5 latki

6 –latki

Książka, s. 72 – 73

Karty pracy, cz. 4. S. 14 – 23

Czytam, piszę, liczę, s. 80 – 81

 

5 – latki

Książka, s. 74 – 75

Karty pracy, cz. 4, s.11 – 19

 

1. Modlitwa poranna

Ojcze nas…

Zdrowaś Mario…

Opatrzności Boża czuwaj nad nami

Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia kształtujące mięśnie nóg „Maszeruj”

Dzieci maszerują liczą do dziesięciu:

Dziesięć kroków – marsz we wspięciu na  palce

Dziesięć kroków – marsz na piętach

Ćwiczenia oddechowe „Wciągnij powietrze”

Dzieci siadają skrzyżnie, wciągają powietrze nosem, prostując tułów, a następnie wypuszczają powietrze ustami, schylając jednocześnie tułów.

Ręce oparte o kolana.

 

3. Słuchanie wiersza J. Koczanowskiej „Teatr”

Teatr to miejsce jest niezwykłe,
Zaczarowana każda chwila,
Kurtyna w górę się unosi
I przedstawienie rozpoczyna.
Na scenie dzieją się historie
Wesołe, smutne, zagadkowe,
Można do kraju baśni trafić
I poznać światy całkiem nowe.
Można się wzruszyć, rozweselić,
Nauczyć wielu mądrych rzeczy,
Uważnie patrzeć, pilnie słuchać,
Ciekawym być i bardzo grzecznym.

 

4. Rozmowa na temat wiersza

Jakim miejscem jest teatr?

Co dzieje się na scenie?

Co nam daje teatr?

Jak należy zachowywać siew teatrze?

 

5. Zabawa ruchowo – naśladowcza „Jestem aktorem”

Dzieci naśladują ruchy, miny, gesty różnych postaci, z którymi możemy się spotkać na przedstawieniach teatralnych.

 

6. Dzielimy na sylaby i głoski

Dzielenie  naw zdjęć:

Korona, scena, aktor, maska, kurtyna.

 

7. Wykonanie maski z papierowego talerzyka

Zapoznanie ze sposobem wykonania prac:

Spód papierowego talerzyka malujemy farbami według własnego uznania.

Twarz może być zabawna lub groźna według własnego uznania.

Jeżeli chcemy namalować księżniczkę  nie możemy zapomnieć o koronie, a pirat koniecznie musi  mieć czarna przepaskę na oko.

Po wyschnięciu maski wycinamy otwory na oko, nos, usta.

Po bokach,  blisko brzegu maski, rodzic robi igłą dwa małe otwory i przewleka przez nie tasiemkę, której końce dziecko wiąże z tyłu głowy.

 

8. Ćwiczenia dykcyjne.

Prawidłowe wymawianie zdań dotyczących różnych postaci z baśni.

Kot w butach lubił łowić ryby.

Śnieżka połknęła kawałek jabłka, które utknęło jej w przełyku.

Kopciuszek był bardzo uczynną dziewczynką

Smok Wawelski mieszkał w jamie pod Wawelem.

Czerwony ludek to krasnoludek.

Jaś i Małgosia bardzo lubili słodycze.

9. Zabawa ruchowo – naśladowcza „Jestem aktorem w krainie emocji” – Naśladujemy zachowanie aktora na scenie: ruch całego ciała, gesty i mimika twarzy, sposób wypowiadania roli, posługiwania się rekwizytami, śpiew i taniec na podstawie opowieści ruchowej.

 

Kraina emocji – opowieść ruchowa
Każdy aktor to podróżnik… przebywa niezwykłe oceany przygód wędrując od jednej emocji do drugiej… bo wszystkie musi dobrze poznać zanim zaprezentuje je na wielkiej scenie…
Wsiadamy do pociągu i pierwszą krainą jaką odwiedzimy to kraina Radości, tu mieszkają ludzie zawsze uśmiechnięci, weseli. Cieszą się od rana, jak tylko wstaną, przeciągają się z zadowolenia, witają się z nami uśmiechem, obejmują się przyjaźnie i tańczą…

 

10. Zabawa w ,,Teatr rąk”.
    
    Dzieci biorą rękawiczki i przyklejają na nich oczy, nos, usta i tp.

Po przygotowaniu pacynki zaczyna się przedstawienie.
Dzieci zakładają na dłonie rękawiczki i chowają się za parawan.

Zza materiału widać tylko dłonie.

Rodzic prosi by pomachały na powitanie, okazały radość, smutek, zdenerwowanie, żeby dłonie próbowały porozmawiać ze sobą bez słów ( dzieci za parawanem zmieniają się, można dołączyć muzykę, tworząc układ choreograficzny na powitanie lub pożegnanie).

 

11. Zabawa w nazywanie

Nazywanie przedmiotów, osób i czynności na    podstawie obserwacji      otoczenia oraz plansz.

 Zabawa w określanie

Jabłko –smaczne, pyszne, zdrowe, słodkie, kwaśne, czerwone, zielone, soczyste, doskonałe, pierwszorzędne, stare, pomarszczone, niesmaczne, zgniłe, robaczywe (…).Film –interesujący, ciekawy, piękny, wspaniały, nudny, fabularny, dokumentalny, przyrodniczy (…).Smok –brzydki, paskudny, szkaradny, zły, groźny, złośliwy, niebezpieczny, drapieżny, wesoły, kolorowy, bajkowy, sympatyczny (…)

 

12. Ćwiczenia w mówieniu

Cele: ćwiczenia szczęki, języka, warg, wymawianie samogłosek ustnych i nosowych, wymawianie wyrazów z „ą” na końcu z przedłużaniem jej nosowego brzmienia, wymawianie spółgłosek.

„Zabawa w rybę” – szerokie otwieranie i zamykanie ust.

„Szminka” – przesuwanie wysuniętego języka wokół otwartych ust od strony wewnętrznej, oblizywanie warg.

„Mówiąca ryba wirtualna” – powtarzanie zestawu sylab od szeptu do krzyku, wolno i bardzo szybko:

da – de – di – do – du,

ta – te – ti – to – tu,

ra – re – ri – ro – ru,

la – le – li – lo – lu,

dza – dze – dzi – dzo – dzu.

„Parskanie” – wypuszczanie powietrza przy zamkniętych ustach.

„Dmucham na to” – dmuchanie na wyobrażane rzeczy: świecę, piórko, samochód, czołg, bałwana.

„Gaworzenie” – wymawianie sylab z każdorazowym przedłużaniem samogłosek: staccato w rytmie punktowym, legato płynnie łącząc:

ma – ma ta – ta ba – ba maa – ee – oo – uu – ii – yy,

bo – bo be – be bu – ba taa – tee – tou – tyi,

du – du gu – gu zu – zu

 

Karty pracy do pobrania zamieszczone są TUTAJ.

1. Modlitwa poranna

Ojcze nasz…

Zdrowaś Mario…

Aniele Boży Stróżu mój opiekuj się nami

Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Podskoki „Kto najwyżej klaśnie”

Lekkie podskoki obunóż w miejscu. Na sygnał wyskok w górę i klaśnięcie.

Fantazja ruchowa „Tańczące ręce”

Co potraficie  robić swoimi rękami:

Pokażcie mi, jak chowacie swoje dłonie…

Pokażcie mi, jak otwieracie i zamykacie swoje dłonie…

Pokażcie mi, jak gracie dłońmi na pianinie…

Pokażcie mi, jak machacie dłońmi przyjacielowi…

Pokażcie mi, jak lepicie  swoimi dłońmi plastelinę…

Pokażcie mi, jak wasze dłonie ze sobą rozmawiają…

Co wasze ręce potrafią jeszcze pokazać?

Gdy za chwilę zacznie grać muzyka, pokażcie mi wiele różnych możliwości poruszania swoimi dłońmi w rytm muzyki.

Ruszajcie rękami przed sobą, za sobą, po bokach, nad i pod sobą.

Gdy muzyka umilknie, wtedy i wy się zatrzymacie.

 

3. Wysłuchajcie opowiadania S. Karaszewskiego pt. „ Bardzo ważna rola”

              Starszaki coraz częściej myślały o szkole. Powoli wyrastały z przedszkola, tak jak się wyrasta z przyciasnych butów czy kusego ubranka. Wyobrażały sobie, jak będzie w nowym miejscu.

– Jesteśmy już prawie uczniami – powiedziała Zosia. – Zanim pożegnamy przedszkole, może warto pokazać młodszym kolegom, czego nauczyliśmy się tutaj.

I starszaki w porozumieniu z panią postanowiły przygotować teatrzyk.

              Dzieci przez wiele dni uczyły się swoich ról. Recytowały wierszyki, śpiewały piosenki i tańczyły różne tańce. Po kilku próbach starszaki znały swoje role na pamięć. Na scenie czuły się pewnie, jak prawdziwi aktorzy. Prawie wcale nie zapominały, co mają powiedzieć i rzadko się myliły. Pomagały paniom z przedszkola w przygotowaniu kolorowych dekoracji i kostiumów.

– Będzie teatrzyk w przedszkolu – powiedziała Zosia przy kolacji.

– Teatrzyk? – zainteresował się braciszek Zosi. Michał był w najmłodszej grupie tego samego przedszkola. Był bardzo dumny ze swej starszej siostry. Ona wszystko wiedziała, wszystko umiała i pomagała Michałkowi we wszystkim.

– Taki teatrzyk z kukiełkami? – spytał Michaś.

– Nie, bez kukiełek. Sami będziemy grali. Same starszaki!

– Ty, Zosiu też?

– O tak! Będę grała Bardzo Ważną Rolę!

               Nadszedł dzień uroczysty, niecierpliwie wyczekiwany w przedszkolu.

W dużej sali przedszkolnej kurtyna zasłaniała scenę. Przed zasłoną stanęły rzędy krzesełek dla widzów.

              Wszystkie grupy przedszkolne z wyjątkiem starszaków zasiadły na widowni. Wszystkie starszaki zniknęły w szatni, która zmieniła się w teatralną garderobę. Starszaki przebierały się w kostiumy specjalnie przygotowane dla aktorów przedstawienia.

              Rozległ się gong i kurtyna odsłoniła scenę z kolorowymi dekoracjami. Rosła tam piękna, rozłożysta jabłoń. Za jabłonią było pole i łąka, a za łąką las. Między łąką a lasem płynęła rzeka. A w tej rzece pluskały się ryby. Między sceną a widownią stał duży zegar. Z tarczą podzieloną na cztery części i jedną wskazówką. Nie pokazywał godzin, ale pory roku.

Każda pora roku była w innym kolorze. Zima – biała, wiosna – zielona, lato – złote, jesień – brązowa.

              Na scenę wbiegły starszaki i zaśpiewały piosenkę o porach roku. Bim! – zegar zadzwonił jeden raz. Wskazówka pokazała białe pole z napisem – ZIMA. Rozległ się szum wiatru i sypnął śnieg. Na scenie zrobiło się biało. Gałązki jabłoni pokryły się szronem. Jabłonka trzęsła się z zimna i miała bardzo smutną minę. Po chwili, przykryta kołderką śniegu, zasnęła na stojąco. Na scenę wbiegły dzieci przebrane za leśne zwierzęta. Były tam sarenki, jelonki, zajączki i ptaki zimujące. Takie, co nie odleciały do ciepłych krajów. Bardzo smutne, zmarznięte i głodne zwierzęta drżały z zimna. Szukały pożywienia pod śniegiem. Na scenę wbiegły dzieci w zimowych ubrankach i chłopiec przebrany za leśniczego. Dzieci sypały smakołyki dla ptaków do karmnika i wieszały słoninkę na gałęziach jabłonki. Leśniczy wykładał siano, marchew i kapustę dla czworonożnych mieszkańców lasu. Głodne zwierzęta najadły się do syta i zatańczyły z radości.

               Michał wpatruje się w scenę. Gdzie Zosia? Nigdzie jej nie ma. Jak to, przecież Zosia miała grać Bardzo Ważną Rolę.

                Bim – bam! – zegar zadzwonił dwa razy. Wskazówka pokazała zielone pole z napisem WIOSNA. Zaczął padać deszcz. Śnieg na polach roztopił się. Wyparował szron z gałęzi jabłoni. Zazieleniły się pola, łąki i drzewa w lesie. Jabłonka obudziła się i uśmiechnęła radośnie. Jej gałązki pokryły się białymi kwiatami i młodymi listkami. Wokół drzewa tańczyły dzieci przebrane za pszczoły i motyle. Z ciepłych krajów przyleciały jaskółki, żurawie i bociany.

               Michał obserwuje scenę. Coraz bardziej się niepokoi. Gdzie Zosia? Nigdzie jej nie       ma ! Jak to? Przecież Zosia miała grać Bardzo Ważną Rolę.

    Bim – bam – bom! – zegar zadzwonił trzy razy. Wskazówka przesunęła się na złote pole z napisem LATO. Słońce świeciło coraz mocniej. Zieleń na polach i łąkach zastąpiły      żółto – złote kolory dojrzewającego zboża i żółknących traw. Jabłonka miała bardzo zadowoloną minę. Pod przekwitającymi kwiatami pojawiły się zawiązki owoców. Szybko rosły jak nadmuchiwane baloniki. Zmieniały się w zielone jabłka. Po minie jabłonki widać było, że jest jej ciężko. Ciężar rosnących owoców przygina ręce – gałęzie jabłonki – do ziemi.

              Michał wypatruje Zosi na scenie. Zbiera mu się na płacz. Gdzie Zosia? Nigdzie jej nie ma! A przecież Zosia miała grać Bardzo Ważną Rolę.

              Bim – bam – bom – bum! – zegar zadzwonił cztery razy. Wskazówka pokazała pole brązowe z napisem JESIEŃ. Zachmurzyło się. Las przybrał jesienną szatę z liści żółtych, czerwonych i brązowych. Powiał jesienny wiatr. Dzieci przebrane za kolorowe liście zatańczyły na scenie. Wiatr strąca dojrzałe, czerwone owoce z jabłoni. Im więcej owoców ląduje na ziemi, tym większa ulga maluje się na twarzy drzewa. Gdy spada ostatnie jabłko,

jabłonka unosi ręce – gałęzie – do góry i tańczy radośnie. Dookoła niej tańczą pszczoły, motyle, ptaki i leśne czworonogi. Na scenę wychodzą dzieci z koszykami i śpiewając, zbierają jabłka.

      Wieje w polu psotny wiatr

      i jabłonką trzęsie,

      a z jabłoni jabłek grad

      szur, szur przez gałęzie!

Starszaki z koszykami pełnymi jabłek schodzą ze sceny. Idą między widzów. Rozdają dzieciom dojrzałe, słodkie owoce.

        Jabłko co czerwienią lśni,

        do przedszkola niosę.

        Jeśli zechcesz, oddam ci,

        weź, jabłuszko, proszę!

               Stojące na scenie drzewo jabłoni macha gałęziastą ręką do Michałka.

– Zosia! – woła uradowany chłopiec i biegnie do siostry. Wbiega na scenę i rzuca się w objęcia dziewczynki.

– Nie poznałem cię, bo się przemieniłaś w jabłonkę! A przecież cały czas patrzyłem na ciebie Zosiu! Nie mogę uwierzyć, że to ty! A Zosia na to:

– Mówiłam, Michałku, że gram w przedstawieniu Bardzo Ważną Rolę.

 

4. Krótka rozmowa na temat opowiadania.

– O czym było przedstawienie?

– Za jakie postacie były przebrane dzieci?

– Czy Michał rozpoznał siostrę?

– Za kogo była przebrana Zosia?

 

Godzina 12.00

Wspólna modlitwa Anioł Pański o ustanie  epidemii.

 

5. Zabawa ruchowa Raz, dwa, trzy, Baba – Jaga patrzy!

Dziecko ustawione jest na końcu pokoju.

Rodzic wciela się w rolę Baby – Jagi, odwraca się tyłem do dziecka i wypowiada szybko słowa  Raz, dwa, trzy, Baba – Jaga patrzy, po czym się odwraca. W tym czasie dziecko cicho porusza się w kierunku rodzica. Kiedy on się odwróci, zastyga w bezruchu, przyjmując wymyślone przez siebie pozy.

Jak dziecko się poruszy, wraca do punktu wyjścia. Później może nastąpić zamiana ról.

 Opowiadanie „Bardzo ważna rola”, kliknij TUTAJ.

 

5. Zabawa pantomimiczna rozwijająca wyobraźnię „Zagraj to”

Dziecko losuje obrazek przedstawiający jakieś zwierzę i stara się w nie „zmienić”.

 Zadaniem pozostałych przedszkolaków jest rozpoznanie, w jakie zwierzę wcielił się kolega  (pies, kot, wąż, ptak, krowa, dinozaur) – dziecko naśladuje zwierzę przy pomocy gestów i głosu.

 1. Modlitwa poranna

Ojcze nas…

Zdrowaś Mario..

Święty Józefie módl się za nami

Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia tułowia skłony boczne „Kaczki”

Siad skrzyżny, ramiona ugięte lekko w bok (skrzydełka)

Kaczuszki kołyszą się na wodzie ( skłony w bok z jednej strony na drugą)

Ćwiczenia orientacyjno – porządkowe „Idź – stój”

Marsz w różnych kierunkach i reagowanie na sygnały świetlne.

Zielony kolor „idź”

Czerwony kolor „stój”

Rodzic podnosi w górę kolorowe koło z  papieru.

3. Ćwiczenia

Dzieci za rodzicem powtarzają mówione przez  niego zdania:

Król Karol kupił królowej Karolinie korale.

Gdzie mieszka Śnieżka?

Sasza szedł sucha szosą.

Stół z powyłamywanymi nogami.

W smoczej jamie syczy smok.

 

4. Słuchanie piosenki „ Paluszkowy teatrzyk”

 

1. Było sobie dziesięć paluszków i bardzo się nudziły.

Wstyd powiedzieć nawet na uszko… Ciągle się kłóciły!

Aż ktoś z paluszkowej rodzinki dał pomysł jak się patrzy!

Zróbmy sobie małe pacynki i będzie teatrzyk!

Czy każdy paluszek ma już swoją rolę?

Czy każdy paluszek chce być dziś aktorem?

 Ref.: Zapraszamy na teatrzyk paluszkowy, gdzie wystąpi smok       dwugłowy i straszydło śmieszne, całe rozczochrane,

 i trzy małpki roześmiane.

 Potem wróżka nam królewnę wyczaruje,

 a królewna zaraz księcia pocałuje.

 A na koniec mamy dwa malutkie kotki,

bo teatrzyk nasz jest słodki.

1. Od tej pory paluszki, gdy tylko się nudziły, wyciągały szybko pacynki i teatr robiły. A w teatrze nudy nie było, bo każdy był zajęty, kłótnie znikły, a każdy palec miło uśmiechnięty. Czy każdy paluszek ma już swoją rolę?

Czy każdy paluszek chce być dziś aktorem?

 Ref.: Zapraszamy na teatrzyk…

5. Rozmowa na temat piosenki.

Co robiły wcześniej paluszki, gdy się im nudziło?

Na jaki pomysł wpadły?

Jak robimy paluszkowy teatrzyk?

Jakie postacie mogą występować w tym teatrzyku?

 Co robią teraz paluszki, gdy się nudzą?

Czytanie tekstów zadań. Rozwiązywanie ich i ilustrowanie.

6. Słuchanie wiersza pt.: ,, Po co jest teatr?” Joanny Kulmowej.

Po co jest teatr? Ta drabina to schody do nieba

 A ta miska nad schodami to księżyc.

Tamten miecz to zwykły pogrzebacz

A z garnków są hełmy rycerzy

 Ale kto w te czary nie wierzy? To jest teatr. A teatr jest po to, żeby wszystko było inne niż dotąd.

7. Rozmowa na temat przesłania wiersza: teatr jest magicznym miejscem, tam się wszystko może zmienić, jest bardzo ciekawy, rozmaity…. odczytanie napisów: pacynka, kukiełka, marionetka, teatr cieni, pantomima, maska.
8. Pokaz wyrazów ( globalne czytanie), podział wyrazu na głoski bez patrzenia na wyraz, wyróżnienie głoski w nagłosie i wygłosie.(na początku i na końcu) Załącznik 1.

 Karta pracy do pobrania zamieszczona jest TUTAJ.

1. Modlitwa poranna

Ojcze nasz…

Zdrowaś Mario..

Jezu Eucharystyczny zmiłuj się nad nami

Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

 

2. 2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia stóp – Sprawne stopy.
Dzieci w pozycji stojącej, podnoszą palcami stóp kubeczki i podają sobie do rąk.
Wykonują siad skulny podparty, kubeczki mają pomiędzy stopami. Podnoszą stopy z kubeczkiem do góry i powracają do pozycji wyjściowej.

W pozycji stojącej turlają kubeczek od jednej stopy
do drugiej.

Ćwiczenia wyprostne – Jak najwyżej.
Dzieci maszerują na palcach po pokoju z rękami trzymającymi kubeczek, wyciągniętymi

Ćwiczenia rytmiczne – Podaj rytm nad głową, następnie maszerują na całych stopach..
Dzieci siedzą skrzyżnie.

Rodzic wyklaskuje prosty rytm, który dzieci starają
się zapamiętać.

Na umówiony sygnał powtarzają podany rytm, stukając denkiem kubeczka
o podłogę.

Zabawa na czworakach – W prawo, w lewo.
Kubeczki stoją na podłodze, dzieci maszerują na czworakach dookoła nich w prawą, a następnie
(po usłyszeniu klaśnięcia) w lewą stronę.
Ćwiczenia mięśni grzbietu i brzucha – Niezwykłe spotkanie.
Dzieci w leżeniu tyłem, kubeczek trzymają w rękach wyciągniętych za głową.
Jednocześnie wznoszą ręce i nogi i dążą do spotkania rąk z kubeczkiem ze stopami. Następnie wracają do po wyjściowej.

3. 3. Ilustracja ruchowa rymowanki Wielki smok.

Wielki smok szedł do przodu kroki trzy,
zrobił przysiad i wyszczerzył groźnie kły.
Skoczył w górę i rozłożył skrzydła swe,
latał w koło, by pogubić myśli złe.
W chłodnej wodzie pływał żabką też,
na czworakach chodził tak jak jeż.
Gdy się zmęczył, to zwinięty w kłębek spał,
kolorowe sny całą nockę miał. 

3. Słuchanie wiersza M. Strękowskiej-Zaremby  

Gdy siedzę na widowni
i gasną światła w teatrze,
kurtyna idzie w górę,
wstrzymuję oddech i patrzę.

Nagle wszystko ożywa:
śpiewają drzewa z papieru,
drewniany słowik fruwa,
kot w butach zmierza do celu.

Przeżywam ich przygody,
niezwykłe – aż nie do wiary.
Teatr to takie miejsce,
w którym możliwe są czary.

Kiedy jestem już w domu,
wycinam tygrysa w paski
i gram teatr dla mamy,
i czekam na oklaski. 

− Czy wy czujecie się podobnie w teatrze?
− Czy w domu robicie teatrzyk dla rodziców?

4. 4. Zabawa dydaktyczna „ Zasady zachowania się w teatrze”.

− Czy podczas przedstawienia można rozmawiać?
− Czy jemy podczas przedstawienia?
− Jak się zachowujemy? 

5. 5. Zachęcam do obejrzenia: 

Calineczka, kliknij TUTAJ. 

6. 6. Po obejrzeniu zachęcam do namalowania ilustracji do baśni „Calineczka”.

 Zachęcamy Was do zrobienia własnej kukiełki, pacynki. Poniżej przesyłam pomysły: 

Propozycja nr 1 kliknij TUTAJ.

Propozycja nr 2 kliknij TUTAJ.

Propozycja nr 3 kliknij TUTAJ.

 

Dodatkowe propozycje  dla chętnych

Kukiełka z foliowej torebki, kliknij TUTAJ.

Powodzenia i miłej zabawy!  

Obejrzenie spektaklu (do wyboru): 

Teatr cieni „Pomidor”, kliknij TUTAJ.

Teatr cieni „Czerwony Kapturek”, kliknij TUTAJ.

Teatr cieni „Kraina lodu”, kliknij TUTAJ.

 

Modlitwa poranna

 Ojcze nasz…

 Zdrowaś Mario…

  Najświętsze Serce Jezusa

 Błogosławiony ojcze Edmundzie módl się za nami.

 

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia oddechowe – Do góry i na dół.
Dzieci w leżeniu tyłem, kubeczek mają położony na brzuchu.

Przy wdechu – uwypukleniu
brzucha – obserwują wznoszenie się kubeczka do góry; przy wydechu obserwują jego opadanie.
 Ćwiczenie równowagi – Jesteśmy uważni.
Dzieci w pozycji stojącej, kubeczek mają umieszczony na głowie (do góry dnem). Wykonują
trzy kroki marszu, potem powolny przysiad i wracają do pozycji wyjściowej tak, aby kubeczek
nie spadł.
 Rzuty Sprytne ręce.
Dzieci podrzucają kubeczki obiema rękami, a następnie jedną ręką, i łapią je (w miejscu
i w ruchu).

3. Słuchanie wiersza

„Śmieszny zamek” D. Gellner

W ciemnym kącie,
pełnym kurzu,
śmieszny zamek
jest na wzgórzu.
Wszyscy, którzy
w nim mieszkali,
dawno gdzieś
pouciekali.
Więc na starej wisi bramie
ogłoszenie w złotej ramie:
ZATRUDNIMY:
1.    Tłum rycerzy
2.    Smoka, który zęby szczerzy.
3.    Pazia.
4.    Króla.
5.    I królową!
   I zaczniemy bajkę nową!

 

4. Zadnie dla rodzica – zadaj dziecku pytanie np.

• Gdzie był zamek?
• Czy ktoś w nim mieszkał?
• Jak mógł wyglądać taki opuszczony, śmieszny zamek?
• Co znajdowało się na bramie?
• Kogo chciano zatrudnić? …

 

5. Zabawa Narysuj

NARYSUJ ILUSTRACJĘ DO TREŚCI WIERSZA DOROTY GELLNER PT. „ŚMIESZNY ZAMEK”

6. Zabawa „Piłeczka”

Przygotuj np. piłeczkę lub coś lekkiego do rzucania

Zadanie dla rodzica – rodzic wydaje polecanie

– rzuć piłką za siebie

• przed siebie
• po swojej prawej stronie
• po swojej lewej stronie itp.

 

7. Ćwiczenia ekspresji językowej

 Układamy baśń – siadamy na dywanie i po kolei opowiadamy

1. Za siedmioma górami, za siedmioma morzami stał zamek ……
2. Zabawa „Poruszam się jak…”

Dzieci naśladują ruchy postaci, które chciano zatrudnić w zamku.

Poruszają się jak król i królowa

Syczą i szczerzą zęby jak smok

Poruszają się sztywno jak rycerze

9. Słuchanie piosenki „Dziwna chatka”

 

Propozycje ćwiczeń gimnastycznych:

Zaglądnij TUTAJ.

Ćwiczenia wzmacniające gorset mięśniowy kręgosłupa

 Autor: Dorota Świdurska, pedagog, fizjoterapeuta 

Rodzic i dziecko lub dzieci w parach leżą na przeciwko siebie: 

• Podawanie do siebie piłki rękami (ramiona ułożone w bok, łokcie uniesione)
• Siłowanie – obie osoby trzymają piłkę. Na sygnał każdy ciągnie piłkę do siebie licząc np. do pięciu. Wygrywa ten, kto zabierze piłkę.
• Klaskanie – dziecko powtarza rytm, którą rodzic pokaże (przy uniesionych łokciach).
• Dmuchanie – podawanie  do siebie piłeczki ping-pongowej dmuchając ją.

Rodzic i dziecko lub dzieci w parach leżą obok siebie 

• Rzucanie – rzucamy jak dalej oburącz woreczek (lub np. kulkę papierową). Następnie czołgamy się po woreczek.
• Ślizganie – leżąc na podłodze (lub na kocyku) ślizgi na brzuchu (ważne, by ręce odpychały się równocześnie). Zabawę można przeprowadzić w formie zawodów rodzic – dziecko.

Rodzic i dziecko lub dzieci w parach leżą na plecach, głowami do siebie 

• Z kijkiem – chwytamy rękami za wspólny kijek (nad głową), nogi podnoszą się dotykając go stopami i wracają na podłoże.
• Z kijkiem nr 2 – chwytamy rękami za wspólny kijek (nad głową), ciągniemy kijek do siebie (kto silniejszy)

Profilaktyka płaskostopia i ćwiczenia wzmacniające mięśnie grzbietu 

Rodzic i dziecko lub dzieci w pozycji siedzącej 

• Co narysowałem? – rysujemy zakrętką butelki
• (trzymaną przez palce stóp) litery, cyfry, figury, zadaniem drugiej osoby jest odgadnąć co zostało zapisane/narysowane
• Podaj butelkę! – turlanie stopami butelki  do siebie
• Porządku – wrzucanie do butelki palcami stóp żołędzi, kulek papierowych, pogniecionych wcześniej stopami
• Grzechotka – butelka wypełniona wodą z brokatem jest trzymana przez palce stóp, zadaniem dzieci jest potrząsanie butelką „grzechotką” w dowolnym rytmie, rytm może naśladować druga osoba.

1. Modlitwa poranna

Ojcze nasz…

Zdrowaś Mario…

Opatrzności boża czuwaj nad nami

Błogosławiony Ojcze Edmundzie mdl się za nami.

 

2. Ćwiczenia poranne

Zabawa orientacyjno- porządkowa „Marmurki”
Swobodny bieg w różnych kierunkach.
Na hasło „Marmurki” dzieci zatrzymują się i nieruchomieją w różnych pozach.

Ćwiczenie dużych grup mięśniowych „Drzewa na wietrze”
Dzieci stoją w rozkroku, ramiona uniesione w górę.
Poruszają ramionami kołysząc się na boki (silny wiatr- skłon pogłębiony)

Zabawa z elementem podskoku „Skaczące piłki”
Podskoki obunóż w swobodnym tempie.

 

Film do ćwiczeń porannych, kliknij TUTAJ.

 

3. Słuchanie wiersza J. Koczanowskiej „Podwórko”

Na naszym podwórku
Wspaniała zabawa.
Jest ławka, huśtawka
I zielona trawa.
Jest piasek, łopatka
I wiele foremek,
Są piłki, skakanki,
czerwony rowerek.
Tutaj się bawimy,
zapraszamy gości,
bo wspólna zabawa
to mnóstwo radości.

4. Rozmowa na temat treści wiersza

• Opowiadanie o podwórku z wiersza
• Wypowiedzi dzieci na temat ich podwórka
• Co się na nim znajduje
• W co się można na nim bawić

5. Słuchanie piosenki „Plac zabaw”

Kiedy rano słońce świeci uhahaha
Na plac zabaw idą dzieci uhahaha
Na huśtawki i zjeżdżalnie uhahaha
W piaskownicy też jest fajnie uhahaha

Gry, zabawy wymyślają uhahaha
Karuzelą zakręcają uhahaha
I pomysłów mają wiele uhahaha
Z placu zabaw przyjaciele uhahaha

Kiedy rano słońce świeci uhahaha
Na plac zabaw idą dzieci uhahaha
Na huśtawki i zjeżdżalnie uhahaha
W piaskownicy też jest fajnie uhahaha

Gry, zabawy wymyślają uhahaha
Karuzelą zakręcają uhahaha
I pomysłów mają wiele uhahaha
Z placu zabaw przyjaciele uhahaha

 

Piosenka „Plac zabaw”, kliknij TUTAJ.

 

6. Zabawa ruchowo – naśladowcza „Zabawy na podwórku”

Dzieci naśladują zabawy na podwórku, na hasło – nazwę zabawy podana przez rodzica.

Np. jazda na rowerze, zabawy w piaskownicy, zabawa „Berek”

7. Zabawa orientacyjno – porządkowa „Z krążkiem na głowie”

Dzieci maszerują po obwodzie koła, otrzymują krążki od rodzica, kładą je na głowach i idą ostrożnie, aby nie zgubić krążków.

8. Zabawa ruchowa z rymowanką „Maszerują dzieci drogą”

Maszerują dzieci drogą,                    maszerujemy w miejscu,

raz, dwa, trzy!                                        klaszczemy rytmicznie,

Lewą nogą, prawą nogą,                wystawiamy do boku lewą nogę i prawą nogę,

raz, dwa, trzy!                                  klaszczemy rytmicznie,

A nad drogą słonko świeci             wznosimy obie ręce wysoko w górę,

i uśmiecha się do dzieci,                 obracamy się wokół własnej osi,

raz, dwa, raz, dwa, trzy!                    klaszczemy rytmicznie.

 

9. Zabawa z elementem rzutu i celowania „Celuj do butelek”:

 Do zabawy potrzebne będą: 5 plastikowych butelek i piłeczka.

Rodzic ustawia butelki w taki sposób, aby w pierwszej linii stały 2 butelki, a w drugiej:

 Dzieci kolejno rzucają piłeczką tak, aby przewrócić jak największą liczbę butelek.

Po każdym rzucie liczą ile butelek udało się im przewrócić?

1. Modlitwa poranna

Ojcze nasz…

Zdrowaś Mario…

Aniele Boży Stróżu mój opiekuj się nami

Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Zabawa orientacyjno- porządkowa „Samochody”
Bieg w jednym kierunku.
Reagowanie na zmianę tempa podawanego przez prowadzącą na bębenku:
powoli, szybciej, szybko, wolniej, stop.

Ćwiczenie dużych grup mięśniowych „Kto silniejszy”
W parach, siad skrzyżny naprzeciwko siebie.
Podanie sobie rąk. Kolana dotykają kolan kolegi.
Przeciąganie się raz w jedną, raz w drugą stronę.

Zabawa z elementem podskoku „Wróbelki”
Podskoki obunóż w miejscu i do przodu.

Ćwiczenie uspokajające „Baloniki”
W kole nadmuchiwanie balonika- nabieranie powietrza nosem i wydmuchiwanie ustami do środka koła.
Koło robi się coraz większe, aż do pęknięcia- trach!

 

Ćwiczenia dla dzieci – Prawidłowa postawa, kliknij TUTAJ.

Ćwiczenia na równowagę, kliknij TUTAJ.

 

 

3. Przygoda Michała – opowiadanie

Dzieci siedzą w kręgu, w środku umieszczona makieta ogrodu przedszkolnego. Rodzic informuje, że w dniu dzisiejszym będziemy bawić się na mini placu zabaw.

Następnie przedstawia nowego kolegę Michała – figurkę.

(Może być pluszowy miś)

Prosi dzieci, by przywitały się z gościem- dzieci czynią to przy pomocy kartonowych postaci. Teraz dzieci umieszczają swoje figurki w dowolnym miejscu na „ placu zabaw”( makiecie). Nauczyciel na makiecie przedstawia historię: „ Zabawa w Przedszkolu pod Topolą” która wydarzyła się na placu zabaw. Głównym aktorem jest Michał.

Rodzic prosi, by dzieci w trakcie słuchania opowiadania, zwróciły uwagę na zachowanie głównego bohatera oraz jak czują się inne postacie na placu zabaw.

4. Zabawy teatralne.
Wyobraźcie sobie, że każde z Was jest figurką, którą właśnie trzyma w ręku. Teraz, tak jak zawsze po drugim śniadaniu, wybierzemy się na plac zabaw, z tą jednak różnicą, że plac zabaw to makieta, którą widzicie w środku a Wy jesteście małymi figurkami. Proszę , aby każde z Was wybrało ulubione miejsce zabaw i położyło tam figurkę.

Wy również możecie teraz zademonstrować, że grzecznie się bawicie. Przez chwilę poprowadźcie Waszą figurkę do dowolnego miejsca na placu zabaw, np. do piaskownicy, na zjeżdżalnię lub gdzie macie ochotę pamiętając o przestrzeganiu regulaminu zabaw w ogrodzie przedszkolnym. (Dzieci kładą swoje figurki i mówią o tym, jak bezpiecznie bawić się i korzystać z huśtawek i innych sprzętów. )

3. Kreatywne opowiadanie w formie dyskusji panelowej.
Przedstawiam Wam nowego kolegę Michała.

On jeszcze nigdy nie był w przedszkolu i może nie znać wszystkich zasad, które nas obowiązują. Proszę teraz: obserwujcie jego zachowanie .Te z Was, które uważają, że Michał dobrze postępuję , niech siądą pod tablicą z napisem TAK a te które uważają inaczej , niech usiądą pod napisem Nie. Rodzic demonstruje na makiecie zachowanie Michała jednocześnie opowiadając.
Teraz umieszczę na naszym placu zabaw Michała. Michał jest bardzo odważny i świetnie się bawi. Pierwsze co zrobił po przyjściu na plac zabaw, to rozwalił zamek z piasku, dopiero co zbudowany przez Kubę i Marcina. Chłopcy zrobili kwaśną minę. Michał postanowił ich nieco rozweselić i włożył Kubie ślimaka za koszulę. Kuba bardzo się przeraził i rozpłakał. Wyobraźcie sobie, jakie to uczucie, gdy czarny, mokry ślimak pełznie po plecach. Pani zauważyła zamieszanie w piaskownicy i od razu tam poszła. Michał jednak siedział już na szczycie rozłożystej sosny i rzucał szyszkami w dziewczynki bawiące się pod drzewem w dom.

Zuzia właśnie udawała, że nalewa zupę dla Kasi , gdy szyszka trafiła ją w policzek. Bardzo ją to bolało. Również Kasi było smutno, że jej koleżanka, z którą tak świetnie się bawiła, płacze.( Rodzic przypomina, że można zmieniać miejsca siedzenia w trakcie opowiadania).

Michał skoczył z drzewa. Trochę skręcił nogę ale nie zważając na to, pobiegł do zjeżdżalni. Przepchał się w kolejce i nie czekając, aż Bartek skończy zjeżdżać, ześlizgnął się w dół na brzuchu i wpadł nogami na plecy Bartka, który dopiero co skończył zjeżdżać.

Skręcona noga trochę bardziej bolała, więc usiadł na ławce i obserwował inne dzieci i przyrodę. Po pewnym czasie trochę mu się znudziło to siedzenie i postanowił spróbować , jak smakuje dziwnie wyglądająca czerwona kulka. Była trochę kwaśna i od razu zachciało mu się wymiotować. Całe szczęście, że Filip zauważył to i zgłosił pani. Pani szybko zadzwoniła na pogotowie i do mamy Michała. Okazało się, że Michał spędził w szpitalu tylko jeden dzień ale zakończenie tej historii mogło być bardziej tragiczne.
• W trakcie opowiadania dokonał się podział. Większość dzieci usiadło prawdopodobnie pod transparentem z napisem NIE. Zwracamy się do dzieci z pytaniem: „Dlaczego usiadłyście pod napisem NIE”. Dzieci podają argumenty. Następuje utrwalenie reguł bezpieczeństwa na placu zabaw.

4. Wycinanie z czasopism i projektowanie własnego placu zabaw.
Słuchanie opowiadania Reginy Dąbrowskiej „ Wypadek Maćka podczas zabawy w chowanego”

6. Rozmowa na temat skutków zabawy w niedozwolonych miejscach

( tu: na wysokości) oraz o potrzebie asertywności w kontaktach z innymi.
Dobieranie obrazków do czytanych zagadek G. Łebeckiej na temat sprzętu na placu przedszkolnym

Grażyna Łebecka „ Co jest na naszym podwórku?”

Kilka drobnych szczebelków,
Pokonasz je prędko.
Potem jeden szybki zjazd
Wykonany nie pierwszy raz..

W niej uwielbiają bawić się
Dzieci małe,
Robią z piasku babki
I zamki wspaniałe.

Jeśli rozhuśta się na niej
Dziewczynka mała,
Pod nią cała ziemia
Będzie wirowała.

Po niej dzieci się wspinają,
Jeśli zręczne ręce mają.

1. Modlitwa poranna

Ojcze nasz…

Zdrowaś Mario…

Święty Józefie módl się za nami

Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Zabawa orientacyjno- porządkowa „Zajączki i lis”
Dzieci biegają w tempie podanym przez rodzica na bębenku.
Na hasło „Lis”  zajączki chowają się- przysiad podparty, głowa nisko opuszczona.

Zabawa z Czworakowaniem  „Jeże na spacerze”
Dzieci chodzą na czworakach. Zatrzymują się, zwijają w kulkę, powoli prostują i idą dalej.

Zabawa z elementem skoku „Wiewiórki”
Dzieci wykonują kilka skoków i przykucają- wiewiórki gryzą orzeszki chrup, chrup.
Potem znowu skaczą.

Ćwiczenie oddechowe „Zapach lasu”
Wdech nosem- ramiona uniesione w górę,
Wydech ustami- ramiona opuszczone w dół.

Ćwiczenia na wzmocnienie rąk, kliknij TUTAJ.

 

3. Słuchanie wiersza J. Koczanowskiej „Nie wolno”

Nawet małe dziecko dobrze o tym wie
kto to jest znajomy, a kto obcym jest..
Ze znajomym można bawić się, rozmawiać
ale gdy ktoś obcy, to trzeba uważać!

Nie wolno zaufać nawet gdy ktoś mówi,
że zna mamę, tatę i bardzo nas lubi.
Nie wolno przyjmować słodyczy,  podarków
lub iść z nieznajomym na spacer do parku.

4. Krótka rozmowa na temat wiersza
   − Czy powinniśmy rozmawiać z nieznajomymi?
   − Czy odchodzimy z nieznajomym z podwórka, jeżeli kusi nas, obiecując zabawkę albo pobawienie się z pieskiem?
   − Co robimy, gdy spotkamy taką osobę?
   − Dlaczego nie powinniśmy odchodzić z nieznajomymi, nie rozmawiać z nimi?
   Osoba prowadząca wyjaśnia, że są osoby, które krzywdzą dzieci, sprawiają im ból, a nawet mogą je porwać. Gdy dzieci spotkają taką osobę, powinny o tym powiedzieć rodzicom i nauczycielom.
5. Zabawa dydaktyczna Dodaj – odejmij

(powtórzenie zabawy w szerszym zakresie liczenia).

Dziecko siedzi na dywanie. Na środku dywanu leżą liczmany ( klocki, kredki, patyczki). Osoba prowadząca kładzie kartoniki z krążkami (od zera do dziesięciu) na dywanie; krążki muszą być zwrócone w stronę dywanu. Osoba prowadząca włącza piosenkę „Podajmy sobie ręce”, kliknij TUTAJ. 
Na przerwę w  muzyce dziecko zabiera jeden kartonik, głośno liczy krążki i dobiera ze środka dywanu tyle liczmanów, ile wskazują krążki na kartonikach. Układa liczmany przed sobą. Ponowne włączenie piosenki jest sygnałem do zakończenia układania liczmanów.

Podczas kolejnego zatrzymania piosenki dziecko odkrywa kolejny kartonik, sprawdza czy liczba jego liczmanów jest większa czy mniejsza niż liczba krążków na kartoniku. Następnie dobiera lub odkłada liczmany, aby mieć ich tyle, ile wskazuje liczba krążków na kartoniku.

Osoba prowadząca sprawdza poprawność ćwiczenia – dziecko mówi, ile miało liczmanów, kartonik z iloma krążkami odsłoniło, ile liczmanów dodało lub odłożyło (odjęło) i ile ma ich teraz. Zabawę powtarzamy do momentu, aż wszystkie kartoniki zostaną odkryte. ( można również wykonać kartoniki samemu, rysując na kawałkach kartki odpowiednią ilość kropek).

3. Na podwórku – historyjki obrazkowe.
   *   Zabawa z wykorzystaniem rymowanki.
    Dziecko wraz z osobą prowadzącą stają naprzeciwko siebie.

Uderzają raz w swoje dłonie, raz w dłonie partnera, mówiąc za osobą prowadzącą rymowankę (jedno słowo to jedno uderzenie).

Podwórko to miejsce, które znamy,
podwórko to miejsce, które kochamy.
 Ale pamiętać musi każde z nas,
żeby bezpiecznie tam spędzać czas.

 − Jakie niebezpieczeństwa zagrażają nam na podwórku?
 − Co należy robić, żeby nic złego wam się na podwórku nie stało?

• Opowiadanie historyjek. Zwrócenie uwagi na wzajemną pomoc, którą niosą sobie dzieci.
  • Wypowiedzi dziecka na temat jego zachowań na podwórku, ulubionych zabaw.

4. Rysowanie siebie bawiącego się na podwórku.
5. Ćwiczenie różnych sposobów chodzenia: na palcach, piętach, zewnętrznych stronach stóp, krokiem marszowym.
   Kolejne sposoby chodzenia osoba prowadząca łączy z dźwiękiem. Np. na palcach – osoba prowadząca klaszcze w dłonie, na piętach – osoba prowadząca tupie, na zewnętrznych stronach stóp – osoba uderza rękami o uda, krokiem marszowym – osoba prowadząca wystukuje rytm uderzając ręką w blat stołu.

Karty pracy do pobrania zamieszczone są TUTAJ.

 5 – latki

Karty pracy, cz. 4.  54 – 61, Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia 27 – 28, 62 – 63, 92

6 – latki

Książka, s. 84 – 88, Karty pracy, cz.4, s. 60 -67, Czytam, piszę, liczę, s.92 – 93

1. Modlitwa poranna

• Ojcze nas…
• Zdrowaś Mario…
• Opatrzności Boża czuwaj nad nami…
• Błogosławiony ojcze Edmundzie mód się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Zabawa orientacyjno – porządkowa „Hop, stop, bęc”

Dzieci maszerują po obwodzie koła, na hasło: Hop! – wykonują skok obunóż w górę i idą dalej.

Na hasło: stop – zatrzymują się bez ruchu, na hasło bęc  – przykucają.

Ćwiczenie wyczucia ciała w przestrzeni „Wiatraczki”

Dzieci obracają się wokół własnej osi z rozłożonymi w bok rękami, w jedna i w druga stronę.

3. Słuchanie piosenki „Święto dzieci”

Dzisiaj święto wszystkich dzieci, 
Niech nam pięknie słońce świeci. 
O, jak ptaki dziś śpiewają, 
Tak życzenia nam składają. 
Ref: weźmy się wszyscy za ręce w kole, 
Podskoczmy w górę, klaśnijmy w dłonie. 
Na palcach wznieśmy się wesoło 
I zróbmy mały obrót wkoło. 
Wszyscy śmieją się od rana, 
Każda buzia roześmiana. 
Czar zabawy dziś panuje, 
Każde serce się raduje. 
Ref: Weźmy się wszyscy…

 

Wszystkie dzieci nasze są: https://youtu.be/riF6tTfE4Lg

 Życzenia z Okazji Dnia dziecka: https://youtu.be/_H6-5DcuyPA

 Jeśli jesteś dziś szczęśliwy: https://youtu.be/az7AZ2La6g4

 Dzień dziecka – ładna  piosenka: https://youtu.be/-EYZExXkIFg

 Dzień dziecka  „Dzieci – kwiaty”: https://youtu.be/nmUYrKf_3G8

 Dzień dziecka Disco Polo: https://youtu.be/i2MqZyufMnk

 Taniec Mai: https://youtu.be/UG-WU0ZbgK8

 Tańcz, tańcz, tańcz: https://youtu.be/6BwHuwiknOs

Dziecięce przeboje  „Idziemy do ZOO”: https://youtu.be/xhB9Vl4qORY

Nauka tańca „Księżniczka”: https://youtu.be/nZQX2Tp172Y

Układy taneczne „Sprawdzian wytrzymałości”: https://youtu.be/wbtauENJlzg

Tanie dla dzieci „Gumi miś”: https://youtu.be/oGJg1RSOof4

Taniec dla dzieci do piosenki „Króla lwa”: https://youtu.be/BEu1WLjOokY

Spoko Loko – Tańce Połamańce: https://youtu.be/MG6iPAU2b0I

Tiki, Tiki, Rom – Tanic dla dzieci: https://youtu.be/UP-ctUE4DHo

 Taniec dla dzieci „Aram sam, sam”: https://youtu.be/XdZ5R0Ixmlg

Piosenka „Wszystkie dzieci są wspaniałe”: https://youtu.be/LORv3SoB6KA

 

4. Rozmowa na temat piosenki

Określenie tempa i nastroju piosenki

• O czyim święcie jest piosenka?
• Jak nazywa się to święto?
• Jak bawią się dzieci?
• Jak wyglądają ich buzie?

