości, materializmu, życia bez zobowiązań.
Św. Jan Paweł II podkreślał, że właśnie wtedy, podczas życiowych trudności najbardziej potrzebne są: miłość, wierność powiedzianemu kiedyś słowu „tak” drugiej połówce, odpowiedzialność za drugiego człowieka, troska o niego, pomoc codzienna w przezwyciężaniu upadków, zła, pobudzanie do rozwiązania problemów, a nie pójścia łatwą drogą. Papież Jan Paweł II mówił, że życie uczy nas, iż miłość małżeńska jest zawsze szczególną próbą całego życia. Nie wtedy jest wielka i prawdziwa, kiedy zdaje się łatwa i przyjemna ale wtedy, gdy potwierdza się w próbach życia… Bardzo ubogie pojęcie o ludzkiej i małżeńskiej miłości miałby ten, kto by myślał, że gdy nadchodzi czas próby, kończy się miłość i radość. To właśnie wtedy uczucia ludzkie ukazują swoją trwałość, to właśnie wtedy umacnia się oddanie i czułość, bo prawdziwa miłość nie myśli o sobie, lecz o tym, jak przyczynić się do dobra ukochanej osoby, jej największą radością jest szczęście tych, których kocha. Prawdziwa miłość hartuje się w cierpieniu.
Ojciec Święty podkreślał, że trzeba zmienić stosunek do dziecka poczętego. Nawet jeśli pojawiło się ono nieoczekiwanie, nigdy nie jest intruzem ani agresorem. Jest ludzką osobą, zatem ma prawo do tego, aby rodzice nie skąpili mu daru z samych siebie, choćby wymagało to od nich szczególnego poświęcenia. Każdy człowiek poczęty w łonie matki ma prawo do życia. Życie ludzkie jest święte. Nikt w żadnej sytuacji nie może rościć sobie prawa do bezpośredniego zniszczenia niewinnej istoty ludzkiej. Papież był świadomy, że coraz trudniej jest dziś rodzicom nadążyć za dziećmi na różnych etapach ich życia. W społeczeństwie rozwiniętej technologii, środków masowego przekazu i globalizacji rodzice przeżywają nieraz udrękę, stając wobec grożącym dzieciom niebezpieczeństw. Nierzadko doznają bolesnych rozczarowań, obserwując niepowodzenia swych dzieci ulegających ułudzie narkotyków, powabom rozpasanego hedonizmu, pokusom przemocy, najprzeróżniejszym przejawom bezsensu i rozpaczy.
Św. Jan Paweł II przypominał, że bardzo ważna w rodzinie jest rozmowa o wszystkim, nawet o małych sprawach. Prawidłowa komunikacja w rodzinie pozwala wyrazić to, co czujemy w danej chwili. Trzeba wykorzystać każdy moment życia, aby być razem. Członków rodziny łączy też modlitwa, szczególnie różańcowa. Ojciec Święty mówił o tym bardzo konkretnie sugerując, że trzeba powrócić do modlitwy w rodzinie i do modlitwy za rodziny. Rodzina, która modli się zjednoczona, zjednoczoną pozostaje. Różaniec święty, zgodnie z dawną tradycją jest modlitwą, która szczególnie sprzyja gromadzeniu się rodziny, odtwarza ona wtedy klimat domu w Nazarecie. Poprzez modlitwę we wspólnocie rodzin zapraszamy Chrystusa, aby był pośrodku nas: małżonków, rodziców, dzieci. Niewiele jest wspólnie podejmowanych działań, które miałyby na rodzinę wpływ głębszy niż wspólna modlitwa. Modlitwa pobudza uczucie czci do Boga i wzajemnego szacunku do siebie. Nadaje radościom i smutkom, nadziejom i rozczarowaniom, wszystkim zdarzeniom i okolicznościom perspektywę Bożego miłosierdzia i opatrzności.
Różaniec łączy wiele ziarenek, niech więc – zgodnie z prośbą św. Jana Pawła II, Papieża modlitwy różańcowej – łączy członków rodziny ze sobą, a rodziny oddaje troskliwej opiece Królowej różańca świętego.
Ks. dr hab. Ireneusz Stolarczyk