10.01.2023

Prawda o Świętej Rodzinie pięknem każdej rodziny

            Zakończył się czas Bożego Narodzenia. Do codzienności życia ludzkiego cicho i niepostrzeżenie dołączyła swoją obecność Boża Dziecina. W tym czasie przeżywaliśmy tajemnicę świętej nocy i Świętej Rodziny – Jezusa, Maryi i Józefa. To o tej rodzinie śpiewamy: „Anioł pasterzom mówił: Chrystus się wam narodził w Betlejem, nie bardzo podłym mieście. Narodził się w ubóstwie Pan wszego stworzenia. Chcąc się dowiedzieć tego, poselstwa wesołego, bieżeli do Betlejem skwapliwie, znaleźli Dziecię w żłobie, Maryję z Józefem”.

            Jezus, narodzony z Maryi, został otulony miłością swojej Matki i opiekuna św. Józefa. Owocem tej miłości jest gest Maryi, która „porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie” (Łk 2,7). Owocem tej miłości jest też troskliwe działanie Józefa przejętego, by uczynić wszystko zgodnie z wolą Bożą przekazaną mu przez Anioła. Mocno przemawia do nas prawda o Świętej Rodzinie. Naszym rodzinom ma tak wiele do powiedzenia o tym, jak mają żyć, by stawały się piękne. Prawda o świętej Rodzinie to prawda o miłości, która czule tuli Dziecię i jest zawsze przejęta, by uszanować wolę Bożą wobec Nowego Życia.

            Prawda o Świętej Rodzinie pozwala nam zrozumieć, że każda rodzina to: „Głęboka wspólnota życia i miłości małżeńskiej, ustanowiona przez Stwórcę i unormowana Jego prawami, zawiązuje się przez przymierze małżeńskie, czyli przez nieodwołalną osobistą zgodę. Posiada ogromne znaczenie dla trwania rodzaju ludzkiego, dla rozwoju osobowego i wiecznego losu poszczególnych członków rodziny, dla godności, stałości, pokoju i pomyślności samej rodziny oraz całego społeczeństwa ludzkiego” (Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, 48). Każda społeczność rodzinna jest miejscem tworzenia, gromadzenia, przetwarzania i gwarantowania osobie ludzkiej wielorakich wartości, a w pierwszym rzędzie wartości moralno-społecznych. Każda społeczność rodzinna wytwarza zespół wspólnych idei, wartości, przekonań, upodobań, różnych wzorów zachowań, a także postaw moralnych, które stają się jej ideałem i przewodnikiem.

            Rodzina powstaje poprzez nieodwołalne oddanie się mężczyzny i kobiety. Teologia określa tan fakt jako consortium totius vitae – „wspólnota całego życia”. Św. Tomasz z Akwinu nazywa rodzinę naturalną wspólnotą dnia codziennego, wyjaśniając, że rozumie przez to wspólną pracę przy zajęciach domowych, wspólnotę posiłków i ogniska domowego. „Rodzina jest w pierwszym rzędzie jakby matką i żywicielką (…); w niej to dzieci, otoczone miłością, łatwiej przyuczają się do właściwego porządku rzeczy, jakby naturalnie przenikają do ich dusz z biegiem lat młodzieńczych wypróbowane formy kultury ludzkiej” (Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, nr 61).

            Rodzina już z prawa natury jest instytucją powołaną do wychowania młodego pokolenia. „Zadanie wychowania wypływa z najbardziej pierwotnego powołania małżonków do uczestnictwa w stwórczym dziele Boga: rodząc z miłości i dla miłości nową osobę, która sama w sobie jest powołana do wzrostu i rozwoju, rodzice tym samym podejmują zadanie umożliwienia jej życia w pełni ludzkiego” (Familiaris consortio, nr 36). Rodzicom zatem – jako pierwszym głównym wychowawcom, przysługuje prawo do określonego profilu wychowania, niezależnie od tego w jakich instytucjach i formach to wychowanie się realizuje. „Każdej rodzinie przysługuje do swobodnego organizowania życia religijnego w ognisku domowym pod kierunkiem rodziców, jak również prawo do publicznego wykonywania i głoszenia swojej wiary, uczestniczenia w kulcie publicznym oraz swobodnego wyboru programów wychowania religijnego, bez znoszenia z tego powodu jakiejkolwiek dyskryminacji” (Karta Praw Rodziny, nr 7).

            Uprawnienie rodziców do wychowania swoich dzieci jest prawem nienaruszalnym. Wspólnota rodzinna dotyczy także jedności emocjonalnej i duchowej. Jest najbardziej wyróżniającą się i najtrwalszą wśród ludzkich potrzeb psychicznych. Rodzina jest podstawową komórką narodu, społeczeństwa i Kościoła, decydującą o zdrowiu moralnym i prawidłowym funkcjonowaniu tych społeczności, a jednocześnie ogólnie akceptowaną formą zaspokajania zasadniczych potrzeb wchodzących w jej skład osób oraz szerszych grup społecznych, w których uczestniczy.

            Historia Świętej Rodziny do dzisiaj inspiruje, bo prawda o miłości, która czule tuli Dziecię i jest nieustannie przejęta, by uszanować wolę Bożą wobec Nowego Życia uczy nas na jakim fundamencie budować nasze rodziny i jak odkrywać w nich Boże piękno.

ks. dr hab. Ireneusz Stolarczyk

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.

Polityka prywatności