              Godzina 12.00

              Wspólna modlitwa o ustanie epidemii

5. Ćwiczenia emisyjne:

          Powtarzanie wybranych fragmentów melodii piosenki na sylabach:

 Na, na, ta, ta, ma, ma…

 

6. Zagadki pantomimiczne „Czym się bawią dzieci”

Dzieci losują obrazki przedstawiające różne przedmioty służące do zabawy, lub uprawiania sportu:

Piłkę, skakankę, rower, rolki, narty, rakietę tenisową, lalka, samochód.

Za pomocą ruchu, mimiki, pokazują, w jaki sposób można bawić się przedmiotem przedstawionym na obrazku, a rodzice odgadują, co to jest za przedmiot.

 

7. Nauka wyliczanki D. Wawiłow „Kuba – Buba”

• Wypowiadanie jej wolno i szybko, z różna intonacją: smutno , wesoło, ze złością.
• Śpiewanie na melodie wymyślane przez dzieci
• Rytmiczne powtarzanie z jednoczesnym klaskaniem w swoje dłonie, a następnie, naprzemiennie w dłonie rodzica.
• Wymyślanie w parach przez dzieci innych sposobów interpretacji ruchowej rymowanki.

Kuba – Buba Gruby brzuch,

Zjadł na obiad talerz kluch,

Sto kotletów, pieczeń z dzika,

Listonosza i rzeźnika.

Ciężarówkę, cztery woły,

Jedną szkołę, dwa kościoły,

Kocioł zupy, worek soli…

Teraz płacze: Brzuch mnie boli!

 

8. Zagadki logiczno – matematyczne

 

Na stację powoli wjechał pociąg,

Ciągnąc z wysiłkiem dziewięć wagonów

Z ilu wagonów składał się po tym,

Gdy  u na stacji trzy odczepiono?

 

Z siedmiu niedźwiedzi , które były w ZOO

Cztery w budynku spały

Policz niedźwiedzie na wybiegu

Które przed ludźmi się nie schowały

 

9. Załącznik do zabawy nr. 6

Zabawy pantomimiczne „Czym się bawią dzieci”

 

Załączniki do pobrania na cały tydzień. Kliknij TUTAJ.

 1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Aniele Boży Stróżu mój opiekuj się nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Skłony „Złap mnie za ręce”

Dzieci stoją tyłem do siebie w rozkroku, w małej odległości od siebie.

Wykonują skłon w przód i podają ręce partnerowi przez okienko powstałe między jedną nogą a drugą.

Zabawa uspokajająca „Marsz z tupaniem”

Dzieci wykonują cztery kroki marszu z tupaniem (z głośnym liczeniem) i cztery kroki bez tupania.

3. Słuchanie opowiadania D. Wawiłow „Chcę mieć przyjaciela”

 

Opowiadanie „Chcę mieć przyjaciela”: https://youtu.be/SfMCatGmJ3Q

 

W piątek Julka obudziła się jakaś smutna. Aż do obiadu nie chciała się bawić ani rysować, ani biegać z Ciapkiem, tylko stała przy oknie i myślała. A przy obiedzie powiedziała do mamy:
– Wam to dobrze! Ty masz tatę, tata ma ciebie, Wojtek ma Ciapka, Ciapek ma Wojtka, a ja? Nic!
– Masz mnie i tatę, Wojtka i Ciapka – powiedziała mama. – To mało?
– Mało! – potrząsnęła głową Julka. – Ja chcę mieć przyjaciela!
I nie czekając na deser, chociaż miała być szarlotka z kremem, poszła na podwórko. Na podwórku było prawie pusto. Tylko na ławce siedziała Ania, z którą nikt się nigdy nie bawił, a na trzepaku wisiały głowami do dołu Kasia i Dominika. Julka podeszła do nich i powiedziała:
– Cześć! Chcecie być moimi przyjaciółkami?
– Ja nie – powiedziała Kasia. – Ja jestem przyjaciółką Dominiki.
– Ja też nie – powiedziała Dominika. – Ja jestem przyjaciółką Kasi. Chyba że… że coś nam przyniesiesz!
– Co? – spytała Julka.
– Lalkę – odpowiedziała Kasia. – Taką z długimi włosami. – I wózek dla lalki – dodała Dominika. – I ubranka.
– I wtedy będziecie się ze mną bawić? – ucieszyła się Julka. – To już idę!
Pobiegła do domu, wzięła wózek z Petronelą i ubrankami, a na wszelki wypadek irysy miętowe. Kasia i Dominika już czekały przed drzwiami. Zaczęła się zabawa. Najpierw poszły z Petronelą na spacer. Kasia była mamą, Dominika tatą, a Julka sąsiadką. Potem poszły z Petronelą do doktora. Kasia była panią doktor, Dominika pielęgniarką, a Julka sprzątaczką. Potem poszły z Petronelą do teatru i Kasia była tancerką, Dominika piosenkarką, a Julka nikim.
– Ja się tak nie bawię! – powiedziała Julka. – Miałyście być moimi przyjaciółkami! Jak tak, to sobie pójdę razem z Petronelą!
– A weź sobie tę swoją pokrakę! – Dominika rzuciła Petronelę daleko na dróżkę. – Mam sto razy ładniejszą w domu! – I te swoje irysy! – dodała Kasia i rzuciła na ziemię torebkę po cukierkach. – Wcale nie były dobre! – Fora ze dwora! – zawołały obie.
Julka pokazała im język, poszła do piaskownicy i zaczęła grzebać patykiem w piasku. „Wstrętne dziewczyny! Nie chcą się ze mną przyjaźnić. Dlaczego? Wezmę ucieknę do Afryki! – myślała. – Kupię sobie małpkę i wszyscy mi będą zazdrościć!”.
– Masz, to twoje – rozległ się cichy głosik. Koło piaskownicy stała Ania, z którą nikt nigdy nie chciał się bawić. Julka wzięła od niej Petronelę i ubranka i rzuciła na ziemię. Ania postała jeszcze chwilkę i odeszła. „Jak przyjadę z Afryki z moją przyjaciółką małpką – pomyślała Julka – to zbuduję dla nas piękny pałac – i zbudowała z piasku pałac – i posadzę dookoła niego piękny ogród – i posadziła ogród z trawy i mleczy – i będziemy tam mieszkać, i wszyscy będą nam zazdrościć!”.
– Fiuu! – gwizdnęło jej coś nagle nad uchem i Julka ze strachu jak struś schowała głowę w piasek. To znaczy wcale tego nie chciała, ale tak wyszło. Kiedy się podniosła, wypluwając piasek i wytrząsając go z nosa i uszu, zamiast pałacu był dół, a przy piaskownicy stał wstrętny Duży Grzesiek ze swoją wstrętną procą i rechotał na cały głos. (…)

Julka zamknęła oczy, otworzyła usta i już miała rozpłakać się tak głośno, żeby wszyscy ją usłyszeli (…), kiedy nagle usłyszała „Łup!”, a potem „Ciach!”, a potem „Łubudubu! O rany!”. Zamknęła więc szybko usta, otworzyła oczy i zobaczyła, że po Grześku nie zostało nawet śladu, a przed piaskownicą, na wspaniałym odrapanym rowerze siedzi Rudy Mikołaj i rękawem wspaniałej kurtki wyciera wspaniały podrapany nos.
– Jak cię kiedyś zaczepi – powiedział Mikołaj – to mnie zawołaj! Zrobię go na szaro w malinowe ciapki!
– Dobra! – obiecała Julka. – Chcesz być moim przyjacielem? Mikołaj zastanowił się i powiedział:
– Czemu nie.
– I będziesz się ze mną bawił?
– Czemu nie.
I powozisz mnie na rowerze?
– Czemu nie. Wsiadaj.
Przejechali się dwa razy dookoła piaskownicy, jeden raz dookoła trzepaka i dwa razy dookoła śmietnika. Mikołaj właśnie chciał pokazać Julce, jak się jedzie bez trzymanki z nogami na kierownicy, kiedy z okna na pierwszym piętrze wychyliła się głowa Dużego Grześka i rozległ się wrzask: – Rudy, do budy! Rudy ożenił się z Julką! Mąż i żona, mąż i żona, mąż i żona, bez ogona! Od razu w oknie na trzecim piętrze pokazała się jeszcze jedna głowa, na piątym piętrze jeszcze jedna, a na parterze – trzy. Uszy Mikołaja zrobiły się czerwone jak lizaki. – Zejdź z roweru – powiedział cicho do Julki. – Muszę poprawić łańcuch. Julka zeszła, a Mikołaj nacisnął pedały i w jednej chwili zniknął z podwórka (…).
– Mikołaj! Mikołaj! – zawołała Julka i spróbowała go dogonić, ale upadła tylko i stłukła sobie kolano. (…)
– Masz, przyłóż sobie babkę – usłyszała nagle. – Od razu krew ci przestanie lecieć. To Ania, z którą nikt nie chciał się bawić, stała przed nią i podawała jej listek.
– Odczep się ode mnie, słyszysz?! – wrzasnęła Julka. – Czego za mną łazisz!
Ania skuliła się i powoli, ze spuszczoną głową, odeszła.
– Poczekaj! – zawołała za nią Julka. – Ja tylko tak powiedziałam! Wstała i, kulejąc, podeszła do Ani. – Dlaczego właściwie nikt się z tobą nigdy nie bawi? – zapytała.
– Nie wiem – westchnęła Ania. – Może dlatego, że noszę okulary.
– Agata też nosi.
– To może dlatego, że nie umiem grać w gumy. Zawsze mi się nogi plączą.
– Joaśce też się plączą.
– No to może dlatego, że mam brzydkie imię: Ania, bania, proszek do prania…
– A mnie się podoba: Anka – sasanka – krakowianka! Ania uśmiechnęła się.
– Mam gumę z motylkiem. Chcesz połowę?
– Aha. Tylko chodźmy na trzepak. Najlepiej jest żuć gumę na trzepaku. Usiadły na trzepaku, machały nogami i żuły gumę. Potem robiły z gumy balony (…). Potem pobiegły na huśtawkę i huśtały się (…). Potem grały w klasy i rzucały patykami (…). A potem umówiły się na jutro i poszły do domu. I następnego dnia, w sobotę, Julka obudziła się wesoła.

4. Rozmowa na temat opowiadania.
– Dlaczego Julka obudziła się pewnego dnia smutna?
– Jak miały na imię dziewczynki, z którymi chciała się zaprzyjaźnić?
– Kiedy Kasia i Dominika miały zostać przyjaciółkami Julki?
– Jak wyglądały zabawy dziewczynek? Dlaczego Julka się zbuntowała?
– W jaki sposób zareagowały Kasia i Dominika? Kto przyniósł Julce rozrzucone zabawki?
– W jaki sposób Julka zachowała się w stosunku do Ani? Co zbudowała Julka w piaskownicy?
– Kto i w jaki sposób zepsuł pałac z piasku? Jak miał na imię chłopiec, który stanął w obronie Julki?
– Czy został jej przyjacielem? W jaki sposób się bawili? Co spowodowało, że Mikołaj uciekł
z podwórka?
– Kto przyszedł Julce z pomocą, kiedy stłukła kolano? W jaki sposób dziewczynka zachowała się w stosunku do Ani?
– Dlaczego nikt nigdy nie bawił się z Anią?
– Czy, waszym zdaniem, to są wystarczające powody, aby kogoś nie lubić?
– Co robiły Julka z Anią? Dlaczego następnego dnia Julka obudziła się wesoła?

5. Wypowiedzi na temat Kogo nazywamy przyjacielem?

6. Wyszukiwanie jak największej liczby określeń dobrego przyjaciela; zapisywanie ich przez nauczyciela wokół hasła: Dobry przyjaciel jest…

Zabawa dowartościowująca – „Powiedz coś miłego”

Dzieci kolejno podają sobie piłkę i mówią osobie siedzącej obok coś miłego, np. Masz ładne kucyki; Lubię cię; Podoba mi się twoja bluzka itp.

8.  Wykonanie pracy plastycznej „Dla przyjaciela”

Zaproponowanie wykonania zabawki do ćwiczenia zręczności.

         Pokaz i omówienie sposobu wykonania zabawki przez nauczyciela.
• Samodzielne działania dzieci:

         Ozdabianie kubeczka po jogurcie elementami wyciętymi z kolorowego papieru; wykonanie z pomocą nauczyciela niewielkiego otworu w dnie kubeczka; przewleczenie przez otwór cienkiego sznurka długości około 20 cm; przyklejenie końca sznurka wewnątrz kubeczka kawałkiem folii samoprzylepnej wielkości nieco mniejszej niż średnica denka.

         Przyklejenie do drugiego końca sznurka kulki z plasteliny o średnicy około 2 cm, oklejonej z zewnątrz folią aluminiową (koniec sznurka wkładamy do środka kulki).
• Oglądanie zabawek; zwrócenie uwagi na ich różnorodne zdobnictwo.
• Wypróbowanie zabawki – trzymanie kubka w ręce i wykonywanie niezbyt gwałtownych ruchów zmierzających do wprowadzenia kulki do środka kubka.

 

Kubusiowe opowieści o przyjaźni: https://youtu.be/12noA3Z8-Zw 

Zostań moim przyjacielem: https://youtu.be/K7i5YGNN4v8

 

 1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Święty Józefie módl się za nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia kształtujące mięśnie stóp „Sześć kroków”

Dzieci maszerują z liczeniem do sześciu:

Sześć kroków – marsz we wspięciu na palcach

Sześć kroków – marsz na piętach

Ćwiczenia tułowia „Trawą kołysze wiatr”

Dzieci wykonują klęk prosty, ręce opuszczone luźno wzdłuż tułowia, wykonują rytmiczne skłony w prawo i w lewo, naśladując kołyszącą się trawę.

3. Zapoznanie z figura przestrzenną – kulą

 

4. Słuchanie wiersza M. Terlikowskiej „Kolorowe koła’

Spójrzcie uważnie dookoła,
wszędzie są kule i koła.
Kół co niemiara, kul co niemiara.
Jest koło! Tarcza zegara.
Wesoło koła turkocą
pod starodawną karocą.
Na drogach świecą się jasno,
błysną i gasną, błysną i gasną.
A tutaj koło przy kole:
wagon, semafor – to kolej.
A kiedy kół jest tak dużo,
po prostu pachnie podróżą.
Kulę każdy nadmucha
– od babci do malucha.
Zrobimy z mydła pianę
i będą bańki mydlane.
Ojej, przepraszam, omyłka.
To już nie bańka – to piłka.
Tu mamy kulę armatnią,
niemodną wprawdzie ostatnio.
Sypią się kule, kuleczki,
wiśnie, a może porzeczki.
Nitka, na nitce kulki.
Czyje korale? – Urszulki.
Balon to kula z gondolą.
Lećmy!
Państwo pozwolą.
W balonie było przyjemnie,
lecz pora wracać na Ziemię.
Noc właśnie Ziemię otula.
A Ziemia – to co?
Też kula. (…)

5. Rozmowa na temat wiersza.

Obrazki przedmiotów w kształcie kuli i w kształcie koła, wymienionych w wierszu omawianym wcześniej.

Jakie przedmioty w kształcie koła zostały wymienione w wierszu? (Dzieci nazywają je i wskazują na obrazkach).

Jakie przedmioty w kształcie kuli zostały wymienione w wierszu? (Dzieci, tak samo jak przy kole, nazywają je i wskazują na obrazkach).

 

6. Filmy edukacyjne

Kula i koło: https://youtu.be/w_NYk-LBfLs

Czym różni się koło od kuli: 

7. https://youtu.be/H_ayNd0tLWQZabawa ruchowa – „Pokaż figurę”

8. Dzieci poruszają się swobodnie po dywanie. Na znak prowadzącej- pokazanie określonej figury geometrycznej- koła, kuli- dzieci ustawiają się odpowiednio w kole lub turlają się po dywanie.

9. W przypadku pokazania przez prowadzącą innej figury dzieci stoją w miejscu.

10. Określanie różnic między kołem , a kulą.

• Rodzic daje każdemu dziecku kartonowe koło i piłeczkę.
• Dzieci biorą między dłonie kartonowe koło.
• Powinny dojść do wniosku, że koło jest płaskie, prawie go nie czują między dłońmi.
• Potem biorą piłeczkę.
• Tu odczucia są inne: piłeczka: piłeczka zajmuje już trochę miejsca (przestrzeni), nie jest płaska jak koło.
• Potem dzieci rzucają kartonowe koło o podłogę.
• Ono upada i leży. Potem rzuca piłkę w kształcie kuli.
• Ona  – jak większość kul  – odbija się i turla.

9. Zabawa z kulami i kołami

Rodzic rozdaje dzieciom kolorowe krążki lub piłki.

Przy nagraniu spokojnej muzyki dzieci w dowolny sposób poruszają się po sali, powoli do rytmu muzyki.

Podczas przerwy w grze zatrzymują się i patrzą, jaki wyraz pokazuje rodzic. Jeżeli tym wyrazem jest kula – dzieci mające piłki podskakują w miejscu, a jeżeli koło, dzieci mające krążki wykonują przysiady.

Ponowne dźwięki muzyki zachęcają dzieci do swobodnego poruszania się.

10. Obejrzyj Jedynkowe przedszkole „Koło”: https://youtu.be/Bj8HcZuCrfY

 11. Praca plastyczna „Kula ziemska”: https://youtu.be/imLR4dHb8TY

 

 1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Jezu Eucharystyczny zmiłuj się nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenie ramion „Prasujemy strój gimnastyczny”

Dzieci naśladują, raz prawą, raz lewą ręką, prasowanie ubrania.

Zabawa orientacyjno – porządkowa „Owady na łące”

Dzieci – owady – poruszają się lekko na palcach w różnych kierunkach, cicho bzycząc. Na dźwięk bębenka przykucają – odpoczywają na trawie.

Dwa uderzenia w bębenek są sygnałem do ponownego ruchu.

Ćwiczenia ze skakanką: https://youtu.be/vP8EjcvDT3k

 

3. Zabawa dydaktyczna z albumem pt. „Dzieci świata”

Oglądamy fotografie i rozmawiamy o różnych dwóch światach – wprowadzenie do zajęć przez rodzica przebranego za Hinduskę, która podróżuje po różnych światach – doskonalenie uważnego słuchania.
„Namaste – witajcie, pochodzę z Indii i mam na imię Amishi, co w moim języku – hinduskim -oznacza delikatność.

Podróżuję po różnych światach i lubię poznawać różnych mieszkańców.
Odwiedziłam kiedyś świat, w którym wszystko jest takie same, każde dziecko jest identyczne, wygląda i zachowuje się tak samo, mówi tym samym językiem.
Dzieci odpowiadają na pytania:
Czy według was taki świat byłby ciekawy?
Czy chcielibyście, aby każdy wyglądał tak samo?
A jak byście rozpoznawali swoich rodziców?

Zabawa dydaktyczna z mozaiką „Dzieci świata” (praca z ilustracją ) – utrwalenie nazw i wyglądu figur geometrycznych, utrwalenie nazw kolorów. Stopniowe odkrywanie treści ilustracji poprzez zdejmowanie figur geometrycznych w kolejności od najmniejszej do największej. Rozpoznawanie i nazywanie poszczególnych figur, określanie ich wielkości, koloru i liczby.

Odkrywamy drugi świat, który według Hinduski jest, identyczny jak ten w którym żyjemy – mieszkamy w różnych krajach, mamy różne domy, różnimy się pod względem płci, kolory skóry, włosów, oczu, mówimy w różnych językach.
– Czy taki świat nie jest bardziej interesujący?

Bilety na podróż – (obrazki dzieci z różnych stron świata) – cierpliwie czekamy na swoją kolej, używamy form grzecznościowych „proszę-dziękuję”. Załącznik.

Aktywność plastyczno – dekoracyjna – Wybieramy ozdoby garderoby i biżuterii dla zespołów Indian (pióropusze, pomalowane twarze), Eskimosów (futerka wokół głowy, futra, skośne oczy), Hindusi (kropki bindi, apaszki jako chusty), Afrykańczycy (korale, opaski na czoło), Japończycy (skośne oczy, elementy kimonka) – ćwiczenie spostrzegawczości, utrwalamy charakterystyczne cechy garderoby i ozdób innych narodowości.

Zabawa ruchowa : Podróż
Przy piosence „Araruna Arane” dzieci ustawieni w rzędzie. Spokojnym, tanecznym krokiem prowadzeni przez „Hinduskę Amashi” wyruszają w podróż po świecie.
Zatrzymują się przy tablicy, na której znajdują się informacje dotyczące Indian.

EKSPOZYCJA I 
AMERYKA PÓŁNOCNA – INDIANIN (Ryczący Bawół)
Rodzic przedstawia dzieciom postać Indianina i jego domu.

Zabawa logopedyczna dla zespołu Indian „Szeke, szeke” – ćwiczymy narządy mowy

Na górze – szeke, szeke. (robimy rękami „młynek” na górze)
Na dole – szeke, szeke. (robimy rękami „młynek” na dole)
Na prawo – szeke, szeke. (robimy rękami „młynek” z prawej strony)
Na lewo – szeke, szeke. (robimy rękami „młynek” z lewej strony)

Tekst o życiu Indian.
Indianie byli pierwszymi mieszkańcami Ameryki.

Żyli oni w plemionach, na czele których stali wodzowie. Indianie najczęściej mieli czarne długie włosy, śniadą cerę, nosili głównie ubrania uszyte ze skóry, a mężczyźni zakładali pióropusze.

Obecnie Indianie żyją w rezerwatach i chociaż ich życie nie przypomina dawnych czasów, to jednak niektóre zwyczaje zachowali do dziś.

Zadanie dla wszystkich dzieci ukryte w ekspozycji o Indianach:
Taniec w rytm muzyki indiańskiej – poznajemy charakterystyczną muzykę Indian i gesty taneczne. https://youtu.be/fnnan5lILGY

 

EKSPOZYCJA II
GRENLANDIA – ESKIMOSEK ODARPI
Prezentacja małego chłopca przez rodzica.

Po wysłuchaniu utworu dzieci odpowiadają na pytania:
– Czy wiecie o jakich zwierzętach była mowa w wierszu?
– Czy w Polsce też mieszkają takie zwierzęta?
– W jakich miejscach, w naszym kraju możemy spotkać te zwierzęta?

Eskimosi:
Eskimosi żyją w rejonie Bieguna Północnego.

Ubierają się w kurtki, spodnie uszyte z foczej skóry, które doskonale chronią przed zimnem i wiatrem.

Tam gdzie mieszkają Eskimosi, lody nie topnieją przez większą część roku, dlatego poruszają się oni głównie skuterami śnieżnymi i saniami ciągniętymi przez psy.

10. Zabawa matematyczna dla zespołu Eskimosów – doskonalimy przeliczanie, utrwalamy zwierzęta mieszkające
w okolicach Grenlandii.

11. Zabawa dla wszystkich dzieci ukryta w ekspozycji o Eskimosach
Zabawa ruchowa „Igloo” z chustą animacyjną – rozwijanie umiejętności współdziałania.
Dzieci, stojąc wokół chusty, podnoszą ją do góry, chowają się pod nią i siadają, tworząc nad sobą kopułę. https://youtu.be/j8a9J6_uaTA

EKSPOZYCJA III
AZJA – JAPONIA (Kiem-an-fu)
Rodzic przedstawia kolejnego mieszkańca Ziemi, którym jest mała Japonka Kiem-an-fu.

Japonia:
Daleko na wschodzie Azji leży Japonia.

Nazywamy ją Krajem Kwitnącej Wiśni, gdyż niemal w całym państwie możemy spotkać mnóstwo tych drzew. Japonia zwana jest również Krajem Wschodzącego Słońca.

Japończycy słyną na świecie z wielu pięknych tradycji.

W czasie świąt i uroczystości zakładają swoje tradycyjne stroje – kimona, które przypominają szlafroki. Spotykając się na wspólnych posiłkach, klęczą wokół niskiego stołu, a jedząc potrawy z ryżu posługują się pałeczkami.

13. Taniec z wachlarzami – doskonalimy umiejętność naśladowania, poznajemy tradycyjną muzykę Japonii.

 

Taniec z wachlarzami: https://youtu.be/2MNoOWVJ5ss

Zabawa dla wszystkich dzieci ukryta w ekspozycji o Japonii
Wzajemne masaże w kole – po ciężkim dniu pracy w Japonii tak mieszkańcy relaksują się.

EKSPOZYCJA IV
INDIE –HINDUSKA
W Indiach nietykalnym zwierzęciem jest krowa. Bardzo popularne są ostatnio filmy Bollywood, w których wszyscy tańczą i śpiewają. Kobiety ubierają się tak jak ja – mają na sobie SARI oraz BINDI dla ozdoby, przynoszące szczęście.

W niektórych wioskach w moim kraju podróżuje się na słoniach.

Zabawa dla wszystkich dzieci ukryta w ekspozycji o Indiach.
Zabawa z kinezjologii edukacyjnej „Słoń”
Słoń – stymulacja mowy wewnętrznej, twórcze myślenie, słuchanie własnego głosu, rozwój pamięci długoterminowej, zintegrowane widzenie, słyszenie i ruch, mowa, pismo.
https://youtu.be/h_ytkXXm-YE

Zabawa taneczna z naśladowaniem do piosenki „Des Rangila” – pokaz tańca bollywood, który pochodzi od „Kathak” – dawnego tańca klasycznego w Indiach, na bazie którego powstają choreografie do filmów bollywood.
https://youtu.be/9sJzbhFBz3c

 

EKSPOZYCJA V
AFRYKA – MURZYNEK BAMBO
Rodzic przedstawia dzieciom postać małego Murzynka.

Zadanie dla zespołu Afrykańczyków: Uważne odsłuchanie wiersza Juliana Tuwima pt.: „Murzynek Bambo”, odpowiedź na pytania dotyczące tekstu:

– Czy wiecie gdzie mieszka Murzynek?
– Co robi Bambo po powrocie ze szkoły?
– Czemu Murzynek ucieka na drzewo? A czemu nie chce się kąpać?

Ciekawostki o Afryce:
Afryka jest zamieszkana przez ludzi o różnym kolorze skóry.

 Mieszkańcami znacznej większości tego kontynentu jest ludność rasy czarnej. Jest tam bardzo ciepło.. W samym sercu afrykańskiej dżungli mieszkają najmniejsi ludzie świata – Pigmeje. Jako osoby dorosłe mają oni około 130 – 150 cm wzrostu.

20. Zabawa dla wszystkich dzieci ukryta w ekspozycji o Afryce:
Taniec Afrykański – poznajemy muzykę afrykańską oraz charakterystyczną choreografię.

Taniec Afrykański: https://youtu.be/zjUpyWk19BU

EKSPOZYCJA VI

HAWAJE
Hawaje to piękny, obfity w zieleń kraj składający się z 8 wysp. Na wyspie Maui podczas znanego tańca hula tancerki stroją się w różowe kwiaty. Mieszkańcy każdej wyspy mają inne kolory kwiatów – prowadząca pokazuje wyspę i prosi chętne osoby, aby dopasowały kolor kwiatu do wyspy. Opowiada także o elementach swojego stroju – kwiatach, spódniczce)
Taniec Hawajski „Hula”: https://youtu.be/rWVnm3Y_heU

Piosenka „Kolorowe dzieci” – podsumowanie wartości wszystkich dzieci, utrwalenie poczucia jedności wszystkich ludzi niezależnie od wyglądu i tradycji, wspólna zabawa wszystkich dzieci.

Piosnka „Kolorowe dzieci”: https://youtu.be/EVjvOBs2Z8I

ZAŁĄCZNIKI WIERSZY
To nasz przyjaciel czerwono skóry,
Ryczący Bawół – zwą go niektórzy.
Razem z indiańską rodziną swą
mieszka w wigwamie – to jego dom.

Znacie go z filmów o Indianach,
którzy w skórzanych chodzili ubraniach.
A gdy na łowy szli na bizony
to malowali na twarzach wzory.

Kiedy przy ogniu wspólnie siadali
to fajkę pokoju wypalali.
Z łuku strzelali, konno jeździli
i wtedy bardzo szczęśliwie żyli.

Hej, saneczki ciągną pieski
Eskimos pogania
Z zimna w oczach stają łezki,
Ciepło od biegania.
Oj, pingwinie na bok zmykaj
Bo Eskimos jedzie
Do niedźwiedzia polarnego
Po solone śledzie.
A ty zorzo świeć wesoło
Gdy Eskimos jedzie
Z foką, która bardzo lubi
Posolone śledzie.

List od małej Japonki w ekspozycji

Jestem mała Kiem – an – fu.
Szybko zrywam się ze snu.
Na śniadanie zjadam ryż
i do szkoły biegnę dziś.

Tam się uczę pisać znaki.
Każdy znak to wyraz jakiś.
Znaków trzy tysiące jest,
z góry w dół je piszę też.

Chętnie słucham o swym kraju,
Który słynie z samurajów.
Wiem, że najcenniejszy w świecie
pokój jest i radość dzieci.

Murzynek Bambo w Afryce mieszka,
Czarną ma skórę ten nasz koleżka.
Uczy się pilnie przez całe ranki
Ze swej murzyńskiej pierwszej czytanki.
A gdy do domu ze szkoły wraca,
Psoci, figluje – to jego praca.
Aż mama krzyczy: „Bambo łobuzie!”,
A Bambo czarną nadyma buzię.
Mama powiada: „Napij się mleka”,
A on na drzewo mamie ucieka.
Mama powiada: „Chodź do kąpieli”,
A on się boi, że się wybieli.
Lecz mama kocha swojego synka,
Bo dobry chłopiec z tego Murzynka.
Szkoda, że Bambo czarny wesoły,
Nie chodzi razem z nami do szkoły.

To Odarpi. Mały chłopiec, H. szayerowa
Eskimosek.
Oczy czarne jak paciorki,
płaski nosek.
żyje w kraju wiecznej zimy,
wiecznych śniegów.
I ma samych Eskimosków
za kolegów.
A, że w skórach chodzą wszyscy
Eskimosi,
więc Odarpi też niedźwiedzie
futro nosi.
Mieszka w igloo, śnieżnej chacie
z bloku lodu.
Jeszcze dziadek je zbudował sam
za młodu
A do szkoły, co w odległym
jest okręgu,
wiozą chłopca na saneczkach
psy w zaprzęgu.

Załączniki do pobrania na cały tydzień. Kliknij TUTAJ.

 1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario..
• Najświętsze serce Jezusa zmiłuj się nad nami
• Błogosławiony Edmundzie módl się za  nami

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenie wieloznaczne – każde dziecko otrzymuje szarfę i organizuje sobie dużo miejsca wokół siebie.

Układają szarfę w kółeczko, wchodzą w nie i przyjmują pozycję wyprostowaną. Na sygnał dźwiękowy przewlekają szarfę pośpiesznie od dołu, ku górze i ponownie układają szarfę. Powtórzyć x 3.

Ćwiczenia kształtujące prawidłową postawę – dzieci biegają pomiędzy rozłożonymi chustami. Na sygnał  zatrzymują się i przy określonym kolorze chusty przyjmują odpowiednią, wcześniej ustaloną pozycję. Powtórzyć 3x.

Ćwiczenia z elementami równowagi; dwie linie ułożone w odległości 3m od siebie, między nimi ułożone klocki w linii prostej w odległości 1 – 1,5m od siebie. Dzieci przebiegają między klockami tak, aby nie dotknąć żadnego z nich, omijając je raz z jednej, a raz z drugiej strony.

 Powtórzyć 3x.

Ćwiczenia z elementem czworakowania; leżenie przodem na kocyku.
Na sygnał przesuwanie się w przód i w tył za pomocą odpychania się kończynami. Powtórzyć 3x

3. Radości i smutki dzieci ( Przy pomocy rodziców)

Każde dziecko  otrzymuje duży arkusz papieru i kredki.

Odrysowują na papierze kontur jednego z dzieci.

Następnie dzielą narysowaną postać na pół, rysując pionową linię.

Po jednej stronie tworzą radosną postać, a po drugiej smutną.

Następnie szukają przyczyn smutku u niektórych dzieci.

Kiedy dziecko skończy swoją wypowiedź, rodzic podsumowuje:

„Dzień Dziecka powstał po to, aby wszyscy pamiętali o prawach dzieci, o tym, że dzieci mają prawo być szczęśliwe, mają prawo wychowywać się w rodzinie, bawić się i czuć się bezpiecznie”.

4. Dzień Dziecka w innych krajach – opowiadania rodzica

• Polska: Dzień Dziecka obchodzony jest 1 czerwca.

Tego dnia w szkołach i przedszkolach organizowane są zabawy i konkursy dla dzieci, często nie ma lekcji.

Organizuje się również festyny i pikniki, dzieci dostają zabawki i słodycze. •Meksyk: Dzień Dziecka w Meksyku nazywa Dniem Małych Mułów i jest obchodzony 30 kwietnia, podczas święta Bożego Ciała.

Dzieci uczestniczą w procesji, przebrane w stroje ludowe.

Tego dnia otrzymują słodycze i zabawki, biorą udział w specjalnie 2

zorganizowanych festynach, na których główną częścią zabawy jest rozbijanie piniaty, czyli papierowej kuli wypełnionej słodyczami, owocami i zabawkami.

• Francja i Włochy: Dzień Dziecka jest tam obchodzony 6 stycznia i jest świętem bardzo rodzinnym.

Tego dnia dzieci wraz ze swoimi rodzinami siadają do uroczystej kolacji, podczas której jedzą ciasto z wróżbą.

Oprócz ciasta dzieci otrzymują prezenty i koronę króla lub królowej. •Turcja: W Turcji Dzień Dziecka obchodzony jest 23 kwietnia, tego samego dnia, co Święto Niepodległości, ponieważ władca Turcji zadedykował ten dzień dzieciom, gdyż uważał, że są one bardzo ważne dla narodu.

Tego dnia dzieci udają się do parlamentu, czyli miejsca, w którym przebywają osoby rządzące państwem.

5. Zabawy wykorzystywane przez dzieci we Włoszech i we Francji.

• Dzieci stoją w kręgu, podając sobie ręce. Poruszają się w prawą stronę, mówiąc wierszyk: Kręci się koło, ziemia się kręci, spadają gwiazdy, kucają dzieci. Ten, kto kucnie ostatni, wchodzi do koła i zostaje tam tak długo aż zmieni go kolejna osoba.
• Dzieci wycinają rybki z kartonu. Odginają lekko ogony i głowy. Dobierają się w pary. Wstążkami wyznaczają tory na stole.

Na sygnał rodzica prowadzą rybki do mety dowolną techniką, np. dmuchając, wachlując.

Nie można dotykać rybek rękami.

6. Zabawa z chustą animacyjną Klanzy – dzieci trzymają chustę, rodzic prowadzi zabawę:

• „Najpierw podnosimy chustę powoli do góry i opuszczamy na dół, robimy to coraz szybciej i szybciej, jakbyśmy chcieli wywołać wielką burzę!”
• „Cały czas podnosimy chustę do góry i do dołu, powoli. Wrzucam na środek kilka piłeczek. Naszym zadaniem jest dopilnowanie, aby żadna piłeczka nie wypadła poza chustę”,
• „Zapraszam ochotnika, aby usiadł na środku chusty. Reszta uczniów z całej siły macha chustą do góry i do dołu. Zobaczymy, czy uda nam się delikatnie podnieść osobę siedzącą w środku”
• „Podnosimy chustę delikatnie do góry i do dołu. Zapraszam chętną osobę pod chustę. Zrobimy jej nowo fryzurę – kiedy osoba usiądzie na podłodze, będziemy delikatnie pocierać chustą jej głowę.

Zobaczymy, co stanie się z jej włosami”.

7. Wyścig w worku.

Dzieci ustawiają się na wyznaczonej linii.

Wchodzą do worków. Na znak rodzica skaczą do celu – wygrywa ten, kto skacząc nie zgubi worka i pierwszy znajdzie się na mecie.

Następnie uczniowie się wymieniają.

W zabawie bierze udział maksymalnie 7 osób na raz.

8. Zabawa „Król i królowa”.

Rodzic przypomina francuski zwyczaj wybierania króla i królowej.

Wręcza dzieciom tekturowy szablon korony. Każde dziecko zostaje królem lub królową dnia.

Musi tylko ozdobić i skleić swoją koronę.

Etap końcowy Rodzic dziękuje uczniom za świetną zabawę.

Pyta się dzieci, co najbardziej podobało im się tego dnia, a co sprawiło im trudność i dlaczego?

Dodatkowo dla chętnych dzieci: w zadaniu 2 może sam wskazać państwa na globusie.

9.Bajka o smutnym mieście

Za wielką rzeką, bardzo daleko, było małe miasteczko.

Ktoś, kto patrzył na nie z  daleka, nie zauważyłby nic dziwnego. Ale jeżeli podeszlibyśmy całkiem blisko zauważylibyśmy, że jest inne od wszystkich miejsc, które wcześniej widzieliśmy.

Dlaczego? Były w nim przecież domy, ulice, szkoły, przedszkola.

Mieszkali ludzie. Co więc było dziwnego? Chcecie wiedzieć?

W tym mieście nikt się nigdy nie uśmiechał. Mieszkali w nim sami smutni ludzie – smutni panowie, smutne panie, smutne mamy i babcie, smutni tatusiowie i dziadkowie, i oczywiście smutne dzieci. Nawet nie wiedzieli jak to jest nie być smutnym, bawić się i śmiać. Za to często z ich oczu płynęły łzy.

Tak było zawsze i właściwie nikogo to nie dziwiło. Ale pewnego dnia coś się zmieniło. Do miasta zawędrował szczęśliwy chłopiec. Gdy szedł uśmiechnięty ulicami miasta i pozdrawiał ludzi, których mijał, wszyscy przez chwilę czuli się inaczej. Wszystkim przez chwilę robiło się ciepło koło serca.

Chłopca dziwiło, że nikt się nie uśmiechał, ale ponieważ sam był bardzo szczęśliwy nie przeszkadzało mu to. Postanowił w tym mieście zamieszka.

I tak zrobił. Szczęśliwy chłopiec zamieszkał w smutnym mieście i niestety gdy mijały dni  z jego twarzy zaczął znikać uśmiech. Pewnie wiecie, że bardzo trudno jest być szczęśliwym, gdy wszyscy wokół są smutni.

I coraz częściej z oczu chłopca płynęły łzy. Początkowo chłopiec nie zauważył tej zmiany, ale pewnego dnia obudził się tak nieszczęśliwy, że nawet nie chciało musie wstać z łóżka. I wtedy przypomniał sobie, że jeszcze niedawno było inaczej, cały czas chciało mu się śpiewać i tańczyć ze szczęścia.

 Tak nie może by! – powiedział głośno. – Ja chcę być szczęśliwy i chcę uszczęśliwiać innych ludzi jak dawniej .

Szybko wstał z łóżka i wyszedł z domu. I wtedy zauważył po raz pierwszy jeszcze jedną dziwną rzecz.

Nigdy, mieszkając w tym mieście, nie widział słońca, a całe niebo było pokryte szarymi chmurami niby zasłoną.

– Hej, dziewczynko! – zawołał do dziewczynki przechodzącej obok.

 – Kiedy ostatnio świeciło tutaj słońce? – Jakie słońce? – zapytała smutno smutna dziewczynka. – Aha – pomyślał, – to dlatego wszyscy są tacy smutni, że nigdy nie widzieli słońca. – Muszę to zmienić – powiedział głośno.

Pomyślał chwilę (a muszę wam powiedzieć, że był to bardzo sprytny chłopiec), przyniósł wszystkie potrzebne materiały i narzędzia i zaczął budować drabinę. Ludzie przechodzący obok zaczęli się przygląda. Ich smutne spojrzenia dodawały chłopcu sił.

Drabina była coraz dłuższa i dłuższa. Gdy była już tak długa, że sięgała od jednego końca miasta do drugiego, chłopiec oparł ją o najwyższy wmieście dom, schował do kieszeni ostry nożyk i zaczął się ostrożnie wspina.

Wchodził coraz wyżej i wyżej, a smutni ludzie przyglądali się.

Gdy był już tak wysoko, że z dołu wydawał się tylko małą plamką sięgnął szarej zasłony z chmur.

Wyciągnął z kieszeni nożyk i wyciął w chmurach dziurę tak dużą, jak tylko było to możliwe. I wtedy po raz pierwszy przez dziurę w chmurze zaczęło świecić słońce. Światło słoneczne powoli zaczęło rozchodzić się po ulicach, domach, zaglądało w każdy nawet najdalszy kąt. I coś się zaczęło zmienia.

 Kolory stały się jaśniejsze, żywsze, weselsze. Ludzie poczuli na swoich twarzach ciepło promieni słonecznych. Wesołe promyki zaczęły ich łaskotać po nosach, ustach, policzkach. To było przyjemne. Rozglądali się podziwiając nowe kolory i powoli zaczęli się uśmiecha. Uśmiechali się coraz szerzej i cieplej najpierw sami do siebie, potem odwracali się do stojących obok i uśmiechali się do nich.

I to był pierwszy dzień nowego życia w tym mieście.

Od tego dnia wszyscy się do siebie uśmiechali i byli szczęśliwi.

 Zdarzały się oczywiście dni gdy ktoś był smutny, ale wtedy wychodził na dwór, patrzył na słońce, na uśmiechających się ludzi i też zaczynał się uśmiecha.

10. Rozmowa inspirowana treścią utworu:

– Co było dziwnego w mieście, o którym mówiłam?

– Jak zachowywali się ludzie, którzy w nim mieszkali?

– Co zdarzyło się pewnego dnia?

– Co się stało kiedy szczęśliwy chłopiec zamieszkał w smutnym mieście?

– Co postanowił zrobić chłopiec?

– Jak zmienili się ludzie w smutnym mieście, kiedy zaczęło świecić słońce?

11. Rodzic rozdaje dzieciom kontury twarzy – każde dziecko otrzymuje twarz uśmiechniętą i twarz smutną:-Z jakimi nastrojami kojarzą się wam te miny?-Kiedy czujemy smutek?-Po czym poznajemy, że ktoś jest wesoły?
12. Zabawa „Jak się czujesz?

 „ Rodzic opisuje różne sytuacje, jakie mogą zdarzyć się w przedszkolu, a dzieci pokazują odpowiednie kontury twarzy:

-Jesteś dzisiaj chory;

-Idziesz na plac zabaw;

-Boli cię głowa;

-Idziesz do kina;

-Pokłóciłeś się z kolegą;

-Dostałeś ulubioną zabawkę…itp.

13. Wypowiedzi dzieci na temat:

 – „Co mi pomaga gdy jestem smutny”.

Próby inscenizowania przez chętne dzieci.

-„ Jak wyrażam swoją radość?”

 

Czas radości – piosenka: https://youtu.be/t_8JEe2rpXQ

 Praca plastyczna – Radość i smutek: https://youtu.be/Js216IPX61w

 

Załączniki do pobrania na cały tydzień. Kliknij TUTAJ.

6 – latki

Książka, s. 80 – 83, Karty pracy, cz.4, s.50 – 59, Czytam, piszę, liczę, s.90 – 91

5 – latki

Książka, s. 88 – 91, Karty pracy, cz. 4. S. 46 – 53

 

 

1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Opatrzności Boża czuwaj nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

 

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia głowy, rąk, nóg „Kwiaty poruszane wiatrem”

Dzieci kreślą rękami, nogami, głową leniwe ósemki, naśladując ruchy kwiatów poruszane wiatrem.

Ćwiczenie orientacyjno – porządkowe „Ptaki do gniazd”

Dziecko jest bocianem, który chodzi po łące , podnosząc nogi wysoko i opuszczając je z palców na pięty.

Na hasło „Ptaki do gniazda” siada na kolorowym krążku, które samo umieściło w wybranym miejscu sali.

 

3. Słuchanie wiersza J.K Wegrzyna „Dom”

Dom to jest takie miejsce na ziemi o czym się możesz przekonać

gdzie wiedzie każda z twoich ścieżek

w matki szerokie ramiona.

A Dom to spracowana dłoń ojca,

którą ci kładzie na ramiona,

 

by ci powiedzieć „źle”, „dobrze” kiedy cię chce przekonać.

To dni samotne gdy cię nie ma.

Długie rodziców rozmowy.

To ich codzienna troska, abyś był mądry i zdrowy.

4. „Dom to….”– skojarzenia: w kręgu, kolejno, wypowiedzi uczestników.

 

4. „Rodzina”– nauka wiersza.

Dom to przede wszystkim rodzina, a więc uczymy się krótkiego wierszyka o rodzinie wykorzystując palce dłoni:

Ten pierwszy to Dziadziuś, (kciuk)tuż obok Babunia. (wskazujący)Największy to Tatuś, (środkowy)a przy nim mamusia. (serdeczny)A to ja dziecina mała, (mały)i to jest rodzinka,

moja ręka cała.

 

6. Dom – działalność plastyczna

(przygotowujemy dowolny materiał plastyczny, można tworzyć domy na bazie pudeł kartonowych lub na dużych arkuszach papieru) tworzymy domy.

Zadaniem poszczególnych „rodzin” jest:-wykonanie domu wraz z wizytówką (nazwiskiem rodziny)-prezentacja wspólnie „wybudowanego” domu-ułożenie i prezentacja krótkiej rymowanki o swojej „rodzinie” (konieczne jest zawarcie w rymowance nazwiska rodziny (Milewscy, Kowalscy, Burscy, Nowakowie).

 

Cyfry przy muzyce Domy są ponumerowane, sprawdzamy znajomość cyfr -numerów. Wszyscy chodzą po sali w dowolnym kierunku i reagują na wskazaną na kartoniku cyfrę i ilość uderzeń w tamburyn.

Kartonik z cyfrą 1 i jedno uderzenie w tamburyn –witamy się dłońmi Kartonik z cyfrą 2 i dwa uderzenia w tamburyn –witamy się plecami Kartonik z cyfrą 3 i trzy uderzenia w tamburyn –witamy się kolanami Kartonik z cyfrą 4 i cztery uderzenia w tamburyn –witamy się łokciami Uderzenia wykonujemy w różnej kolejności.

 

7. Pieczenie ciasta w domu

• Zabawa ilustrowana ruchem przy muzyce (utwór Kuchen – Klanza)
• Gotowanie i pieczenie w domu. Lewą ręką trzymamy miskę z ciastem, a prawą ręką ucieramy ciasto.
• Otrzepujemy ręce z mąki.
• Zaczynamy wybijać jajka: (powtarzamy kilka razy)-prawą ręką sięgamy za lewe ramię –bierzemy jajko-rozbijamy je o ramię –mówimy „puk”-wlewamy do miski –mówimy „chlup” -wyrzucamy skorupki lewą ręką za prawe ramię –mówimy „siup”
• Ugniatamy ciasto, wyrabiamy.
• Rozwałkowujemy ciasto przed sobą obiema rękami.
• Ozdabianie ciasta kremem –składamy dłonie w piąstki, jedna na drugą, a palce rąk energicznie otwieramy.
• Posypujemy ciasto bakaliami. Częstujemy osoby siedzące po prawej i po lewej stronie. Możemy wykorzystać prawdziwe ciasto lub ciasteczka.

 

8. Podajmy sobie ręce-Zabawa ruchowa z recytacją wierszyka

Uczestnicy ustawieni w kole.

Podajmy sobie ręce tworzymy pary i robimy dwa obroty w kółeczka i zróbmy kółka dwa i brzuszek do brzuszka dotykamy się brzuszkami uszko do uszka przystawiamy ucho do ucha partnera

i tak do białego dnia.

Jeden obrót w parach Więc bawmy się, więc bawmy się, tworzymy wszyscy duże koło zabawa nic nie kosztuje

i  idziemy trzymając się za ręce

Masz dłonie dwie, pokazujemy przed sobą, wew. stroną do góry

Więc klaśnij w nie klaszczemy 2x

A muzyka niech nam gra stoimy i kładziemy ręce na biodrach

Tra, la, la ,la, la. obrót dookoła siebie z rękami na biodrach

Melodia jw. w rytmie walczyk

 

9. Dom moich marzeń

Ćwiczenia dramowe przy muzyce relaksacyjnej

Uczestnicy siedzą wygodnie. Prowadząca zaprasza do wędrówki po domu marzeń, po jego pomieszczeniach. Zadaje pytania w trakcie tej wędrówki.-

• Gdzie jesteś?
• Co tam robisz?
• Co znajduje się dookoła ciebie?
• Jakie widzisz przedmioty?
• Który najbardziej ci się podoba?
• co widzisz za oknem? Czy ten widok ci się podoba? Dlaczego?
• Kto oprócz ciebie jest teraz w tym domu?
• Kto mieszka z tobą w tym domu?
• -W jakim kolorze są ściany?
• Jak czujesz się w tym domu? Dlaczego?
• Czy chcesz tam zostać?
• Dlaczego?

 

1.Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Aniele Boży Stróżu  mój opiekuj się nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

 

2. Ćwiczenia poranne

Skrętoskłony – Kubeczkowe obuwie.
Dzieci w siadzie rozkrocznym, trzymają kubeczek w prawej ręce. Wykonują skrętoskłon do lewej nogi, próbują położyć kubeczek na palcach lewej stopy.

Prostują się, następnie wykonują skrętoskłon do prawej nogi i próbują założyć kubeczek lewą ręką na prawą stopę. Podczas
wykonywania ćwiczenia kolana mają proste.
Ćwiczenia mięśni brzucha – Zajrzyj do kubeczka.
Dzieci w leżeniu przodem, trzymają kubeczki w wyciągniętych rękach przed sobą. Na hasło
Zaglądamy do kubeczka, unoszą ręce i głowę do góry, trzymając je chwilę w tej pozycji, a następnie je opuszczają.

1. „Moja mama, mój tata i ja” – Co to jest rodzina? – burza mózgów. „Pomagamy w domu” – Odgrywanie scenek na temat czynności wykonywanych w domu przez różne osoby, rozmowa na temat „Jak można pomagać w domu?”
2. „Kolorowe serca” – zabawa ruchowa z użyciem papierowych serduszek, reagowanie na sygnał słowny.

Na hasło „kolor do koloru” dzieci łączą się w kółka z tym samym kolorem, na hasło „mieszamy kolory” – łączą się w kółka, ale tak, żeby kolory się nie powtarzały;

3. „Rodzinny obiad” – zabawa matematyczna według metody E. Gruszczyk-Kolczyńskiej.

Każde dziecko dostaje trzy kółka z papieru i dziesięć liczmanów. Kółka są talerzami mamy, taty i dziecka i każda z tych osób dostaje na talerz po trzy pierożki.

Dzieci mają rozwiązać zagadkę ile było wszystkich pierożków.

Następnie mama oddaje jeden pierożek tacie. Czy pierożków jest nadal tyle samo? Kto ma najwięcej, kto najmniej? Potem dzieci mogą wymyślić własne zadania z treścią. 4. Spacer w okolicy domu, zabawy ruchowe na boisku, zabawa w „Berka”, „Węża”, „Gąski, gąski do domu”

Zaśpiewaj wspólnie z rodzicami Litanie Loretańską do Matki Bożej  – https://youtu.be/bgQmgiQGDsU

 

4. Teatrzyk na podstawie inscenizacji B. Szelągowskiej „Zgubione korale” Wszyscy: Bociek na żabkę pewnie poluje. Oj, biedna żabka, wciąż pochlipuje.

   Żabka: Ale dziś piękna pogoda !
   Wciąż siedzieć w stawie? Aż szkoda

   Myszka : Witaj, żabko! A ty dokąd?
   Życie ci niemiłe? Bociek cię od rana szuka
   Będzie tu za chwilę.

   Konik polny: Oj, żabko, to prawda
   Ja mam wzrok sokoli.
   I nie widzę, by bociek siedział na topoli.

   Kwiatki: Przydałaby nam się pszczoła.

   Pszczoła: Tu jestem, czy ktoś mnie woła?

   Mlecz: Chodź do nas, mała pszczółko !
   Ty po łące latasz w kółko !
   Nie widziałaś przypadkiem bociana?
   Podobno żabki szuka od rana
   ( Żabka płacze wśród kwiatów, zwierzątka ją pocieszają)

   Jeż: Ja jestem jeżyk. Kolce mam ostre jak należy
   Obronie cię przed bocianem.

   Żabka: Oj, będę dziś jego śniadaniem.

   Wszyscy: Bociek na żabkę pewnie poluje.
   Oj, biedna żabka, wciąż pochlipuje.

   Kret: Wiesz co, żabko, tu na łące siedzieć szkoda
   W stawie mokro ! Zimna woda.
   Chodź najlepiej, żabko, ze mną.
   Najbezpieczniej jest pod ziemią.

   Mrówka: E, nieprawda, panie krecie.
   Coś pan dzisiaj bzdury plecie.
   Dom najlepszy to mrowisko.
   Zawsze mam do niego blisko.

   Ślimak: Ja się na tym lepiej znam,
   Bo na grzbiecie domek mam.
   Niepotrzebny dom zbyt wielki !
   Poszukajmy gdzieś muszelki.

   Pszczółka: Pokażę ci, żabko, jak należy latać,
   Razem polecimy do mojego brata
   Wrócimy, gdy bociek zabierze stąd dzieci,
   Bo on do Afryki już jesienią leci.

   ( Pojawia się bocian)
   Bociek: Och, wreszcie cię, żabko znalazłem.
   Bo widzisz moja kochana, szukam cię dzisiaj od rana.
   Wiesz dzisiaj jest święto matki
   Kupiłem jej z jarzębiny, piękne czerwone korale.
   I kiedy nad stawem leciałem, wpadły mi prosto do wody.
   A nikt nie pływa jak ty. Żabeczko, pomożesz mi?

   Żabka: Chętnie ci, boćku, pomogę.
   Obiecaj mi jednak nagrodę:
   Nie zjesz mnie na kolację.

   Kwiatki: Obiecaj jej, bo ma rację

   Mlecz: Nagroda jej się należy, gdy tylko odnajdzie korale.

   Bocian: Powiem ci coś, żabko, choć się bardzo wstydzę.
   Mdli mnie, kiedy żabkę na talerzu widzę !
   Kiedyś, kiedy jeszcze małym boćkiem byłem,
   Żabką się dławiłem. I od tego czasu tylko rybki jadam.

   ( Żabka odnajduje korale w stawie)

   Żabka: Masz, boćku. Oto korale, nie zniszczyły się wcale.

   Pszczółka: Oj, boćku kochany,
   Przypomniałeś nam, że dziś święto mamy.
   Chodźcie tutaj wszyscy, chodźcie jak najprędzej !
   Miłość wyśpiewajmy w tej oto piosence.

 

4. Wiersze dla mamy i taty

Wybierz najładniejszy i naucz się na pamięć, by zarecytować rodzicom

 

CAŁA ŁĄKA DLA MAMY    B. Lewandowska

 

Mamo! Chodź z nami! Damy Ci – łąkę.
Z kwiatami, ze skowronkiem, ze słonkiem.
Do wąchania, słuchania, patrzenia…
A do łąki dodamy życzenia.
Nawet, gdy się zachmurzy na niebie,
nawet , gdy się kłopotów nazbiera,
my uśmiechniemy się do siebie,
zawsze, jak dziś, jak teraz!

MAMO!    D. Gellnerowa

Mamo!
Dam ci dziś piękny kwiatek
i wstążkę na dodatek.
Dam ci zloty pierścionek,
na górce mały domek,
ogródek malowany,
ławkę pod wielkim kasztanem.
Dam ci słonce nad domem,
słońce – złotą koronę.
I dam ci księżyc, wiesz?
I jeszcze… co tylko chcesz.
Bo jestem bardzo bogaty,
dostałem kredki od taty.

 

PO, CO JEST MAMA    R. Przymas

Po to jest Mama, aby mnie wzięła na kolana.

By pogładziła po głowie, podarowała opowieść.

By zawsze przy mnie była: pomogła, pocieszyła.

A ja rosnę przy Mamie wczoraj, dzisiaj i jutro.

Aby jej nigdy w życiu nie było pusto i smutno.

 

DO MATKI    W. Grodzieńska

Mamo, chciałbym ci przynieść latający dywan
i kaczkę, która znosi szczerozłote jajka,
żebyś żyła beztrosko – wesoła, szczęśliwa,
lecz takie dziwy można znaleźć tylko w bajkach.
I dlatego zmęczenie widząc na twej twarzy,
i ręce spracowane przy fabrycznych krosnach,
myślą w przyszłość wybiegam i zaczynam marzyć,
że zastąpię cię w pracy, gdy tylko dorosnę.
Lecz dzisiaj za twe troski, trudy, poświęcenia,
za twą miłość matczyną nigdy nie zachwianą
mogę tylko twą szyję otoczyć ramieniem
i szepnąć ci do ucha: DZIĘKUJĘ CI , MAMO!

 

PRZED SNEM    J. Ratajczak

Biorę do łóżka auto,

rakietę z kosmonautą,

pod głowę kładę misia,

buty kupione dzisiaj.

Lecz zawsze usnę najprędzej,

gdy rękę mamy mam w ręce.

 

MAMA    D. Gellnerowa

Za szybą wieczór, tu światło wokół
I lampy palą się na ścianach
Jasny jest pokój, złoty jest pokój
Bo obok siedzi mama

Mama jak uśmiech, jak dobre słowo
Mama jak cisza i jak muzyka
Basia w łóżeczku wsłuchana w ciszę
Niebieskie oczy przymyka

Wiatr za oknami gałęzie trąca
Cichutko jak najciszej
Basia w łóżeczku już jest śpiąca
Lecz granie wiatru słyszy

I wchodzi w ogród kolorowy
Gdzie dziwne kwiaty, dziwne drzewa
I teraz nie wie czy to ptaki
Czy to jej mama śpiewa.

 

MAMA       I. Salach

Mamusiu kochana

grzeczna będę dziś od rana.

Niech słoneczko ci zaświeci,

radość wielką sprawią dzieci.

Abyś była uśmiechnięta.

Bo dziś Mamo – Twoje święto!

 

MAMO      D. Gellner

Dam Ci dziś piękny kwiatek
I wstążek na dodatek.
Dam Ci złoty pierścionek,
Na górce
Mały domek,
Ogródek malowany,
Ławkę pod wielkim kasztanem.
Dam Ci słońce nad domem,
Słońce – złotą koronę.
I dam Ci księżyc, wiesz ?
I jeszcze….co tylko chcesz,
Bo jestem bardzo bogaty,
Dostałem kredki od taty.

OBRAZEK DLA MAMY     Mieczysław Kieliński

Namaluję dla Ciebie mamusiu
Piękne, żółte słonko.
Kolorowe motylki
Nad zieloną łąką.
Białe obłoczki
Na błękitnym niebie.
Będzie śliczny obrazek
Mamusiu, dla Ciebie!

 

 

NAJLEPIEJ JEST U MAMY    Muzyka: A. Żalski Słowa: L. Konopiński

Najlepiej jest u mamy!
To każde dziecko wie.
Najlepiej jest u mamy,
gdy smutno ci i źle!

Choć przygód wciąż szukamy
i chcemy poznać świat.
Najlepiej jest u mamy
tu każdy wraca rad!

Jest wiele dróg nieznanych
dalekich, pięknych tras
najlepiej jest u mamy,
tu każdy wraca z nas!

Kto się nie zgadza z nami,
sam kiedyś powie, że
Najlepiej jest u mamy!
No chyba! To się wie!

 

 

WESOŁY TATA      P. Pollak

Mój tata jest niepoważny,
Ciągle się ze mnie śmieje.
Kiedy ja mówię:
Wciąż rosnę !
On mówi:
Skąd, ty malejesz !
Nie lubisz kaszy na mleku,
Zostawiasz ser i warzywa,
Więc wcale nie rośniesz, nie tyjesz,
Tylko cię wciąż ubywa !
Staniesz się taki malutki,
Że w krasnoludka się zmienisz,
Będziesz  się kąpać w akwarium
I drzemać w mojej kieszeni.
Nie pójdziesz na spacer z pieskiem,
Tylko z chomikiem lub z myszką.
Ja na to:
dobrze, tato,
jutro na obiad zjem wszystko.
Ale ty razem ze mną
Chrup marchew i sałatę,
Bo jak się zmienię w zająca,
Chcę mieć zająca tatę.

 

O MOIM TACIE    S. Todorski

Choć jestem duży,
bez swego taty
bez przerwy
wpadałbym w tarapaty.

Kiedy więc przyjdą
jakieś kłopoty,
od razu tacie
oznajmiam o tym.

A wtedy zaraz
łatwiej i prościej
uda się wybrnąć
z wszelkich trudności.

KOCHAM GO     T. Kubiak

Kocham mojego tatę
Chodzę z ojcem na spacer
Wtedy jest tyle słońca
Wtedy nigdy nie płaczę.

Idziemy z tatą do parku
Albo idziemy nad Wisłę,
Bawimy się w chowanego,
W zielone gramy – listkiem.

Lubię, kiedy mój tatuś
Wraca z pracy do domu
Ja zawsze mojemu tacie
Mogę powiedzieć pomóż …

Gdy się zepsuje latawiec,
Wrotki, samochód lub rower
Mój tatuś rower naprawi
I dalej – ruszaj drogę

To tatuś mi opowiada
O gwiazdach i ptakach w obłokach
Dlatego mojego tatę
tak bardzo, bardzo kocham.

 

 

ŚWIĘTO TATY!      D. Gellner

Dziś jak tylko z łóżka wstałam,
zaraz tatę uściskałam!
Uściskałam z całej siły i wrzasnęłam:
– Tato miły!
Nos do góry! Uszy też!
Dziś jest święto Taty wiesz?
każdy Tata je obchodzi,
Ty też obchodź, co Ci szkodzi?
A jeżeli nie dasz rady,
zjeść tej całej czekolady,
tortu, lodów i piernika,
znajdziesz we mnie pomocnika!

 

Załączniki do pobrania na cały tydzień. Kliknij TUTAJ.

 1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
  Zdrowaś Mario….
  Święty Józefie módl się za nami
  Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Zabawa orientacyjno-porządkowa Zabierz kubeczek.
Dzieci poruszają się ostrożnie w rytm dowolnej muzyki pomiędzy kubeczkami rozłożonymi na podłodze.
Podczas przerwy w grze podnoszą najbliższy kubeczek i wyciągają rękę z nim w górę.
Kiedy usłyszą dźwięki muzyki, odkładają kubeczek i swobodnie się poruszają.
Ćwiczenia dużych grup mięśniowych – Wędrujący kubeczek.
Dzieci przekładają kubeczki z ręki do ręki: z przodu, z tyłu, pod kolanem, nad głową – w pozycji stojącej i w ruchu.
3. Zabawa dydaktyczna „Dodaj lub odejmij”
Potrzebne są liczmany, kartoniki z liczbami.
Dziecko dostaje losowo kartonik z liczbą (od 0 do 10).
Dobiera sobie odpowiednią liczbę liczmanów i układa je przed sobą, kładąc obok swój kartonik z liczbą. Potem losuje inny kartonik.
Teraz liczba liczmanów nie odpowiada liczbie na kartoniku.
Należy dobrać lub oddać liczmany tak, aby ich liczba była zgodna z liczbą umieszczoną na kartoniku.
Potem dziecko mówi, ile miało liczmanów, ile ma teraz (czy odejmowało czy dodawało liczmany) oraz pisze na kartce odpowiednie działanie. Np. dziecko miało kartonik z 8 ułożyło przed sobą osiem liczmanów.
Potem dostało kartonik z 4 i oddało cztery liczmany.
Na koniec napisało działanie: 8 – 4 = 4. Ćwiczenie powtarzamy kilka razy.

4. Zabawa ruchowa „Tyle samo”
Rodzic pokazuje kartoniki z cyframi, a dzieci wykonują tyle czynność ile wskazuje pokazywana cyfra.
Przykładowe czynności : podskoki, przysiady, skłony, pompki.

5.Wykonanie torcika dla rodziców z pomocą rodziców
Umycie rąk, założenie fartuszków
Przygotowanie produktów:
Wkładamy do garnka masło, startą czekoladę, zmielone orzechy, opakowanie wiórków kokosowych, i dolewamy pół szklanki wody.
Podgrzewamy, następnie kruszymy herbatniki i wsypujemy do masy.
Wlewamy masę do tortownicy.
Posypujemy masę w tortownicy wiórkami kokosowymi i ozdabiamy orzechami.
Wstawiamy tak przygotowany torcik do lodówki.
Pyszne – smacznego!
Po schłodzeniu zapraszamy rodziców i częstujemy.

6. Słuchanie wiersza W. Chotomskiej „Dobra wróżka”

Jeszcze śpi cały dom,
tata śpi, dzieci śpią.
Jeszcze sen nie chce wyjść
z ciepłej kołdry,
a tu już pachnie chleb,
a tu już mleko jest,
dobra wróżka powiedziała nam:

– Dzień dobry!
Mamo, mamo, dobra wróżko,
coś powiem ci na uszko:

– Wróżysz nam dobre dni,
umiesz w śmiech zmieniać łzy,
ciepłe sny niesiesz nam do poduszki,
w oczach masz słońca blask
i od burz chronisz nas.
Nawet w bajkach nikt nie znajdzie lepszej wróżki!

7. Rozmowa na temat wiersza
Co mama robi rano, gdy jeszcze wszyscy śpią?
Dlaczego mama to dobra wróżka?

8. Piosenka dla mamy i taty

Kliknij TUTAJ.
Piosenka dla mamy i taty (sł. i muz. Agnieszka Kopacz)
Znów jestem większa znów jestem starsza
mam śliczną buzię i długie włosy
Codziennie rosnę czy Ty to widzisz?
Każdego dnia zmieniam się!! Znów jestem większy
znów jestem starszy mam silne ręce i długie nogi
Codziennie rosnę czy Ty to widzisz?
Każdego dnia zmieniam się!!
Ref. Moje małe serce, kocha Ciebie bardzo mocno.
Moje małe serce, kocha Ciebie zima wiosną.
Moje małe serce kocha Was.
Mamo tato bardzo kocham Was! (Bridge – okrzyki)
Jestem większa! Jestem starsza! Mam silne ręce!
Mam długie nogi! Mam ładną buzię! Mam długie włosy!
Codziennie rosnę! Codziennie zmieniam się!
Ref. Moje małe serce…

9. Rozmowa o piosence
O czym mówi piosenka?
Co najbardziej podoba mi się w piosence?

 

10. Piosenka „Jesteś mamo skarbem mym”
Specjalna dedykacja dla wszystkich mam
https://youtu.be/RvHfN-4Va4g
Kiedy mija noc i dzień nastaje,
Zawsze mówisz mi – witaj kochanie
Po czym tulisz mnie, czule całujesz,
Więc zaśpiewam Ci, to co ja czuję
Proszę otwórz serce swe,
Niech w nie wpadną słowa te,
Które Tobie teraz ja,
Podarować właśnie chcę
Jesteś mamo skarbem mym,
Kocham Ciebie z całych sił
Jesteś wszystkim tym co mam,
Wszystko Tobie jednej dam
* * *
Kiedy mija dzień i noc nastaje,
Mówisz – miłych snów, moje kochanie
Po czym tulisz mnie, czule całujesz,
Więc zaśpiewam Ci, to co ja czuję
Proszę otwórz serce swe,
Niech w nie wpadną słowa te,
Które Tobie teraz…

 

Załączniki do pobrania na cały tydzień. Kliknij TUTAJ.

1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Jezu Eucharystyczny zmiłuj się nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia tułowia – Rzuć i podnieś.
Dzieci stoją w małym rozkroku, kubeczek kładą na głowie; wykonują skłon głową w celu upuszczenia kubeczka na podłogę.

Następnie wykonują skłon tułowia z jednoczesnym podniesieniem
kubeczka i umieszczeniem go ponownie na głowie (podczas skłonu nogi mają proste).
Ćwiczenia mięśni grzbietu – Turlamy kubeczek.
Dzieci w siadzie prostym, trzymają kubeczek oburącz na wyprostowanych nogach. Turlają kubeczek po nogach jak najdalej w kierunku stóp i z powrotem, mając nogi proste w kolanach.

3. Zabawa „Poczuj swoje serce”

Rodzic mówi: „Stańcie spokojnie.

Połóżcie rękę po lewej stronie klatki piersiowej. Czy czujecie swoje serce? A teraz dobierzcie się parami i posłuchajcie, jak bije serce waszemu koledze. Chciałabym wam pomóc, abyście czuli je wyraźniej.

Zacznijcie więc biegać w miejscu (10sek.). teraz wyobraźcie sobie, że jesteście dużą piłką, która skacze (10sek.). teraz płyńcie w powietrzu (10sek.). Zatrzymajcie się.

Połóżcie rękę na sercu. Czy teraz czujecie?”

 

4. Słuchanie wiersza J. Kaczanowskiej „Mama i tata”

 

Mama i Tata to nasz świat cały,
ciepły bezpieczny, barwny, wspaniały,
to dobre, czułe, pomocne ręce,
i kochające najmocniej serce.

To są wyprawy do kraju baśni,
wakacje w górach, nad morzem, na wsi,
loty huśtawką, prawie do słońca
oraz cierpliwość co nie ma końca.

Kochana Mamo, Kochany Tato
dzisiaj dziękować chcemy Wam za to,
że nas kochacie, że o nas dbacie,
i wszystkie psoty nam wybaczacie

5. Rozmowa na temat wiersza

Kim są dla was mama i tata?

Za co dzieci dziękują rodzicom?

 

6. Zabawa ruchowo – naśladowcza „Jak nasi rodzice”

Dzieci poruszają się po pokoju, na hasło: Jak mama – naśladują czynności wykonywane przez mamę.

Na hasło jak tata: czynności wykonywane przez tatę.

 

7. Zabawa „Co lubią moi rodzice”

Wypowiedzi dzieci na temat: Co lubią moi rodzice

Dzieci określają, co lubi mama, co lubi tata, ale odpowiedź podają, dzieląc dane słowa na sylaby lub na głoski.

 

8. Poprawne stosowanie nazw członków rodziny

Kończenie wypowiedzi  rozpoczętych przez rodzica:

Mama mojej mamy lub taty to… ( babcia)

Tata mojej mamy lub taty to… ( dziadek)

Siostra mojej mamy lub taty to… (ciocia)

Brat mojej mamy lub taty to… (wujek)

Mama mojej babci lub dziadka to… ( prababcia)

Tata mojej babci lub dziadka to.. ( pradziadek)

Wymienianie przez dzieci, kto wchodzi w skład rodziny, jak mają na imię jej członkowie.

9. Rozwiązywanie zagadek tekstowych:

Kocha nas najbardziej na świecie

Wszystkie troski od nas odgania

Ona nas urodziła.

Czy już wiesz, kto to?

To….. (mama)

 

Gdy coś się w domu zepsuje

Szybciutko to naprawi

Samochód też zreperuje

Bo on wszystko potrafi (tata)

 

Dla was, wnucząt ona

Zawsze dobre serce ma

Czułym okiem na was patrzy

Bajek mnóstwo zna ( babcia)

 

Nie każdy jest siwy

Nie  każdy wąsaty

Ale każdy jest tatą

Mamy, albo taty (dziadek)

 

Kto jest zatroskany

Kiedy chorujemy

I gdy dziurę w  spodniach

Do domu niesiemy ( rodzice)

 

Taki sam chłopiec jak ja

Mamę wspólna zemną ma

Wspólny jest również tata

A ja wiem, że mam …( brata)

 

Co to za dziewczynka  w domu ze mną  mieszka

Do rodziców mówi: mamo, tato

A na imię ma? ( siostra)

 

 

10. Kwiatek dla mamy i taty

Kwiaty dla mamy i taty – https://youtu.be/APM8d0LoVJU

Dla mamy i taty – https://youtu.be/Ua7ifKISJHc

Dla mamy i taty – https://youtu.be/iDJU-PU9BJ0

Motyl dla rodziców – https://youtu.be/KFzkJ26eSqY

Serce dla moich rodziców – https://youtu.be/vwDEWg8Mflc

Piękny kwiat – https://youtu.be/ZS1Li4iQw0w

 

Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Najświętsze Serce Jezusa zmiłuj się nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

 

2. Ćwiczenia poranne

• Zabawa orientacyjno – porządkowa Hop – bęc.

Dziecko maszeruje w różnych kierunkach. Na hasło: Hop wyskakuje w górę, a na hasło: Bęc – przykuca. Po wykonaniu tych czynności ponownie maszeruje.

• Ćwiczenia dużych grup mięśniowych Sięgnij jak najwyżej.

Dziecko wspina się na palce, wyciąga ręce naprzemiennie w górę, aby sięgnąć jak najwyżej; następnie wykonuje siad klęczny, przyciska głowę do kolan – stara się zwinąć w jak najmniejszą kulkę.

• Ćwiczenia nóg Jak sprężynka.

Dziecko wykonuje rytmiczne przysiady i wspięcia na palce w tempie uderzeń  w bębenek.

• Ćwiczenie równowagi Kto potrafi?

Dziecko dotyka prawym łokciem lewego kolana i odwrotnie; wytrzymują chwilę w tej pozycji.

 

3. Rodzinny obrazek – wykonanie portretu dla rodziców

Zapoznanie z wierszem K. Datkun – Czerniak „Dla mamy”
Co narysowało dziecko dla mamy?
Dlaczego wykonało obrazek?
Mam papier i kredki,
Piękne kolorowe
Narysuję mamusiu
Obrazek dla Ciebie
Będą chmurki i słoneczko
I tęcza na niebie
Narysuję najpiękniej
Bo tak kocham Ciebie!

 

4. Ekspresja słowna „Co lubią nasi rodzice”

Kończenie zdań:

Moja mam lubi….

Mój tata lubi…

Moi rodzice lubią, gdy…

 

5. Zapoznanie z fragmentem wiersza A. Nosalskiego „ O dwunastu braciach”

Podczas słuchania wiersza dzieci podają nazwy kolejnych miesięcy

( w razie trudności pomaga rodzic)

 

Chodzi po świecie dwunastu braci.
Są to miesiące, pewno je znacie.
I pewno wiecie, że do nas w gości
przychodzą zawsze w tej kolejności:
pierwszy co roku zjawia się styczeń
i bardzo mroźny bywa zazwyczaj. (…)
Następny z braci to srogi luty,
w lodową zbroję cały zakuty. (…)
Marzec ze śniegu ziemię uprząta
miotłą ze złotych promyków słonka. (…)
Kwiecień nie czeka. Bardzo się spieszy,
aby na drzewach listki rozwiesić. (…)
Wreszcie się zjawia maj wystrojony
i bzu przynosi pełne brzemiona. (…)
Drogą do lasu idzie już czerwiec
z wiązanką chabrów i dzbanem czernic. (…)
Lipiec w upale dźwiga strudzony
ogromne kosze wiśni czerwonych. (…)
Sierpień się spieszy, jak tylko może,
by sprzątnąć z pola dojrzałe zboże. (…)
Oto już wrzesień zbiera ziemniaki
i do odlotu szykuje ptaki. (…)
Idzie polami rudy październik
i mgły rozwiesza wśród pustych ściernisk. (…)
Listopad, zwykle wietrzny i dżdżysty,
wymiata stosy opadłych liści. (…)
Przybywa grudzień, z braci ostatni,
by drzewom białe nałożyć czapki. (…)
I tak miesiące wciąż się zmieniają,
chodząc po świecie swoim zwyczajem.
Lecz razem spotkać im się nie zdarzy,
chyba, że… w kalendarzu.

 

6. Utrwalanie nazw miesięcy.

 

Załączniki do pobrania na cały tydzień. Kliknij TUTAJ.

6- latki

Książka s. 76 – 79, Karty pracy cz.4, s. 40 – 49, Karty pracy czytam, piszę, liczę s. 88 – 89

5 – latki

Książka, s.82 – 87, Karty pracy, cz. 4, 39 – 45

 

 

1. Modlitwa poranna – dzień Opatrzności Bożej

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Opatrzności Boża czuwaj nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Zabawa orientacyjna „Kot jest, kota nie ma”

Na zapowiedź „Kot jest” – myszki przysiadają obejmując kolana, głowa nisko opuszczona.

Na hasło „Kota nie ma” – myszki biegają swobodnie, w różnych kierunkach.

Podskoki „Piłeczki”

Podskoki obunóż w miejscu.

Dla odpoczynku dzieci stoją i naśladują ruchem ręki odbijanie piłeczki od podłogi.

 

3. Zabaw rytmiczna „Na zielonej łące”

Dzieci rytmizują tekst i jednocześnie  wykonują prosty gest.

Zwracają uwagę na nazwy kwiatów, które w  nim występują.

Wypowiadają rymowankę w różnym tempie i z różną dynamiką.

Śpiewają na melodie wymyślone przez siebie.

 

Na zielonej łące wiosna już króluje,

Trawy oraz kwiaty pędzlem swym maluje.

Bielutkie stokrotki cieszą nasze oczy,

Żółte paki jaskrów, maków całe krocie.

 

4. Opowieść ruchowa połączona z ćwiczeniami artykulacyjnymi „Spacerkiem po łące” Dzieci ilustrują ruchem i głosem opowiadanie rodzica.

 

Był piękny wiosenny dzień  i przedszkolaki wybrały się na spacer na pobliska łąkę. ( dzieci maszerują w różnych kierunkach pokoju)

Słońce mocno świeciło, a wiatr rozdmuchiwał nasiona mniszka lekarskiego i innych roślin. (Dzieci chodzą na czworakach i dmuchają na rośliny). Nagle dzieci usłyszały pierwsze odgłosy.

To pracowite pszczółki krążyły nad kwiatami, szukając najpiękniejszych, aby zebrać z nich nektar. ( dzieci latają jak pszczółki machając rękami – skrzydełkami).

Wesoło bzyczały, nawołując się nawzajem. (Naśladują bzyczenie pszczół: bzz, bzz, bzz, bzz, bzz)

Na listkach koniczyny siedziały koniki polne, poruszając śmiesznie łapkami, z których strząsały resztki porannej rosy. (Dzieci siedzą, poruszają w dowolny sposób kończynami)

Cykały cichutko (Naśladują dźwięk: cyt, cyt, cyt).

Nagle nie wiadomo skąd pojawiły się żaby.(Dzieci naśladują skakanie żab) Kumkały głośno, jakby ostrzegały się przed jakimś niebezpieczeństwem.

(Naśladują kumkanie: kum, kum, kum)

Miały rację, że były takie zdenerwowane, bo na łące pojawiła się para bocianów: chodziły wysoko unosząc nogi, z szeroko rozłożonymi skrzydłami, i rozglądały się na boki, co chwilę przystawały i pochylały się do przodu, szukając czegoś w trawie. (Naśladują chód bociana).

Ponieważ niczego nie mogły znaleźć, klekotały ze złością ( Naśladują głos bocianów: kle, kle, kle)

Wysoko nad łąką krążył skowronek, śpiewając wiosenną piosenkę.

(Naśladują głos skowronka: dzyń, dzyń, dzyń) Odpowiadał mu wróbel, który usiadł na pobliskim drzewie.

Poszukiwał pokarmu dla swoich głodnych dzieci.

(Naśladują głos wróbla: ćwir, ćwir, ćwir)

Czekały one niedaleko w gniazdku piszcząc: pi, pi, pi…. Aby jak najszybciej przyniósł im coś do jedzenia.

Dzieci już miały wracać do przedszkola, kiedy zobaczyły ślimaka, który wolno sunął po trawie.

Kiedy tylko napotkał na jakąś przeszkodę, szybko chował się do swojego domku, który niósł na grzbiecie.

Dopiero po chwili wystawiał głowę i rozglądał się dookoła. ( dzieci naśladują zachowani ślimaka).

Nad łąką latały kolorowe motylki, co pewien czas siadały na kwiatach.

( Dzieci naśladują ruchem latające motylki ) Przyglądała im się z zaciekawieniem wrona, siedząca na pobliskiej wierzbie i głośno kracząca z zachwytu: krrrrra, krrrrrra… Wiosenny wietrzyk poruszał trawą, kwiatami i gałązkami drzew, szumiąc wesołe piosenki: szszsz.. szszsz…

szszszu.. Dzieci były zadowolone ze spaceru.

Wróciły pełne wrażeń do przedszkola, gdzie czekał na nich pyszny podwieczorek. (Dzieci maszerują)

Godzina 12.00

Wspólna modlitwa Anioł Pański o ustanie epidemii

 

5. Zabawa „Kwiatowe rytmy”

Rodzic umieszcza pod obrazkami kwiatów, łąkowych kartki z różną liczba kropek.

Dzieci wypowiadają nazwy kwiatów zgodnie z liczba kropek na kartonikach ułożonych pod ich obrazkami.

Np. jeżeli pod obrazkiem stokrotki jest obrazek  z dwiema kropkami, należy tę nazwę wypowiedzieć dwa razy, jeżeli pod obrazkiem rumianka jest kartka z czterema kropkami, należy te nazwę wypowiedzieć cztery razy.

 

6. Wprowadzenie litery „P”

Analiza i synteza słowa pomidor

Dzielenie słowa pomidor na głoski i sylaby

Co słyszycie na początku słowa pomidor?

 

7. Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoska P

Wypowiadanie głoski p długo: ppppyyyyy….

Wypowiadanie głoski p krótko: p, p, p, p, p, …..

 

8. Co możecie powiedzieć o tej głosce (Jest to spółgłoska)

8. Pisanie liter P w powietrzu, pośladach, samodzielnie.

• Wyszukiwanie litery P wśród rozsypanych liter
• Zabawa twórcza „Co zobaczył żuczek kiedy fruwał nad łąką”

Dzieci wyobrażają sobie, że są żuczkami, którego raz pierwszy

Wzbiły się w powietrze i patrzą na wszystko z góry, opowiadają co zobaczyły na dole.

• Tworzenie obrazka „Łąka”

Rozdmuchiwanie kropli zielonej farby na kartce za pomocą rurki do napojów.

Dotykanie otrzymanego obrazka palcami maczanymi w czerwonej farbie, a potem w żółtej.

 

Dziś jest dzień urodzin Jana Pawła II

Módlmy się za Jego przyczyną o potrzebne łaski dla naszych rodzin, Jego opiece powierzajmy Polskę i cały świat.

 

• Film O św. Janie Pawle II – https://youtu.be/SdqIfvAl1fI
• Biały Pasterz – Pieśń o ś1). Janie Pawle II – https://youtu.be/Gv4xDf6qGRo
• Piosenka o św. Janie Pawle II – Fundament – https://youtu.be/a0zO73VucNw
• Dar na 100 lecie urodzin Jana Pawła II – https://youtu.be/5Jym11kjwJI
• Chór dziecięcy – Moje miasto Wadowice – https://youtu.be/mCUFL05rS5w

 

Załączniki do pobrania na cały tydzień. Kliknij TUTAJ.

 

 

1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Aniele Boży Stróżu mój opiekuj się nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

 

2. Ćwiczenia poranne

Zabawa „Dzięcioły na drzewie”

Dzieci biegają w dowolnych kierunkach po mieszkaniu, trzymając ramiona wyciągnięte w bok –  naśladują ruchy skrzydeł dzięcioła.

Na hasło: Dzięcioły na drzewie, zatrzymują się, podnoszą dłoń  na wysokość klatki piersiowej i uderzają palcami jednej dłoni w otwarta drugą dłoń, w rytmie wystukiwanym przez rodzica na bębenku – dzięcioły stukają w drzewo.

Gdy bębenek milknie, dzieci biegną po Sali  – dzięcioły fruwają i szukają kolejnego drzewa.

Zabawa „Zwiędłe kwiaty”

Dzieci znajdują się w dowolnych miejscach w pokoju, w przysiadzie, ramiona maja swobodnie zwieszone wzdłuż tułowia, głowy pochylone – naśladują zwiędłe kwiaty.

Dziecko lub rodzic przemieszcza się pomiędzy dzieckiem i naśladuje podlewanie kwiatów z  konewki.

Przy każdym kwiatku powtarza słowa rymowanki:

Ja ci wody dam, a ty, kwiatku wstań.

Podlany kwiatek wstaje. Dziecko powoli podnosi się do stania, na końcu unosi ramiona w górę.

Gdy dziecko stoi, radośnie kołysze ramionami na bok i mówi słowa rymowanki:

Woda, woda, sił nam doda.

 

3.  Słuchanie wiersza I. Salach „Łąka”

Łąka tylu ma mieszkańców,

zwierząt, roślin kolorowych.

Tu motylek, a tam pszczółka,

tutaj kwiatek – o, różowy!

Z kopca wyszedł krecik mały,

obok niego idzie mrówka.

Na rumianku w krasnej sukni przycupnęła boża krówka.

Nad tą łąką kolorową bal wydały dziś motyle.

Zapraszają wszystkie dzieci,

więc zatańczmy z nimi chwilę.

 

4. Rozmowa na temat wiersza

Wymień nazwy mieszkańców łąki. Kto wydał bal na łące?

 

5. Zabawa muzyczno – ruchowa „Taniec motyli”

Dzieci poruszają się w pokoju przy nagraniu spokojnej melodii, naśladując taniec motyli nad łąką.

 

6. Słuchanie ciekawostek o motylach

Motyle, inaczej łuskoskrzydłe, to uskrzydlone owady:

Dzielimy je ze względu na wygląd i porę lotu na:

• Motyle dzienne
• Ćmy

Dzielimy je też ze względu na rozmiar:

• Motyle większe
• Motyle mniejsze

Motyle są druga pod względem liczebności grupa owadów

(pierwszą są chrząszcze) .

Na świecie występuje około 150 tysięcy motyli, w Polsce 3 tysiące.

Zbudowane są z głowy ( na której znajdują się oczy, czułki, aparat

gębowy), tułowia i odwłoka.

Na tułowiu znajdują się trzy pary odnóży.

Motyle żyją od kilku godzi do kilku miesięcy.

Przykładowe nazwy:

Paź królowej, paź żeglarz, niepylak Apollo, rusałka admirał, rusałka pawik,

rusałka pokrzywnik, czerwończyk dukacik.

 

            Godzina 12.00

            Wspólna modlitwa Anioł Pański

 

7. Zabawa orientacyjno – porządkowa „Motyle i kwiaty”

Dzieci – motyle otrzymują szarfy w czterech kolorach. Z szarf w takich samych kolorach ( Mogą być kawałki materiałów lub bibuły, rodzic układa na podłodze kwiaty.

Dziecko porusza się miedzy szarfami – kwiatami – w rytm tamburynu.

Na przerwę w grze przykuca na kwiatku w takim samym kolorze, w jakim jest szarfa.

 

8. Ćwiczenia gimnastyczne

Pomoce: paski kolorowej bibuły

Tańczące bibułki – przy nagraniu dowolnej muzyki dzieci swobodnie tańczą i poruszają paskami bibułki trzymanymi najpierw w prawej, a potem w lewej ręce.

Podczas przerwy w grze przykucają i układają na podłodze z bibułki dowolne kształty.

Po kole – układają na podłodze  koła z bibułki i skaczą dookoła nich obunóż, w jedną i w drugą stronę.

Powitania bibułką – dotykają bibułka różnych części ciała wymienionych przez rodzica.

Jak najwyżej – wyrzucają bibułkę do góry, obserwują jej opadanie, i łapią ją tuż nad podłogą.

Sprytne palce – chwytają palcami stopy bibułkę leżącą na podłodze i podają ją sobie do rąk.

Wiatr i wiaterek – dzieci dmuchają na bibułkę z mniejszym i większym natężeniem.

Latające owady – zgniatają bibułkę w kulkę, rzucają przed siebie i podążają jej śladem.

 

„Przywitanie na łące” – zabawa ruchowa z elementem artykulacyjnym z reakcją na przerwę w muzyce
Dzieci przy muzyce tańczą dowolnie „na łące”, na przerwę w muzyce naucz. zadaje zagadkę. Wybrane dziecko rozwiązuje zagadkę a następnie wszystkie dzieci witają się ze sobą wydając określony dźwięk:

• Co to za panie mają pasiaste ubranie ,
od nich słodki miodek na pewno dostaniesz . ( pszczoły )
Dzieci witają się naśladując dźwięki, które wydaje: bzz – bzz, bzz – bzz, podając sobie przy tym rękę z kolegami, gdy usłyszą muzykę dalej tańczą.
• Skaczą po łące , pływają w wodzie .
Z bocianem żyją w ciągłej niezgodzie ( żabki )
Dzieci witają się mówiąc kum – kum, kum – kum, podając sobie ręce, gdy usłyszą muzykę tańczą dalej.
• Zielone nogi, zielona „grzywa”, cóż to za konik w trawie przygrywa?
(konik polny)
Dzieci witają się mówiąc cyk – cyk, cyk – cyk, podając sobie rękę.
• Nogi ma czerwone, cienkie jak patyki, a po nasze żaby przybył aż z Afryki.
(bocian)
Dzieci witają się mówiąc kle – kle, kle – kle, podając sobie rękę.

3. Czyj to cień?- zabawa dydaktyczna
Dzieci odgadują nazwy zwierząt poprzez ich cienie. Następnie dokonują podziału wyrazu na sylaby i przeliczają liczbę sylab w wyrazie. Kolejnym zadaniem jest podział zwierząt, na te które spotykamy na łące lub inne.

4. Zrywamy kwiaty- zabawa matematyczna przy muzyce.
Dzieci odgrywają role kwiatów. Siedzą po turecku w rozsypce. Wybrane dziecko – ogrodnik, chodzi pomiędzy pozostałymi dziećmi i delikatnie dotyka je w ramię. Dziecko, które poczuło dotknięcie, zaczyna maszerować za ogrodnikiem. Na przerwę w muzyce ogrodnik liczy zebrane przez siebie kwiaty.

5. Koncert na wiosennej łące
Dzieci podzielone na dwa zespoły
• pszczółki (dziewczynki) –grają na grzechotkach
• bociany (chłopcy) –grają na kołatkach
Na sygnał (uniesiona sylweta zwierzątka) grają koncert do znanej piosenki o wiośnie.
Następnie dzieci odkładają instrumenty i śpiewają tą samą piosenkę głosami zwierząt znajdujących się na obrazku.

1. Modlitwa poranna

•       Ojcze nasz…
•       Zdrowaś Mario..
•       Święty Józefie módl się za nami
•       Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

 

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenie nóg „Chód po schodach”

Marsz w miejscu z wysokim unoszeniem kolan.

Bieg i ćwiczenia równowagi „Biegnij – stój”

Dziecko ustawione na końcu pokoju, naprzeciwko rodzica.

Na sygnał biegnie do przodu, na klaśnięcie zatrzymuje się.

 

2. Dowolny taniec przy piosence „Wiosna na łące”

2. Dziś na łące przyszła Wiosna
   w kwiecistej sukience,
   budzi maki i stokrotki,
   jaskry i kaczeńce. Ptaki trele wyśpiewują,
   świeci ciepłe słońce,
   w rosie kąpią się biedronki.
   Wiosna już na łące!2. Świerszczyk zielone stroi skrzypce
   da dziś pierwszy koncert.
   Tańczą pszczoły i motyle,
   żabki i chrabąszcze.Ref. Ptaki trele wyśpiewują,
   świeci ciepłe słońce,
   w rosie kąpią się biedronki.
   Wiosna już na łące!

   3. Tak się wszyscy cieszą wiosną,
   tańczą i śpiewają,
   nawet krecik wyszedł z norki,
   z myszką pląsa żwawo.

   Ref. Ptaki trele wyśpiewują,
   świeci ciepłe słońce,
   w rosie kąpią się biedronki.
   Wiosna już na łące!

https://youtu.be/814z9Tpphkw

 

3. Oglądanie zdjęć przedstawiających łąkę wiosną (czasopisma, internet, bajki)

• Jakie kolory wyróżniają się na łące?
• Co jest zielone oprócz trawy?
• Jakie kwiaty rosną na łące?
• Jakie zwierzęta spotykamy na łące?

4. Zabawa rozwijająca aktywność twórczą „Gdybym był motylem”

Dzieci wypowiadają się na temat tego, co by robiły, gdyby były przez chwilę motylami.

5. Opowieść ruchowa „Spacer na łąkę”.
   
   Jest pogoda słonko świeci, dziś na łąkę idą dzieci – raz, dwa, trzy.
   (dzieci maszerują rytmicznie przy akompaniamencie grzechotki) A tu nagle pada deszczyk – kap, kap, kap.
   (dzieci w przysiadzie uderzają rytmicznie o podłogę)I po liściach tak szeleści – szur, szur, szur.
   (dzieci pocierają dłonią o dłoń)Deszcz ustaje – słonko świeci i na łąkę biegną dzieci – hyc, hyc, hyc.
   (dzieci biegają i rytmicznie podskakują)

   Dzieci bawią się z ochotą, nagle patrzą – wszędzie błoto – hop, hop, hop.
   (dzieci robią duże podskoki – nauczyciel wyznacza rytm)

   Jest pogoda słonko świeci  żabka wyszła im naprzeciw – bęc, bęc, bęc.
   (dzieci rytmicznie naśladują skoki żabki)

   Do odpoczynku zachęciła i opowiadanie szybko wymyśliła.

 

5. „Pokrzywa” – zabawa z reakcją na przerwę w muzyce.
   Rodzic prosi, aby dzieci ustawiły się w dużym kole i mówi:

„Na łące rosną nie tylko piękne kwiaty, ale i inne roślinki, np. pokrzywa, która parzy, jak się ją dotknie.
Następnie objaśnia zabawę: „gdy będą słyszeć muzykę będą podawać sobie piłkę w kole, na przerwę w muzyce – szybko podnoszą ręce do góry, a dziecko, które będzie trzymało piłkę  „poparzy się” i musi usiąść.

7. Zabawa „Prawda czy fałsz”

Rodzic mówi zdania o łące a dzieci określają ich logiczność: prawda – podnoszą rękę do góry, fałsz – kładą ją na kolanach.

Na łące rośnie wysoka trawa, a w niej są biedronki, koniki polne, motyle.
Pszczoły zbierają nektar z kwiatów i robią z nich lizaki.
Pod ziemią długie korytarze ryje kret.
Wiosną na łące dzieci lepią bałwana.
Po łące przechadza się bocian i szuka żabek na śniadanie.
A żabki chowają się przed nim w trawie i wołają kra, kra.

8. Zabawa muzyczno-ruchowa z wykorzystaniem gazet „Na wiosennej łące”
   Rodzic zaprasza dzieci do zabawy mówiąc:

Pachnie łąka, kłania się rumianek, zaprasza wszystkich na łąkowy    taniec.
Jesteśmy na łące, świeci słońce, oddychamy głęboko. Na hasło:
Wieje wiatr – dzieci dmuchają w gazety by łopotały na wietrze.
Pada deszcze – dzieci stukają paluszkami o gazetę.
Parasol- dzieci chowają się pod gazetę.
Wieje wiatr – dzieci poruszają gazetami.
Na koniec dzieci kładą się na plecach i wdychają nosem świeże powietrze, a rodzic zbiera gazety.

9. Pokoloruj obrazki

 

Załączniki do pobrania na cały tydzień. Kliknij TUTAJ. 

1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Jezu Eucharystyczny zmiłuj się nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

 

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia ramion ”Kto najwyżej klaśnie”

Siad skrzyżny, ręce wzdłuż tułowia.

Przenieść ramiona bokiem, klasnąć jak najwyżej nad głową i opuścić ramiona bokiem w dół ( przy klaskaniu patrzeć na ręce)

Czworakowanie „Miś”

Powolny, rytmiczny marsz na czworakach w różnych kierunkach.

Na zawołanie: „Misiu poproś” – siad skrzyżny i naśladowanie ruchu proszenia ( machanie wzniesionymi rękami w górę i w dół)

2.      Wprowadzenie do tematu zajęć – zagadka:

„Zielony dywan, a na nim kwiatów tyle’

Piją z nich nektar pszczoły, osy i motyle” ( łąka )

 

3. Zabawa orientacyjno – porządkowa „Owady na łące”

Rodzic rozkłada na dywanie tarcze w 3 kolorach (domki).

Dzieci zakładają szarfy w kolorach odpowiadających kolorom tarcz i poruszają się swobodnie przy muzyce.

Na hasło „biedronki” (dzieci oznaczone czerwonymi szarfami) dzieci podbiegają do tarczy czerwonej i zawiązują dookoła niej kółko. Na hasło „pszczoły” czy „pasikoniki” dzieci szukają swoich kolorów tarcz i również tworzą kółeczka.

 

4. Masażyk relaksujący przy muzyce wyciszającej /utwór muzyki klasycznej/: „Spacer biedronki”
   Biedroneczka mała po trawce biegała. – delikatnie poruszają palcami w różnych kierunkach,
   Nóżkami tupała, – naprzemiennie uderzają w plecy otwartymi dłońmi,
   rączkami machała. – masują je obiema rękami,
   Potem się ślizgała – przesuwają zewnętrzną stroną dłoni do góry,
   do góry i w dół. – wewnętrzną w dół,
   W kółko się kręciła – rysują rękami koła w przeciwnych kierunkach,
   i piłką bawiła. – delikatnie uderzają pięściami,
   Gdy deszcz zaczął padać, -stukają palcami wskazującymi z góry na dół,
   pod listkiem się skryła – rysują obiema rękami kształt liścia,
   i bardzo zmęczona spać się położyła – przesuwają złączone dłonie w jedną i w drugą stronę.

 

4. Zagadki:
   Powrócił do nas z dalekiej strony,
   Ma długie nogi i dziób czerwony.
   Dzieci się śmiały, gdy go witały,
   Żabki płakały przez dzionek cały (bocian)

Skaczą po łące Pływają w wodzie

Z boćkiem bywają w ciągłej niezgodzie.    (żaby)

Tu cytrynek, tam paź królowej,
Wszędzie piękne, kolorowe.
Lekko unoszą się nad łąką,
Gdy tylko zaświeci słonko. (motyle)

Na własnych plecach domek swój nosi, a więc nikogo o nocleg nie prosi (Ślimak).

Zapewne znacie takiego konika, co wiosną w trawie cichutko cyka (konik polny)

 

Na zielonej łące rosną ich tysiące, w swojej nazwie „Sto „ mają , jak się nazywają? (stokrotki)

Że jest w ogródku łatwo zgadniecie, Skrył się, lecz widać kopczyki ziemi.    (kret)

Ile fruwania? Ile roboty!
Wierzba zaprasza na pyłek złoty.
Robotnice brzęczące w dzień pracują na łące.
Mają dużo roboty, bo zbierają miód złoty. (pszczoła)

Ma długie uszy,
bardzo zwinnie skacze.
Zmyka więc przez pola,
gdy psa zobaczy. (zając)

 

6. Opowiadanie na podstawie tekstu A. Sójki „Niespodzianka biedronki.” Na jednym skraju łąki stał ul. Mieszkały w nim pszczoły.

Na drugim skraju łąki było mrowisko. Mieszkały w nim mrówki.

A na łące pod kwiatkiem żyła biedronka.

Pszczoły przez cały dzień zbierały nektar z kwiatków, mrówki pracowicie budowały swoje mrowiska, a biedronka wygrzewała się w promieniach słońca.
– Dlaczego nic nie robisz, biedronko? Powinnaś zbierać nektar – nektar – mówiły pszczoły.
-Przestań leniuchować. Buduj z nami mrowisko.

Nie można cały dzień drzemać pod kwiatkiem – pouczały mrówki.
Biedronka zaś siedziała pod listkiem i myślała …. Myślała tak długo, aż wymyśliła niespodziankę dla pszczół i mrówek.
Poleciała najpierw do motyla.

Motylu, motylu, pomożesz mi? – zapytała. Motyl obiecał pomóc. Następnie udała się do pasikonika – Pasikoniku, pomożesz mi? – zapytała. Pasikonik obiecał pomóc. Biedronka poprosiła także o pomoc pająka i ważki, a potem wszyscy zabrali się do pracy.

W czasie gdy pszczoły zbierały nektar, a mrówki budowały, mrowisko, oni rozwieszali girlandy pod listami łopianu i dekorowali polankę kwiatami. Kiedy już wszystko było gotowe, biedronka poleciała zaprosić pszczoły i mrówki … na wieli bal!

Wieczorem mieszkańcy łąki wesoło się bawili. Pasikonik przygrywał im do tańca, ważki wesoło tańczyły, a pająk – przygotowywał dla wszystkich pyszne napoje.
– Niech żyje biedronka! – zawołały na koniec pszczoły i mrówki i odtąd nie namawiały jej już do zbierania nektaru albo budowania mrowiska.
7. Omówienie treści utworu:
– Jakie owady występowały w utworze?
– Co robiły pszczoły, co robiły mrówki?
– Jak zachowywała się biedronka?
– Dlaczego biedronka chciała podziękować pszczołom i mrówkom?

8. Zabawa ruchowa z pokazywaniem (inwencja dzieci i rodzica)
„Chodzi mucha po suficie- raz , dwa, trzy.
A czy wy tak potraficie, raz, dwa, trzy.
Oj nie, nie, oj nie, nie,
no bo jak, no bo gdzie…”

Zabawy ruchowe

1. https://www.youtube.com/watch?v=O-qZO2Pfzxc – piosenka do zabawy ruchowej „Pszczółka śpi w ogrodzie”
2. http://www.rokwprzedszkolu.pl/index.php?f=zab_11_00015_OR&k=k0205&d=zab – opowieść ruchowa „Łąka”
3. http://www.rokwprzedszkolu.pl/index.php?f=zab_3_00040_OP&k=k0205&d=zab – zabawa orientacyjno-porządkowa „Pszczoły i kwiaty”
4. http://www.rokwprzedszkolu.pl/index.php?f=zab_42_00018_B&k=k0205&d=zab – zabawa muzyczno-ruchowa „Pszczoła”
5. https://www.przedszkola-swi.pl/konspekt-zajec-ruchowych-spacer-po-lace/ – konspekt zajęć ruchowych „Spacer po łące”
6. http://jedyneczka.bnet.pl/images/File/Zabawy%20z%20chust%C4%85%20animacyjn%C4%85.pdf – scenariusz zabaw ruchowych z wykorzystaniem chusty animacyjnej „Wycieczka na łąkę”

 

Opowiadania i wierszyki

1. https://czasdzieci.pl/czytanki/id,100ccc-ela_paslawska_lace.html – wiersz „Na łące”
2. http://www.wesolyprzedszkolak.pl/index.php/wiersze/684-wiosenna-laka – wiersz „Wiosenna łąka”
3. https://www.wierszedladzieci.pl/czytaj/laka/ – wiersz „Łąka”
4. http://wierszykidladzieci.pl/inne/laka.php – wiersz „Łąka”
5. https://przedszkolankowo.pl/2017/05/19/pracowite-pszczolki-tekst-wiersza-plansze/ – wiersz „Pracowite pszczółki” + karty obrazkowe
6. http://www.rokwprzedszkolu.pl/index.php?f=wie_56_00110&k=k0203&d=wie – wiersz „Pracowita pszczoła”
7. http://www.rokwprzedszkolu.pl/index.php?f=opo_34_00033&k=k0203&d=opo – opowiadanie „Biedronki”
8. https://przedszkolankowo.pl/2017/05/07/brzydkie-kaczatko-czyli-jak-z-gasienicy-powstal-piekny-motyl-wiersz-pomoce/ – wiersz „Bajeczka o motylu” + karty obrazkowe
9. http://www.rokwprzedszkolu.pl/index.php?f=wie_34_00019&k=k0203&d=wie – wiersz „Motyle”

• https://przedszkolankowo.pl/2017/05/20/bajeczka-o-zabkach-tekst-wiersza-plansze/ – wiersz „Bajeczka o żabkach” + karty obrazkowe
• http://www.rokwprzedszkolu.pl/index.php?f=opo_34_00029&k=k0203&d=opo – opowiadanie „Zielona żabka”
• http://www.rokwprzedszkolu.pl/index.php?f=wie_34_00072&k=k0203&d=wie – wiersz „Bocian”
• https://przedszkolankowo.pl/2017/05/19/dzdzownica-tekst-wiersza-pomoce/ – wiersz „Dżdżownica” + karty obrazkowe
• http://www.rokwprzedszkolu.pl/index.php?f=wie_34_00087&k=k0203&d=wie – wiersz „Krecik”

Piosenki

  ttps://www.youtube.com/watch?v=eXTBJkvsWsk&t=140s – Wiosna, i motyle

  https://www.youtube.com/watch?v=-BAXhNobcfU – Bal na łące

  https://www.youtube.com/watch?v=whxsfwTfHhk – Piosenka o łące

  https://www.youtube.com/watch?v=pL3M-z7n7Ts – Bzycząca zabawa

  https://www.youtube.com/watch?v=cb0dNXPEYoc – Majowa łąka

  https://www.youtube.com/watch?v=bSvnVcfC3-s – My jesteśmy żabki

  https://www.youtube.com/watch?v=DwwpCoM0sHg – Żabie kroki

  https://www.youtube.com/watch?v=u0sql4bx4PI – Była sobie żabka mała

  https://www.youtube.com/watch?v=ulPGOlKOWM0 – Jesteśmy żaby, aby

  https://www.youtube.com/watch?v=Q9GXQJ6kRRA – Kle, kle Boćku kle, kle

  https://www.youtube.com/watch?v=Ab7W2wDZkt8 – Biedroneczka

  https://www.youtube.com/watch?v=wKqliPZBV6g – Biedroneczki są w…

  https://www.youtube.com/watch?v=IMXHCmLDkZE – Biedronka i ….

  https://www.youtube.com/watch?v=A3JEJqsP5P4 – Motyle

  https://www.youtube.com/watch?v=r4dgW-CJIc8 – Piosenka o motylach

  https://www.youtube.com/watch?v=s9w_JhLGNpA – Przyjaciel motyl

  https://www.youtube.com/watch?v=Cdi_b4-htWo – Kolorowym Być Motylem

 

 1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz
• Zdrowaś Mario…
• Najświętsze Serce Jezusa zmiłuj się nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

 

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia wyprostne  „Słonko wstaje”

„Słonko” schowało się”  – dziecko skulone w przysiadzie.

„Słonko powoli wstaje, wychodzi na niebo coraz wyżej, wyżej, wreszcie jest bardzo duże”

Dzieci prostują się powoli, aż do stania z ramionami w górze, którymi zataczają duże koło.

Ćwiczenia orientacyjno – porządkowe „Bieg za motylem”

Marsz, bieg, podskoki, przysiady.

Dziecko naśladuje bieg za motylem, chwytanie przy ziemi i w górze.

 

3. Ćwiczenia twórcze „Łąkowe rozmowy”

• Co by powiedziała do nas żaba spotkana na łące, gdybyśmy mogli zrozumieć jej mowę?
• Co by powiedziała żaba do bociana?
• Czy potrafilibyście porozmawiać jak żaba z bocianem?
• Czy mieszkańcy łąki ze sobą rozmawiają?
• Co może być tematem ich rozmów?

 

4. Ćwiczenia słuchowe „Uważnie słuchamy”

Rodzic wypowiada nazwy roślin i zwierząt, które można spotkać na łące, z podziałem na sylaby, a potem na głoski.

Dzieci dokonują ich syntezy, podają całą ich nazwę.

 

5. Zabawa słowna „Dokończ”

Zwinny jak….(jaszczurka)

Powolny jak…(ślimak)

Zielony jak…(żaba)

Kolorowy jak… (Motyl)

Niebieski jak…(Niezapominajka)

 

6. Słuchanie wiersza M. Buczkówny „Rano na łące”

Słońce.

Na łące wszyscy pracują od samego ranka:

Pszczoła we wnętrzu rumianka

odkurza żółty dywanik, ze złotego pyłu.

Mrówki – ścieżkę oczyściły,

Aż świeci każde ziarenko piasku.

Motyl – skrzydełkami otrzepuje krople rosy z koniczyny

Osy – polerują listki jaskrów,

Aż oczy bolą od blasku.

 

7. Zabawa pantomimiczna „Naśladujemy mieszkańców łąki”

Rodzic prosi dzieci, aby gestem, ruchem, mimiką przedstawiły mieszkańców łąki z wiersza i czynności przez nie wykonane:

Pszczołę zbierającą pyłek kwiatowy, mrówkę sprzątającą ścieżkę,

Motyla, który porusza skrzydełkami i strząsa krople rosy, osy polerujące listki jaskrów.

 

8. Wypowiedzi dzieci o tym, kogo chciałyby spotkać na łące;  uzasadnienie wypowiedzi.

 

8. Wykonanie pracy plastycznej „Na wiosennej łące”

Zaproponowanie wyklejania łąki, której twórcami będą dzieci

Samodzielne działania dziecka: rysowanie wybranych roślin i zwierząt na papierze rysunkowym kredkami, farbami

Wycinanie powstałych elementów, przyklejanie bibuły, tworzenie kompozycji według własnych pomysłów.

• Słuchanie wiersza Jana Brzechwy „Żuk”

Dzielenie się spostrzeżeniami na temat spotkania oraz wyglądu biedronki i żuka.

Do biedronki przyszedł żuk,

W okieneczko puk – puk – puk.

Panieneczka widzi żuka: ” Czego pan tu u mnie szuka?”

Skoczył żuk jak polny konik,

Z galanterią zdjął melonik. I powiada: „Wstań, biedronko.

Wyjdź, biedronko, przyjdź na słonko.

Wezmę ciebie aż na łączkę i poproszę o twą rączkę.

„Oburzyła się biedronka : „

 Niech pan tutaj się nie błąka, Niech pan zmiata i nie lata,

 I zostawi lepiej mnie, bo ja jestem piegowata, A pan – nie!”

 Powiedziała, co wiedziała, I czym prędzej odleciała.

 Poleciała, a wieczorem Ślub już brała – z muchomorem.

Bo od środka aż po brzegi Miał wspaniałe, wielkie piegi.

Stąd nauka jest dla żuka: Żuk na żonę żuka szuka.

 

11. Prezentacja naturalnych okazów lub fotografii przedstawiających biedronki: określanie wyglądu, sposobu poruszania się, i odżywiania biedronek o wyjaśnienie, że ilość kropek na skrzydłach biedronki nie określa jej wieku, lecz gatunek.

 Biedronka to owad z rodziny biedronkowatych obejmującej niewielkie chrząszcze o owalnym, wypukłym ciele.

 Ich długość sięga do 6 mm. Żywią się mszycami.

Ich czułki są krótkie, często zakończone tzw. buławką.

Mają 3 pary odnóży oraz czerwone lub pomarańczowe skrzydełka z czarnymi kropkami.

 W Polsce najczęściej występuje biedronka siedmiokropka.

Głowa biedronki jest szeroka, wchodzi w przedplecze.

 Wzrok biedronek jest wyjątkowo słaby i zwykle muszą niemal dotknąć mszycy, żeby ją rozpoznać.

Otwór gębowy ma postać charakterystycznych „toporków”.

Prowadzą drapieżny tryb życia, odżywiając się głównie mszycami, a także jajami owadów lub młodymi larwami.

Niektóre gatunki odżywiają się pokarmem roślinnym. 

Zwrócenie uwagi na miejsca występowania oraz sposoby przystosowania się biedronek do warunków życia.

 Biedronka występuje niemal wszędzie: na uprawach rolnych, w lasach, parkach, ogrodach, a także w domach mieszkalnych na roślinach doniczkowych.

Barwy biedronki mają odstraszać ewentualnych wrogów.

W razie niebezpieczeństwa biedronki wydalają poprzez stawy nóg hemolimfeo żółtym zabarwieniu, która ma właściwości trujące.

Często udają, że są martwe – spadają na ziemię i pozostają bez ruchu przez kilka minut.

 Biedronki są owadami pożytecznymi i zasługują na szczególną ochronę, gdyż żywią się mszycami oraz innymi szkodnikami roślin, takimi jak tarczniki, wełnowce, czerwce i dlatego wykorzystywane są w biologicznym zwalczaniu tych szkodników.

• Zabawa ruchowa „Biedronki na łące”

Rodzic  lub jedno z dzieci recytuje słowa rymowanki:

„Biedroneczko leć do nieba, przynieś mi kawałek chleba” biedronki    rozkładają skrzydełka i fruwają po łące  na hasło „Pająk idzie!” biedronki odlatują na wyznaczone miejsce.

 

13. Zabawa rytmiczna w oparciu o rymowankę „Biedroneczko leć do nieba, przynieś mi kawałek chleba”:

 rytmiczne recytowanie rymowanki: sylabami, z klaskaniem, tupaniem, podskokami, z wykorzystaniem instrumentów perkusyjnych

Prace plastyczne

1. http://krokotak.com/2019/04/spring-meadow/ – wiosenna łąką z papierowego talerzyka
2. https://pracaplastyczna.pl/mobile/index.php/inne/187-kolorowe-cudaki – kolorowa łąka z odbić rączek i nóżek
3. https://supersimple.com/article/create-your-own-beehive/ – ul na drzewie z pszczołami
4. http://krokotak.com/2018/03/flying-bee-craft/ – pszczoła-pacynka
5. https://iheartcraftythings.com/diy-bee-puppets.html – pszczoła-kukiełka
6. https://iheartcraftythings.com/paper-bag-bee-kids-craft.html – pszczoła z torebki śniadaniowej
7. http://krokotak.com/2019/03/ladybug/ – biedronka
8. http://krokotak.com/2016/05/ladybug-crafts-with-wooden-clothespins/ – biedronka z klamerką
9. https://www.instagram.com/p/BvY2Og_gyb7/ – gąsienica z zakrętek

• https://buggyandbuddy.com/butterfly-life-cycle-craft/ – cykl życia motyla
• http://krokotak.com/2019/02/butterfly-craft/ – motyl 3d
• https://iheartcraftythings.com/easy-clean-up-handprint-butterfly-craft.html – motyl z odbitych rączek
• https://iheartcraftythings.com/foam-cup-butterfly-craft.html – motyl z kubeczka jednorazowego
• https://iheartcraftythings.com/bubble-blowing-art-butterfly-craft.html – motyl z guzików
• https://iheartcraftythings.com/butterfly-finger-puppets.html – motyl-pacynka z rękawiczek i filcu
• https://iheartcraftythings.com/dragonfly-kids-craft.html – ważka z papilotek
• https://iheartcraftythings.com/beaded-dragonfly-lightning-bugs.html – ważka z koralików i drucików kreatywnych
• http://krokotak.com/2017/04/bugs-from-ice-cream-wooden-sticks/ – owady z patyczków po lodach i kolorowego papieru
• http://krokotak.com/2017/04/toilet-paper-tube-frog/ – żaba z rolki po papierze toaletowym
• https://ekodziecko.com/zabka-klapka – żaba z kół
• http://kreacjowariacje.pl/2016/04/09/cykl-zycia-zaby/ – cykl rozwojowy żaby
• http://dzieciakiwdomu.pl/2015/04/slonce-i-zaba-tworczosc-z-papierowych-talerzykow.html – żaba z talerzyka papierowego
• https://www.messylittlemonster.com/2015/06/five-little-ducks-egg-carton-craft.html – kaczki w stawie z wytłoczki po jajkach i pomponów
• http://krokotak.com/2019/02/how-to-draw-a-stork-easy/ – bociany z białych kół
• https://kolorowy-swiatdzieci.blogspot.com/2016/03/bocian-origami-z-ko-i-koeczek.html – bocian z kół origami
• https://iheartcraftythings.com/paper-tulip-flower-craft.html – tulipany 3d
• https://iheartcraftythings.com/q-tip-flowers-craft.html – kwiaty z patyczków do uszu

 

 6 – latki

Książka, s.74 – 75, karty pracy, cz. 4. 24 -29; karty pracy czytam, piszę, liczę, s.82 – 83

5 – latki

Książka, s.76  –  77, Karty pracy, cz. 4, s.20 – 27, Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s.23, 58

 

1. Modlitwa poranna – dzień Opatrzności Bożej

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Opatrzności Boża czuwaj nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Podskoki „Kolano do łokcia”

Dzieci w podskokach dotykają prawym kolanem lewego łokcia i odwrotnie – lewym kolanem prawego łokcia; ćwiczenia wykonują najpierw wolno, a potem – coraz szybciej.

Ćwiczenia z wykorzystaniem rymowanki „Ręce dwie”

Dzieci powtarzają słowa rymowanki i wykonują określone w niej ruchy.

Ręce dwie – wykonują dwa klaśnięcia w dłonie

Nogi dwie – dwa razy przytupują

Do roboty pala się – pocierają dłonie o siebie

Biegną szybko  – biegną w miejscu

Podskakują – wykonują dwa podskoki obunóż w miejscu

W górze wietrzyk – podnoszą ramiona do góry

Naśladują – wykonują skłony boczne tułowia.

 

3. Zabawa „Dźwięki”

Rodzic układa przed dziećmi różnego rodzaju papier: gazety, karton, tekturę falistą, bibułę.

Dzieci wydobywają z nich dźwięki w wymyślony przez siebie sposób – przez pocieranie, darcie, zgniatanie, uderzanie dłonią, uderzanie o różne części ciała.

 

4. Zabawa ruchowo – naśladowcza „Gramy na instrumentach”

Dzieci poruszają się po pokoju w rytm tamburynu.

Podczas przerwy w grze naśladują grę na wybranym przez siebie instrumencie.

Godzina 12.00

Wspólna modlitwa o ustanie pandemii

 

 

5. Zabawa muzyczno – ruchowa „Instrumenty”
   Rodzic wybiera trzy instrumenty, na których gra w różnej kolejności. Dzieci, gdy usłyszą:
   Tamburyno – wirują, jak płatki śniegu.
   • Talerze – tupią nóżkami o podłogę.
   • Grzechotkę – klaszczą w dłonie.
   • Na przerwą w muzyce przykucają.
6. Zachęcenie dzieci do wykonania instrumentu – grzechotki.
   Rodzic mówi dzieciom, że będziemy dzisiaj wykonywać samodzielnie instrument – grzechotkę.
   Pokaz poszczególnych czynności.
   Rodzic opowiada w jaki sposób wykonamy grzechotkę.
   Do pojemnika po jogurcie wsypujemy ziarenka ryżu lub kukurydzy, następnie na wylocie pudełka kładziemy bibułkę i zakładamy na to gumeczkę.
   Samodzielna praca dzieci.
   Dzieci samodzielnie wykonują grzechotkę przy powtórnym pokazie poszczególnych czynności.

7. Stworzenie orkiestry do piosenki  „Puszek okruszek”
Rodzic  dzieli dzieci na dwie grupy ze względu na kolor bibułki. Jedna grupa potrząsa grzechotkami do słów piosenki, a druga uderza grzechotką w dłonie, po zaśpiewaniu piosenki następuje zamiana grup.

8. Spacer wokół domu i słuchanie śpiewu ptaków.
Wysłuchiwanie się w śpiew ptaków.
Próba naśladowania głosu ptaków.

9. Ćwiczenia słuchowe „Dźwięki wokół nas”

 – aby wydawały dźwięki (dzieci nie widzą, czym porusza rodzic).

Zadaniem dzieci jest odgadnięcie, co wydaje te odgłosy.

10. Zabawa ruchowa Orkiestra.

Dzieci biegają po sali. Na dźwięk tamburyna zatrzymują się.

Rodzic mówi, na jakim instrumencie teraz będzie grać (np. na gitarze, bębenku, flecie, trąbce, skrzypcach), a dzieci naśladują ruchem grę na nim

 

11. Ćwiczenia słuchowe „Dźwięki w naszym domu”

Każde dziecko otrzymuje metalową łyżeczkę i wędruje po pokoju, uderzając w różne przedmioty.

Dzieci sprawdzają, czy wszystkie dźwięki są takie same, czy różne.

 

12. Słuchanie wiersza G. Świerczeńskiej „Muzyka”

Jak smakuje muzyka? i jaki kolor ma?

Czy nogi ma i ręce? A może uszy dwa?

      Czy gruba jest , czy chuda? I ile ma już lat?

      Czy pachnie jak wanilia? A może jak kwiat?

Dzieci moje kochane, zaraz odpowiem wam,

Choć wcale jej nie widać – to ja dobrze znam.

       Czasem mieszka w gałęziach, gdy na jej liściach gra.

      W skrzydłach ptaków się chowa, w zawody z wiatrem gna.

Stuka deszczem po szybach,  i z rzeką płynie w dal.

Błyska iskrami słońca, pośród szumiących fal.

      Mieszka w strunach pianina, trąbce i klawesynie.

     Z utworu na pięciolinii, do uszów waszych płynie.

 

13. Rozmowa z dzieckiem na temat treści wiersza

      Wypowiedzi dzieci.

 

14. Zagadki logiczno – matematyczne

 

Siedem bransoletek od Ani dostała Gosia

A trzy bransoletki kupiła jej Zosia

Ile bransoletek przyniosły dziewczynki

Jako prezenty na Gosi urodziny?

 

Sześć kulek lodów kupiła mama

A dziewczynka jeszcze jedną dokupiła sama

Nie baw się teraz w zgaduj zgadulę

Policz ile Jola zjadła pysznych kulek

 

Karty pracy na cały tydzień. Kliknij TUTAJ.

1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario..
• Aniele Boży Stróżu mój opiekuj się nami..
• Błogosławiony ojcze Edmundzie módl się za nami.

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia szyi „Ptaszki piją wodę”

W przysiadzie podpartym skłon głowy w przód, następnie skłon głowy w tył z równoczesnym cofnięciem brody (połykanie wody)

Podskoki „Ptaszki skaczą”

Stopy zwarte, podskoki obunóż w miejscu.

 

3. Zabawa muzyczno – ruchowa „Muzyczny dywan”

Na podłodze rodzic układa ze skakanek duży prostokąt (Symbolizuje on dywan). Dzieci poruszają się w jego obrębie w takt muzyki.

Podczas przerwy w muzyce szybko go opuszczają.

 

4. Słuchanie piosenki „Skaczące nutki”

 Do przedszkola wpadły nutki,
wszystkie miały czarne butki,
czarne szelki i czapeczki
i skakały jak piłeczki.

Ta wysoko, tamta nisko,
ta z plecakiem, ta z walizką.
Roztańczone nutki trzy: do, re, mi, nutki trzy.

Poprosiły o mieszkanie
w dużym, czarnym fortepianie,
i biegały i skakały
po klawiszach czarno-białych.

Ta wysoko, tamta nisko,
ta z plecakiem, ta z walizką.
Roztańczone nutki trzy: do, re, mi, nutki trzy.

Nawet na leżakowaniu,
przeszkadzały dzieciom w spaniu
i skakały po kocykach
w czarnych szelkach i bucikach.

Ta wysoko, tamta nisko,
ta z plecakiem, ta z walizką.

Piosenka: https://youtu.be/pP5LwJA1Gu0

 

5. Rozmowa na temat piosenki

• Jak nazywały się nutki?
• Ile ich było?
• Co robiły?

 

6. Zabawa rozwijająca ekspresję muzyczno – plastyczną „Rysujemy przy muzyce”

Dziecko siedzi przed krzesełkiem , ma na krzesełku kartkę i jena kredkę w wybrany przez siebie kolorze.

Podczas słuchania utworu J. Straussa ( może być inny utwór) rysuje na kartce dowolne znaki, które kojarzą się mu ze słuchana muzyką, np. kreski, kropki, plamy, koła, fale.

Podczas przerwy w muzyce dziecko przesuwa i się o jedno miejsce w prawą stronę, zabierając ze sobą tylko jedna kredkę.

Zabawa trwa do momentu, aż dziecko, nie wróci na swoje poprzednie miejsce.

Jeżeli jest więcej osób w  domu to mogą się przesuwać z dzieckiem, a jeżeli nie ma to nakryte jest kilka  kartek i miejsc i dziecko przesuwa się samo.

Dziecko próbuje nadać tytuł obrazkom.

Godzina 12.00

Wspólna modlitwa Anioł Pański

 

7. „Muzyczne uściski”

 Dzieci poruszają się po sali w rytm grającej muzyki tak jak mają ochotę. Na pauzę każde dziecko musi uścisnąć  osobę, która stoi najbliżej.

 

8. „Tańczące części ciała”

 Dzieci stoją nieruchomo w kole lub rozsypce.

Wyznaczamy jedną część ciała, którą mogą poruszać (np. ręka, głowa, stopa, palce) w takt muzyki. Na przerwę w muzyce nieruchomieją. Innym wariantem jest przypisanie różnych rodzajów muzyki do różnych części ciała (np. poważna – ręka, rock’n’roll – noga itd…).

9. „Muzyczne ruchy”

Przydzielamy różne ruchy do różnych dźwięków, kiedy dzieci usłyszą dany dźwięk poruszają się w umówiony sposób. Np.: gwizdek – podskoki, bębenek – tupanie, trójkąt – chodzenie na palcach, tamburyn – potrząsamy całym ciałem. Na początek im mniej dźwięków tym większy sukces.

10. Zabawa „Wysoko i nisko”

Dzieci kucają. Zaczynamy wydawać dźwięk (na instrumencie lub własnym głosem) od niskiego stopniowo podwyższając.

Zadaniem dzieci jest poruszać się wraz z dźwiękiem (podnoszą się i opadają). Na przerwę zatrzymują ruch.

11. Zabawa muzyczna „Limbo”

Dzieci przechodzą w rytm muzyki pod rozpiętym sznurem lub kijem od szczotki (trzymamy wysoko).

Z każdą kolejką opuszczamy coraz niżej, dając dzieciom swobodę w pokonaniu przeszkody.

12. „Igła z nitką”

     Dzieci siedzą w rozsypce – są materiałem.

Trójka lub czwórka dzieci stoi obok trzymając się za ramiona – pierwsze dziecko jest igłą, pozostałe nitką. W rytm wolnej muzyki dzieci spacerują między siedzącym “materiałem”, gdy muzyka staje się szybka igła (jedno dziecko) ucieka nitce (te dzieci dalej się trzymają za ramiona), która goniąc ją musi dokładnie odwzorować jej drogę na “materiale”.

Dobrze mieć na to więcej czasu, bo wszyscy chcą być igłą.

13. „Mruczek” – rozpoznawanie głosów rodzeństwa, rodziców

Mruczek, Mruczek w koło chodzi i pałeczką w ciemno wodzi. /1/

Mruczku, Mruczku poznajże mnie /2/

Dam Ci mleczka w garnku na dnie.

Dzieci chodzą w kole, jedno w środku z zawiązanymi oczami i pałeczką. Dzieci śpiewają /1/, dziecko w kole ” w ciemno” wskazuje jedną osobę, ta śpiewa /2/, dziecko – Mruczek odgaduje kto to.

14. „Kartofelek zimny – gorący”

  Dzieci w kole podają sobie piłeczkę, woreczek albo autentyczny rekwizyt  zgodnie ze słyszanym tempem muzyki.

15. Zabawa ruchowa „ Stań pry instrumencie”

 W sali w trzech różnych miejscach rozwieszone są ilustracje przedstawiające różne instrumenty muzyczne, rodzic dzieli dzieci na dwie grupy, którym przydziela zawieszki z wyciętymi z papieru instrumentami. Dzieci tańczą w rytm usłyszanej melodii, gdy muzyka zamilknie dzieci muszą odszukać i stanąć przy odpowiedniej ilustracji przedstawiającej instrument taki jaki mają na zawieszce.

16. Zabawa „Głośne i ciche dźwięki” (burza mózgów)
    Dzieci siedzą w kole. Wymieniają sytuacje, w których słyszą głośne lub ciche dźwięki. Rodzic prezentuje graficzny zapis głośnego dźwięku (zielony kwadrat) oraz cichego dźwięku (zielone kółko) i omawia je.
    Następnie na środku rodzic rozkłada instrumenty, (tamburyn, bębenek, marakas, trójkąt) na których kolejno gra, a dzieci dzielą je na „ciche” i „głośne”, wskazując na odpowiednią figurę geometryczną.

• Zabawa „Zgadnij co to za instrument?”.

Dzieci rozpoznają instrumenty przez dotyk.

• Słuchanie opowiadania o instrumentach.
  Dzieci siedzą w kole, rodzic opowiada:
  Idąc do przedszkola spotkałam listonosza który wręczył mi kopertę i powiedział że jest to list dla dzieci z naszego przedszkola.
  Rodzic otwiera list i czyta:
  Drodzy koledzy mieliśmy kiedyś w naszym przedszkolu magiczne instrumenty: talerze, tamburyn, dzwonki chromatyczne, kastaniety, marakasy, trójkąt, drewienka. Bardzo lubiliśmy na nich grać.

Sprawiało nam to wiele radości. Lecz niestety nie dbaliśmy o nie uderzaliśmy w nie bardzo mocno, chcąc uzyskać jak najgłośniejsze dźwięki. Okazało się że nasze instrumenty nie czuły się z nami dobrze, taka gra była dla nich bolesna.

Pewnego wieczora gdy nikogo nie było w przedszkolu instrumenty namówiły się wspólnie że przestaną dla nas grać za to że tak źle je traktujemy.

Bardzo byliśmy smutni kiedy pani wyjęła z szafy instrumenty byśmy mogli na nich zagrać lecz okazało się że nie możemy wydobyć z nich żadnej muzyki. Zaczęliśmy się zastanawiać co zrobić by instrumenty grały?

I wtedy nasza koleżanka Dominika zaczęła delikatnie uderzać w trójkąt z którego wydostały się piękne dźwięki, okazało się że nasze instrumenty lubiły, gdy grano na nich delikatnie, lekko.

Wydawały wtedy prześliczne, czyste dźwięki. Od tej pory gramy muzykę tak jak należy i dzięki temu staliśmy się małymi prawdziwymi muzykami. Życzymy Wam tego samego. Pozdrawiamy serdecznie koledzy z przedszkola.
Rozmowa z dziećmi na temat opowiadania. Co dzieci napisały w liście?

19. Instrumentacja do piosenki pt. „Maszeruje wiosna”

https://youtu.be/LFPthrmErcY – piosenka „Maszeruje wiosna”
Rodzic dzieli dzieci na dwie grupy.  ( mogą być dwie osoby, rodzic i dziecko, lub dziecko i rodzeństwo) Każda z grup dostaje inne instrumenty. Na tablicy wywiesza figury geometryczne koło, kwadrat, trójkąt, które są umownym zapisem wygrywania na danym instrumencie muzyki, wskazywanym przez rodzica.
Dzieci wygrywają rytm na instrumentach podczas refrenu.

20. Wykonanie pracy plastycznej.
    Rodzic prezentuje dzieciom jak wykonać własny instrument muzyczny z plastikowego lub szklanego pojemnika. Pojemniki są ozdabiane przez dzieci wyciętymi z kolorowego papieru znaczkami.

 Po wykonaniu pracy plastycznej dzieci chodząc po kole w rytm piosenki „Maszeruje wiosna” śpiewając podczas refrenu grają na wykonanych przez siebie instrumentach.

 

 

 1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
•  Święty Józefie módl się za nami
•  Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

 

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia równowagi „Marsz”

Marsz z wysokim unoszeniem kolan.

Na polecenie rodzica zatrzymać się, stanąć na jednej nodze i oprzeć stopę nogi wolnej o kolano nogi postawnej.

Podskoki „małe piłeczki”

Stopy zwarte, wspięcie na palce.

Podskoki obunóż w miejscu i do przodu.

 

3. Dowolny taniec przy piosence „Wymarzony koncert”

Instrumenty już czekają, zaraz będą razem grały,

wyczarują piękne nutki i zabiorą wszystkie smutki.

Pan dyrygent już gotowy, chce, by wszystkie go słuchały,

a nastroje są gorące, zaraz będzie piękny koncert.

Ref.: Patrzą instrumenty na dyrygenta swego,

bez batuty w jego ręce wszystko będzie do niczego…

1. Smyczki głaszczą struny skrzypiec, ocierają się jak kotki, wiolonczela i altówki dają dźwięk jak lizak słodki.

Z boku harfa i gitara ze strunami do szarpania.

Wszyscy chcą tu być najlepsi, wszyscy chcą mieć szóstkę z grania!

III. Z tyłu siedzą srebrne flety; gdy w nie dmuchać, pięknie grają.

Za fletami złote trąbki trąbią, ile siły mają.

Saksofony i klarnety tak dmuchają, że o rety!

Razem z nimi buczy tuba, bardzo duża, bardzo gruba.

1. A pośrodku wielki, czarny –to fortepian z klawiszami,

kiedy palce w nie uderzą, płyną dźwięki ponad nami.

Całkiem z tyłu wielkie bębny dudnią tak, że drży powietrze.

Jaki wielki, cudny koncert, grajcie jeszcze, grajcie jeszcze

 

4. Rozmowa na temat piosenki

• Jakie instrumenty brały udział w koncercie?
• Kto dyrygował?
• Co powinien mieć dyrygent w ręce?
• Gdzie odbywa się na ogół taki koncert?

 

5. Dokończ zdanie: „Dziś czuję się…” – dzieci kończą dowolnie zdanie, uczą się wyrażać własne emocje, odreagowują, czują się słuchane.
6. Rozwiązywanie zagadki wprowadzającej do tematu zajęć.
   Ma trzy nogi – nie do biegania
   Ma klawisze – nie do pisania
   Ma pedały – ale nie do gazu
   Gdy zagra, poznasz go od razu
   (fortepian)
7. Wysłuchanie wiersza pt. „Żelazowa wola” autorstwa Cz. Janczarskiego.

Stary dworek –
Słońce zagląda do okien,
Szumią cicho wierzby płaczące.
Tu mieszkał pan Szopen
Kiedy był małym chłopcem.
Wieczorem w parku
Śpiewają słowiki
I żaby w zielonej Utracie.
Słuchał kiedyś mały Frycek
Tej muzyki,
Zbierał nuty.
Teraz nut tych słuchacie.
Płyną z fortepianu
Jakby znajome głosy.
Czy to wiatr na klawiszach swawoli?
Wszystkie nuty – jak krople rosy,
Krople rosy z Żelazowej Woli.
Wspólna interpretacja wiersza (o jakiej postaci jest mowa w wierszu?)

•  Czym zajmował się F. Chopin?
•  Kto potrafi wyjaśnić słowo kompozytor?
•  Czy dzieci znają kogoś, kto tworzy muzykę?

 

Kilka zdań o fryderyku Chopinie

• Fryderyk Chopin był polskim kompozytorem i pianistą.
• Urodził się ponad 200 lat temu w Polsce w Żelazowej Woli, a marł około 170 lat temu we Francji w Paryżu.
• Już w wieku 7 lat wydał swój pierwszy utwór i zaczął koncertować w domach bogatych ludzi.
• Często w jego utworach pojawiają się elementy muzyki ludowej.
• Jako pianista był samoukiem.
• Ukończył studia w wieku 19 lat, był muzycznym geniuszem.
• Gdy miał 20 lat wyjechał do Francji, do Polski już nie powrócił. Często koncertował, uczył gry na pianinie i pisał nowe utwory.

 

7. Zabawa relaksacyjna pt. „Spacer”.

Spróbujmy pospacerować na siedząco. Pokażę wam jak się to robi, a wy mnie naśladujcie.

Wyruszamy na drogę (uderzamy dłońmi płasko o uda, naśladując odgłosy chodzenia – 10s.)

Wyprzedza nas jeździec na koniu (wyklepujemy rytm galopującego konia). Przechodzimy przez most (bijemy pięściami w pierś).

 Na brzegu lasu widzimy sarenkę, skradamy się po cichutku, żeby jej nie spłoszyć (czubkami palców dotykamy ud).

Zaczyna wiać wiatr, silniejszy huragan (wydmuchujemy powietrze, naśladując gwizd wiatru).

Sarenka ucieka wielkimi skokami (uderzamy mocno dłońmi w uda).

Wracamy powoli do domu, niektórzy są zmęczeni i wloką się na końcu, szurając nogami (dłonie udają wolne kroki).

 

8. „Wesołe instrumenty” – zabawa ruchowa – dzieci poruszają się po dywanie w rytm bębenka, na dźwięk tamburyna robią przysiady, na dźwięk dzwoneczków podskakują.

 

8. „Podróż na ulicę dźwięków” – zabawa muzyczna –  każde dziecko otrzymuje instrument muzyczny, nauczyciel opowiada dzieciom co spotkało instrumenty podczas spaceru, zadaniem dziecka jest zagranie na instrumencie gdy usłyszy jego nazwę.

Bajka o ulicy dźwięków

Były sobie kiedyś dzwonki, grzechotki, bębenki i tamburyna.

Instrumenty te mieszkały w sklepie muzycznym na swoich półeczkach. Pewnego dnia wybrały się na spacer w poszukiwaniu ulicy dźwięków.

Nie wiedziały gdzie ta ulica się znajduje, ale były tak ciekawe jak tam jest, że postanowiły jej poszukać

 Aby było im przyjemniej maszerować, wyruszyły wszystkie razem: dzwonki, grzechotki, bębenki i tamburyna.

 Instrumenty szły jedno za drugim. Najpierw zaczęły grać dzwonki, następnie grzechotki, później bębenki, a na końcu tamburyna. Po długim marszu były już tak zmęczone, że dzwonki, grzechotki, bębenki i tamburyna grały bardzo cichutko. Dzwonki, grzechotki, bębenki i tamburyna wydając te cichutkie dźwięki zaczęły rozumieć, gdzie jest ta ulica dźwięków – dokładnie tam, gdzie stoją. Dzwonki, grzechotki, bębenki i tamburyna spoglądały na siebie i wspólnie stworzyły cudowną melodię.

 Po chwili wyruszyły w drogę powrotną, ponieważ odnalazły już ulice dźwięków. Po długim marszu pierwsze pożegnały się dzwonki.

 Zaraz po nich pożegnały się grzechotki, następnie bębenki, a tamburyna były już tak zmęczone, że szybciutko pobiegły do swojego ulubionego miejsca, do sklep muzycznego.

Teraz, dookoła jest tak cicho jak makiem zasiał, a na ulicy dźwięków już nic nie słychać.

Karty pracy na cały tydzień. Kliknij TUTAJ.

1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz..
• Zdrowaś Mario..
• Jezu Eucharystyczny zmiłuj się nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia tułowia „Trawą kołysze wiatr”

Klęk obunóż, ręce luźno opuszczone wzdłuż ciała.

Rytmiczne skłony tułowia w lewo i w prawo.

Podskoki „Wróbelki”

Stopy zwarte, podskoki obunóż, lekkie ciche, sprężyste, początkowo w miejscu, a później w różnych kierunkach.

 

3. Nazywanie muzyków grających na określonych instrumentach

Rodzic pokazuje zdjęcia instrumentów, a dzieci nazywają muzyków grających na nich.

• Pianino – pianista
• Wiolonczela – wiolonczelista
• Flet – flecista
• Klarnet – klarnecista
• Trąbka – trębacz
• Gitara – gitarzysta
• Perkusja – perkusista

4. Zabawa „Z prawej z lewej strony”

Ćwiczenia rozwijające orientacje przestrzenną

Wskazywanie swoich prawych i lewych części ciała

• Dotknijcie lewego ucha
• Prawego kolana
• Lewej stopy
• Prawego policzka
• Prawego ucha
• Prawej łydki

 

5. Zabawa z woreczkami

Dzieci dostają woreczki. Rzucają je względem siebie według poleceń rodzica:

Rzućcie go za siebie

Rzućcie go przed siebie

Rzućcie go po swojej lewej stronie

Rzućcie go po swojej prawej stronie

Godzina 12.00

Wspólna modlitwa Anioł Pański

 

6. Zabawa połączona z maszerowaniem

Dzieci maszerują po pokoju i wykonują polecenia, pokazują odpowiednią

nogę według  słów rymowanki

Hej, idziemy naprzód żwawo

Nóżką lewą, nóżką prawą

Hej, maszerujemy drogą

Prawą nogą, lewą nogą

I klaszczemy wciąż rękami

Nad głowami, nad głowami

Potem z lewej z prawej strony

No i podskok już zrobiony

 

7. „Podróż na ulicę dźwięków” – zabawa muzyczna  

Każde dziecko otrzymuje instrument muzyczny, rodzic opowiada dzieciom co spotkało instrumenty podczas spaceru, zadaniem dziecka jest zagranie na instrumencie gdy usłyszy jego nazwę.

8. Zabawa „Prawa i lewa stopa”

Obrysowywanie swoich stóp, samodzielnie lub z pomocą rodzica

Dzieci wycinają rysunki i kolorują:

Na zielono – rysunki prawej stopy

Na niebiesko – rysunki lewej stopy

 

9. Zabawa „Stajemy stopą”

Dzieci poruszają się odpowiednio do dźwięków tamburynu.

Na przerwę w grze i hasło lewa (prawa) stopa, kładą odpowiednią sylwetę na podłodze i staja na niej właściwą stopą ( staja jednonóż)

• Taniec części ciała – kształtowanie świadomości własnego ciała.
  Prowadząca prosi, aby dzieci poruszały wskazanymi częściami ciała w rytm muzyki. Tańczą kolejno: głowa, szyja, ramiona, ręce, dłonie, palce, tułów, biodra, nogi, stopy.
• Moja lewa i prawa strona.
  Dzieci mają założone frotki na lewej ręce. Maszerują po kole z unoszeniem na zmianę lewej i prawej ręki. Następnie siadają i określają kto siedzi po ich prawej i lewej stronie.
• Ćwiczenia w stosowaniu określeń dotyczących stosunków przestrzennych.
  Dzieci siedzą w kole otrzymują kolorowe koła.

Kładą kółko przed sobą, za sobą, z lewej strony, z prawej strony, trzymają nad sobą, siadają na kole, określają, że kółko jest pod nimi.

14. Zabawa Czy widzisz to co ja? – podobieństwo schematu ciała.
Dzieci stają obok siebie, podnoszą razem ręce, spoglądają w górę i stwierdzają, że widzą to samo (sufit, lampy).

 Opuszczają ręce, spoglądają w dół i stwierdzają, że i tym razem widzą to samo (podłogę). Podskakują kilka razy. Próbują wyczuć bijące serce, ustalają, że  mają serce po lewej stronie.

Następnie wyciągają ręce w lewą, potem w prawą stronę, patrzą kolejno w te strony. Ustalają, że w takich sytuacjach widzą to samo.

15.  Zabawa „Skutki obrotu”
Dzieci stoją w parach twarzami do siebie. Wyciągają ręce i patrzą przed siebie – każde widzi co innego.

 Podają sobie ręce i spoglądają na frotki. Ustalają, że w takiej sytuacji ręka lewa jest naprzeciw prawej, a prawa naprzeciw lewej.

16.  Ćwiczenia wyrabiające szybką orientację w przestrzeni.
Dzieci są oznaczone czterema kolorami frotek. Prowadząca staje w obręczy (ma frotkę na lewej ręce) i mówi: ustawcie się rzędami tak, jak powiem. Dzieci z różowymi frotkami staną przede mną…, z fioletowymi za mną…., z niebieskimi po mojej lewej stronie…, z granatowymi po mojej prawej stronie. Prowadząca obraca się o 90 stopni, pokazuje rękę z frotką, wskazuje kolejno dzieci w rzędach i pyta: Po której mojej stronie teraz jesteście? Obraca się znowu o 90 stopni, wskazuje dzieci w rzędach i pyta: A teraz, po której mojej stronie jesteście?

17. Zabawa plastyczna „ Mój rysunek”
Dzieci wybierają kolorową kartkę.

Przed zdjęciem wskazują  górę, dół, lewą i prawą stronę kartki.

Siadają do stolika i  pod dyktando prowadzącej, rysują na środku kartki drzewo, w lewym górnym rogu słoneczko, na dole trawkę, a po prawej stronie kwiat.

 

 

Dla chętnych dzieci:

• Zabawa „Szukam misia”.

Chętne dziecko ma frotkę na lewym nadgarstku, stoi przed drzwiami (przodem do Sali) i zamyka oczy. Rodzic chowa misia.

Następnie podchodzi do dziecka i mówi: Otwórz oczy … Powiem ci jak masz iść , aby odnaleźć misia.

Będę mówiła: w prawo, w lewo, do przodu, do tyłu.

 Słuchaj i wykonuj polecenia. Nauczyciel staje za dzieckiem i kieruje jego krokami, np. Idź do przodu, stop.

Przesuwaj się w lewo, stop… Teraz do przodu, stop… Patrz w prawo, schyl się i znajdź misia.

 Następuje zamiana ról, kolejne chętne dziecko podaje rodzicowi polecenia.

 

• Zabawa „Prawda czy fałsz?” – rozróżnianie zdań prawdziwych i fałszywych na temat części ciała.

Dzieci losują zdania typu:
– człowiek ma dwoje oczu
– człowiek ma dwie lewe ręce
– dłoń człowieka ma 6 palców
– człowiek ma dwie prawe nogi
– człowiek ma kolana
– człowiek ma 1 łokieć
– człowiek nie ma ramion
– człowiek nie ma stóp
– człowiek ma z przodu brzuch, z tyłu plecy

Dziecko umieszcza zdania prawdziwe w pojemniku z uśmiechniętą buzią, fałszywe w pojemniku z buzią smutną.

Samodzielnie wskazuje części ciała, o których jest mowa w określonym zdaniu Podaje prawidłowe odpowiedzi.

Rodzic  zadaje dodatkowe pytania, daje zadania do wykonania np. pokaż prawą rękę, lewą rękę, tupnij prawą nogą, policz palce, porównuje ilość palców w prawej i lewej dłoni, podaje nazwy kolejnych palców.

 1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz..
• Zdrowaś Mario…
• Najświętsze Serce Jezusa zmiłuj się nad nami
• Błogosławiony  Ojcze Edmundzie módl się za nami

 

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenie równowagi „Piłki”

W staniu jednonóż przekładanie piłki z ręki do ręki od ko ręki pod kolanem nogi wzniesionej. Zmiana nóg.

Ćwiczenie rzutu „Piłka w górę”

W staniu  lub siadzie skrzyżnym swobodne rzuty, piłki w górę i próba chwytu.

 

3. Wykonanie pracy plastycznej „ Jestem muzykiem”

Rodzic proponuje dzieciom namalowanie siebie jako muzyka grającego na wybranym instrumencie.

Samodzielne działania dzieci, zwrócenie uwagi na poszczególne elementy postaci ludzkiej.

 

4. Dodawanie i odejmowanie w zakresie 10

Dzieci rzucają dwiema kostkami, po wyrzuceniu dzieci liczą oczka i układają odpowiednie działanie.

Np. dziecko wyrzuceniu na kostkach 5 oczek i 4 oczka układa działanie:

5 + 4 =  9 i odczytuje je.

 

5. Zabawy z wykorzystaniem wiersza K.Datkun – Czerniak „Deszczowy koncert”

Kiedy deszcz pada i pada,

A ja w domu siedzę sama,

To słyszę koncert deszczowy.

Kropla kroplę goni i o szybę dzwoni:

Plum, plum, pla.

W rynnie woda gra:

Szu, szu, sza.

O parapet stukają kropelki,

Bo deszcz pada niewielki

Graja krople wesoło,

Na liściach też,

Wszędzie tam, gdzie pada deszcz.

 

6. Wprowadzenie litery „C” małej i wielkiej

Analiza i synteza słowa Cytryna

Dzielenie słowa cytryna na sylaby i głoski

Co słyszycie na początku słowa Cytryna

7. Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską C

Co możecie powiedzieć o tej głosce ( jest to spółgłoska)

Wypowiadanie głoski c długo: ccccccyyyyyy…

Wypowiadanie głoski c krótko: c, c, c, c, c, c, c…….

 

8. Pisanie liter w powietrzu, po śladzie, a potem samodzielnie.

Wyszukiwanie poznanych już liter w książkach, gazetach, czasopismach.

 

9. Grane na instrumentach do muzyki

   – wystukiwanie rytmu
   – głośno- cicho
   – szybko-wolno
   – reagowanie na sygnał,
   – granie do muzyki
   – maszerowanie

 

Piosenki dziecięcego repertuaru:
– Panie Janie
– Pieski małe dwa
– Jedzie pociąg
– Stary niedźwiedź…….itd., itp.

śpiewane wolno, – szybko, – głośno, – cicho, – grubym, – cienkim głosem, do tych melodii możemy grać na instrumentach.

10.  Zabawa „Kotek”

Chodzi kotek koło płotka,
Szuka myszki, czy ją spotka?
A co zrobi jak ją spotka,
Hej, zaprosi ją do środka.
Tańczy myszka z kotkiem burym,
Kotek schował swe pazury,
Tańczą w kółko raz, dwa, trzy,
Teraz kotkiem będziesz ty.  

10. Zabawa „Przywitania”

Dzieci biegają po sali w rytm muzyki, gdy rodzic zatrzyma magnetofon, mają się dobrać jak najszybciej w pary i przywitać się czołami, piętami, łokciami, nosami, pupą, kciukiem, uchem itp….. Zabawa wywołuje wiele radości i jest świetnym treningiem na znajomość części ciała.

• Zabawa „Szarfy”

Rozkładamy na podłodze szarfy (mogą być gazety), zawsze o jedną mniej niż mamy dzieci. Puszczamy muzykę, podczas której dzieci poruszają się po sali, gdy magnetofon się zatrzyma dzieci muszą jak najszybciej wejść do wolnej szarfy. Maluch, któremu to się nie uda odpada z zabawy i tym samym zabieramy jedną szarfę kontynuując zabawę.

• Zabawa „Dmucha wiatr”

Dmucha wiatr, (dmuchamy przed siebie).
Szumią drzewa, (unosimy ręce do góry i machając na boki udajemy szumiące drzewa).
Idzie burza, (stukamy rączkami o podłogę).
I ulewa, (symulujemy palcami opady deszczu).
A ja w domku schowam się, (unosimy ręce nad głowę i pokazujemy daszek).
Deszcz nie zmoczy mnie. (kiwamy przecząco palcem)
Kap, kap, kap bis2x (paluszkami pokazujemy opady deszczyku)
Kap, kap, kap

 

Rozwiązywanie zagadek słownych o instrumentach.

Okrągły i brzuchaty,

Śród zabawek czasem leży

Zależy mu na tym, aby go uderzyć.

Gdy stuknę go czasem-zagra pod palcami

Głośno mi dziękuje, gdy stukam palcami.                        (bębenek)

Mały i cienki, cieniutkim głosem

Zagra piosenki pod twoim nosem.                                   (flet)

Chyba największy wśród instrumentów

Swoją ogromną paszczę otwiera

By pięknie grały wszystkie koncerty                              ( fortepian)

Zrobione są z drewna

Cztery struny mają

Gdy pociągniesz po nich smyczkiem

To pięknie zagrają.                                                    (skrzypce)

Duża albo mała,

Jak u słonia zwie się.

Gdy zaczynasz w nią dmuchać

Melodia się niesie.                                                        (trąbka)

 

 

Karty pracy na cały tydzień. Kliknij TUTAJ.

 

6 – latki

Karty pracy, cz.4, s. 3 – 13, Karty pracy,  Czytam, piszę, liczę, s. 78 – 79

 

5 – latki

Karty pracy, cz.4, s. 3 – 10, Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia s. 21

1. Modlitwa poranna – dzień Opatrzności Bożej

Ojcze nasz..

Zdrowaś Mario…

Opatrzności Boża czuwaj nad nami

Błogosławiony Edmundzie módl się za nami

 

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia oddechowe „Kwiatek”

Dzieci naśladują wąchanie trzymanego na dłoni kwiatka.

Wciągają powietrz nosem, a wdychają ustami.

Zabawa „Wielkoludy i krasnale”

Dzieci maszerują dookoła pokoju.

Na hasło: Maszerują wielkoludy, poruszają się  na  palcach, ramiona trzymają wyprostowane w górze.

Na hasło: Maszerują krasnale – uginają nogi w kolanach, wykonują lekki skłon tułowia i głowy w przód, ramiona trzymają luźno opuszczone i poruszają się małymi kroczkami.

 

3. Wprowadzenie litery „Ż” – małej i wielkiej

Analiza i synteza słuchowa słowa żaba

Dzielenie  słowa żaba  na sylaby i głoski

Co słyszycie na początku słowa żaba?

Podawanie przykładów  słów rozpoczynających się głoską „ż”

 

4. Ćwiczenie z wypowiadaniem głoski

Wypowiadanie głoski ż długo: żżżżżżżżżyyyyyyy…..

Wypowiadanie głoski ż krótko:  ż, ż, ż, ż, ż, ż, ż, ż…..

 

5. Uzupełnienie luk w wyrazach z literą „ż”

odczytanie otrzymanych wyrazów

…uk;   wa…ka;   aba…ur;   gara…e;   no…e;   pla…a;   twaro…e

 

6. Kolorowe litery

Wypełnienie kolorowym papierem powiększonych liter pisanych: ż, Ż

Zwrócenie uwagi na dokładne wykonanie pracy.

 

7. Kreślenie liter

Dzieci kreślą kształt liter w powietrzu, na dywanie, na plecach mamy, taty

Następnie samodzielnie piszą na kartach pracy.

 

8. Zabawa ruchowa „Piłowanie drzewa”

Dzieci dobierają się parami z rodzeństwem lub rodzicem  klękają naprzeciwko siebie, podając sobie ręce.

Pociągając naprzemiennie rękami, naśladują piłowanie wyznaczonego drzewa.

 

Godzina 12.00

Wspólna modlitwa Anioł Pański – o ustanie epidemii

 

9. Zabawa ruchowa z elementem skoku :Uwaga bocian”

Rodzic skakankami wyznacza staw.

Jedno dziecko – bocian – stoi z boku.

Pozostałe dzieci żaby- skaczą po łące. Na hasło: Uwaga! bocian! – żaby uciekają do stawu, a bocian je łapie.

Złapana żaba odchodzi na bok.

• Oglądanie zdjęcia żab. Słuchanie ciekawostek na ich temat.

Żaby to rodzina płazów bezogonowych. W Polsce spotykamy:

Żaby jeziorkowe, żaby wodne, żaby śmieszki, żaby moczarowe, żaby dalmatyńskie, żaby trawne.

Mają długi język, którym łowią pożywienie.

Charakterystycznym elementem ich budowy są też wydłużone tylne kończyny, przystosowane do wykonywania skoków.

Lubią wygrzewać się na słońcu, częściowo zanurzone w wodzie lub będąc na słonecznym brzegu. Gdy jest im gorąco kąpią się.

Jedzą owady – osy, muchy, mrówki, pająki, małe ryby, ślimaki.

 

 

Żaba – wierszyk animowany Jan Brzechwa – https://youtu.be/e_0Tgqbdy6Y

 

Skacząca żaba – https://youtu.be/PR_AI3CM2-A

Bocian – wykonanie – https://youtu.be/Nbd6YT7aFos

Historia pewnej żaby – bajka – https://youtu.be/byBEH-3U5BQ

 

Żabie kroki – https://youtu.be/DwwpCoM0sHg

Bocian i żaby – przedstawiają przedszkolaki – https://youtu.be/GmLlIPJiOOI

 

Karty pracy na poszczególne dni tygodnia dostępne są TUTAJ.

 

 

1. Modlitwa poranna – dzień Anioła Stróża

Ojcze nasz…

Zdrowaś Mario…

Aniele Boży stróżu mój opiekuj się nami

Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenie z elementem podskoku „Przeskocz woreczek”

Dzieci stoją, a woreczki leżą na dywanie.

Pry każdym stoi dziecko.

Na polecenie rodzica dzieci przeskakują woreczki obunóż, skaczą w przód, i w tył.

Zwrócenie uwagi na to, aby podskoki były wykonywane  miękko, elastycznie, na palcach.

Opowieść ruchowa „Wycieczka rowerowa”

W leżeniu tyłem dzieci wykonują ruchy naśladujące jazdę na rowerze z jednoczesnym wypowiadaniem rymowanki: „Jedzie rowerek na spacerek.

Jaki z tyłu ma numerek?

Wyznaczone dziecko lub rodzic podaje dowolna liczbę od 1 do 6.

Wszyscy zginają nogi w kolanach, opierają stopy na podłodze i unoszą biodra tyle razy, jaką liczbę wymieniło dziecko.

 

3. Opowiada o sposobach oddawania czci Matce Bożej w maju.

Jest taki miesiąc, w którym ma swoje imieniny nasza najlepsza Mama – Matka Jezusa, Maryja.

Jest to maj. Imieniny Maryi trwają przez cały ten miesiąc. Ten, kto kocha Matkę Bożą, ten codziennie przychodzi do kościoła na nabożeństwo majowe. Na tych nabożeństwach ludzie zwracają się do Matki Bożej różnymi pięknymi imionami w modlitwie, która się nazywa litanią loretańską – Jakimi imionami ludzie zwracają się do Matki Bożej?(Matko Najmilsza, Gwiazdo Zaranna, Uzdrowienie Chorych, Królowo Pokoju)

O co prosimy Maryję w tej modlitwie? (żeby się modliła za nami)– Dlaczego zwracamy się do Matki Bożej tyloma imionami?

Kto kocha swoją mamusię, ten zwraca się do niej: „moja mamusiu”, „kochana mamusiu” itp.

 Podobnie mama też mówi czasem do was: „moje serduszko”, „moja perełko”.

 Ludzie, którzy bardzo kochali Matkę Bożą, wymyślili dla Niej różne piękne imiona. Tymi właśnie imionami zwracamy się do Niej w litaniach, pozdrawiamy Ją i chwalimy w maju – miesiącu Jej imienin.

Maryjo, Maryjo, Maryjo – litanią Ci chcemy dziękować!

Ty, której wiosna ptakami śpiewa –Kapliczko prosta z kawałkiem nieba!

W Twoim uśmiechu jest całe słońce –po nocy grzechu dla nas wschodzące! Daj nam nadzieję, jak gwiazdkę małą –niech się już śmieje to, co płakało.

Za rękę prowadź dzieci zgubione –gdy szepczą «Zdrowaś…», «Pod Twą obronę…»To Ty nas wołasz w niedzielę dzwonami –we wszystkich kościołach – módl się za nami. Pasterko nasza, Dobrego Pasterza –do nas zapraszaj i chroń Papieża.

 W naszej modlitwie będziemy się zwracać do Matki Bożej różnymi imionami.

 Światło zapalonej świecy będzie nam przypominać o tym, że jest z nami Pan Jezus i Jego Matka.

Imieniny Matki Bożej trwają przez cały maj. Codziennie pozdrawiamy Ją słowami litanii podczas nabożeństw majowych. Wszystkie dzieci, które kochają swoją mamę, powinny pamiętać o jej imieninach.

Wiem, że wy bardzo też kochacie Matkę Bożą. Przychodźcie więc co dzień w maju do kościoła, żeby z radością chwalić Ją różnymi pięknymi imionami.

 

Maryja Panna Majowa – https://youtu.be/DtdwnkvBGl4

Chwalcie łąki umajone – https://youtu.be/RIacLGAz_II

Matko podaj dzisiaj swoje dłonie – https://youtu.be/GeDoDSKQbCM

4. Opowiadanie „Przydrożna kapliczka”:

Była tam chyba od zawsze. Stała na skraju wsi, nieopodal szkoły.

Taka zwykła, drewniana kapliczka. Najbliżej do niej miała stara Józefowa i dlatego mówiono, że to jej kapliczka. A ona dbała o nią, że aż miło.

 Sadziła wokół niej kwiaty, wyrywała chwasty, a jak przychodził maj, to ludzie nadziwić się nie mogli, że tak pięknie w kapliczce i kolorowo.

To dlatego, że stara Józefowa jeszcze w zimie, kiedy w polu nie było pracy, robiła kwiaty z bibuły, a potem nimi ją przystrajała.

Jak stara Józefowa zaczęła chorować, wyjechała do córki, i już tak na dobre nigdy na wieś nie wróciła.

Owszem, przyjeżdżała wiosną, jak robiło się ciepło i pierwsze porządki zaczynała od kapliczki.

Przecierała miękką szmatką figurkę Matki Bożej, zbierała pajęczyny i wygrabiała ze sporej już trawy suche liście, a w maju jak zwykle pojawiały się wokół figurki bibułkowe kwiaty.

Aż któregoś roku stara Józefowa nie przyjechała.

Chore nogi nie dały jej wstać łóżka.

W następnym roku robiła już swoje kwiaty w niebie. Kapliczka stała się jakby niczyja i nikt, tak jak ona, o nią już nie dbał.

Owszem, ktoś wygrabił liście, ktoś postawił kwiaty, ale to nie było to, co dawniej. Tej wiosny, kiedy uczniowie porządkowali szkolny ogródek i boisko, dziewczynki z szóstej klasy zapytały, czy mogą posprzątać wokół kapliczki.

Pani się zgodziła. Potem przyjrzała się kapliczce i powiedziała, że trzeba ją trochę wyremontować, bo tu ówdzie deski spróchniały.

Dzieci o wszystkim powiedziały rodzicom, a ci wspólnymi siłami wyremontowali kapliczkę, tak że wyglądała jak nowa.

Od kilku lat nikt przy niej nie śpiewał litanii do Matki Bożej, bo ksiądz odprawiał nabożeństwa majowe w kościele, do którego było bardzo blisko.

Ale kobiety ustaliły, żeby chociaż raz w tygodniu litanię przy kapliczce zaśpiewać, niech dzieci zobaczą, jak to kiedyś ludzie się modlili.

Na pierwszym śpiewaniu byli chyba wszyscy, a jak skończyli śpiewać, to sołtys, choć chłop, łzę ukradkiem wytarł i powiedział: –

 Cieszyłaby się stara Józefowa, jakby zobaczyła jak tu pięknie.

 Podziękujmy teraz Matce Bożej za to, że mamy we wsi takie dobre dzieci, bo gdyby nie one, wszyscy byśmy się na siebie oglądali, a za remont kapliczki nikt by się nie zabrał.

 

5. Rozmowa zna temat opowiadania

Maj jest chyba najpiękniejszym miesiącem w roku.

Obudzona z zimowego snu przyroda wprawia w zachwyt każdego, kto czuły jest na piękno otaczającego go świata.

Trudno o tej porze nie zauważyć rozkwitających pąków na drzewach i krzewach, kwiatów na łąkach, rozśpiewanych ptaków, pachnącej świeżo zieleni. Morze śnieżnobiałego kwiatu otula sady owocowe, kwitną narcyzy, pachną konwalie i fiołki, modlitwa opowiadanie wykład

łąki złocą się od jaskrów. Cała ziemia wygląda jak wspaniale utkany dywan, rzucony pod stopy Matki Bożej w miesiącu Jej poświęconym. Wydaje się, że rozbudzona kolorami i zapachem, ciepłym wiatrem i śpiewem ptaków ziemia, chce oddać cześć Tej, która całym sercem ją ukochała.

 Żyła bowiem na niej, chodziła po ziemskich drogach, przeżywała różne kłopoty, jakie są udziałem każdej ziemskiej matki.

W wioskach, pośród lasów, łąk, na rozstajach i przy drogach stoją stare i nowe kapliczki ku czci Matki Bożej, która dla wszystkich ludzi żyjących na ziemi była ideałem najwspanialszego piękna i wielkości.

 Kapliczki te są drogowskazami naszego życia tu, na ziemi. Mniej czy piękniej wykonane, wszystkie są drogie, bo w nich jest myśl, że oprócz ziemskiej matki mamy też Matkę w niebie. Katecheta prezentuje ilustracje lub zdjęcia różnych kapliczek rozsianych po polskiej ziemi.

Zwraca uwagę na obecność w kapliczkach obrazu lub figurki Maryi.

W wielu wsiach, gdzie ludzie mają daleko do kościoła, w maju wieczorną porą przy kapliczkach niesie się pod wyżyny nieba Litania Loretańska i żarliwa prośba Pod Twoją obronę. Ludzie gromadzą się przy kapliczkach na piękne nabożeństwo, kiedy szczególnie miło brzmi znana pieśń: „Chwalcie łąki umajone, góry, doliny zielone, chwalcie cieniste gaiki, źródła i kręte strumyki…”.Naród polski nazywany jest narodem maryjnym, bo kult Matki Bożej jest u nas tak żywiołowy, tak głęboko zapuścił korzenie w ludzkich sercach, że trudno byłoby go stamtąd wyrwać. Maryja, Królowa Polski z Jasnej Góry, zawsze czuwała nad narodem polskim.

 

PIEŚŃ MAJOWA.

 

Chwalcie łąki umajone,

Góry, doliny zielone,
Chwalcie cieniste gaiki,
Źródła i kręte strumyki.

Co igra z morza falami,
W powietrzu buja skrzydłami,
Chwalcie z nami Panią świata,
Jej dłoń nasza wieniec splata!

Ona dzieł Boskich koroną,
Nad Anioły wywyższoną;
Choć jest Panią niebios, ziemi,
Nie gardzi dary naszymi.

Wdzięcznym strumyki mruczeniem,
Ptaszęta słodkim kwileniem,
I co czuje — i co żyje,
Niech sławi z nami Maryję

 

Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny (w najnowszej wersji)

Kyrie, elejson. Christe elejson. Kyrie elejson.

Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.

 

Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty, Boże,

Święta Trójco, Jedyny Boże,

 

• Święta Maryjo, módl się za nami.
• Święta Boża Rodzicielko,
• Święta Panno nad pannami,
• Matko Chrystusowa,
• Matko Kościoła,
• Matko łaski Bożej,
• Matko Miłosierdzia,
• Matko nieskalana,
• Matko najczystsza,
• Matko dziewicza,
• Matko nienaruszona,
• Matko najmilsza,
• Matko przedziwna,
• Matko dobrej rady,
• Matko Stworzyciela,
• Matko Zbawiciela,
• Panno roztropna,
• Panno czcigodna,
• Panno wsławiona,
• Panno można,
• Panno łaskawa,
• Panno wierna,
• Zwierciadło sprawiedliwości,
• Stolico mądrości,
• Przyczyno naszej radości,
• Przybytku Ducha Świętego,
• Przybytku chwalebny,
• Przybytku sławny pobożności,
• Różo duchowna,
• Wieżo Dawidowa,
• Wieżo z kości słoniowej,
• Domie złoty,
• Arko przymierza,
• Bramo niebieska,
• Gwiazdo zaranna,
• Uzdrowienie chorych,
• Ucieczko grzesznych,
• Pocieszycielko strapionych,
• Wspomożenie wiernych,
• Królowo Aniołów,
• Królowo Patriarchów,
• Królowo Proroków,
• Królowo Apostołów,
• Królowo Męczenników,
• Królowo Wyznawców,
• Królowo Dziewic,
• Królowo wszystkich Świętych,
• Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta,
• Królowo wniebowzięta,
• Królowo różańca świętego,
• Królowo rodziny,
• Królowo pokoju,
• Królowo Polski,

 

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

 

1. Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko.
2. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

 

Módlmy się.

Panie, nasz Boże, daj nam, sługom swoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała, † i za wstawiennictwem Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, * uwolnij nas od doczesnych utrapień i obdarz wieczną radością. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

 

Antyfona

Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko! Naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocie­szy­cielko nasza. Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj, swojemu Synowi nas oddawaj.

 

Karty pracy na poszczególne dni tygodnia dostępne są TUTAJ.

1. Modlitwa poranna – dzień świętego Józefa

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Święty Józefie módl się za nami
• Błogosławiony Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia z mocowaniem „Osiołek”

Dzieci stojąc w parach z rodzeństwem lub rodzicem, trzymają się za ręce w ten sposób, że jedno z nich ciągnie „osiołka”, który stawia opór.

Dziecko idzie tyłem, a „osiołek” przodem.

Ćwiczenie ramion „Prasujemy strój gimnastyczny”

Dzieci naśladują, raz prawą ręką, raz lewą, prasowanie ubrania.

 

3. Oglądanie albumów, książek przedstawiających roślinność Polski.

Wskazywanie dużych obszarów leśnych, takich jak np. Puszcza Białowieska, Puszcz Kampinoska, Świętokrzyski Park Narodowy, Tatrzański Park Narodowy.

Wyjaśnienie, że lasy są nazywane płucami Ziemi, bo produkują tlen, którym oddychamy, zatrzymują także pył i kurz, oczyszczając powietrze.

Lasy to też domy zwierząt i teren, gdzie rośnie wiele roślin.

Są również miejscem relaksu i odpoczynku dla nas ludzi.

Możemy w nich zbierać grzyby, jagody, poziomki, jeżyny, maliny…

Z wybranych przez leśników drzew, po ich ścięciu i wysuszeniu, robimy meble, podłogi, a nawet domy.

Drzewa iglaste (sosna, jodła, świerk) wydzielają olejki eteryczne, a z ich żywicy robi się syropy.

 

4. Słuchanie wiersza A. Widzowskiej „Przyjaciele przyrody”

 My, przedszkolaki na ziemskiej kuli,
wiemy, że Ziemię trzeba przytulić,
zadbać o lasy, powietrze, wodę,
kwiaty, zwierzęta – całą przyrodę!
To źle marnować wodę w kąpieli
od poniedziałku aż do niedzieli.
Po co bez przerwy nurkować w wannie?
Lepiej z prysznica zrobić fontannę!
Torba foliowa szczerzy zębiska.
– Jestem z plastiku, sztuczna i śliska.
Gdy będę plackiem leżeć na wodzie,
fokom i żółwiom chętnie zaszkodzę!
– Ja także! – wrzeszczy ze szkła butelka.
– W lesie się smażę niczym iskierka,
a gdy rozgrzeję się jak ognisko,
pożar wywołam i spalę wszystko!
– Czy wy nie wiecie, okropne śmieci,
że na planecie mieszkają dzieci?
Szust! Posprzątamy bałagan wielki,
osobno papier, plastik, butelki!
Pstryk! Pamiętamy, by gasić światło,
wiemy, że pożar wywołać łatwo,
a gdy widzimy sarenkę w lesie,
to nie wrzeszczymy, aż echo niesie!
Ten, kto przyrodę niszczy i truje,
niech się kolcami jeża pokłuje!

5. Rozmowa na temat treści wiersza

Czy dzieci z przedszkola wiedzą że o ziemie trzeba dbać ?

Dlaczego?

Do czego zachęca wiersz?

Co ma  się stać z tymi, którzy nie dbają o przyrodę?

 

6. Zabawa orientacyjno – porządkowa „Gesty las – rzadki las”

Na hasło gesty las, wszystkie dzieci skupiają się wokół prowadzącego rodzica, a na hasło rzadki las, rozbiegają się po pokoju i biegają w podskokach do chwili, gdy usłyszą hasło gesty las.

          Godzina 12.00

          Wspólna modlitwa Anioł Pański – o ustanie pandemii

 

7. Słuchanie opowiadania Ł. Łącz „Leśne opowieści”

Słuchanie opowiadania Laury Łącz pt:” LEŚNE OPOWIEŚCI “.

– Popatrzcie, jacyś ludzie jadą na rowerach w naszą stronę – powiedziała nagle, w środku gęstego lasu, wysoka sosna do swoich koleżanek.- Pewnie znowu zatrzymają się na naszej polanie i zostawią po sobie pełno śmieci. Pamiętacie , jak było w zeszłą niedzielę?

Pamiętam , pamiętam – westchnął stary dąb .- Pogniecione papiery, jakieś słoiki , torebki foliowe . Ohyda!

– Właśnie, ale tamci byli jacyś inni .Ci wyglądają na rodzinę , bo są i starsze osoby , i dzieci. Wszyscy mają kaski na głowach i takie fajne odblaski na kurtkach. Tamci, tydzień temu , strasznie hałasowali i krzyczeli do siebie.

– I pewnie przez to , że nie mieli kasków i jechali slalomem między drzewami, ten jeden spadł z roweru i uderzył się w głowę o mój własny korzeń- dodała osika.

– A co pani się tak trzęsie? – zakpił dąb . – Znów się pani czegoś boi?

– Trochę się boję – przyznała się osika.

– Czego tym razem?

– Na przykład tego , że się tu zatrzymają , wyjmą nóż i powycinają na moim pniu jakieś litery. Wszystkie drzewa zamilkły wystraszone. Zapanowało pełne zgrozy milczenie. Rzeczywiście , taka perspektywa wydawała się być przerażająca.

– Nie bójcie się- odezwała się w końcu sosna.- Ci ludzie jadą cały czas ścieżką  i wcale nie wrzeszczą.

Wszystkie drzewa wpatrywały się więc w jedną stronę, gdzie spodziewały się zobaczyć wyjeżdżających  zza zakrętu rowerzystów. Po chwili na ścieżce pojawiło się pięć osób – rodzice i troje dzieci. Jadąc,  rozglądali się, wyraźnie szukając miejsca na odpoczynek. W końcu trafili na słoneczną polanę.

– Zatrzymajmy się tu – poprosiła mama.- Piękne miejsce. Możemy odpocząć i coś zjeść. Jestem bardzo głodna, zmęczyło mnie pedałowanie w takim tempie. Ledwo za wami nadążyłam.

– Oj, coś nie masz kondycji –  roześmiał się tata.- Dawniej to ja nie mogłem cię dogonić.

– Kiedy to było! Teraz nawet dzieci są ode mnie szybsze i nie męczą się tak prędko.

– Tak, tak mamo – wtrącił się mały chłopiec .- Musisz częściej jeździć na rowerze , a nie ciągle samochodem. Dla zdrowia i przyjemności.

– To prawda – mama wyjęła z płóciennej torby kanapki, jabłka i kompot w szklanym pojemniku, a tata zdjął z roweru zwinięty koc. Cała rodzinka usiadła i  jadła z apetytem .

– Widzę, że na świeżym powietrzu nawet niejadki jedzą po trzy kanapki – zażartował tata .

– Kończcie już .Najlepiej popijcie wodą mineralną .Pobawimy się. Może w wyścigi slalomem  między drzewami? Albo …kto przejedzie po tym zwalonym pniu i nie spadnie?

– Ja na pewno wygram! – pisnął najmłodszy chłopczyk.

– Wygrasz, bo rodzice, jak zwykle, dadzą ci fory – mruknął starszy.

-Wcale nie!

Wcale tak!

– Nie sprzeczajcie się już! – tata tymczasem układał na polanie suche gałązki.- Tu będzie miejsce startu, a tu meta. Ustawcie się! Zaczynamy!

– A mama? – spytała mała dziewczynka.

– Ja chwilę odpocznę , bo potem nie będę miała siły wrócić. Poleżę na słońcu , może się nawet trochę opalę .Dobrze, że wzięłam krem z filtrem przeciwsłonecznym. Poprzednim razem spaliłam sobie nos.

– Pamiętam,  wyglądałaś jak klaun z cyrku – zaśmiał się najmłodszy chłopiec.

Na leśnej polanie zaczęły się zawody sportowe. Czas mijał szybko i przyjemnie, ale w końcu zasapany tata zdecydował, że powoli pora wracać do domu.

Wszyscy zaczęli zbierać śmieci ,papierki, butelki. Wsiedli na rowery i odjechali.

W lesie panowała cisza .Było już późne popołudnie , ptaki śpiewały coraz ciszej , zwierzęta też układały się do snu .Drzewa trwały w milczeniu.

– Nie do wiary! Wszystko wysprzątali – przerwała milczenie sosna.- Bardzo mili ludzie .

– Rzeczywiście, mili – potwierdził dąb. – Żeby wszyscy byli tacy!

– A właściwie dlaczego ludzie , nawet starsi wiekiem , jeżdżą na wycieczki rowerami?- zamyślił się krzak leszczyny.- Jestem najniższy i widziałem, że ta pani była naprawdę zmęczona , a samochodem byłoby jej  łatwiej.

– Jazda rowerem jest o wiele przyjemniejsza i bardziej korzystna dla zdrowia- zatrzęsła się osika.- Pomyśl tylko – gdyby ludzie przyjeżdżali do lasu samochodami , ile byłoby tu spalin i dymu w powietrzu. Dawno byś usechł!

– Ojej, to straszne! – posmutniał  krzak leszczyny.

I już nic więcej nie odpowiedział , bo przyznał w duchu , że osika jest bardzo mądra , chociaż tchórzliwa.

Rodzicu , porozmawiaj  z dzieckiem na temat w/w  opowiadania.

– O co martwiły się drzewa, widząc ludzi zbliżających się do lasu?

– Jak rodzina zachowywała się w lesie?

– Czy drzewom podobało się zachowanie ludzi?

8. Kochane dzieci, wysłuchajcie piosenki pt: ” NASZE USZY SŁYSZĄ ŚWIAT” ( sł. Dorota Gellner, muz. K. Kwiatkowska) i  powiedzcie rodzicom, za pomocą czego poznajemy przyrodę.

https://www.youtube.com/watch?v=NCvIZ9rIkeg  

 

9. GRY I ZABAWY MATEMATYCZNE: https://www.gry-matematyczne.pl/gry.html

• ZADANIA DLA „ZERÓWKI”:  https://www.matzoo.pl
• SZALONE LICZBY: https://szaloneliczby.pl/przedszkole/
• DODAWANIE I ODEJMOWANIE: https://www.matzoo.pl/klasa1/dodawanie-zwierzatek-w-zakresie-10_1_210
• Utrwalenie cyfr: https://www.youtube.com/watch?v=Qxaf_udSzng
• MATEMATYKA POMOCE – PRZYKŁAD
• ZADANIA MATEMATYCZNE
• PROPOZYCJE  ZABAW RUCHOWYCH W PARACH :  Rodzic – Dziecko (linki do stron):
• https://www.youtube.com/watch?v=1JE_-hP1omo
• https://www.youtube.com/watch?v=OhhjWolQkj4
• https://www.youtube.com/watch?v=j6GUaLwvAtg
• https://www.youtube.com/watch?v=FacAJxiIzh4

Leśne opowieści słuchowisko – https://youtu.be/StJU-dR3Dos

 

1. Mieszkamy na wielkiej kuli.
   Ta kula to nasza Ziemia.
   Dorośli ciągle na tej Ziemi  chcą wszystko zmieniać. 
   Wycinają drzewa,   śmiecą na leśnej łące,  czarny dym z kominów leci   i zasłania słońce.

Ref.: Ochroń Ziemię, bądź jej przyjacielem.
Ty i ja – jest tu dzieci wiele.  Im więcej nas, tym dla Ziemi lepszy czas.

2. Gdy wszystkie na świecie dzieci zadbają o piękno Ziemi,
   to wszystko skończy się szczęśliwie,  nic się nie zmieni. 
   W ogromnym kosmosie  Ziemia się nie zgubi, 
   gdy ją każdy mały człowiek  nauczy się lubić.

Ref.: Ochroń Ziemię…

 

Rozmowa na temat piosenki.

− Z ilu zwrotek składa się piosenka? Czy ma refren?

− Co zmieniają dorośli na Ziemi?

 − Co powinny zrobić dzieci?

Piosenka „Ochroń ziemię” – https://youtu.be/3oEy3cS29W8

 

 

 

1. Modlitwa poranna – dzień Najświętszego sakramentu

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Jezu Eucharystyczny zmiłuj się nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

 

2. Ćwiczenia poranne

Skoki „Najdłuższe skoki”

Dzieci ustawione w szeregu, wykonują z półprzysiadu jak najdłuższy skok w przód.

Ćwiczenie równowagi „zawiązujemy sznurówki”

Dzieci, stają na jednej nodze, naśladują zawiązywanie sznurówek w butach.

 

3. Zabawa „Dokończ zdanie”

Rodzic wypowiada początek zdania, a dziecko za każdym razem próbuje podać jego inne zakończenie. Np:

Dbać o przyrodę to znaczy… (nie zrywać roślin )

Dbać o przyrodę to znaczy… (nie deptać trawników )

Dbać o przyrodę to znaczy… (oszczędzać wodę)

Dbać o przyrodę to znaczy… (nie zaśmiecać lasu)

Dbać o przyrodę to znaczy… (nie krzyczeć w lesie)

Dbać o przyrodę to znaczy… (nie zrywać kwiatów )

 

4. Zabawy przy piosence „Nasze uszy słyszą świat”

Każdy z nas ma dwoje oczu
Które widzą wszystko (widzą wszystko)
Błękit nieba, biały domek
Zieleń traw i listków (traw i listków)

Uszy słyszą ptaków śpiew
Dzwonki deszczu, granie drzew
A nad stawem chóry żab
Nasze uszy słyszą świat

Każdy z nas ma jeden nosek
Do wąchania kwiatków (do wąchania)
Czasem także do kichania
Lecz, na szczęście, rzadko (do kichania)

Uszy słyszą ptaków śpiew
Dzwonki deszczu, granie drzew
A nad stawem chóry żab
Nasze uszy słyszą świat (x3)

https://youtu.be/NCvIZ9rIkeg

 

5. Zabawa „Uszy do słuchania dźwięków”. Prowadzący prosi dzieci, aby usiadły w kole i zamknęły oczy i posłuchały odgłosów jakie dobiegają do nich z dalszego i bliższego otoczenia. Następnie zadaniem uczestników zajęć jest nazwanie tego co usłyszeli.

 

5. „Tajemniczy list”- wprowadzenie dzieci w tematykę zajęć. Rodzic prezentuje dzieciom list od tajemniczego przyjaciela.

Przyjaciele! Mam na imię Karoli jestem Waszym rówieśnikiem. Mieszkam wraz z rodzicami i siostrą Julką w odległym państwie Czystolandia.

To bardzo piękna kraina, w której panuje ład i porządek. Zamieszkujący ją ludzie są bardzo szczęśliwy, ponieważ żyją w czystym i pięknym państwie.

Jednak w ostatnim czasie na nasze terytorium wdarł się zły i podstępny Król Śmieci, który w kosmicznym tempie zaśmieca naszą krainę.

W naszym dotąd bardzo spokojnym i czystym państwie, zaczęły pojawiać się nowe góry śmieci, które przysłaniają piękne krajobrazy Czystolandii, co powoduje smutek na twarzach jej mieszkańców.

Piszę do Was ten list, ponieważ tylko Wy możecie pomóc nam pokonać złego Króla Śmierci.

Powstrzymać go można tylko w jeden sposób. Trzeba poprawnie wykonać wszystkie wymyślone przez niego zadania, które ukryte są w kopertach oznaczonych ekologicznymi symbolami, znajdujących się w różnych zakamarkach Waszego pokoju. Niestety, jeśli  w przeciągu 3 dni nie uda się Wam ich rozwiązać, nasza Czystolandia już na zawsze zamieni się w wielką górę śmieci, w której już nigdy nie zaświeci słońce…Tylko Wy możecie uratować naszą krainę! Dlatego bardzo liczymy na Waszą pomoc. Powodzenia! Karol.

 

7. Rozmowa z dziećmi nt. odczuć Karola.

Wspólne podjęcie decyzji dotyczącej udzielenia pomocy.

 

8.   Zabawa pt. „Ciepło-zimno”– wybrane dzieci szukają kopert ukrytych w pokoju (przyczepionych w różnych miejscach np. do mebli lub  ściany).

9. Przydzielenie zadań (wg kolorów szarf)

zielone szarfy–  zadanie w kopercie: segregują śmieci do trzech pojemników –papier,    plastik, szkło.

czerwone szarfy– zadanie w kopercie: układają hasło promujące czystość.

żółte szarfy–  Zadanie w kopercie: śpiew dowolnej piosenki ekologicznej (np. nasze uszy słyszą świat)

niebieskie szarfy– układają z rozsypanki literowej hasło: PRZYRODA

Wszystkie te zadania wykonuje dziecko z pomocą rodzica

10. Zabawa z wykorzystaniem rymowanki

Dzieci dobierają się parami i staja naprzeciwko siebie.

Powtarzają za rodzicom tekst rymowanki, uderzając raz w swoje  dłonie, raz w dłonie rodzica.

Żeby w pięknym świecie żyć,

Trzeba dbać o niego

Dać przyrodzie zdrową  być

To zależy od każdego.

11. Wykonanie papierowych kwiatów

 

21 kwiatów z papieru – https://youtu.be/rv692vIoCsU

 

Różnicowanie dźwięków ( Dla chętnych)

Możemy wykorzystać w tej zabawie przedmioty np. pokrywkę od garnka, blachę do pieczenia ciasta, drewniany tłuczek, (…) lub instrumenty np. cymbałki, ksylofon, pianino, gitarę, skrzypce, (…). Dziecko odgaduje prezentowany dźwięk. Jaki dźwięk słyszysz?
Czy to był dźwięk głośny – czy dźwięk cichy?
Czy było dużo dźwięków – czy mało dźwięków?
Czy słyszysz dźwięk długi – czy dźwięk krótki?
Czy to był dźwięk wysoki („cienki”) – czy dźwięk niski („gruby”)?
Przed rozpoczęciem zabawy prezentujemy w/w dźwięki i wyjaśniamy pojęcia: głośny – cichy, długi – krótki, (…)

Kliknij TUTAJ.

 

 

1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Najświętsze serce Jezusa zmiłuj się nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia mięśni brzucha „Małe lwiątka”

Dzieci leżą na plecach z uniesionymi rękami i nogami i przez kilka sekund machają nimi w powietrzu.

Po krótkim odpoczynku dzieci powtarzają ćwiczenie.

Zabawa ruchowa z elementem podskoków „Małe piłeczki”

Zadaniem dzieci jest wykonanie odpowiedniej sekwencji ruchów: stopy zwarte, wspięcie na palce, podskoki obunóż w miejscu i do przodu.

 

3. Zabawy guzikami

Dzieci dostają po 10 guzików. Liczą je i podają ich liczbę.

 

4. Guzikowy obrazek

Układanie dowolnej postaci z guzików i nazywanie jej, lub obrazka z guzików i nadanie mu tytułu.

 

5. Segregowanie guzików

Czym różnią się guziki?

Dzieci segregują guziki na te w kształcie koła, na kwadratowe i trójkątne.

Liczą guziki w każdym kształcie, i układają przy nich kartoniki z odpowiednimi cyframi.

 

6. Segregowanie guzików pod względem liczby dziurek

Dzieci segregują guziki na te z dwiema dziurkami, trzema, czterema.

Liczą guziki z określona liczbą dziurek i układają przy nich kartoniki z odpowiednimi cyframi.

 

Cyfry do zabaw segregowanie guzików:

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10
1	2	3	4	5	6	7	8	9	10

 

Godzina 12.00

Wspólna modlitwa Anioł Pański – o ustanie epidemii

 

7. Słuchanie wiersza H. Łochockiej  „Niezadowoleni”

Rybka srebrna mała
Żałośnie wzdychała:
,,tak bym nóżki mieć chciała, przynajmniej dwie!”
A żółw nogi ma grube
I grubą skorupę
Ale chciałby mieć czubek, bo nie ma nie!
Dudek czub ma na głowie
I wiecie, co powiem?
Chciałby rogi mieć krowie na głowie tak!

          Krowa rogi ma twarde, zdarte i harde.
          Chce mieć na nich kokardę-kokardy brak..
          Pies kokardę ma białą i jeszcze mu mało:
          Skrzydeł mu się zachciało, dwóch skrzydeł, no!
          Kura skrzydła rozkłada: coś zmienić by rada,
          Lecz na myśl jej nie wypada, co zmienić. Co? Co? Co?
          – z czego były niezadowolone zwierzęta?
          – co chciała(chciał) zmienić w swoim wyglądzie ryba, żółw,  dudek,

          krowa, pies

 – czy kura wiedziała, co chciałaby zmienić w swoim wyglądzie?
 – czy zanieczyszczone, skażone środowisko może mieć wpływ na wygląd zwierząt, ich życie.

 

8. Rozmowa na temat treści wiersza

Z czego były niezadowolone zwierzęta?

Co chciała (chciał) zmienić w swoim wyglądzie ryba, żółw, dudek, krowa, pies.

Czy kura wiedziała, co chciałaby zmienić w swoim wyglądzie?

Czy skażone środowisko może mieć wpływ na wygląd zwierząt, na ich życie?

 

9. Wypowiedzi dzieci na temat : Jak mogę dbać o ziemię?

Co mogę zrobić żeby, żeby pomóc Ziemi? Jak o nią dbać?

• Praca plastyczna „Jaki piękny jest świat”

Dowolna technika pracy wykonana przez dziecko.

Rozwijanie pomysłowości, wrażliwości na piękno stworzonego świata i inwencji twórczej.

• Zagadki logiczno – matematyczne.

 

Na stole stoi siedem talerzy,

A tylko pięć osób siadło do śniadania

O ile nakryć jest za dużo?

Ile ich może zabrać Hania?

 

Chłopcy mają samochody

A dziewczynki siedem lalek

Ile jest tych samochodów

Jeśli dziesięć jest zabawek?

 

12. Zabawa „ Przeciwstawne pary”.
    Kładziemy na podłodze guzik i mówimy np. okrągły. Zadaniem dziecka jest znalezienie przeciwstawnego słowa do wyrazu okrągły, czyli guzik- kwadratowy i wybranie takiego guzika ze zbioru guzików( biały- czarny, duży- mały, płaski- wypukły itd.)- układanie z guzików par przeciwstawnych.
13. Gra z kostką– zadaniem dzieci jest wylosowanie kartonika z kolorem. Następnie dziecko rzuca kostką i odszukuje guziki w kolorze wylosowanego kartonika i o takiej liczbie oczek ile oczek jest na kostce.
14. 1Taniec z guzikami– improwizacja ruchowa z wykorzystaniem guzików
    Dzieci kładą guzik na głowie, nodze, ramieniu, dłoni i wykonują taniec przy spokojnej muzyce według własnego pomysłu. Ważne jest, aby guzik nie upadł na podłogę.

Domowe przedszkole „W krainie guzików” – Kliknij TUTAJ.

 

Karty pracy na poszczególne dni tygodnia dostępne są TUTAJ.

6 – latki

Karty pracy, cz.4, s. 30 – 39; Karty pracy Czytam, piszę, liczę, s. 84 -87;

Wyprawka plastyczna:

Mój dom – Orzeł bały – Obrazki i zdania do nich psujące; Historyjka obrazkowa –  Warszawska syrenka

5 – latki

Książka s.78 – 81; Karty pracy, cz. 4, s.28 – 38;

Przygotowanie do czytania, pisania i liczenia, s. 24, 59, 89, 90;

Wyprawka plastyczna: Mój dom – sympatyczny ślimaczek.

 

1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz..
• Zdrowaś Mario….
• Opatrzności Boża czuwaj nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie  módl się za nami
• Proponowana piosenka na ten dzień :
• O Boska Opatrzności czuwaj dziś nad nami

2. Ćwiczenia poranne

Zabawa „Wycieczka rowerowa”

Dzieci w leżeniu tyłem, naśladują pedałowanie na rowerze, mówiąc za rodzicem, a potem samodzielnie rymowankę.

• Jedzie rowerek na spacerek
• Raz, dwa, trzy
• Na rowerku pan Kacperek
• Raz, dwa, trzy
• Na słowa raz, dwa, trzy – klaszczą
• Skręty tułowia „Podniebne loty”

Dzieci naśladują podróż samolotem – wyciągają ręce w bok, wykonują skręty tułowia, raz w prawą, raz w lewą stronę.

3. Słuchanie wiersza K. Datkun – Czernuak „Dom”

Dom to rodzina
Dobre mamy ręce
Co przytulą pomogą się ubrać szybko.
To tato, który poczyta bajkę na dobranoc.
O nazwie mnie złotą rybką.
Babcia i jej słodkości,
Serniki, makowce – pyszności.
Dziadek, który ma dl mnie czas.
I mocno kocha wszystkich nas.
I moje rodzeństwo kochane
Nigdzie stąd nie wyjdę
Na zawsze w domu zostanę.

4. Rozmowa na temat wiersza

Czym jest dom dla autorki wiersza?

5. Zabawa „Słowo dom”

Określanie przez dzieci co dla nich oznacza słowo dom.
Zapisywanie propozycji dzieci dookoła hasła DOM TO…
Zwrócenie uwagi, że dom oznacza nie tylko budynek, w którym się mieszka, ale również i przede wszystkim – rodzinę i więzi, które ją łączą.

6. Zapoznanie z przysłowiami dotyczącymi domu.

Wyjaśnienie przez dzieci, co one oznaczają:
Wolnoć Tomku w swoim domku:
Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej;
Gdy jesteś w cudzym domu, nie zawadzajże nikomu;
Gość w dom, Bóg w dom;

7. Zabawa rozwijająca szybką reakcję na sygnał „Z domu do domu”

Dzieci stoją w domach – szarfach rozłożonych na podłodze ( może być materiał); kiedy usłyszą hasło Z domu! Wybiegaj z szarf i biegną po pokoju; na hasło do domu! Jest sygnałem do jak najszybszego zajęcia miejsca w swoim domu.

 

8. Ekspresja słowna „Lubię gdy…”

Dzieci kolejno kończą zdanie:
Lubię, gdy w moim domu…
Gdy jestem w moim domu najbardziej lubię bawić się….
Cieszę się, gdy w moim domu jesteśmy wszyscy, bo …
Zabawa konstrukcyjna :Budujemy wspólny dom”
Dzieci kolejno rzucają kostką i układają dom, dokładają c duże klocki lub je odejmując, zgodnie z liczbą oczek wyrzuconych na kostce.
Robią to na słowa rodzica: dołóż albo odejmij.

Godzina 12.00

Wspólna modlitwa Anioł Pański

 

9. Zabawa „Mały dom czy duży dom”

Rodzic układa z prawej strony przed dziećmi sylwetę dużego domu, a po lewej stronie małego domu.

Dzieci określają wielkość domów na swoich obrazkach i tworzą  dwa osiedla – małych domów i dużych domów.

Liczą z ilu domów składa się każde osiedle.

 

• Zabawy dla chętnych

Smoczyca Matylda ma dwoje dzieci, chce im uszyć butki.

Ile butków ma uszyć dla swoich dzieci?  Pomóżcie policzyć smoczycy.

Na drzewie siedzi orzeł i dwa małe orły.

Przyleciał jeszcze jeden orzeł i usiadł na drzewie.

Ile jest orłów na drzewie?

 

• Pokoloruj obrazki: Załącznik 1.
• Obrazki do zabawy „Mały dom, duży dom”: Załącznik 2.

Załączniki do pobrania na cały tydzień – kliknij TUTAJ.

1. Modlitwa poranna – dzień Anioła Stróża

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Aniele Boży Stróżu mój opiekuj się nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

2. Ćwiczenia poranne

Czworakowanie „Rozrzucone klocki”
Dzieci chodzą na czworakach pomiędzy rozłożonymi na dywanie klockami.
Co pewien czas prostują się ii  rozglądają , jak dużo klocków rozłożonych jest na dywanie.

Podskoki „Kolano do łokcia”
Dzieci w podskokach dotykają prawym kolanem lewego łokcia i odwrotnie – lewym kolanem prawego łokcia
Ćwiczenie wykonują najpierw wolno, potem coraz szybciej.

 

3. Opowiadanie M. Orłonia „O Lechu i białym orle”

Bardzo już zmęczona była drużyna Lecha nieustanną wędrówką. Lech wspominał swoich braci – Czecha i Rusa, którzy tak jak on ruszyli na wędrówkę szukać swojego miejsca na ziemi.

Właśnie wszyscy odpoczywali po kolejnym dniu wędrówki.

Rozmyślał Lech patrząc na równinę, gdy nagle ptak duży rozwinął skrzydła nad jego głową, a to był orzeł. Orzeł właśnie zatoczył kręgiem nad wielkim dębem, co zdziwiło Lecha, który podszedł do dębu zaciekawiony i tam ujrzał wielkie gniazdo i głodne pisklaki wychylające się z niego, wołające o pokarm. Pomyślał Lech i zawołał swoich towarzyszy podróży, którym oznajmił, iż tu będzie jego gród, jego gniazdo, a biały ptak karmiący pisklaki będzie jego znakiem. Lech oznajmił, iż gród , który zbudują wspólnymi siłami będzie się nazywał Gniezno. Ucieszyli się jego towarzyszy, bo skończyła się nareszcie tułaczka i poparli jego postanowienie. Orzeł zaś stał się symbolem ich państwa i jest naszym godłem do dziś, zaś Gniezno do dziś stoi w tym miejscu.

 

4. Rozmowa na temat opowiadania

• Czego szukał Lech ze swoja drużyną?
• Czy miejsce w którym przystanęli spodobało mu się?
• Co robił orzeł, którego dojrzał Lech?
• Czy Lech zdecydował się osiąść w tym miejscu?
• Jak nazwał gród, który tam zbudował?
• Co było jego znakiem?

 

5. Wprowadzenia litery „H” małej i wielkiej

• Analiza i synteza wyrazu HULAJNOGA
• Dzielenie słowa HULAJNOGA na głoski i sylaby
• Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską „H”
• Wypowiadanie głosko „H”  długo: hhhhhyyyyy….
• Wypowiadanie głoski „H” krótko : h, h, h, h, h, h….
• Wyszukiwanie litr „H” „h”

6. Utrwalenie litery „H”

• Wyszukiwanie liter wśród rozsypanych liter
• Wyszukiwanie liter wśród książek i gazet

 

7. Kreślenie liter na podłodze, w powietrzu, na plecach mamy, taty.

7. Oglądanie mapy fizycznej świata.

Wskazywanie najdłuższych rzek, odczytywanie ich nazw.

Pokazywanie na mapie: stolicy Polski – Warszawy, gór (miejsca pomarańczowe), odczytywanie ich nazw; nizin ( zielone miejsca)

Morza – Bałtyku, miejsca naszej miejscowości Dębica.

 

9. Zabawa rozwijająca szybką reakcję na sygnał „Polska”

Dzieci maszerują w różnych kierunkach sali.

Kiedy usłyszą słowo POLSKA, muszą jak najszybciej usiąść.

• Zabawa twórcza plastyczna „Nasz kraj jest piękny”
  Wybieranie spośród obrazków, zdjęć ( wyciętych z kolorowych czasopism) przedstawiających różne zakątki naszego kraju, tych które dzieciom podobają się najbardziej.

Omawianie co one przedstawiają: uzasadnianie swojego wyboru.

• Zabawa rozwijająca zmysł słuchu „Jestem Polakiem”

Dzieci z rodzeństwem i rodzicami siedzą na dywanie. Pośrodku znajduje się wybrana osoba, przykryta dużą chustą. Jej zadaniem jest rozpoznanie, które z dzieci ( czy rodziców) siedzących w kole powiedziało zdanie : Jestem Polakiem. Jeśli osoba ze środka koła odgadnie, dzieci zamieniają się miejscami i zabawa trwa dalej.

• Zabawa „O jakiej figurze mówię”

Jedno z dzieci ( Lub rodziców) opisuje słowami dowolna figurę, poznaną figurę, bez używania nazwy. Zadanie jest odgadnięcie nazwy figury i wskazanie jej na obrazku.

• Słuchanie hymnu Polski – Mazurka Dąbrowskiego

Wyjaśnienie w jakich okolicznościach można go usłyszeć. Omówienie zasad zachowani się podczas słuchania i śpiewania hymnu. Ponowne wysłuchanie hymnu w postawie stojącej wraz z rodzicami.

• Posłuchaj historii powstania Mazurka Dąbrowskiego

 

Każdy kraj posiada własne godło, flagę i hymn.
Hymn jest to uroczysta pieśń pochwalna lub świąteczna, pierwotnie sławiąca bóstwo, później także bohaterów i ich czyny oraz wielkie idee. Hymn narodowy czyli państwowy jest pieśnią patriotyczną o zasięgu ogólnokrajowym, stanowiąca odbicie i uzewnętrznienie poczucia wspólnoty i odrębności narodowej, wyrażająca uczucia zbiorowe wobec symboli, tradycji i instytucji danego narodu.

Polski Hymn Narodowy to „Mazurek Dąbrowskiego”. Słowa zostały napisane przez dyplomatę i poetę Józefa Wybickiego w Reggio (Włochy) między 16 a 19 lipca 1797 r. dla uświetnienia uroczystości pożegnania odchodzących z miasta legionistów.
Generał J.H. Dąbrowski wydał odezwę do rodaków, by przybywali do Włoszech i tam pod jego dowództwem służyli u boku Napoleona, który pomoże im odzyskać utraconą ojczyznę.

W szeregach Legionów stanęło około 7 tysięcy żołnierzy, głownie osób przebywających na emigracji oraz wojskowych, którzy dostali się do niewoli francuskiej, a wcześniej zmuszeni byli do walczenia w armii austriackiej.
W obecności gen. Jana Henryka Dąbrowskiego została w tym czasie po raz pierwszy odśpiewana (prawdopodobnie przez autora) na przyjętą melodie ludową (autorstwo muzyki długo mylnie przypisywano Michałowi Kleofasowi Ogińskiemu). Marsz był dostosowany do melodii ludowego mazura podlaskiego, gdzie przyjął się natychmiast dzięki trafnemu połączeniu pierwiastków profetycznych z elementami pobudki żołnierskiej.

„Mazurek Dąbrowskiego” szybko znalazł się w kraju i był znany we wszystkich trzech zaborach. Przyswoił się szybko dzięki prostej formie i łatwej do zapamiętania melodii.

Utwór uzyskał taki rozgłos, gdyż odwoływał się do bliskich każdemu Polakowi wydarzeń takich jak: powrót Czarnieckiego, sukcesy Bonapartego, powstanie kościuszkowskie, zwycięstwa kosynierów pod Racławicami. Bardzo ważną wolę odegrały słowa: „Jeszcze Polska nie umarła, Kiedy my żyjemy.” Te słowa uświadamiały Polakom, że mimo utraty bytu państwowego ojczyzna istnieje,
w sercach narodu. Były one także motywem do działania wielu Polaków w późniejszym okresie.

Jako oficjalny hymn „Mazurek Dąbrowskiego” został zatwierdzony w 1927 roku przez Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego , ale taką rolę pełnił znacznie wcześniej. Po II wojnie światowej jako hymn narodowy został oficjalnie zatwierdzony dopiero w 1976 roku. Przyczyną tego było niezadowolenie z treści pieśni ówczesnych władz.
Muzeum Hymnu Narodowego znajduje się w Będominie w domu rodzinnym Józefa Wybickiego.

Mazurek Dąbrowskiego

 

Legenda o Białym Orle – kliknij TUTAJ.

Mały polak – film o polskich symbolach narodowych – kliknij TUTAJ. 

 

Załączniki do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w poniedziałek.

Modlitwa poranna – dzień Świętego Józefa.

Ojcze nasz…
Zdrowaś Mario…
Święty Józefie módl się za nami
Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

 

Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia oddechowe „Oddychamy górskim powietrzem”: dzieci stoją w rozsypce. Wciągają powietrze z równoczesnym podniesieniem rąk. Potem powoli je wypuszczają, opuszczając przy tym ręce.

Zabawa „Morskie kąpiele”: dzieci w leżeniu przodem, wyciągają ręce przed siebie i naśladują pływanie.

Wysłuchaj legend

„Baśń o smoku i Krakusie” – Legenda wg S. Szuchowej.

Baśń wam opowiem o wzgórzu sławnym, o rzece naszej, zamku pradawnym… Płynęły rzeki: Czarna i Biała. Ta Biała, pluszcząc Czarnej szukała. Gdy się spotkały, już razem płyną prześliczna, miłą, modra krainą. To nie strumienie, to rzeka Wisła śpiewa i szumi, pod Wawel przyszła. Wawelskie wzgórze, wokół grodzisko. Na szczycie góry stoi zamczysko. A pod zamczyskiem jama głęboka, w głębokiej jamie kryjówka smoka. Płacze nad rzeka siwa staruszka, porwał jej potwór wnuka pastuszka. Płacząc szukają bracia nad wodą: porwał smok straszny siostrzyczkę młodą. Pudełko li, nie skryje rzeka ryczy, z pastwisk ucieka, bór nie ocali, nie skryje rzeka! A wszędzie lament: „Kto nas obroni? Smok zieje ogniem i wszystkich goni”. Żył wtedy junak, junak z junaków. Ludzie go proszą: – Ocal nas, Kraku! Głowę masz mądrą, serce masz mężne, nogi masz chyże, bary potężne. Jeśli nas taki zuch nie ocali, będziemy swoich miłych płakali, jeśli się wszyscy ulękną smoka, od łez się Wisła stanie szeroka. Rozmyślał Krakus nocą….do rana. Wymyślił sposób, zabił barana. Zabił barana, wypchał go siarką… „Dobrą ci oddam, potworze miarką! „Gdy smok z pieczary wyszedł o świcie, Krak mu barana podrzucił skrycie. Nażarł się potwór, siarka go pali. Bije ogonem, biegnie do fali. Wiślaną wodę pije i pije…Pękł! Nie ma smoka! Potwór nie żyje! I został królem junak z junaków. Lód swój ocali, zbudował Kraków. Takie to były wawelskie dzieje.

 

„Legenda o Warsie i Sawie” Wanda Chotomska.

Za siedmioma falami, za siedmioma wirami, w głębi Wisły, w najgłębszej wodzie, w zamku z czarnych korzeni, wśród grążeli, grzebieni, żył przed laty okrutny Czarodziej. Brodę miał z wodorostów, zbroję z rybich łusek, z pancerzy raków-skorupiaków, żelazną tarczę i miecz z żelaznym ostrzem. A oczy – zimne jak lód i serce twarde jak nienawiść. Nienawidził wszystkiego, co dobre i piękne, małe, słabe i bezbronne. A najbardziej nienawidził ptaków, które śpiewały.

Kiedy wynurzał się z wody i uderzał mieczem 0 tarczę – niebo stawało w płomieniach, a on śmiał się głosem podobnym do grzmotu:

Błyskawice, do ataku! 
Podpalajcie gniazda ptaków! 
Dąb za dębem, liść za listkiem 
niech się w popiół zmienią wszystkie! 
Niech się spalą wszystkie drzewa, 
niech tu żaden ptak nie śpiewa! 

I tak się zdarzyło, że pewnego dnia, kiedy niebo nad brzegiem Wisły rozgorzało błyskawicami Czarownika, z lasu wybiegła dziewczyna. Sawa miała na imię.
W otwartych dłoniach niosła gniazdo pełne piskląt i wołała z płaczem:
– Panie! Nie zabijaj ptaków! Zlituj się! Pozwól im śpiewać!
– A wiesz, co ja z tobą zrobię? – przyjrzał się dziewczynie Czarownik.

Twoje włosy zmienię w liście, 
twoje nogi w dwa korzenie, 
ani słowa już nie powiesz, 
kiedy w wierzbę cię zamienię! 

– Tylko ptaki ocal! -błagała Sawa.
– A może wolisz, żebym cię w łabędzia zmienił?…Nie, za ładna jesteś. Masz włosy złote jak błyskawice, oczy zielone jak woda. Zatrzymam cię przy sobie. Będziesz Syreną! Twoje nogi zamienię w rybi ogon, twoje ciało pokryje się łuską.
– Ratunku! – krzyknęła Sawa, ale już było za późno.

Czar został rzucony Zły Czarownik przemienił dziewczynę w Syrenę i wciągnął do podwodnego królestwa…
Rozgarnął Wars wiklinowe gałęzie. Ostrożnie, żeby nie uszkodzić skrzydeł, wyplątał ptaka z uwięzi. I cały czas dziwił się
A od tego miejsca daleko, za górami, pagórkami, nad rzeką, w puszczy nad brzegiem Wisły żył myśliwy, który miał trzech synów. Kiedy synowie dorośli, przyszła pora, żeby każdy z nich zaczął samodzielne życie. Ojciec zaprowadził ich na leśną polanę i powiedział:
– Mam tutaj luk i strzały. Niech każdy wybierze jedną.
Strzelił najstarszy syn. Strzała wylądowała w legowisku niedźwiedzia.
– Będziesz myśliwym -powiedział ojciec.
Naciągnął cięciwę drugi. Strzała trafiła w pień drzewa.
– Ty będziesz bartnikiem- zdecydował ojciec.
Podszedł trzeci. Najmłodszy. Na imię miał Wars. Strzała śmignęła w wodę.
– Będę rybakiem! -ucieszył się Wars.
Z dębowego pnia zbudował mocną łódź, przez siedem dni ciosał wiosło, przez siedem nocy wiązał sieć. A potem pożegnał ojca i wypłynął na wiślany nurt. Woda sama go niosła. Cicho, spokojnie, sennie. Aż zaniosła pod wiklinową wyspę. A tam – w zielonych wiklinach- łozinach coś się kobotało, szamotało, szumiało wiatrem i połyskiwało srebrem.
– Hop! Hop! Jest tam kto? – zawołał Wars.
– Wii… Wii… widzisz mnie? – odpowiedział ptasi głos.
I poskarżył się żałośnie:

Wiklinowa witka, 
wiklinowy liść, 
uwikłałam się w wiklinach, 
nie mogę stąd wyjść! 

– Głos niby ptasi, ale skrzydła? Wielkie, czyste, przezroczyste … Jak żyję nie widziałem takich skrzydeł… A może to nie ptak?
W myślach sobie tak mówił, sam do siebie. A wielki ptak-nie-ptak chyba usłyszał te myśli, bo w odpowiedzi zaśpiewał:

Jestem Ptakiem-Wiatrem, 
królem wszystkich ptaków. 
Pomogłeś mi w biedzie, 
dziękuję, rybaku. 
Skrzydła mam szerokie 
od ziemi do nieba, 
wezmę cię pod skrzydła, 
gdy przyjdzie potrzeba. 

Odleciał Ptak-Wiatr. Na chwilę rozkołysał skrzydłami ziemię i powietrze, wodę i liście drzew. A potem zaległa cisza. Na niebie pojawił się księżyc, w krzakach rozśpiewały się słowiki. Nadeszła ciepła, majowa noc.
– Zostanę tu – postanowił Wars.
Podpłynął do brzegu, przycumował łódź. I nagle z głębi rzeki wypłynęła Syrena. Włosy miała długie, złote, rozpuszczone do pasa, ogon jak ryba, a głos taki, że zamilkły i zasłuchały się słowiki.
Patrzyła na Warsa i śpiewała tak, że każde słowo trafiało mu prosto w serce:

Ej, rybaku, popatrz na mnie, 
zaczarował mnie Czarodziej, 
kiedyś byłam piękną panną, 
teraz jestem rybą w wodzie. 
Kto się czarów nie przelęknie, 
kto nie wierzy w żadne gusła, 
ten mnie złowi w swoje sieci 
i opadnie rybia łuska … 

Zmąciła się spokojna woda. Zniknęła Syrena. Skoczył Wars do łodzi, chwycił sieć – patrzy, a na środku rzeki stoi zły Czarownik.  Dźwignął się z dna – wielki, groźny. Tarcz z wody otrząsnął mieczem księżyc z nieba przegonił.
Pogroził Warsowi i ostrzega:

Żeby spotkać się z dziewczyną, 
musisz siedem fal przepłynąć 
Gdy przeskoczysz siódmą falę, 
siedem wirów będzie dalej. 
Gdy przez wiry się przeprawisz, 
błyśnie siedem złych błyskawic! … 

Spiętrzyła się woda, zakotłowała. Ruszyła na łódź. Fale pod niebo wysokie, wiry głębokie do dna …
– Zginiesz, rybaku! – krzyczy z wody zły Czarodziej.
– Uważaj, Warsie! – woła spod nieba Ptak-Wiatr.

Jest! Przyleciał na pomoc. Uderzył Czarownik w tarczę. Skoczyły błyskawice spod miecza. Siedem błyskawic ruszyło do ataku … Ale Ptak-Wiatr przeniósł Warsa przez siedem wirów, odgonił siedem fal i przepędził siedem błyskawic. Zakołował skrzydłami, wyrwał Czarodziejowi miecz, wytrącił tarczę. Sawa je podniosła.

A Wars już zarzuca na nią sieć, już wyciąga z wody. Skończyły się czary. Opadła rybia łuska. Syrena zmieniła się w dziewczynę.
– Wars…- uczy się imienia rybaka dziewczyna.
– Sawa … -powtarza imię dziewczyny Wars.
A Ptak -Wiatr wola do nich spod nieba:
– Za siódmą górę i za siedemdziesiątą rzekę przegonię złego Czarownika! Żeby już nigdy nie wrócił! A wy zostańcie tutaj i bądźcie szczęśliwi! Kochajcie się!
– Kochajcie… – powtórzyły wiślane fale. I liście drzew, i ptaki, i słońce wstające nad Wisłą.

I tutaj kończy się legenda – 
– był sobie chłopak i dziewczyna, 
i tu, od imion zakochanych, 
historia miasta się zaczyna. 
Na brzegu Wisły zamieszkali, 
dom zbudowali – Wars i Sawa, 
i z dwojga imion się zrodziło 
najmilsze z wszystkich miast – Warszawa.

Legenda  „Wars i Sawa”, kliknij, TUTAJ.

Piosenka „Warszawa stolicą Polski”, kliknij TUTAJ.

 

Legenda „O smoku wawelskim”, kliknij TUTAJ.

Piosenka „O smoku wawelskim”, kliknij TUTAJ.

 

Karty pracy do pobrania na dziś, kliknij TUTAJ.

1. Modlitwa poranna – dzień najświętszego Sakramentu

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Jezu Eucharystyczny zmiłuj się nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

 

2. Ćwiczenia poranne

• Ćwiczenia tułowia i równowagi  „ Przejdź przez okienko”
• Stojąc spleść ręce przed sobą, przełożyć nogę przez splecione ręce i wyjąć ją z powrotem.
• Przekładamy przez okienko na zmianę lewą i prawą nogę.
• Podskoki
• Kilka  podskoków obunóż w przód, w tył oraz jednonóż na lewej i na prawej nodze na zmianę.

 

3. Wspólna modlitwa w intencji Ojczyzny – wykorzystanie wiersza Ewy

Szerburg – Zarembiny „Modlitwa”

Mocny dobry Boże
Bez woli, którego
Nic się stać nie może
Złego i dobrego.
Spraw aby nad Polską
Od gór aż do morza
Była Twa opieka
I Twa łaska Boża.
A mnie pozwól Boże
Abym według sił
Dla mojej Ojczyzny
Pożyteczny był.

 

Piosenka : Matko Częstochowska – Kliknij TUTAJ. 

Piosenka : Dobra Matko i Królowo – kliknij TUTAJ.

Piosenka : Matko podaj dzisiaj swoje dłonie – kliknij TUTAJ.

 

Sanktuarium Maryjne Jasna Góra

 

 

Historia Cudownego Obrazu

CUDOWNY OBRAZ MATKI BOŻEJ JASNOGÓRSKIEJ

Największym skarbem Jasnej Góry jest Cudowny Wizerunek Matki Bożej. Dzięki niemu Jasna Góra stała się w XV w. jednym z największych sanktuariów maryjnych w Polsce. Faktu, dlaczego tak się stało, nie wyjaśnia ani legenda, która przypisuje autorstwo ikony św. Łukaszowi Ewangeliście, ani protekcja królewskiej pary – Jadwigi i Władysława Jagiełły. Przyczyna niezwykłości tego miejsca musi być głębsza, ale należy podkreślić, że na Jasnej Górze nigdy nie odnotowano żadnych objawień maryjnych, jak to miało miejsce w innych sanktuariach. Siłą i tajemnicą, które do stóp Pani Jasnogórskiej przyciągają pielgrzymów, jest Jej Cudowny Obraz. Bez niego Jasna Góra byłaby tylko zbiorem budynków, pamiątek i dzieł sztuki, być może pięknym i bogatym, lecz martwym muzeum.

Najstarszy opis wizerunku Matki Bożej podaje Jan Długosz w Liber Beneficiorum: „Obraz Maryi Najchwalebniejszej i Najdostojniejszej Dziewicy i Pani, Królowej świata i Królowej naszej (…) wykonany dziwnym i rzadkim sposobem malowania (…) o przeładnym wyrazie twarzy, która spoglądających przenika szczególną pobożnością – jakbyś na żywą patrzył”. Malowidło zalicza się do typu przedstawień określanego mianem Hodegetrii. Nazwa ta oznacza „Tę, która prowadzi”. Ukazuje Maryję jako Matkę Boga, ale też Matkę każdego człowieka.

 

O początkach Obrazu i jego dziejach do 1382 r., nie posiadamy pewnych i ściśle historycznych wiadomości – jedynie tradycję i różne pobożne podania. Według tradycji, Obraz Jasnogórskiej Pani miał malować św. Łukasz Ewangelista jeszcze za życia Najświętszej Panienki. Ta sama tradycja podaje nawet, że Obraz jest malowany na płycie stołu używanego przez świętą Rodzinę w Nazarecie.

W IV wieku św. Helena, matka cesarza Konstantyna Wielkiego, miała przywieźć ze sobą ten Obraz do Konstantynopola. Tam doznawał on wielkiej czci i był pomocą w chwilach zwłaszcza wielkich nieszczęść jak zaraźliwe choroby, epidemie itp. Około wieku IX czy X Obraz powędrował na północ, gdzie ostatecznie na stałe spoczął w zamku Bełzkim, na północny wschód od Lwowa, na Rusi Czerwonej.

W roku 1382 Władysław, książę Opola, w imieniu króla Ludwika Węgierskiego sprawował rządy na Rusi. Książę chcąc zabezpieczyć Obraz przed ewentualnym zbezczeszczeniem ze strony pogańskich Tatarów (raz podczas oblegania zamku Bełzkiego strzała tatarska wpadając przez okno kaplicy ugodzić miała w szyję Matki Bożej), postanowił przewieźć Obraz do Opola na Śląsk. Kiedy w drodze zatrzymał się na krótki odpoczynek w Częstochowie u podnóża, kościółka na Jasnej Górze, Matka Boża miała mu dać poznać Swą wolę, iż chce tutaj właśnie pozostać. Opolczyk pozostawił więc Obraz na Jasnej Górze, oddając go pod opiekę białym Ojcom Paulinom, sprowadzonym z Węgier w 1382 roku.

 

            Okruchy z dziejów Cudownego Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej

            Obraz namalowany jest na trzech deskach lipowych o łącznych wymiarach: wysokość 121,8 cm, szerokość 81,3 cm, maksymalna grubość 3,5 cm. Przedstawia Najświętszą Maryję Pannę w postawie stojącej, w półpostaci z Dzieciątkiem Jezus na ręku. Maryja jest zwrócona do wiernych, a twarz Dzieciątka – w kierunku pielgrzyma, choć nie zatrzymuje na nim wzroku. Obydwa oblicza łączy wyraz zamyślenia, jakby pewnej nieobecności, i powagi. Prawy policzek Matki Bożej znaczą dwie równolegle biegnące rysy, przecięte trzecią na linii nosa. Na szyi widać sześć cięć, z których dwa są widoczne dość wyraźnie, zaś pozostałe cztery – słabiej. Dzieciątko, przyodziane w sukienkę koloru karminowego, spoczywa na lewym ramieniu Maryi; w lewej ręce trzyma księgę, prawą zaś unosi ku górze w charakterystycznym geście nauczyciela, władcy lub błogosławieństwa. Prawa ręka Maryi spoczywa na piersi, wskazując na Jezusa, jedynego Zbawiciela świata. Niebieskogranatowa suknia i tego samego koloru maforion Matki Bożej ozdobione są złocistymi liliami andegaweńskimi. Nad czołem Dziewicy malarz umieścił sześcioramienną gwiazdę. Wizerunek Matki Bożej jest namalowany na tle koloru niebiesko- zielonego, który przechodzi w odcień morskiej fali. Dominującym elementem ikony są złocone nimby wokół głów Maryi i Jezusa – symbol Boga Ojca, które zlewają się w jedną kompozycję, stanowiąc charakterystyczny detal, kontrastujący z ciemną karnacją twarzy świętych postaci. Stąd niekiedy Matka Boża bywa nazywana „Czarną Madonną”.

W roku 1430 na Jasnej Górze zrabowano kosztowne wota z kaplicy, jak również uszkodzono Cudowny Obraz. Po odarciu z kosztowności Obraz został pocięty szablą i połamany. Odnaleziono go, według tradycji, w miejscu, gdzie dziś stoi kościół św. Barbary z cudownym źródełkiem, niedaleko Jasnej Góry. Ojcowie Paulini przywieźli zniszczony Obraz do Krakowa, na dwór króla Władysława Jagiełły, który wraz z małżonką swą, św. Jadwigą, jest fundatorem najstarszej części kaplicy Matki Bożej na Jasnej Górze.

Sprawą odrestaurowania Obrazu zajął się sam Król Władysław Jagiełło. Liczne były trudności związane z techniką malarską Obrazu Jasnogórskiego. Był on prawdopodobnie tak zniszczony, że zdecydowano na dotychczasową, uznaną za relikwię deskę nałożyć nowe płótna i przemalować wizerunek, według rysunku widocznego na starych zniszczonych płótnach, których kawałki pozostawiono pod płótnami nowymi. Trwałym śladem zniszczenia Obrazu w roku 1430 są blizny na Twarzy Matki Bożej.

Charakterystyczną cechą, po której każdy rozpozna Obraz Jasnogórski, są blizny na twarzy Matki Bożej. Obraz Jasnogórski nosi na sobie znamiona ran i bólu. Ran tych, cięć na Obrazie jest wiele (na szyi, na twarzy i dwie pod prawym okiem). Jakby chciała powiedzieć nam Matka Boża, że jest Matką i Królową umęczonego i udręczonego przez wieki Narodu. Jak siedem mieczów boleści przebiło Jej serce pod Krzyżem, tak teraz znaki bolesnych ran nosi na swym Jasnogórskim Obliczu.

Po lewej stronie wizerunku umieszczone są insygnia Matki Bożej Królowej Polski berło i jabłko, wykonane w 1926 r. z fundacji kobiet polskich przez warszawską firmę „Bracia Łopieńscy”. Po prawej stronie obrazu znajdują się: Złota Róża i złote wotum w kształcie serca z na­pisem „TOTUS TUUS” – przekazane przez Ojca Świętego Jana Pawła II w 1979 i 1982 r.

Niezwykłym i wstrząsającym wotum pozostawionym przez św. Papieża Jana Pawła II, obecnie eksponowanym w specjalnej kasecie na ołtarzu Matki Bożej, jest pas jego sutanny, przestrzelony i zakrwawiony w czasie zamachu na Placu św. Piotra 13 maja 1981 r.

 

Obraz Matki Bożej zakrywa srebrna zasuwa z 1723 r. z alegoryczną kompozycją odnoszącą się do Niepokalanego Po­częcia NMP. Zasuwę otacza bordiura z 1763 r., będąca fundacją rodziny Działyńskich.

Jasnogórski obraz od początku zasłynął cudami, które rozsławiły częstochowskie sanktuarium maryjne i sprawiły, że na Jasną Górę zaczęli przybywać pielgrzymi z całej Polski, a w następnych stuleciach z odleglejszych krajów Europy. Zmarły w 1480 r. Jan Długosz pisał: „Z całej Polski i krajów sąsiednich, mianowicie: Śląska, Moraw, Prus i Węgier, na uroczystość Maryi Świętej – której rzadki i nabożny obraz w tym miejscu się znajduje – zbiegał się lud pobożny dla zdumiewających cudów, jakie za przyczyną naszej Pani i Orędowniczki tu się dokonały”. Znakiem wiary pielgrzymów były liczne wota ofiarowywane Matce Bożej, których wartość i dziś należy określać przede wszystkim wartością intencji, w jakiej były składane, czystej i wzniosłej, a nie ich kosztownością czy osobą ofiarodawcy.

 

Zalączniki do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w poniedziałek.

6 –latki

Karty pracy, cz.3,  s.70 -71. Karty pracy Czytam, piszę, liczę,  s.76 -77

5 – latki

Kary pracy, cz.3, 70 – 80. Nauka czytania, pisania, liczenia, s.27 – 28, 55, 92

 

1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Opatrzności Boża czuwaj nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami i za naszymi rodzinami
• Proponowana piosenka na ten dzień:
• O Boska Opatrzności czuwaj dziś nad nami

 

2. Ćwiczenia poranne

Zabawa orientacyjno –porządkowa „Przestraszone kurczątka”

Dzieci – kurczątka poruszają si w różnych kierunkach pokoju. Na hasło: uwaga kot! Uciekają do kurnika, wyznaczonego miejsca w pokoju wydając głosy: pi, pi, pi. Hasło: nie ma kota  – jest sygnałem do ponownego ruchu.

Ćwiczenia dużych grup mięśniowych „Kaczuszki szukają ziarenek”

Dzieci – kaczuszki – chodzą po sali małymi kroczkami, kołysząc się na boki

Co pewien czas wykonują skłony tułowia w przód – zbierają ziarenka i prostują się.

 

3. Zabawa dydaktyczna „Co dają nam zwierzęta”

Ćwiczenia klasyfikacyjne:

• Dzieci  odsłaniają kolejno obrazki przestawiające obrazki hodowlane (kurę, krowę, owcę , pszczoły, gęś), podają ich nazwy i zastanawiają się przy pomocy rodziców, jakie korzyści ma człowiek z hodowli tych zwierząt.
• Układają pod obrazkami zwierząt, obrazki z odpowiednimi produktami:
• Kura – jajka, gęś – jajka, pierze, owca – mięso, wełna, krowa – mleko, pszczoły – miód, wosk.

 

4. Zabawa kulinarna „Mleczna niespodzianka”

Przygotowanie przez rodziców z pomocą dzieci, mlecznej niespodzianki:
Zmiksowanie mleka (przegotowanego i schłodzonego) z granulowanym kakao. Degustowanie powstałego napoju przez słomki.
Zachęcanie do picia różnych napojów mlecznych.

 

5. Zabawa słuchowo – ruchowa „Kwoka i jej dzieci”

Dzieci spacerują w różnych kierunkach.
Wcześniej rodzice wybierają 3 kwoki ( w zależności ile jest osób w domu)
Ale tak, aby dzieci nie zorientowały się, kto nimi jest.
Na uderzenie w bębenek kwoki zaczynają wydawać odgłosy: ko, ko, ko, nawołując kurczęta.
Zadaniem dzieci jest wybrać kwokę, za którą będą podążać małymi kroczkami, tworząc trzy korowody. Na zakończenie dzieci wspólnie z rodzicami liczą, za która kwoka idzie najwięcej kurczątek.

 

6. Wprowadzenie litery „F” – małej i wielkiej

Analiza  synteza słowa FRANEK
Dzielenie słowa FRANEK na sylaby
Dzielenie słowa FRANEK na głoski
Co słyszycie na początku słowa FRANEK ?

Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską F
Wypowiadanie głoski F krótko: f, f, f, f, f, f, f, f, ….
Wypowiadanie głoski F długo: Fyyyyyyyyyyy…
Co możecie powiedzieć o tej głosce – jest to SPÓŁGŁOSKA
Pisanie liter F p w powietrzu, na dywanie na plecach rodziców
Pisanie liter po śladach, a potem samodzielnie.

Godzina 12.00

Wspólna modlitwa Anioł Pański

 

7. Zabawa „Tajemnicze pudełko”

Dzieci wyciągają z pudełka różne produkty pochodzenia zwierzęcego np. jajko ugotowane na twardo, mleko w kartonie, miód w słoiku, kłębek wełny, opakowanie sera żółtego, podają ich nazwy, a następnie wskazują na obrazu zwierzę, od którego produkt pochodzi.

 

8. Zabawa ruchowa „Na podwórku”

• Dzieci maszerują po obwodzie koła z rytmicznym klaskaniem i powtarzaniem rymowanki:
• Na podwórku jest wesoło, wiele zwierząt chodzi w koło.
• Ko, ko, ko, i kwa, kwa, kwa, niech zabawa dalej trwa.

 

Obrazki do zabawy dydaktycznej  „Co dają nam zwierzęta”

Wytnij obrazki i odpowiednio je dopasuj – Karty pracy na poniedziałek.

Karty pracy do pobrania na cały tydzień. Kliknij TUTAJ.

 

1. Modlitwa poranna

•            Ojcze nasz…
•            Zdrowaś Mario…
•            Aniele Boży Stróżu mój opiekuj się nami
•            Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami
•            Proponowana piosenka na dzień dzisiejszy
•            Halo Panie Boże to ja…

 

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia głowy i szyi  „Koń kiwa głową”

Dzieci w siadzie skrzyżnym, z rękami ułożonymi na kolanach, wykonują skłony głową w przód i w tył z wydłużeniem szyi i lekkim przyciąganiem brody.

Ćwiczenie równowagi „Na grzędzie”

Dzieci – kurki – przechodzą, stawiając nogę za nogą po sznurku w taki sposób, aby z niego nie spaść.

 

3. Ćwiczenia słownikowe „Co one robią”

• Dzieci losują obrazki zwierząt domowych.
• Rozpoznają je i nazywają, a następnie podają jak największą liczbę czynności, które dane zwierzę wykonuje.
• Np. pies –  szczeka, biega, warczy, merda ogonem ,szczerzy kły.

 

4. Ćwiczenia klasyfikacyjne „Rodzinny zwierząt”

Dzieci przynoszą powycinane z kolorowych czasopism obrazki zwierząt domowych. Układają swoje obrazki na dywanie, a następnie tworzą rodziny zwierząt poszczególnych gatunków, to znaczy osobno: koty, psy, krowy, itd. Przeliczają ile  rodzin powstało i ile zwierząt jest w każdej z nich.

Układają pod każdą rodziną odpowiednią liczbę liczmanów.

Określają w której rodzinie jest najwięcej zwierząt, a w której – najmniej.

 

5. Wykonanie pracy plastycznej

Dzielimy dzieci na zespoły ( W zależności ile jest dzieci )

Każdy zespół (lub jedno dziecko), wykona na dużym arkuszu kartonu lub papieru swoje podwórko ze zwierzętami, wykorzystując różnorodne materiały plastyczne. Do wykorzystania dzieci mają: bibułę, papier kolorowy, sylwety zwierząt, farby, kredki, plastelinę, flamastry.

Dzieci wspólnie z rodzicami podejmują decyzję, co powinno się znaleźć na ich podwórkach, z czego to ma być i w jakich miejscach; wykonują poszczególne elementy i przyklejają na kartce.

 

          Godzina 12.00

          Wspólna modlitwa Anioł Pański o ustanie pandemii

 

6. Słuchanie wiersza S. Kraszewskiego „Na wiejskim podwórku”

Na wiejskim podwórku
Na podwórko dumne matki przyprowadziły swoje dziatki:
Krowa – łaciate cielątko,
Koza – rogate koźlątko,
Owca – kudłate jagniątko,
Świnka – różowe prosiątko,
Kurka – pierzaste kurczątko,
Gąska – puchate gąsiątko,
Kaczka – płetwiaste kaczątko,
Klacz – brązowe źrebiątko.
Każda prowadzi swoje dzieciątko!

Wtem ujrzały pieska Burka, który urwał się ze sznurka.
Tak się bardzo przestraszyły, że aż dzieci pogubiły.
Krowa – łaciate cielątko,
Koza – rogate koźlątko,
Owca – kudłate jagniątko,
Świnka – różowe prosiątko,
Kurka – pierzaste kurczątko,
Gąska – puchate gąsiątko,
Kaczka – płetwiaste kaczątko,
Klacz – brązowe źrebiątko.
Każda zgubiła swoje dzieciątko!

Wtem gospodarz konną furką wjechał prosto na podwórko.
Zszedł czym prędzej ze swej furki, zamknął Burka do komórki.
Lamentują biedne mamy: „Co my teraz robić mamy?”
Wtem z kryjówek wyszły dziatki, odnalazły swoje matki:
Krowę – łaciate cielątko,
Kozę – rogate koźlątko,
Owcę – kudłate jagniątko,
Świnkę – różowe prosiątko,
Kurkę – pierzaste kurczątko,
Gąskę – puchate gąsiątko,
Kaczkę – płetwiaste kaczątko,
Klacz – brązowe źrebiątko.
Znalazło mamę każde dzieciątko.

 

     Odpowiedz na pytania:
  – Gdzie rozgrywała się sytuacja przedstawiona w wierszu?
  – Jakie zwierzęta występowały?
  – Co przydarzyło się zwierzętom?
  – Dlaczego pogubiły się dzieci?
  – Jak myślisz, co czuły wtedy mamy?
  – Jak skończyła się ta przygoda?
  – Czy wszystkie mamy znalazły dzieci?

 

• Wysłuchaj opowiadania „Awantura na wiejskim podwórku” – kliknij TUTAJ.
• Obejrzyj film: „Zwierzęta z wiejskiego podwórka” – kliknij TUTAJ. 
• Wysłuchaj: Na wsi – odgłosy zwierząt – kliknij TUTAJ.

 

 

7. Ćwiczenia analizy i syntezy słuchowej „Poznajemy zwierzęta”

Dzieci losują obrazki zwierząt, które można spotkać na wiejskim podwórku, dzielą ich nazwy na sylaby, różnicują głoski –  pierwszą i ostatnią.

 

1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Święty Józefie módl się za nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

 

2. Ćwiczenia poranne

Zabawa z elementem czworakowania  „Obejdź kulkę”

Dzieci chodzą na czworakach wokół kulek z gazet

Zabawa z elementem podskoku „Przeskocz przez kulkę”

Dzieci przeskakuj obunóż przez kulki z gazet.

Ćwiczenia tułowia – skręty oraz ćwiczenia równowagi „Bąk”

Stanie w rozkroku i skręty tułowia w lewo w tył.

Po kilku skrętach wirowanie w koło w jednym i w drugim kierunku, a na sygnał stanie na jednej nodze. Powtórzyć ze zmianą nóg.

 

3. Zabawa rozwijająca zmysły „Wiejskie podwórko”

Rodzic prosi dzieci, aby wyobraziły sobie, że sala jest wiejskim podwórkiem. Właśnie zbliża się pora karmienia zwierząt. Krowy czekają na świeżą trawę, zaś kaczki na owies.

Ale krowy chcą jeść z innymi krowami, a kaczki  –  z innymi kaczkami.

Dlatego każde zwierzę musi znaleźć swoją grupę.

Dzieci same mogą zdecydować, jakim zwierzątkiem będą, ale nie mówią o tym nikomu. Każde dziecko porusza się na czworakach, naśladując głos wybranego przez siebie zwierzątka.

Kiedy spotka inne dziecko, które wydaje taki sam dźwięk, staje obok niego – muszą się trzymać razem, żeby się nie zgubić, i nie przestają muczeć lub kwakać, by inne zwierzęta mogły się odnaleźć.

Kiedy dzieci utworzą grupę krówek i kaczek, wspólnie przeliczają, ile zwierzątek znajduje się w każdej grupie.

 

4. Słuchanie melodii piosenki „Dziwne rozmowy”
   (sł. A. Aleksandrowicz, muz. W. Zaliński)
   -Śpiew piosenki z rytmicznym jej wyklaskiwaniem .
   -Wyjaśnienie przez dzieci tytułu piosenki. I W chlewiku mieszka świnka
   I trąca ryjkiem drzwi
   Gdy niosę jej jedzenie
   To ona „Kwi, kwi, kwi”

   II Na drzewie siedzi wrona
   Od rana trochę zła
   Gdy pytam „Jak się miewasz?”
   To ona „Kra, kra, kra”

   III Opodal chodzi kaczka
   Co krzywe nóżki ma
   Ja mówię jej „ Dzień dobry”
   A ona „ Kwa, kwa, kwa”

   IV Przed budą trzy szczeniaczki
   Podnoszą straszny gwałt
   Ja mówię „Cicho pieski!”
   A one „hau, hau, hau”

 

 

 

5. Zabawa inscenizowana przy piosence „Dziwne rozmowy” Dzieci stoją w kole, twarzą zwróconą do środka. Chętne dzieci otrzymują opaski z sylwetami zwierząt, które będą odgrywać podczas zabawy. Dzieci poruszają się po kole śpiewając piosenkę. Podczas kolejnych zwrotek do koła wchodzą dzieci naśladując poruszanie się i głosy zwierząt występujących w piosence ( świnka, wrona, kaczka, trzy szczeniaki).

6. Ćwiczenia oddechowe z piórkami
Wyobraźcie sobie że nasza sala (pokój) jest wiejskim podwórkiem.
Za chwilę odbędzie się tu ptasi koncert. Ptaki z wiejskiego podwórka postanowiły nauczyć się śpiewać.

Jednak żeby ładnie śpiewać trzeba mieć długi oddech.
Rodzice rozdają dzieciom piórka oraz włączają muzykę.

Dzieci dmuchają, starając się jak najdłużej utrzymać w powietrzu otrzymane piórka.

 

7. Zabawa ortofoniczna „Koncert na wiejskim podwórku”
   Rodzice rozkładają cztery obręcze na dywanie oraz dzielą dzieci na cztery zespoły. Każdy zespół staje obok jednej obręczy.

Nauczyciela mówią – tu są kury, pokazują dzieciom i wkładają obrazek kury do obręczy. Tu są gęsi – pokazują dzieciom i wkładają obrazek gęsi do drugiej obręczy. Tu są indyki – pokazują dzieciom i wkładają obrazek indyka do trzeciej obręczy, a tu są kaczki – rodzice wkładają obrazek kaczki do czwartej obręczy.

 

 Przypomnienie głosów wydawanych przez ptaki:
-Kury śpiewają tak: ko, ko, ko
-Gęsi: gę, gę …..
-Indyki: gul, gul, gul…
-Kaczki: kwa, kwa..

 

8. Zabawa „W prawo czy w lewo”

• Rodzic układ przed dziećmi sylwety zwierząt skierowanych w prawą lub w lewą stronę.
• Zadaniem dzieci jest ułożenie z lewej strony zwierząt, które poruszają się w lewo, a prawej tych, które poruszają się w prawo.
• Dzieci przeliczają zwierzęta w każdej grupie.
• Układają pod nimi taką liczbę klocków, aby zgadzała się z liczbą zwierząt w danej grupie.
• Określają, których zwierząt jest więcej.

 

9. Zabawa „Posłuszne zwierzęta”

• Dzieci wybierają sobie sylwety lub figurki zwierząt domowych i wykonują polecenia  rodzica, ustawiając je w różnych miejscach, z zastosowaniem określeń położenia przedmiotów względem siebie.
• Np. Połóżcie zwierzątko przed sobą. Połóżcie zwierzątko za sobą.
• Połóżcie zwierzątko z boku z prawej strony.
• Teraz połóżcie je z boku z lewej strony. Podnieście zwierzątko do góry.
• Gdzie się teraz znajduje?
• Rodzic siada tak jak siedzą dzieci, manipuluje swoim zwierzątkiem i prosi dzieci o określenie, w jakim miejscu się ono znajduje:
• Przed, za, z prawej strony, z lewej strony.
• Zagadki logiczno – matematyczne

 

W lodówce leżało jajek dziesięć
Z trzech jajecznicę usmażył Grzesiek.
Potem Jaś zjadł dwa i jedno Zosia.
Ile jajek zostało w lodówce dla Antosia?

Na balkonie karmnik stał
Jeden ptak już ziarna zjadł.
Dołączyły trzy gołębie
Ile ptaków jeść dziś będzie?

1. Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Jezu Eucharystyczny zmiłuj się nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl  się za nami

 

2. Ćwiczenia poranne

Zabawa orientacyjno – porządkowa „Stań na jednej nodze”

• Dzieci biegają swobodnie w różnych kierunkach.
• Na mocne uderzenie w bębenek zatrzymują się i staja na jednej nodze.
• Głośno liczą do pięciu i biegną dalej.
• Przy powtórzeniu zabawy stają na drugiej nodze.

Zabawa bieżna „Do przodu, do tyłu”

• Dzieci na hasło : do przodu biegną przed siebie, na hasło: do tyłu poruszają się biegnąc do tyłu.

 

3. Ćwiczenia matematyczne „Policz i pokaż”

• Dzieci otrzymują kartoniki  kreskami (od1 do 9).
• Rodzic mówi krótkie rymowanki, w których występują liczebniki, a dzieci podnoszą do góry kartonik, na którym jest tyle kresek, o ilu zwierzętach mówi rodzic. Np.
• Małe świnki trzy kwiczą (kartonik z trzema kreskami)
• Idą drogą dwa kurczaki, oglądają polne maki (kartonik z dwiema kreskami
• Cztery białe koty maja czarne łaty (kartonik z czterema kreskami)
• Sześć gąsiątek po stawie pływało, przez co zmoczone piórka miało
• (Kartonik z sześcioma kreskami)
• W stajni pięć koników stało i się sianem zajadało
• (kartonik z pięcioma kreskami)
• Dziewięć krów mruczało, bo pić im się chciało
• ( kartonik z dziewięcioma kreskami)
• Siedem baranków  małych na łące brykało
• ( kartonik z siedmioma kreskami)
• Osiem królików noskami ruszało, siano wąchało
• (Kartonik z ośmioma kreskami)

 

4. Ćwiczenia klasyfikacyjne „ Co jedzą zwierzęta”

• Rodzic układa przed dziećmi obrazki różnych pokarmów np:
• Ryby, trawa, mięso, kapusta, marchewka, siano, ziarna.
• Dzieci je nazywają, a następnie układają przy nich obrazki zwierząt, które się nimi żywią.
• Np. ziarna – kura; marchewka, kapusta – królik;  siano, trawa – krowa, owca, koza, koń;  kości, mięso – pies, ryby, mięso – kot.

5. Zabawa ruchowa z elementem biegu „Koniki”

Dzieci – koniki – poruszają się przy akompaniamencie tamburynu.

Podczas przerwy w grze zatrzymują się i kopia raz prawym, raz lewym kopytkiem; podczas biegu kląskają, podczas kopania rżą: iiichacha.

 

6. Zabawa dydaktyczna „Rodzice i ich dzieci”

• Rodzic układa przed dziećmi obrazki przedstawiające zwierzęta dorosłe i ich dzieci.
• Wspólnie omawiają różnice w wyglądzie i zachowaniu młodych i ich rodziców.
• Prawidłowo nazywają mamę, tatę, dziecko.
• Np. klacz, koń, źrebię;  maciora, wieprz, prosię;  gęś, gąsior, gąsięta;
• Kaczka, kaczor, kaczęta.
• Następnie segregują obrazki zwierząt do dwóch pętli ułożonych z szarf.
• Do pętli czerwonej układają obrazki, które przedstawiają zwierzęce dzieci,  a do szarfy zielonej – obrazki ich rodziców.
• Potem dzieci segregują do dwóch pętli obrazki zwierząt, biorąc pod uwagę liczbę ich nóg.
• W jednej pętli układają zwierzęta, które poruszają się na dwóch nogach, a z drugiej –  zwierzęta poruszające się na czterech nogach.
• Przeliczają, których obrazków jest więcej.

 

1. Zagadki logiczno – matematyczne

 

Siedem pstrych kurek, jedna czarna kurka
Przez płot przefrunęły, uciekły z podwórka.
Najpierw się zastanów i odpowiedz potem:
Ile wszystkich kurek chodziło za płotem?

Na sześciu grządkach posiałam rzodkiewki,
Na czterech grządkach zasiałam sałatę.
Ile w ogródku jest wszystkich grządek,
Na których warzywa wyrosną latem?

 

Obrazki do ćwiczeń klasyfikacyjnych „Co jedzą zwierzęta” – Karty pracy: CZWARTEK.

 

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w poniedziałek.

 

Modlitwa poranna

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario..
• Najświętsze Serce Jezusa zmiłuj się nad nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami

 

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia oddechowe „Piórka”

Ptaki siedzące na gałęziach drzew przyglądają się dzieciom, fruwając z gałęzi na gałąź gubią piórka.

Dzieci zbierają piórka i gubią je w górę. Dzieci naśladują fruwanie ptaków, potem dmuchają piórka do góry, starają się utrzymać je jak najdłużej w powietrzu.

Ćwiczenie tułowia skręty „Podlewanie”

Dzieci stoją w lekkim rozkroku, ręce mają lekko ugięte i złączone.

Dzieci wykonują wymachy ramion w lewo i w prawo, zataczając szeroki łuk, jakby podlewały kwiaty konewką.

 

3. Słuchanie wiersza H. Zdzitowieckiej „W naszym ogródeczku”

W naszym ogródeczku zrobimy porządki:
Zagrabimy ścieżki, przekopiemy grządki.
Na grządkach wyrośnie:
Fasolka, marchewka, sałata i groszek,
Czerwona rzodkiewka.
W naszym ogródeczku posiejemy kwiatki
Będą nam pachniały fiołki i bratki
Nasturcje , goździki, nagietki i groszek
I ta biała lilia co tak żółci nosek.

 

4. Rozmowa na temat wiersza

Co zrobimy w ogródku?

Co nam będzie potrzebne do kopania, a co do grabienia?

Jakie warzywa wyrosną w ogródku?

Jakie kwiaty wyrosną w ogródku?

 

5. Zabawa muzyczno – ruchowa „W ogródku”

Dzieci poruszają się zgodnie z rytmem wystukiwanym na bębenku.

Gdy rodzic zaczyna grać na tamburynie, dzieci naśladują grabienie liści.

Gdy usłyszą dźwięki łyżka o łyżkę , naśladują nakładanie liści na taczki.

Przy dźwiękach grzechotki naśladują kopanie ziemi łopatą, a przy dźwiękach talerzy sianie nasion.

Godzina 12.00

Wspólna modlitwa Anioł Pański – o ustanie pandemii

 

6. Ponowne słuchanie wiersza

Podczas słuchania wiersza dzieci układają obrazki roślin, w takiej kolejności w jakiej wymienione są w wierszu.

Nauka wiersza fragmentami – metodą ze słuchu

Wyjaśnienie nazw : kwiaty ogrodowe, kwiaty polne.

 

7. Ilustracja ruchowa wiersza „W naszym ogródeczku”

Dzieci naśladują podczas wspólnej z rodzicem recytacji wiersza – grabienie, kopanie ziemi, wymieniając warzywa, licząc je na palcach, sieją kwiaty, wąchają je i ścierają żółty pyłek z lilii ze swojego nosa.

 

8. Wykonaj prace plastyczne

 

Owieczka:

• – 6 kół wielkości płatków kosmetycznych bawełnianych lub zamiast tego mogą być właśnie płatki;
• – 2 różowe LUB 1 różowe i 1 czarne takiej samej wielkości,
• – 2 koła małe różowe i 2 czarne LUB 4 czarne
• – 2 szare LUB błękitne LUB jasnobrązowe małe na oczy
• – 4 kółeczka czarne wycięte dziurkaczem

Wykonanie:

• – białe koła/płatki naklejamy tworząc „chmurkę”,
• – różowe (lub czarne) umieszczamy w środku naszej „chmureczki”,
• – kolejne różowe zaginamy na pół robiąc pyszczek, na który naklejamy dwa malutkie czarne – nosek,
• – oczka powstaną z małych kółek w wybranym kolorze i malutkich czarnych,
• – uszka to małe różowe (lub czarne) kółka złożone na pół,
• – nóżki – czarne małe (zapytacie dlaczego tylko dwie? – bo drugą parę zakrywa wełna )

Jak widzicie wybór w rękach dzieci: zarówno „różowa” jak i „czarna” prezentują się świetnie, prawda?

 

Kaczka

• – 1 koło duże np. żółte,
• – 2 lub 3 koła średnie żółte,
• – 1 koło małe żółte, 1 czarne i 3 pomarańczowe

Wykonanie:

I tutaj mam dla Was dwie opcje:

(Wszystkie koła oprócz jednego średniego składamy na pół).

1. Największe stworzy korpus.
2. Średnie to głowa, pod którą przyklejamy małe kółko żółte (jak na obrazku).
3. Jedno pomarańczowe kółko stworzy dziób, a czarne oczko (oko można zrobić zwykłe, przez takie jak u nas kaczka wygląda jakby była wściekła :-P)

I teraz:

Opcja 1.

Z żółtych kółek średnich robimy dwa skrzydełka, przyklejając w taki sposób jakby kaczka szykowała się „do lotu”, a z pomarańczowych tworzymy nóżki

Opcja 2.

Jedno średnie żółte kółko przyklejamy na środku korpusu jako skrzydło. Dwa pomarańczowe kółka zaginamy ponownie (2 zagięcia 1/4 koła) i robimy nóżki.

 

• Kwiaty z bibuły – krok po kroku. Obejrzyj film – kliknij Tutaj.

• Wianek z kwiatów z bibuły – Instruktarz: Klkiknij TUTAJ.

 

Modlitwa poranna – Dzień Świętego Józefa

Ojcze nasz…
Zdrowaś Mario…
Święty Józefie módl się za nami.
Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nam.

Piosenka na ten dzień:

Panie Jezu Ty jesteś tutaj z nami
Kochasz dzieci i błogosławisz je
Panie Jezu my także Cię kochamy
Dziękujemy Ci za ten dzień
I śpiewamy z radością Alleluja
Alleluja śpiewamy Ci
I klaszczemy Ci w dłonie Alleluja
Chcemy z Tobą na zawsze być.

Ćwiczenia poranne

Zabawa „Wycieczka rowerowa”

Dzieci leżą tyłem, naśladują pedałowanie na rowerze, mówiąc za rodzicem, a potem samodzielnie rymowankę:

Jedzie rowerek na spacerek,
Raz, dwa, trzy,
Na rowerku pan Kacperek,
Raz , dwa, trzy
Na słowa : Raz, dwa, trzy – klaszczą.

Ćwiczenia wyprostne „Jak najwyżej”

Dzieci maszerują na palcach po obwodzie koła z rękami trzymającymi kubeczek, wyciągniętymi jak najwyżej nad głową, następnie maszerują na całych stopach.

 

Zabawa z wykorzystaniem wiersza E. Stadtmuller  „Nieznośne jajko”

Dzieci dobierają się parami i stają za sobą; Pierwsze jest jajkiem, a drugie kurą. Jajko  rytmicznie powtarza pierwsze dwa wersy wierszyka i drobnymi kroczkami oddala się od mamy kurki, która stoi w miejscu i trzyma się za głowę, poruszając nią na boki.

Na końcu przykucają; kurka star się odtworzyć drogę jajka i powtarzając trzeci i czwarty wers wiersza, podąża za nim.

Przy powtórzeniu zabawy dzieci zmieniają się rolami.

 

Wprowadzenie litery „U” – małej i wielkiej

Analiza  synteza słowa ULE
Dzielenie słowa ule na sylaby
Dzielenie słowa ule na głoski
Co słyszycie na początku słowa ule?

 

Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską U

Wypowiadanie głoski U długo:   uuuuuuuuuuuuuu….
Wypowiadanie głoski U krótko: u, u, u, u, u, u, u ,u ….
Co możecie powiedzieć o tej głosce – jest to SAMOGŁOSKA
Pisanie liter U p w powietrzu, na dywanie na plecach rodziców
Pisanie liter pośladach, a potem samodzielnie.

 

Zabawa kostka literową

Umieszczamy na kostce litery – odpowiedniki samogłosek: a, o, i, e, y, u.
Dzieci dostają kartki z poznanymi wcześniej literami – odpowiednikami spółgłosek: b, d, g, k, l, m, n, r, s, t, w, z, j.
Rzucają kostka tworzą sylaby i je odczytują.

Posłuchaj opowiadania o Zmartwychwstaniu Jezusa. 

(Łk 23,50-24,47; Mt 27-28 – na podstawie Biblii Tysiąclecia, Biblii Warszawskiej, Przekładu NT Ligi Biblijnej, i Grecko-Polskiego Nowego Testamentu)

 

Jezus zmarł na krzyżu i Jego ciało zostało położone w grobie wykutym w skale a przed wejście do grobu zatoczono wielki kamień. W tym czasie były tam kobiety, które przybyły razem z Jezusem z Galilei i widziały one grób oraz jak składano do niego ciało Jezusa. Przygotowały one wonności i maści, które przyniosły pierwszego dnia tygodnia przed grób Jezusa. Zobaczyły kamień odwalony od grobu, weszły do środka, ale nie znalazły ciała Pana Jezusa. Wtedy stanęli obok nich dwaj mężczyźni w lśniących szatach, którzy powiedzieli: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma go tu, zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei, że Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i ukrzyżowany a trzeciego dnia zmartwychwstanie. Wtedy przypomniały sobie Jego słowa, wróciły od grobu i powiedziały o tym jedenastu (apostołom) i pozostałym. Oni jednak nie wierzyli w te słowa.

Piotr natomiast wstał i pobiegł do grobu i gdy zajrzał do środka zobaczył same płótna i odszedł dziwiąc się temu co się stało.

Jeszcze tego samego dnia dwaj z uczniów szli do miejscowości zwanej Emaus i ukazał im się zmartwychwstały Jezus.

Potem jeszcze Jezus ukazał się jedenastu i innym z nimi a oni byli przestraszeni i myśleli, że widzą ducha. A On powiedział do nich: Czemu jesteście przestraszeni i czemu wątpliwości są w sercach waszych? Popatrzcie na ręce moje i nogi moje, że to Ja jestem. Dotknijcie mnie i zobaczcie: duch nie ma ciała ani kości jak widzicie, że Ja mam. Potem jeszcze Jezus wziął pożywienie od nich i jadł przy nich.

Następnie powiedział do nich: To są moje słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że musi się spełnić wszystko co jest napisane o mnie w Prawie Mojżesza i u proroków i w psalmach. Powiedział im także: Jest napisane, że Chrystus miał cierpieć i trzeciego dnia zmartwychwstać i że począwszy od Jerozolimy w imię Jego ma być głoszone wszystkim narodom opamiętanie dla odpuszczenia grzechów.

 

Oglądnij. Kliknij TUTAJ.

Piosenka „Znaki Wielkanocy”. Kliknij TUTAJ.

Piosenka „Pisanki, pisanki”. Kliknij TUTAJ.

Piosenka „Wesoła pisanka”. Kliknij TUTAJ.

Piosenka „Są takie Święta”. Kliknij TUTAJ.

Piosenka „Witamy Wielkanoc”. Kliknij TUTAJ.

 

Karty pracy do pobrania na całty tydzień. Kliknij TUTAJ.

Modlitwa poranna – Dzień Najświętszego Sakramentu

Ojcze nasz…
Zdrowaś Mario…
Jezu Eucharystyczny zmiłuj się nad nami.
Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami.

 

Ćwiczenia poranne

Zabawa orientacyjno – porządkowa  „Idź – stój”

Marsz i bieg w różnych kierunkach; reagowanie na sygnały świetlne.
Zielony kolor – „Idź”, czerwony kolor – „Stój”.

 

Chód z wysokim unoszeniem kolan –  „Bociany chodzą po łące”

Dzieci bociany chodzą po łące wysoko unosząc kolana.

 

Słuchanie opowiadania o spotkaniu Chrystusa Zmartwychwstałego z uczniami idącymi do Emaus na podstawie ewangelii (Łk 24, 13 – 43)

Wykorzytsaj obrazki. Załącznik nr 2.

Rozmowa z dziećmi na temat: Co powiedziałbym Jezusowi Zmartwychwstałemu gdybym Go dziś spotkał?

Rozwijanie twórczego myślenia.

 

Pokoloruj obrazek. Załącznik nr 3.

 

Śpiew piosenki „Jak rozpoznać mam Chrystusa, gdzie Go szukać mam”

Pomóż mi bym Go odnalazł, i już nie był sam

W Kościele, w Kościele
Mój Chrystus jest
W Kościele, w Kościele On czeka Cię.

W modlitwie w modlitwie
Mój Chrystus jest
W modlitwie, w modlitwie, On czeka Cię.

W rodzinie, w rodzinie
Mój Chrystus jest
W rodzinie, w rodzinie On czeka Cię.

 

Zabawa „Polowanie na zajączki”

Z boku pokoju narysowane są norki zajęcze.
Rodzic stoi z dużą piłką. Na polecenie zajączki wybiegają z norek, biegają w różnych kierunkach, zatrzymują się stają (przysiad, ręce koło uszu)
Na uderzenie piłką o podłogę zajączki zmykają do norki.
Po chwili znów wychodzą i biegają zajęczymi skokami.

 

Zabawa „Zgadnij co nucę”

Rodzic nuci urywek poznanych w przedszkolu piosenek, a dzieci maja odgadnąć co to za piosenka.

 

Praca plastyczna „Wyspa Wielkanocna”

Malowanie farbami na tekturze  w kształcie jajka.
Dziecko namaluje swoją wizję wyspy, przedstawi praktycznie, to co sobie wyobraża.

 

Zabawa ruchowa „Dotknij czegoś”

Dzieci biegają w trakcie gdy gra muzyka.
Na przerwę w muzyce prowadzący mówi:
Dotknij czegoś co jest: okrągłe, czerwone, itd.
Dzieci odnajdują i dotykają przedmiot o wskazanych cechach.

 

Zagadki logiczno – matematyczne

Kiedy sześć guzików Basia zapinała,
Dwa się oderwały. Ile zapiąć radę dała?

Osiem żółtych kwiatów w jednym rzędzie rosło
Trzy z nich zakwitły z nadchodzącą wiosną
Krysia w ogrodzie stoi i liczy
Ile jeszcze kwiatów zakwitnie ślicznych?

Mama na deser zrobiła naleśniki
Cztery z powidłami i cztery z serem.
Ile zrobiła słodkich naleśników?
Pomóż mi policzyć jeszcze przed deserem.

 

Opowieści Wielkanocne „Uczniowie idący do Emaus”. Kliknij TUTAJ.

Film „Droga do Emaus”. Kliknij TUTAJ.

 

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w środę.

Modlitwa poranna – Dzień Najświętszego Serca Jezusa

Ojcze nasz…
Zdrowaś Mario…
Najświetsze Serce Jezusa zmiłu się nad nami.
Błogosławiony Ojcze edmundzie modl się za nami.

 

Ćwiczenia poranne

Ćwiczenie stopy – „Podnieś skakankę”

Chwytaniei unosenie skakanki (może być woreczek), palcami stopy nogi prawej i lewej na przemian.

 

Ćwiczenie dużych grup mięśniowych „Kto wyżej sięgnie”

Dzieci wspinaja się na palcach, ręce wniesione w górę.
Sięgaja rękoma jak najwyżej, następnie przysiad, ręce obejmują kolana, głowa nisko

 

Zagadki logiczno – matematyczne

Mama kupiła ładne ołówki:
Cztery dla synka i trzy dla córki.
Ile razem ołówków kupiła,
Gdy niespodziankę dzieciom robiła?

Czterech braci z małaJulką
W chowanego się bawiło
Dwóch z nich Julka już znalazła
Ilu dobrze się ukryło?

 

Piosenka „Jezu ufam Tobie”. Kliknij TUTAJ.

Piosenka „ To siostra Faustyna”. Kliknij TUTAJ.

 

Święto Miłosierdzia

Święto Miłosierdzia obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli II Niedzielę Wielkanocną, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Wpisał je do kalendarza liturgicznego najpierw Franciszek kard. Macharski dla archidiecezji krakowskiej (1985), a potem niektórzy biskupi polscy w swoich diecezjach. Na prośbę Episkopatu Polski Ojciec Święty Jan Paweł II w 1995 roku wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce. W dniu kanonizacji Siostry Faustyny 30 kwietnia 2000 roku Papież ogłosił to święto dla całego Kościoła.

Inspiracją  dla ustanowienia  tego święta  było pragnienie  Jezusa, które przekazała Siostra Faustyna. Pan Jezus powiedział do niej: Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299). Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła  miłosierdzia  Mojego. Która dusza  przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski (Dz. 699). W wielu objawieniach Pan Jezus określił nie tylko miejsce święta w kalendarzu liturgicznym Kościoła, ale także motyw i cel jego ustanowienia, sposób przygotowania i obchodzenia oraz wielkie obietnice. Największą z nich jest łaska „zupełnego odpuszczenia win i kar” związana z Komunią świętą przyjętą w tym dniu po dobrze odprawionej spowiedzi (bez przywiązania do najmniejszego grzechu), w duchu nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, czyli w postawie ufności wobec Boga i czynnej miłości bliźniego. Jest to – jak tłumaczy ks. prof. Ignacy Różycki – łaska większa od odpustu zupełnego.

Ten polega bowiem tylko na darowaniu kar doczesnych należnych za popełnione grzechy, ale nie jest nigdy odpuszczeniem samych że win. Najszczególniejsza łaska jest zasadniczo również większa niż łaski sześciu sakramentów z wyjątkiem sakramentu chrztu: albowiem odpuszczenie wszystkich win i kar jest tylko sakramentalną łaską chrztu świętego. W przytoczonych zaś obietnicach Chrystus związał odpuszczenie win i kar z Komunią świętą przyjętą w święto Miłosierdzia, czyli pod tym względem podniósł ją do rzędu „drugiego chrztu”. Przygotowaniem do tego święta ma być nowenna polegająca na odmawianiu przez 9 dni, poczynając od Wielkiego Piątku, Koronki do Miłosierdzia Bożego. Święto Miłosierdzia Mojego wyszło z wnętrzności [Moich] dla pociechy świata całego (Dz. 1517) – powiedział Pan Jezus do Siostry Faustyny.

 

Pokoloruj obrazek. Załącznik nr 4.

 

Historia życia św. s. Faustyny Kowalskiej

Nazywają mnie dziś: „ Apostołką Bożego Miłosierdzia”, „Sekretarką Jezusa Miłosiernego”.

Kiedyś byłam jednak dzieckiem, tak jak Ty. Urodziłam się w 25 sierpnia 1905 roku w małej wsi Głogowiec. Moi rodzice, Stanisław i Marianna Kowalscy, nadali mi imię Helena. Moja rodzina była bardzo liczna, miałam aż dziewięcioro rodzeństwa! Mój tato miał zwyczaj wstawać wcześnie rano i śpiewać pieśni religijne, a wieczorami czytać nam żywoty świętych.

Historie o tych, którzy stali się świętymi, głęboko poruszały moje serce. Moja rodzina była uboga, musiałam więc pomóc rodzicom i zarobić na własne utrzymanie. Podobnie jak moje starsze siostry poszłam na służbę do zamożnych rodzin. Wypełniałam swoje obowiązki z uśmiechem i oddaniem. Pewnego dnia ujrzałam wielką jasność, coś jakby pożar. Narobiłam strasznego zamieszania, bo myślałam, że coś się pali. Okazało się jednak, że to fałszywy alarm i tajemniczą jasność widziałam tylko ja.

Zrozumiałam wtedy, że moim największym pragnieniem jest oddać się na służbę panu Bogu i wstąpić do klasztoru.

Niestety, nie było to na początku możliwe. Każda dziewczyna, która chciała wstąpić do zakonu, musiała mieć odpowiednią wyprawkę. Moich rodziców nie było na nią stać. Musiałam więc jeszcze jakiś czas pracować jako służąca, aby zarobić odpowiednią sumę pieniędzy. Jak wielka była moja radość, kiedy w końcu wstąpiłam do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Warszawie! Z całego serca dziękowałam za to Dobremu Bogu.

W klasztorze wykonywałam proste prace: byłam kucharką, ogrodniczką, pracowałam w sklepie z pieczywem, magazynie z odzieżą, pilnowałam  porządku przy furcie zakonnej. Kiedy czułam, że jakieś zadanie jest ponad moją siłę, prosiłam o pomoc Jezusa. I Pan mi zawsze błogosławił i pomagał! Moja codzienność nie była szara i ponura, gdyż coraz częściej ukazywał mi się Jezus i rozmawiałam z Nim o wszystkich sprawach – zarówno swoich osobistych, jak i całego świata.

Pewnego wieczoru ujrzałam Pana Jezusa w białej szacie. Prawą rękę miał wzniesioną w geście błogosławieństwa, a lewą wskazywał na swoje serce, skąd wychodziły dwa promienie: czerwony i blady.

Byłam całkowicie zachwycona pięknem Pana Jezusa:  Jego łagodnym uśmiechem, pełnym miłości spojrzeniem. Dostałam od Niego jednak bardzo konkretne polecenie, aby namalować obraz według  tego, co widziałam!

Początkowo wydawało mi  się, że temu nie podołam: jak ma to zrobić prosta zakonnica, która w dodatku nie umie malować? Dzięki łasce Bożej i wsparciu wielu ludzi, a w szczególności  mojego spowiednika, księdza Michała Sopoćki, udało się to zadanie wykonać. Byłam jednak smutna, kiedy ujrzałam, że Jezus namalowany ręką artysty nie jest tak piękny, jak Go widziałam. Dopiero Pan wytłumaczył mi, że siła tego obrazu tkwi w czymś innym – w łaskach, które On udziela każdemu, kto szczerze się modli przed wizerunkiem Miłosiernego.

Ksiądz Sopoćko polecił mi notować wszystko, co Jezus do mnie mówi.

Zaczęłam więc skrupulatnie pisać swój „Dzienniczek”. I tak stałam się Sekretarką Jezusa Miłosiernego. Bóg za moim pośrednictwem chciał przekazać światu, jak bardzo kocha każdego człowieka. On przebacza nam wszystkie grzechy, choćby były naprawdę bardzo ciężkie, gdyż na tym polega Jego Miłosierdzie. Zachęcam Cię moje dziecko, powtarzaj jak najczęściej słowa: „Jezu, ufam Tobie!”, które są pod obrazem Jezusa Miłosiernego. Jezus pragnie, abyśmy obdarzali Go zaufaniem i zdawali się na Niego w każdym momencie naszego życia. Kiedy doświadczyłam ciężkiej choroby, gruźlicy, Jezus cały czas troszczył się o mnie.

W momencie, w którym byłam już za słaba, aby wstać z łóżka szpitalnego i pójść na Eucharystię, posłał swojego anioła, aby udzielił mi Komunii Świętej. Miłosierny Chrystus zabrał mnie do siebie 5 października 1938 roku.

Teraz jestem blisko Boga i nieustannie wstawiam się u Niego za wszystkimi grzesznikami. Tak bardzo pragnę, aby każdy człowiek nawrócił się i poznał, jak dobry, kochający i Miłosierny jest Pan.

Wykorzystaj obrazki. Załącznik nr 5.

 

 Karty pracy do pobrania na cały tydzień zostały zamieszczone w środę.

Polecenie odmawiania koronki

O jak wielki jest Pan i Bóg nasz i niepojęta jest świętość Jego. Nie będę się kusić opisywać tej wielkości, bo niedługo ujrzymy Go wszyscy jakim jest. Zaczęłam błagać Boga za światem słowami wewnętrznie zasłyszanymi.

Kiedy tak się modliłam, ujrzałam bezsilność Anioła i nie mógł wypełnić sprawiedliwej kary, która się słusznie należała za grzechy. Z taką mocą wewnętrzną jeszcze się nigdy nie modliłam jako wtenczas. Słowa, którymi błagałam Boga są następujące: Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa za grzechy nasze i świata całego; dla Jego bolesnej Męki miej Miłosierdzie dla nas.

Na drugi dzień rano, kiedy weszłam do naszej kaplicy, usłyszałam te słowa wewnętrznie:

– Ile razy wejdziesz do kaplicy – odmów zaraz tę modlitwę, której cię nauczyłem wczoraj. Kiedy odmówiłam tę modlitwę, usłyszałam w duszy te słowa:

– Modlitwa ta jest na uśmierzenie gniewu Mojego, odmawiać ją będziesz przez dziewięć dni na zwykłej cząstce różańca w sposób następujący: najpierw odmówisz jedno „Ojcze nasz” i „Zdrowaś Mario” i „Wierzę w Boga”, następnie, na paciorkach Ojcze nasz mówić będziesz następujące słowa:

Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa na przebłaganie za grzechy nasze i świata całego.

na paciorkach Zdrowaś Mario, będziesz odmawiać następujące słowa:

dla Jego bolesnej Męki miej miłosierdzie dla nas i świata całego.

Na zakończenie odmówisz trzykrotnie te słowa:

„Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny – zmiłuj się nad nami i nad całym światem.”

[Dz., 474-476]

Powiedział mi dziś Jezus: – pragnę, abyś głębiej poznała Moją miłość, jaką pała Moje serce ku duszom, a zrozumiesz to, kiedy będziesz rozważać Moją Mękę. Wzywaj Mojego miłosierdzia dla grzeszników, pragnę ich zbawienia. Kiedy odmówisz tę modlitwę za jakiego grzesznika z sercem skruszonym i wiarą, dam mu łaskę nawrócenia. Modlitewka ta jest następująca:

– O Krwi i Wodo, któraś wytrysnęła z Serca Jezusowego, jako zdrój Miłosierdzia dla nas – ufam Tobie.

Przez nią uprosisz wszystko, jeżeli to, o co prosisz, będzie zgodne z wolą moją (Dz. 1731).

[Dz., 186, 187]

 

Obietnice związane z odmawianiem koronki „W pewnej chwili, gdy przechodziłam korytarzem do kuchni, usłyszałam w duszy te słowa: odmawiaj nieustannie tę koronkę, której cię nauczyłem. Ktokolwiek będzie ją odmawiał, dostąpi wielkiego miłosierdzia w godzinę śmierci. Kapłani będą podawać grzesznikom, jako ostatnią deskę ratunku; chociażby był grzesznik najzatwardzialszy, jeżeli raz tylko zmówi tę koronkę, dostąpi łask z nieskończonego miłosierdzia Mojego. Pragnę, aby poznał świat cały miłosierdzie Moje; niepojętych łask pragnę udzielać duszom, które ufają Mojemu miłosierdziu.” [Dz., 687] „Dusze, które odmawiać będą tę koronkę, miłosierdzie Moje ogarnie ich w życiu, a szczególnie w śmierci godzinie.” [Dz., 754] „Kiedy weszłam do swej samotni, usłyszałam te słowa: każdą duszę bronię w godzinie śmierci jako swej chwały, która odmawiać będzie tę koronkę, albo przy konającym inni odmówią, jednak odpustu tego samego dostępują. Kiedy przy konającym odmawiają tę koronkę, uśmierza się gniew Boży, a miłosierdzie niezgłębione ogarnia duszę i poruszą się wnętrzności Miłosierdzia Mojego, dla Bolesnej Męki Syna Mojego.” [Dz., 811] „[28.I.1938] Dziś powiedział mi Pan: zapisz córko Moja te słowa: Wszystkim duszom, które uwielbiać będą to Moje miłosierdzie i szerzyć jego cześć, zachęcając inne dusze do ufności w Moje miłosierdzie, dusze te w godzinę śmierci, nie doznają przerażenia. Miłosierdzie moje osłoni je w tej ostatniej walce…” Córko Moja, zachęcaj dusze do odmawiania tej koronki, którą ci podałem. Przez odmawianie tej koronki, podoba Mi się dać wszystko o co mnie prosić będą. Zatwardziali grzesznicy, gdy ją odmawiać będą, napełnię dusze ich spokojem, a godzina śmierci ich będzie szczęśliwa. Napisz to dla dusz strapionych; gdy dusza ujrzy i pozna ciężkość swych grzechów, gdy się odsłoni przed jej oczyma duszy cała przepaść nędzy, w jakiej się pogrążyła, niech nie rozpacza, ale z ufnością niech się rzuci w ramiona Mojego miłosierdzia, jak dziecko w objęcia ukochanej matki. Dusze te mają pierwszeństwo do Mojego miłosierdzia. Powiedz, że żadna dusza, która wzywała miłosierdzia Mojego, nie zawiodła się, ani nie doznała zawstydzenia. Mam szczególne upodobanie w duszy, która zaufała dobroci Mojej. Napisz, gdy tę koronkę przy konających odmawiać będą, stanę pomiędzy Ojcem, a duszą konającą nie jako Sędzia sprawiedliwy, ale jako Zbawiciel miłosierny. [Dz., 1540, 1541]

1. Modlitwa poranna – Dzień Opatrzności Bożej

Ojcze nasz …

Zdrowaś Mario …

Jezu Eucharystyczny zmiłuj się nad nami.

Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami.

Piosenka na ten dzień:

Rysuję krzyż z kropelką krwi

2. Ćwiczenia poranne

Skłony tułowia „Ramiona w bok”

Dzieci stają w lekkim rozkroku, ramiona

maja wyciągnięte w bok, w prawych dłoniach trzymają szarfy ( Mogą być wstążki, bądź sznurki)

Wykonują skłon tułowia w bok, dotykają szarfą do podłogi i wracają do pozycji wyjściowej.

Na sygnał wyciągają ramiona w przód, przekładają szarfy do lewych dłoni i powtarzają ćwiczenie.

 

Ćwiczenia szyi z elementem zręczności „Woreczki”

Dzieci stoją na głowach mają woreczki. Na sygnał zrzucają woreczki do rąk trzymanych na wysokości pasa.

W kolejnych powtórzeniach próbują chwytać woreczki jedną ręką, na zmianę – prawą, lewą.

 

3. Wprowadzenie liter „Z” – małej i wielkiej

Analiza i synteza słowa zebra

Dzielenie słowa zebra na sylaby

Dzielenie słowa zebra na głoski

Co słyszycie na początku słowa zebra?

Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską  „Z”

Wypowiadanie głoski „Z” długo: zzzzzzyyyyy….

Wypowiadanie głoski „Z: krótko: z, z, z, z, z, z, z…..

Co możecie powiedzieć o tej głosce (Jest to spółgłoska)

 

4. Pisanie litery „Z” „z” – pośladach, w powietrzu na dywanie, na plecach mamy, taty, siostry, brata.

Pisanie litery samodzielnie.

 

5. Zabawa ruchowa „Co to za zwierzę „

Rozkładamy karteczki z nazwami zwierząt.

Dzieci biegają po sali. Na sygnał umowny – uderzenie.

W tamburyno – zatrzymują się, odczytują nazwę zwierzęcia i naśladują jego ruchy.

Przykładowe nazwy: zebra, koza, osa, wrona, motyl ,rak…

 

Godzina 12.00

   Wspólna modlitwa Anioł Pański – o ustanie epidemii

 

6. Utrwalenie litery „Z” „Zabawa z kostką literową”

Na kostce są umieszczone litery – odpowiedniki samogłosek.

Dzieci dostają karteczki z literami „Z”.

Rzucają kostką nazywają literę, która wypadła, i czytają połączenia litery „Z” ta literą. Np. wypadła litera „a”  – czytają  – za, az.

 

7. Wielki Czwartek – Jezus naszym Przyjacielem

Słuchanie opowiadania „Wyjątkowa uczta”

W świąteczny dzień Jezus zaprosił swoich dwunastu  przyjaciół na ucztę. Na początku przyjaciół i obmywał im stopy. Był to gest oznaczający miłość i pokorę wobec innych. Kiedy wszyscy zasiedli za stołem, Jezus rzekł do  nich

Chciałbym dać wam dobrą radę: pamiętajcie, że najważniejszą sprawą w życiu jest kochać dobrego Boga i być dobrym dla innych.

Następnie poprosił ich:

Jestem waszym przyjacielem i chcę, żebyście byli tak dla siebie dobrzy, jak ja jestem dobry dla was. Kto chce być moim przyjacielem, ten powinien być dobry dla innych.

Później wszyscy zasiedli do uroczystej kolacji.

Podczas ostatniej wieczerzy Jezus dawał chleb i wino swoim przyjaciołom, mówiąc: “To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!”; “Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana” Kochane dzieci, to były ważne słowa. Jezus podczas tej uczty sprawował pierwszy raz Mszę Świętą, którą teraz sprawują kapłani wypełniając słowa Pana Jezusa: ”To czyńcie na moją pamiątkę”

W Wielki Czwartek obchodzimy uroczyście w Kościele pamiątkę tego wydarzenia.

 

 Zachęcam do wykonania kolorowanki:

Kliknij, TUTAJ.

 

Zapraszam do obejrzenia filmu dla dzieci

     „O ostatniej wieczerzy”, kliknij, TUTAJ.

 

Karty pracy do pobrania na cały tydzeień. Kliknij TUTAJ.

 

1. Modlitwa poranna – Dzień Anioła Stróża

Ojcze nasz…

Zdrowaś Mario…

Aniele Boży Stróżu mój opiekuj się nami.

Błogosławiony Ojcze Edmundzie  módl się za nami.

Piosenka na ten dzień:

Wielki post, wielki post,
Zbudujemy wieki most
Most do Ojca, który w niebie
Czeka na mnie i na Ciebie
Czeka na mnie i na Ciebie

 

2. Ćwiczenia poranne

Podskoki „Kolano do łokcia”

Dzieci w podskokach dotykają prawym kolanem lewego łokcia i odwrotnie – lewym kolanem prawego łokcia.
Ćwiczenie najpierw wykonują wolno, a potem coraz szybciej.

 

Ćwiczenia głowy, rąk, nóg „Kwiaty poruszane wiatrem”

Dzieci kreślą rękami, nogami, głową leniwe ósemki, naśladując ruchy kwiatów poruszanych wiatrem.

 

3. Zabawa dydaktyczna „Kamyczek”

Dzieci siedzą w kole, w środku znajduje się jedno dziecko, które jest „kamyczkiem”. Dzieci mówią wierszyk: Leży sobie kamyk na środku podwórka, a w kamieniu dziurka, a w tej dziurce co?”
Dziecko będące w środku naśladuje głos jakiegoś zwierzęcia.
Reszta rodziny wsłuchuje się i rozwiązuje zagadkę.
Ten kto pierwszy odgadnie wchodzi do środka.

 

4. Zabawa ruchowa „Kamienne figury”

Dzieci poruszają się przy muzyce.
Na przerwę w muzyce zatrzymują się i tworzą kamienną figurę.
Dzieci nazywają figury w które się zamieniły.

 

5. Wysłuchaj opowiadań:

RAZEM Z JEZUSEM PRZEŻYWAM JEGO DROGĘ KRZYŻOWĄ.

Porozmawiamy dziś o bardzo ważnych dla wszystkich ludzi wydarzeniach zwanych drogą krzyżową. Jezus bardzo nas kocha, dlatego zgodził się nieść krzyż, a potem na nim umarł. Drogę, którą szedł z krzyżem, nazywamy drogą krzyżową. W czasie Wielkiego Postu w kościołach odbywają się nabożeństwa „Drogi krzyżowej”. Ludzie w kościele modlą się i rozmyślają o cierpieniu Jezusa. Często chodzą po kościele i zatrzymują się przed obrazami lub rzeźbami przedstawiającymi sceny z drogi, którą szedł Jezus. Wydarzenia, o których rozmyślają ludzie nazywamy stacjami drogi krzyżowej.

Opowiadanie 1:

Posłuchajmy, jak Marek i Kasia uczestniczyli w „Drodze krzyżowej”. Droga krzyżowa. Na ostatniej katechezie pani mówiła nam o tym, że w czasie Wielkiego Postu w kościołach odprawiane jest nabożeństwo „Drogi krzyżowej”. Postanowiliśmy razem z Kasią, że pójdziemy na to nabożeństwo. W najbliższy piątek wybraliśmy się do kościoła razem z babcią Kasi, Piotrkiem i Eweliną. W kościele było dużo rozmodlonych ludzi. Najpierw śpiewaliśmy smutną pieśń, a potem chodziliśmy od stacji do stacji drogi krzyżowej wraz z ministrantami trzymającymi krzyż i świece. Przed każdą stacją zatrzymywaliśmy się i słuchaliśmy księdza, który czytał o tym, jak Jezus cierpiał, upadał pod ciężarem krzyża i umarł na nim. W drodze powrotnej do domów rozmawialiśmy na temat „Drogi krzyżowej”. Kasia powiedziała:– Zapamiętałam najbardziej to wydarzenie, w którym Jezus spotkał swoją mamę.                                          Musiało im być bardzo smutno. Też tak myślę – powiedziała babcia. Przecież Jezus był jedynym Synem Maryi i na pewno bardzo Go kochała. A ty, Marku, co zapamiętałeś z dzisiejszego nabożeństwa? – zwróciła się do mnie babcia Kasi. Zapamiętałem stację, w której jakiś człowiek pomógł Jezusowi nieść ciężki krzyż. Gdybym ja żył w czasach Jezusa, też chciałbym Mu pomóc.– Ten człowiek nazywał się Szymon z Cyreny – dodał Piotrek. Ja, najbardziej przeżyłam spotkanie Jezusa z dobrą Weroniką – stwierdziła Ewelina – ona musiała być bardzo odważna. Nie bała się żołnierzy i otarła twarz Jezusa swoją chustą.– Masz rację, Weronika postąpiła bardzo dzielnie i pomogła Jezusowi. W nagrodę otrzymała odbicie twarzy Jezusa na chuście – dodała babcia. Przez chwilę szliśmy w ciszy. Nagle Piotrek zapytał:– Babciu, a która stacja „Drogi krzyżowej” jest najważniejsza?                                                                  Wszystkie są ważne, ale ludzie najbardziej przeżywają stację dwunastą, w czasie której rozważamy śmierć dobrego Jezusa na krzyżu. Podczas tej stacji rozmyślamy o wielkiej tajemnicy miłości Jezusa do ludzi Jezus bardzo kochał ludzi, skoro tyle za nas wycierpiał – powiedziałem i postanowiłem zawsze dziękować Jezusowi za Jego miłość, gdy zobaczę krzyż.

Pytania do opowiadania:

Dokąd wybrali się Marek i Kasia z rodzeństwem i babcią?
Na czym polega nabożeństwo „Drogi krzyżowej”?
Jakie wydarzenie zapamiętała Kasia?
Którą stację zapamiętał Marek?
O jakim wydarzeniu opowiedziała Ewelina?
O której stacji opowiedziała dzieciom babcia?
Co postanowił Marek?
Jakie stacje „Drogi krzyżowej” pamiętacie?

Proszę narysuj krzyż.

 

Wielki Piątek – Jezus cierpi i umiera z miłości do ludzi.

Spotykamy się dzisiaj, aby przypomnieć sobie o wielkiej miłości Jezusa do wszystkich ludzi. W naszej sali/domu wisi znak tej niezwykłej miłości, aby nam o niej przypominać. Gdzie wisi ten znak miłości Jezusa do nas? Krzyż jest pamiątką miłości Jezusa do wszystkich ludzi, ale śmierć Jezusa na krzyżu była pełna cierpienia. Posłuchajcie o tym, jak cierpiał Jezus.

Opowiadanie 2:                                                                                                        

 Wielki Piątek wczesnym rankiem żołnierze zaprowadzili Jezusa przed sąd. Po co Go do mnie przyprowadziliście? – zapytał sędzia. To niewinny człowiek. Wtedy źli ludzie zaczęli oskarżać Jezusa i mówić: On rozpowiada kłamstwa o Bogu, musi zostać ukarany. Sędzia wiedział, że to nieprawda, i chciał uwolnić Jezusa, ale ludzie zaczęli jeszcze głośniej krzyczeć: Musi ponieść karę! Jeśli Go uwolnisz, jesteś złym sędzią. Wtedy sędzia się przestraszył i kazał ubiczować Jezusa. Żołnierze wykonali jego rozkaz, zadając Jezusowi ogromne cierpienie. Na głowę założyli mu koronę z ostrych cierni i wyśmiewali się z Niego. Sędzia myślał, że taka kara wystarczy i teraz będzie mógł uwolnić Jezusa, lecz ludzie dalej wołali: Ukrzyżuj Go, ukrzyżuj! I sędzia skazał Jezusa na przybicie do krzyża. Jezus wziął więc krzyż i dźwigał go na wysoką górę. Był bardzo zmęczony, a drzewo krzyża było ciężkie. Źli ludzie bili Go i popychali, prowadząc na szczyt. Jezus potknął się o kamień i upadł, jeszcze bardziej raniąc sobie ręce i nogi. Ale wiedział, że niesie krzyż z miłości do ludzi, więc wstał i ruszył dalej. Kiedy szedł, spotkał swoją Matkę. Była bardzo zapłakana, bo widziała, jak strasznie cierpi jej Syn.  Nie płacz, Mamo – powiedział Jezus. Ja niosę ten krzyż dlatego, że kocham ludzi. Wolę sam cierpieć, aby ocalić ich od złego. I dalej wchodził na górę.                                                          Nagle podbiegła do niego kobieta i chustą wytarła Jego zmęczoną twarz. To była Weronika. Nie przestraszyła się żołnierzy, którzy pilnowali Jezusa, bo wiedziała, że tylko tak może Mu pomóc.                                                             Dziękuję ci, Weroniko – powiedział Jezus. I ruszył dalej, dźwigając ciężki krzyż.

Pytania do opowiadania:

W jaki sposób cierpiał Jezus?
Gdzie Jezus dźwigał krzyż?
Kogo spotkał na swojej drodze?

1. Modlitwa poranna – Dzień Świętego Józefa

Ojcze nasz…
Święty Józefie módl się za nami.
Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami.

Piosenka na ten dzień:

W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego tak można
Najprościej modlić się do Niego
Do Boga co zawsze uśmiecha do nas się
I niebo przybliżyć swym dzieciakom chce.

 

2. Ćwiczenia poranne

Podskoki „Spłoszone wróbelki”

Dzieci – wróbelki – skaczą obunóż w miejscu: spłoszone przez
miauknięcie kota, którego głos naśladuje rodzic lub wybrane dziecko.
Odlatują biegną z ramionami wyciągniętymi w bok, w inne miejsce.
Gdy kota nie słychać wróbelki skaczą dalej.

 

Ćwiczeni koncentracji uwagi „Do przodu, do tyłu”

Gdy rodzic gra na bębenku , dzieci poruszają się do przodu, a kiedy
klaszcze, poruszają się do tyłu.
Tempo ruchu jest zgodne z tempem akompaniamentu.

 

3. Posłuchaj przekazywaną treść i obejrzyj filmik. Kliknij, TUTAJ.

 

Wielka Sobota – zwyczaje

Wielka Sobota to dzień oczekiwania na Zmartwychwstanie Jezusa. W kościele trwa adoracja Grobu Pańskiego. Zazwyczaj przed południem udajemy się do Kościoła, aby poświęcić pokarmy przeznaczone na stół wielkanocny. Święconka znajdująca się w wielkanocnym koszyczku powinna zostać zjedzona następnego dnia podczas uroczystego śniadania z rodziną. Tradycja święcenia pokarmów wywodzi się z czasów pogańskich. Kościół przystał na ten obyczaj, aby nie zniechęcić nowo pozyskanych chrześcijan.

Wielka Niedziela

Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego kończy Wielki Post. Wczesnym rankiem odbywa się Msza – rezurekcja, a następnie chrześcijanie zasiadają do uroczystego, wielkanocnego śniadania. Według tradycji wielkanocny stół należy nakryć biały obrusem i udekorować bukszpanem. Na łące z zielonej rzeżuchy powinien wypasać się baranek (symbol zmartwychwstałego Chrystusa) z czerwoną chorągiewką, na której widnieje złoty krzyż. Na stole nie może zabraknąć wazonu z baziami, pierwszymi wiosennymi kwiatami oraz gałązkami zieleni. Koniecznie musi także znaleźć się talerz z pisankami. Wszystkie pobłogosławione pokarmy należy wyłożyć na półmiski tak, aby odróżniały się od nie poświęconego jedzenia. Pamiętajmy, że każdy uczestnik wigilijnego śniadania musi mieć łatwy dostęp do „Święconego”.  Na osobnym talerzu powinny znaleźć się jajka pokrojone na ćwiartki i oprószone solą oraz pieprzem. Niczym wigilijnym opłatkiem, tak i kawałkami jaj, biesiadnicy powinni się podzielić, składając sobie najlepsze, świąteczne życzenia.

 

Lany Poniedziałek – Śmigus Dyngus

Dawniej Wielkanocny Poniedziałek polegał na biciu wierzbowymi gałązkami po nogach oraz wzajemnym oblewaniu się wodą. Miało to symbolizować wiosenne budzenie się do życia i oczyszczenie z brudu, chorób oraz grzechu.
Wielkanoc we wszystkich krajach o korzeniach chrześcijańskich jest zdecydowanie największym, najważniejszym i najbardziej radosnym świętem. Dla wielu to również czas zadumy i czci dla Męki Pańskiej.
Dla innych to przede wszystkim moment odnowy, oczyszczenia i okazja do spotkania przy rodzinnym, radosnym stole. Jednakże nie wszędzie obchodzona jest tak uroczyście, jak w Polsce.

 

4. Zagadki logiczno – matematyczne

Dziesięć koni ściga się po torze,
Jeden się potknął, biec już nie może.
Ile koników dobiegło do mety,
Jeśli nie dobiegł ten jeden niestety?

Rodzice mieszkanie remontowali
Trzy z pięciu pokoi już pomalowali
Ile im zostanie do pomalowania
Jeśli jeden pokój pomaluje Hania?

 

5. Pokoloruj obrazki:

Pamiętaj o cieniowaniu!

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zamieszczone są w poniedziałek.

5 – latki

• Karty pracy – cz. 3, s. 60 – 69
• Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 57

6 – latki

• Karty pracy – cz. 3, s. 72 – 81
• Czytam, piszę, liczę – s. 75

1. Modlitwa poranna – dzień Opatrzności Bożej

•   Ojcze nasz …
•   Zdrowaś Mario…
•   Opatrzności boża czuwaj nad nami
•   Błogosławiony ojcze Edmundzie módl się za nami i za naszymi rodzinami

 

2. Ćwiczenia poranne:

Ćwiczeni dużych grup mięśniowych „Wysoko – nisko”

•     Dzieci stoją w rozsypce; na hasło: Wysoko, wspinają się na palce, wyciągają.
•     Do góry ręce i poruszają palcami – szukają wielkanocnego koszyka na szafie.
•     Na hasło : Nisko przykucają i naśladują rękami czyszczenie obuwia przed  świętami.

Zabawa orientacyjno – porządkowa „Jak pisanki”

•     Dzieci biegają po Sali w różnych kierunkach; na mocne uderzenie w bębenek.
•     Kładą się na dywanie i swoim ciałem próbują przybrać kształt pisanki.
•     Dwa uderzenia w bębenek są sygnałem do ponownego ruchu.

 

3.  Utrwalenie dni tygodnia na podstawie bajki Cz. Janczarskiego „Bajka o dniach tygodnia”

• Teraz opowiem Wam bajkę o dniach tygodnia – powiedział Uszatek i uśmiechnął się.
• Zobaczymy kto z was wymieni wszystkie dni tygodnia po kolei, gdy skończę opowiadać.
• Była sobie mama – kaczka. Miała siedmioro dzieci : trzy kaczuszki i czterech kaczorków.
• Bardzo to były niesforne dzieci: kiedy szły pić wodę do źródła – pchały się . Jedno przez drugie, mąciły czysta wodę. Gdy dostawały jedzenie  – rzucały się na nie wszystkie naraz. To samo było przy kąpieli w strumyku: silniejsze odpychały słabsze, nie obeszło się czasem bez bójki.
• „Muszę zrobić z kaczętami porządek – rozmyślała kaczka –mama – ale jak?
• I wpadła na taki pomysł: nadała swoim dzieciom imiona. Były to nazwy dni tygodnia. Środa, sobota i niedziela to były kaczuszki. Kaczorki zaś nazywały:
• Poniedziałek, Wtorek, Czwartek i Piątek. Ustawiła kaczka dzieci w kolejności . Od poniedziałku do Niedzieli i kazała chodzić jedno za drugim. I teraz przy źródle, przy kąpieli, i przy jedzeniu panował wzorowy porządek.
• Kaczorek piątek nigdy się nie pchał przed środę, szedł grzecznie za Czwartkiem.
• Niedziela nie wyprzedzała soboty. Kiedyś sobota chciała wyprzedzić Środę, a potem było jej wstyd, że się tak pomyliła. Chwali mama swoje dzieci, cieszy się,  że wpadła na taki dobry pomysł, i że teraz nie ma już kłopotów ze swoją gromadką. Kroczy na jej czele, za nią idzie najstarszy synek Poniedziałek…
• Jaka jest dalsza kolejność powiedzcie sami.

 

4. Omówienie treści bajki:

•    O czym była bajka?
•    Ile dzieci miała mama- kaczka i  jakie były ich imiona?
•    Czy były to grzeczne dzieci?
•    W jaki sposób mama- kaczka poradziła sobie z wychowaniem swoich dzieci?

5. Zabawa Ruchowa „Jajko i kurczak”

Dzieci poruszają się swobodnie po dywanie. Na pauzę w muzyce reagują na polecenie przyjmując określona postawę ciała np. jajko – kładą się na dywanie, zwijają ciało w kulkę i turlają się z boku na bok; kurczak – układają ramiona w skrzydełka i poruszają się po dywanie drobnymi kroczkami.

 

    Godzina 12.00

    Wspólna modlitwa Anioł Pański – o ustanie epidemii

 

4. Scenariusz przedstawienia „Wielkanocne zwyczaje”

    Scenariusz można przeczytać dzieciom w formie opowoadania.

Mama:

Nasz stół wielkanocny, haftowany w kwiat.
W borówkowej zieleni, listeczków skrzydlatych,
Lukrowana baba, rozpycha się na nim,
A przy babie, mazurek w owoce przybrany.

Dziecko 1:

Palmy pachną jak łąka
W samym środku lata.

Dziecko 2:

Siada mama przy stole,
A przy mamie – tata
I my.

Dziecko 3:

Wiosna na nas zza firanek zerka
A pstrokate pisanki chcą tańczyć oberka.

Tata:

Dzieci czy Wy wiecie, że Niedziela Zmartwychwstania i poprzedzający ją Wielki Tydzień obchodzone są na pamiątkę śmierci i zmartwychwstania Chrystusa?
Od II stulecia obchodzimy ją w pierwszą niedziele po pierwszej wiosennej pełni księżyca.
Wielkanoc to najważniejsze i jedno z najpiękniejszych świąt Chrześcijańskich.

Mama:

Święta wielkanocne poprzedza Niedziela Palmowa

Dziecko z palmami:

To są palmy przewspaniałe. Zrobione z wierzbowych gałązek.
Z suszonych kwiatów i wstążek
Dajemy wam palmy w darze
Bo tak stary zwyczaj karze
Bo dawno temu wierzono
Że palmy złe moce odgonią

Mama:

Święta Wielkanocne poprzedza Wielki Tydzień.
W Wielki Czwartek od samego rana w domach robione były wypieki
Wypiekane były baranki, chleb, a na końcu pyszne smakołyki – babki
Wielkanocne i kruche mazurki.

Dziecko 1:

W Wielki Piątek obowiązuje ścisły post.
W tym dniu pachniało chlebem i śledziami. Szorowano wiklinowe kosze i mały
koszyk na święconkę. Rozchodził się też mocny zapach tartego chrzanu.

Dziecko 2:

W Wielka Sobotę główną rolę odgrywała święconka. Tego dnia
Przygotowywano także pisanki.

A skąd tradycja malowania jajek?

W niedzielę Wielkanocną, święta Maria Magdalena
Szła odwiedzić grób Zbawiciela
W koszu niosła jajka dla uczniów Jezusa
Nagle na drodze spotkała Anioła
Który obwieścił jej, że Chrystus Zmartwychwstał
Święta Magdalena bardzo się uradowała
I spostrzegła ze zdziwieniem, że:
Z radości jajka w koszu przybrały kolor czerwony.
Jajko to symbol życia – tego że Jezus Zmartwychwstał
Na pamiątkę tego wydarzenia malujemy odtąd jajka
I nosimy do świecenia.

Dziecko ze święconką:

Zanim ten koszyczek znajdzie  się na stole
Ksiądz święcona wodą go pokropi w kościele
Bo nasz święconka jest zwiastunem wiosny
Symbolem odnowy, wiary i nadziei.

Dziecko wkładające do koszyka chleb:

W tradycji chrześcijańskiej chleb jest najważniejszym z symboli,
ponieważ przedstawia ciało Chrystusa.
Jeśli gospodarze piekli na Wielkanoc wiele odmian chleba, do
Koszyka wkładali po kromce każdej z nich.
W całości święcono specjalny chlebek – paschę.

Dziecko wkładające do koszyka jajko:

Jajko jest znakiem nowego życia. Przypomina nam, że Chrystus
Zmartwychwstał. Jajko posiada moc przeciwdziałania wszystkiemu co złe,
a święcone chroni przed ogniem, zapewnia zdrowie i bezpieczeństwo.
Podczas śniadania wielkanocnego dzielimy się święconym jajkiem na znak
Zdrowia i szczęścia całej rodziny.

Dziecko wkładające do koszyka kiełbasę:

Obfitość wędliny w koszyku zapewnia zdrowie. Jest symbolem dostatku,
Bo nie każdy mógł sobie na nią pozwolić. Od XIX wieku do koszyka wkłada się
tradycyjną polska kiełbasę.

Dziecko wkładające do koszyka chrzan:

Chrzan obrazuje ludzka siłę.
Wspomaga skuteczność innych święconych pokarmów.

Dziecko wkładające do koszyka sól:

Sól chroni jedzenia przed zepsuciem. Poświęcona ma chronić przed złem i zepsuciem nasze dusze.
Dziecko wkładające do koszyka ciasto:
Do święconki ciasto powinno się wkładać jako ostatnie.
Symbolizuje ono umiejętności i doskonałość. Najczęściej jest to baba Wielkanocna.

 

5. Zabawa „Wielkanocne jajko”

•     Dzieci siedzą w kręgu  i podają sobie kolejno pisankę, a rodzic wypowiada
•     Następujące słowa:
•     Wielkanocne jajko puszczam w krąg, niech calutkie wróci do mych rąk.

6. Zabawa językowa „Liczymy głoski”

•     Zabawa polega na wyszukiwaniu słów o określonej liczbie głosek.
•     Liczba oczek wyrzuconych na kostce do gry pokazuje dzieciom, jak długich słów mają szukać. Na kostce zamiast dwóch i trzech oczek mamy
•     odpowiednio – siedem i osiem, można na kostce umieścić cyfry.

 

„Smaczna” niespodzianka w Karty pracy – załącznik 1.

Karty Pracy do pobrania na cały Tydzień. Kliknij TUTAJ.

1. Modlitwa poranna – Dzień Anioła Stróża
2. Ojcze nas…
   Zdrowaś Mario…
   Aniele boży Stróżu mój opiekuj się nami
   Błogosławiony ojcze Edmundzie módl się za nami…
   Proponowana piosenka na ten dzień „O Boska Opatrzności czuwaj dziś”.

 

• 2. Ćwiczenia poranne

  Zabawa ruchowa z elementem skoku „Zajączki”

  Dzieci w rozsypce wykonują przysiad podparty. Na hasło zajączki skaczą. Naśladują skoki zająca. Na hasło zajączki stają słupka  – w przysiadzie prostują tułów do pionu i układają ręce w skrzydełka.

  Zabawa bieżna „Dobierz sobie parę”

  Dzieci biegają w różnych kierunkach sali. Na hasło znajdź sobie parę – każde dziecko dobiera sobie parę i maszeruje po obwodzie koła.

• 3. Wprowadzenie litery „J”: małej i wielkiej
• Analiza  i synteza słuchowa słowa JAJKO
  Dzielenie sowa jajko na sylaby
  Dzielenie słowa JAJKO na głoski
  Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską „J”
  Podawanie imion rozpoczynających się głoska „J”
  Wypowiadanie głoski „J” długo: jjjjjjyyyyyy…
  Wypowiadanie głoski „J” krótko: J,J,J,J,J…
  Co możecie powiedzieć o tej głosce – jest to spółgłoska
  Pisanie liter w powietrzu, na dywanie, na plecach rodzeństwa
• Pisanie liter po śladach i samodzielnie – Karty pracy – załącznik 2.
• 4. Praca plastyczna

  Ozdabianie papierowej sylwety jajka kolorowym papierem według pomysłów dzieci. Wydzieranka kolorowego papieru, kulki z bibuły, malowanie farbami.

• Godzina 12.00

  Wspólna modlitwa  Anioł Pański – o ustanie epidemii

   

  5. Zabawa integracyjna w kole „Wielkanocne jajko”

  Podczas dowolnej muzyki dzieci przekazują sobie pisankę z ręki do ręki. Na przerwę w muzyce, dziecko, które trzyma pisankę rozwiązuje zagadkę słowną związaną z Wielkanocą.

  Po każdej nocy nadchodzi poranek. Po łące biega cukrowy…
  Deszczyk wiosenny pada z chmurki. Te jajka zniosły dla nas…
  Zimą po śniegu pędzą sanki. W koszu leżą barwne…
  Tata powiedział: Wielkanoc się zaczyna. Do stołu siada cała…

• 6. Wielkanocna niespodzianka – ilustracja ruchowa wiersza P. Siewiera – Kozłowskiej „Czy to jajko czy nie jajko”

   

  W gniazdku jajko raz leżało (Dzieci leżą na dywanie, zwijają się w kulkę)
  Które dziwnie popękało.
  Wyszła z jaja głowa, mała ( dzieci wychylają głowę, obracają ja na boki)
  Małym oczkiem zamrugała ( mrugają oczami)
  Na niej dziobek też malutki ( usta zwijają w dziubek), co rozjaśni wszystkie smutki.
  A na końcu małe nóżki (dzieci rozprostowują nogi), każda nóżka ma pazurki (poruszają palcami stóp).
  Jeszcze tylko ogon mały (pokazywanie rękami ogna)
  Oto kurczak doskonały (dzieci wstają i prezentują wygląd kurczaka wskazując na siebie).

• 7. Zabawa konstrukcyjna „Wielkanocne pisanki”

  Dzieci siadają w kole. Przed sobą układają szarfę ( może być włóczka lub sznurek) w kształt pisanki. Następnie ozdabiają jajko dostępnymi materiałami plastycznymi według swojego pomysłu (Kolorowe druciki, patyczki po lodach, sznurówki, plastikowe nakrętki, itd.)

• 8. Zagadki logiczno – matematyczne

  Dziobie ziarno jedna kura biała,
  Dziobie ziarno jedna kura czarna,
  Ile razem głodnych kurek
  Dziobie smaczne ziarna?

  Pięć kaczek z mamą chodziło po trawie
  Pięć kaczek z mamą pływało po stawie
  Kto teraz policzy i szybko odpowie
  Ile małych kaczek miały mamy obie?

 

Karty pracy do pobrania na cały tydzień zamieszczane są w poniedziałek.

1. Modlitwa poranna – Dzień Świętego Józefa.

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Święty Józefie módl się za nami
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami i za naszymi rodzinami
• Proponowana piosenka na ten dzień: Święty Józefie patronie nasz, módl się za nami za braćmi  i siostrami.

 

2. Ćwiczenia poranne:

Ćwiczenie ramion „Kto najwyżej klaśnie” :Siad skrzyżny, ręce wzdłuż tułowia. Przenieść ramiona bokiem w górę, klasnąć jak najwyżej nad głową i opuścić ramiona bokiem w dół. (Pry klaskaniu patrz na ręce.)

Zabawa bieżna „Sportowa rozgrzewka”: Dzieci biegają w miejscu ze zwiększaniem i zmniejszaniem tempa, zgodnie rytmem dźwięków tamburyna.

3. Zabawa matematyczna „Kury i jajka”

• Układamy przed dziećmi sylwety dziewięciu kur i dziewięciu jajek.
• Zadaniem dzieci jest sprawdzić, czy wszystkie kury zniosły jajka, wiedząc, że każda znosi tylko po jednym.
• Dzieci tworzą pary – układają kurę, a obok niej jajko i sprawdzają, czy kur jest tyle samo co jajek – stwierdzają, że liczba kur jest równa liczbie jajek.

 

5. Zabawa rozwijająca szybką reakcję na sygnał „Kurczęta i jastrząb”

• Dzieci – kurczęta poruszają się po Sali. Na hasło: Uwaga jastrząb! Jak najszybciej uciekają w wyznaczone miejsce, gdzie są bezpieczne.
  

  Godzina 12.00

  Wspólna modlitwa Anioł Pański – o ustanie epidemii

6. Ćwiczenia logorytmiczne z wykorzystaniem wiersza K. Datkun- Czerniak

„Kurka”               

Dzieci:

Kurko, kurko – dwa razy uderzają w ręce partnera z pary
To twoje podwórko? – wykonują obrót wokół własnej osi
To moje podwórko – Wyk. obrót w przeciwnym kierunku
I o moje podwórko – Trzy razy klaszczą w dłonie
Jeśli chcesz, to je bierz! – krzyżują ręce, przeciągają się
Jak chcesz dwa to ci ja – uderzają o uda, klaszczą w swoje dłonie.

 

Zabawa „Kury i pisanki”
Rozmieszczamy w Sali dziewięć sylwet kur, na każdej znajduje się inna liczba kropek (Od 1 do 9) Dzieci otrzymują po jednej pisance z kolorowego kartonu, na której jest określona liczba wzorków np. kółeczek, trójkątów, gwiazdek.
Dzieci poruszają się po sali w rytm tamburyna.
Podczas przerwy w grze liczą wzorki na swojej pisance, i siadają pod sylwetą kury, która ma taka sama liczbę kropek.
Przy powtórzeniach zabawy dzieci zmieniają się pisankami.

Zabawa „Policz ile”
W koszyku były 4 pisanki. Mama dołożyła jeszcze 6 pisanek.
Ile jest teraz pisanek w koszyku?
Dzieci biorą 4 liczmany ( mogą być kredki, klocki itd.), kładą je przed sobą.
Potem dokładają 6 liczmanów. Liczą wszystkie liczmany i układają działanie:
4 + 6 = 10
Które głośno odczytują, a potem odpowiadają na pytanie.

Lenka miała 10 pisanek. 7 pisanek dała babci i dziadkowi.
Ile pisanek jej zostało?
Dzieci układają przed sobą 10 liczmanów. Potem odsuwają 7 liczmanów.
Liczą pozostałe liczmany i układają działanie, głośno je odczytują i odpowiadają na pytanie.
10 – 7 = 3

 

Pozdrawiamy wszystkie dzieci i życzymy przyjemnej zabawy i nauki.
Pamiętajcie o Nas kochane dzieci.

1. Modlitwa poranna – Dzień Najświętszego sakramentu

Ojcze nasz…
Zdrowaś Mario..
Jezu Eucharystyczny, zmiłuj się nad nami.
Błogosławiony Ojcze Edmundzie, módl się za nami.

Piosenka na ten dzień:

Jezus jest tu, Jezus jest tu
o wznieśmy ręce wielbiąc Jego Imię
Jezus jest tu.

Posłuchaj i zaśpiewaj, kliknij TUTAJ.

 

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenie tułowia „Podaj mi ręce”

Dzieci dobierają się parami i stają tyłem do siebie w rozkroku, w niewielkiej odległości od siebie. Wykonują skon w przód i podają ręce partnerowi, przez okienko utworzone przez rozkrok, następnie prostują się i klaszczą nad głowami cztery razy.

 

3. Słuchanie piosenki „Są takie święta raz do roku”

Są takie święta raz do roku,
co budzą życie, budzą czas.
Wszystko rozkwita w słońca blasku
i wielka miłość rośnie w nas.
Miłość do ludzi, do przyrody
w zielone każdy z wiosną gra.
Już zima poszła spać za morza
a w naszych sercach radość trwa.

Ref. Kolorowe pisanki przez dzieci malowane,
pierwsze bazie, pierwiosnki, bratki wiosna nam śle.
Białe z cukru baranki jak zaczarowane,
małe, żółte kurczątka, zniknął cały już śnieg.
W piecu rosną sękacze, baby wielkanocne
I mazurek „filutek”, spójrzcie tam pierwszy liść.
Według starej recepty babcia barszcz ugotuje,
przyjdzie cała rodzina na te święta już dziś.

Czas ciepłe kurtki w szafie schować
i w naftaliny ukryć świat.
W szufladzie zaśnie czapka zimowa,
narty i sanki pójdą spać.
Bocian powrócił na swe gniazdo,
już leśnych kwiatów czujesz woń.
A słońce świeci mocno, jasno
i żabi rechot słychać z łąk.

Ref. Kolorowe pisanki przez dzieci malowane

Posłuchaj, kliknij TUTAJ.

 

4. Rozmowa na temat piosenki

O czym opowiada piosenka?
O jakich zwierzętach jest mowa w piosence?
Wymyśl gesty i ruchy do piosenki.

 

5. Opowiedz treść piosenki za pomocą rysunku

Technika dowolna, według pomysłów dzieci.

 

6. Zagadki logiczno – matematyczne

Swoim koleżankom dał dwa słodkie cukierki,
A Karolkowi aż trzy Staś dał.
Żadnego cukierka sobie nie zostawił.
Ile Staś cukierków  na początku miał?

Dwa talerze zmyła Iza,
Sześć talerzy zmyła Hania.
Ile miały te dziewczynki
Talerzy do pozmywania?

1. Modlitwa poranna – Dzień Najświętszego Serca Jezusa

Ojcze nasz…

Zdrowaś Mario…

Najświętsze Serce Jezusa zmiłuj się nad nami…

Piosenka na ten dzień:

Ta krew z grzechu obmywa nas
Ta krew czyni nas bielszym od śniegu
Ta krew z grzechu obmywa nas
To jest Baranka święta krew

 

2. Ćwiczenia poranne

Ćwiczenia dużych grup mięśniowych „Kaczuszki szukają ziarenek”

Dzieci – kaczuszki – chodzą po Sali małymi kroczkami, kołysząc się na boki, co pewien czas wykonują skłony tułowia w przód – zbierają ziarenka i prostują się.

 

Ćwiczenia równowagi „Na grzędzie”

Dzieci – kurki – przechodzą, stawiając nogę za nogą po sznurku w taki sposób, aby z niego nie spaść.

 

3. Słuchanie opowiadania „O osiołku Uparciuchu”

Witajcie!

Nazywam się Uparciuch i jestem najszczęśliwszym osłem na świecie. Naprawdę. Nie wierzycie? To posłuchajcie mojej opowieści.
Kiedy byłem małym oślątkiem moi rodzice często opowiadali mi o moim stryjecznym dziadku Stefanie i choć nigdy nie spotkałem go osobiście, to jednak zawsze marzyłem o tym, aby przeżyć coś takiego jak on. Dziadek Stefan wiódł zwyczajne ośle życie i niczym nie wyróżniał się od innych osłów w okolicy. Jednak pewnego razu do stajni, w której mieszkał przybyła pewna para: Maryja i Józef. Jeszcze tej samej nocy, której się zjawili na świat przyszło niezwykłe dziecko – Boży Syn. Dziadek Stefan miał niesamowite szczęście, gdyż jako jeden z nielicznych był świadkiem tych wydarzeń. Wiele rzeczy zdarzyło się potem, jednak największą sławę dziadek Stefan zyskał, kiedy na jego grzbiecie, Maryja, wraz z maleńkim Jezusem uciekli do samego Egiptu. O tym jak trudna była to wyprawa i jak dzielnie dziadek Stefan się podczas niej sprawował, krążą wśród zwierząt niezliczone opowieści. Jedno jest pewne: dziadek Stefan, jest i zawsze będzie dla mnie największym z bohaterów. Mimo, że miałem wspaniały wzór do naśladowania, mimo, że wykazywałem wiele chęci do tego, aby uczynić coś równie doniosłego jak dziadek Stefan, nigdy nie miałem ku temu sposobności. Moi rodzice zamieszkali nieopodal Jerozolimy, a ja całe życie spędziłem w tej samej zagrodzie, w której przyszedłem na świat. Moje życie było nudne i monotonne. Każdy dzień wyglądał tak samo: wstawałem rano, zjadałem trochę siana, potem zjawiał się mój właściciel, wyprowadzał ze stajni, i przywiązywał do pnia, nieopodal obok poidła, abym mógł się napić i poskubać odrobinę trawy. Pozostawałem tam niemal do wieczora, a na noc znów odprowadzano mnie do stajni. Niezbyt ekscytujące, to życie, prawda? Jedyne pocieszenie było takie, że nigdy nie musiałem ciężko pracować: nie dźwigałem żadnych ciężarów, ani nawet nie woziłem żadnych ludzi. Ot, tylko stałem przywiązany do pieńka i skubałem trawę. Myślałem już, że tak będzie wyglądał każdy mój dzień, że nic ciekawego mi się już nie przydarzy. I wtedy w naszej zagrodzie pojawili się dwaj nieznajomi. Bez najmniejszego skrępowania podeszli do mnie i zaczęli odwiązywać mój sznur od pieńka. „Co się dzieje?” – zastanawiałem się. – „Chyba chcą mnie ukraść!” – I zacząłem ryczeć najgłośniej jak potrafiłem. Słysząc to mój właściciel wyszedł z domu i zapytał nieznajomych:– Czemu odwiązujecie oślę? – Pan go potrzebuje. – odpowiedzieli i to wystarczyło. Ku memu zdziwieniu, mój właściciel więcej się nie odezwał. Pozwolił, aby dwaj nieznajomi zabrali mnie ze sobą. Szliśmy jakiś czas. Trochę się bałem. Nigdy nie opuszczałem zagrody i każdy krok, był krokiem w nieznane. W głębi serca radowałem się jednak, gdyż miałem przeczucie, że dzieje się coś, co na zawsze odmieni moje życie. Wkrótce dotarliśmy do miejsca, w którym zebrało się całe mnóstwo ludzi. Wszyscy gromadzili się, aby słuchać jakiegoś człowieka, jakiegoś proroka. Próbowałem dojrzeć jego postać, lecz byłem zbyt daleko. Następnego dnia o świcie. Ujrzałem mężczyznę w długiej szacie, którego miałem wieźć do Jerozolimy. Gdy tylko go ujrzałem coś poruszyło się w mym sercu. Nie wiem skąd, ale od razu wiedziałem, kim jest ten człowiek. Chwilę później moje przeczucia zostały potwierdzone, gdy jeden z uczniów nazwał tego człowieka Jezusem. To był ten sam Jezus, którego na swym grzbiecie wiózł do Egiptu dziadek Stefan! To był Syn Boży! A teraz ja, Uparciuch (zwykły osioł), mam go zawieźć do Jerozolimy. Hurraa! Byłem najszczęśliwszym osłem pod słońcem i chociaż nazywam się Uparciuch, nie miałem zamiaru się opierać. Z wielkim entuzjazmem i zapałem szedłem przed siebie, wioząc na grzbiecie samego Jezusa. Już samo to było dla mnie spełnieniem największych życiowych marzeń. Jednak to co wydarzyło się potem przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Kiedy zbliżaliśmy się do Jerozolimy, na spotkanie Jezusowi, wyszedł cały tłum ludzi. Jedni kładli na ziemi przed nami swe płaszcze, inni witali go kładąc na drodze świeżo ścięte gałązki palmowe. Wszyscy wiwatowali na jego cześć i witali jako króla. Byłem pełen dumy, że mogłem spotkać Jezusa i wieźć go na swoim grzbiecie. Nareszcie udało mi się zrobić coś równie wspaniałego, jak dziadek Stefan. Ja zwykły osioł Uparciuch znalazłem się w centrum uwagi, miałem możliwość wwieźć do Jerozolimy Króla Królów, przyszłego Zbawiciela. Ja zwykły osioł Uparciuch, stałem się najszczęśliwszym osłem na Ziemi.

Pozdrawiam i życzę Wesołych Świąt.

 

4. Rozmowa na temat opowiadania

O czym było opowiadanie?
Kto był głównym bohaterem?
Co najbardziej podobało ci  się w opowiadaniu?

 

5. Zachęcam do wysłuchania i obejrzenia komentarza do Ewangelii, Niedziela Palmowa, kliknij TUTAJ.

Modlitwa poranna – Dzień Opatrzności Bożej
Ojcze nasz…
Zdrowaś Mario…
Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami i za naszymi rodzinami
Opatrzności boża czuwaj nad nami

1. Ćwiczenia poranne
Zabawa orientacyjno – porządkowa „Pory roku”
Nauczyciel dzieli dzieci na Cztery pory roku oznaczone szarfami: w kolorze zielonym – wiosna, żółtym – lato, czerwonym – jesień, niebieskim – zima. Dzieci przykucają i zaczynają się poruszać dopiero wtedy, kiedy zobaczą podniesiona w górę szarfę w kolorze swojej pory roku.
Podczas wykonywania ruchów szepczą nazwę pory roku, którą przedstawiają.
Ćwiczenie równowagi – Z kamienia na kamień
Dzieci naśladują chodzenie po małych kamieniach, oddalonych od siebie; na przemian wysoko unoszą jedną, a potem drugą nogę – z utrzymaniem równowagi.

2. Słuchanie piosenki „Wiosna w błękitnej sukience”

Wiosna w błękitnej sukience
Bierze krokusy na ręce
Wykąpie je w rosie świeżej
I nowe płatki ubierze
Wiosna buja w obłokach
Wiosna płynie wysoko
Wiosna chodzi po drzewach
Wiosna piosenki śpiewa
Potem z rozwianym warkoczem
Niebem powoli gdzieś kroczy
Wysyła promienie słońca
I wiersze pisze bez końca
Nocą się skrada z kotami
Chodzi własnymi drogami
A teraz śpi już na sośnie
I nie wie, że sosna rośnie

3. Rozmowa na temat piosenki

• O czym jest piosenka?
• Jak można ja zatańczyć?

4. Ćwiczenia oddechowe

Dzieci otrzymują papierowe kwiaty. Podczas trwania melodii piosenki tańczą po sali z kwiatami. Podczas przerwy w muzyce zatrzymują się i wąchają je, to znaczy wciągają powietrze nosem, a wdychają ustami.

Godzina 12.00
Wspólna modlitwa Anioł Pański – o ustanie epidemii

5. Zabawa plastyczna „Wiosenne słońce”
Wydzieranie koła i pasków – promyków słońca, z żółtego i z pomarańczowego papieru, naklejanie ich na kartce.

6. Opowieść ruchowa połączona z ćwiczeniami ortofonicznymi „Wiosno gdzie jesteś?”

(Dzieci naśladują czynności odgłosy, o których mowa w opowiadaniu).

Krzyś nie mógł się doczekać nadejścia wiosny. Postanowił wyjść do ogrodu i jej poszukać. (Dzieci maszerują w różnych kierunkach) Zobaczył drzewa z zielonymi listeczkami, delikatnie poruszające się p wietrze. (Naśladują poruszające się drzewa i ich szum) W oddali usłyszał śpiew ptaków (Naśladują śpiew ptaków) Nad domem krążyły dwa bociany ( Biegają z szeroko rozłożonymi rękami) Potem chodziły po trawie, wysoko podnosząc nogi i rozglądały się w poszukiwaniu żabek. (Maszerują z wysokim unoszeniem kolan, rozglądają się na boki) Klekotały cichutko, aby ich nie spłoszyć(Cicho naśladują klekot bocianów) Żabki zauważyły niebezpieczeństwo i skakały w różnych kierunkach, aby się ukryć ( Naśladują żabie skoki) Nawoływały się cichutko, aby nie zwrócić na siebie uwagi. (Cicho kumkają) Było ciepło i przyjemnie. Krzyś przeciągnął się, aby rozprostować kości (Przeciągają się) Nagle nad uchem usłyszał ciche bzyczenie. To pszczoła krążyła nad jego głową. (Naśladują brzęczenie pszczoły) Chłopiec przestraszył się i zaczął uciekać, wymachując rękami , aby ja odgonić. (Biegają i wymachują rękami) Nagle jego uwagę zwróciły kolorowe kwiaty. Krzyś pochylił się i je powąchał. (Naśladują wąchanie kwiatów) Potem głośno kichnął (Kichają aaa… psik!) „Nie muszę już dalej szukać wiosny”- pomyślał zadowolony, a potem uśmiechnięty wrócił do domu. (Maszerują uśmiechając się do siebie)

7. Zabawa „Zmieniamy kierunek”
Dzieci maszerują po obwodzie koła w rytmie granym na tamburynie. Podczas przerwy w grze zatrzymują się i odwracają w drugą stronę, zmieniając kierunek ruchu. Przy akompaniamencie tamburyna idą w stronę przeciwną.

8. Zagadki logiczno – matematyczne
Dziewięć świeczek na torcie było
Lecz tylko sześć jasno się paliło
Ile świeczek zapalić jeszcze musi Kasia
Na dziewiąte urodziny swego brata Jasia?

 

Siedem kociaków bawiło się pod płotem
Jeszcze dwa do zabawy dołączyły potem
W kółko się ganiały i głośno miauczały
Ile bawiło się kotków małych?

 

Cele: Dziecko uczestniczy w ćwiczeniach. Dziecko rozwija sprawność fizyczną

1. : Modlitwa poranna – Dzień Anioła Stróża

• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Mario…
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się z nami i za naszymi rodzinami
• Aniele Boży Stróżu mój opiekuj się nami

2. Ćwiczenia poranne

Zabawa kształtująca postawę ciała „Pierwsze kwiaty”

Dzieci z pozycji siadu klęcznego powoli podnoszą się do stania z wyciągniętymi rękami – naśladują jak rosną kwiaty

Ćwiczenia głowy, rąk, nóg „Kwiaty poruszane wiatrem”

Dzieci kreślą rękami, nogami, głową leniwe ósemki, naśladując ruchy kwiatów poruszanych wiatrem

 

3. Wprowadzenie litery „W”, „w” małej i wielkiej

• Analiza i syntez słuchowa słowa „Waga”
• Dzielenie słowa waga na sylaby : WA – GA  (Dwie sylaby)
• Dzielenie słowa WAGA na głoski : W A G A  ( Cztery głoski)
• Co słyszymy na początku słowa waga?
• Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską „W”
• Wypowiadanie głoski w długo: wwwwwyyyy…
• Wypowiadanie głoski w krótko : w, w, w, ….
• Co możecie powiedzieć o tej głosce ( Jest t spółgłoska)
• Pisanie litr W, w, po śladach, a potem samodzielnie.
• Przed pisaniem dzieci kreślą kształty liter W, w, pisanych w powietrzu, na dywanie, na plecach kolegów.

4. Godzina 12.00

Wspólna modlitwa Anioł Pański – o ustanie epidemii

5. Oglądanie teatrzyku ( Taki teatrzyk możecie zrobić wspólne z dziećmi)

Krasnoludek 1: Gdzie ta wiosna się podziała może o nas zapomniała?

Krasnoludek 2: I już się nie dziwi więcej…

Krasnoludek 3: Lepiej znajdźmy ja czym prędzej!

Krasnoludek 1: Spójrzcie w górę!

Krasnoludek 2: Na te wiosnę?

Krasnoludek 3: To nie wiosna ! To skowronek!

Krasnoludek 1: Coś o wiośnie chyba śpiewa… O! Już paczki maja drzewa!

Krasnoludek 2: Czuję świeży zapach ziemi. Tutaj trawa się zieleni!

Krasnoludek 3: A tam jeszcze leży śnieżek. W trawie maszerują jeże!. I przebiśnieg sobie rośnie

Krasnoludek 1: Patrzcie Pliszka!

Krasnoludek 2: Gdzie?

Krasnoludek 1: Na sośnie

Krasnoludek 3: Kwitnie wierzba i leszczyna. Ruch w przyrodzie się zaczyna!

Krasnoludek 1: Tylko niedźwiedź jeszcze śpi… Jak się zbudzi będzie zły!

Krasnoludek 2: Już się zbudził!

Krasnoludek 3: Pokaż ! Gdzie? Gdzie?

Krasnoludek 1: Rzeczywiście…Łazi niedźwiedź…

Krasnoludki: Niedźwiedź bywa czasem srogi, więc  u lepiej zejdźmy z drogi!

Krasnoludek 2: Tak milutko słonce świeci… Spójrzcie! Bociek ! Bociek leci! I zatacza w locie koła…

Krasnoludek 3: Co tak bzyczy?

Krasnoludek 1: No wiesz pszczoła!

Krasnoludki razem: Trawa rośnie słonce świeci. Pszczoła bzyczy, bocian leci. To jest sprawa oczywista. Że już wiosna do nas przyszła!

 

6. Rozmowa na temat teatrzyku (Przedstawionego lub przeczytanego)

• Jakie oznaki wiosny zauważyły krasnoludki?
• Jakie kwiaty oprócz przebiśniegów można spotkać wczesna wiosną?

 

7. Układanie zdań o oznakach wiosny

• Liczenie słów w tych zdaniach:
• Przebiśnieg przebił śnieg (3)
• Nie zrywamy dziś przebiśniegów (4)
• Potem zdania układają dzieci, a pozostałe osoby liczą w nich słowa

8. Improwizacja ruchowa do piosenki poznanej dzień wcześniej „Wiosna w błękitnej sukience”.

9. Zabawa paluszkowa (dzieci ją znają)

• Raz pajączek mały wspinał do góry
• Chciał zobaczyć słońce, a zobaczył chmury
• Zaczął padać deszczyk, zmył pajączka z góry
• A pajączek dzielny znowu pnie do góry

10. Ćwiczenie pamięci ruchowej „Wiosenne obrazki”

• Kreślenie przez nauczyciela palcem w powietrzu rysunków związanych tematycznie z wiosną.
• Odgadywanie przez dzieci co nauczyciel narysował.
• Samodzielne odtwarzanie rysunków.
• Nauczyciel rysuje, np. chmurkę, krokusa, słonce, deszcz, bociana.

Kliknij i pobierz ćwiczenie!

 

 

1. Modlitwa poranna – Dzień Świętego Józefa

• Ojcze nasz …
• Zdrowaś Mario…
• Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami i za naszymi rodzinami
• Święty Józefie módl się za nami

Dziś jest Uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, wspólnie odczytamy fragment  Ewangelii :

2. Ćwiczenia poranne

• Ćwiczenia równowagi „Idziemy miedzy kałużami” -Dzieci maszerują na palcach miedzy krążkami – kałużami, wysoko unosząc kolana
• Ćwiczenia ożywiające: Dzieci biegają w różnych kierunkach – na sygnał skaczą do przodu, omijając kałuże.

3. Zabawa słowna „Co nam dajesz wiosno”

Dzieci siedzą w kole, w środku na tronie (krzesełku) siedzi Wiosna ( ma wianek z kwiatów na głowie)

Dzieci kolejno podchodzą do wiosny, kłaniają się przed nią i zadają pytanie: Co nam dajesz wiosno?

Wiosna odpowiada na pytanie i zamienia się z pytającym na miejsca.

Dzieci, które wcielają się w rolę wiosny, nie powtarzają  wcześniej podanych wiosennych oznak. Jeśli nie maja swojego pomysłu, muszą opuścić tron, na którym siada dziecko mające nową propozycję.

 

4. Zabawy matematyczne „Liczymy do dziewięciu”

Porównywanie liczebności zbiorów Zbiory równoliczne. Dzieci siedzą na dywanie  w 8 – osobowych zespołach (Można porozkładać lalki, misie, lub klocki jeśli nie ma takiej liczby osób)

• W którym zespole jest najwięcej dzieci?
• Jak to sprawdzić ?  Np. Ustawić się dwójkami
• W którym zespole jest najmniej dzieci?
• Na środek wychodzą dwa zespoły  8 – osobowe
• W którym zespole jest więcej dzieci? (Jest tyle samo)
• Połóżcie przed swoim zespołem kartonik z odpowiednią liczba krążków
• Dzisiaj do przedszkola przyszedł nowy kolega i przydzieliłam go do drugiej grupy (Nauczyciel dołącz jedno dziecko)
• W którym zespole jest więcej dzieci? O ile więcej?
• W którym zespole jest mniej dzieci? (8)
• Ile dzieci jest w drugim zespole? (9)

5. Zabawa orientacyjno – porządkowa „Kaprysy pogody”

Akompaniament w rytmie ćwierćnut na tamburynie (do maszerowania) oznacza, że świeci słonce – dzieci spacerują; zmiana akompaniamentu na ósemki (do biegania) oznacza zmianę pogody – pada deszcz i dzieci jak najszybciej chronią się w domu – w wyznaczonym miejscu.

 

Godzina 12.00

Wspólna modlitwa Anioł Pański – o ustanie epidemii

 

 

6. Zabawa ruchowa „Deszczowe kropelki”

Dzieci dobierają się parami i ustawiają dowolnie w sali.

Jedno dziecko z pary jest drzewem i staje w lekkim rozkroku rozkładając ręce. Na hasło słonce świeci  – dzieci niebędące drzewami biegają na palcach po całej Sali. Na hasło pada deszcz – każde dziecko biegnie do swojego drzewa i staje plecami przy plecach kolegi, jakby chroniło się przed deszczem. Po kilkukrotnym wypowiedzeniu haseł następuje zmiana ról.

7. Zabawy z wykorzystaniem przysłowia: W marcu jak w garncu

Zapoznanie z przysłowiem; wspólne wyjaśnienie co to oznacza.

Powtarzanie przysłowia jak echo za nauczycielem –  w różnym tempie, z różną intonacją głosu. Interpretowanie przysłowia  w dowolny sposób przez chętne dzieci, np. wymawianie szybko, cicho, nisko, wysoko, śpiewanie przysłowia na własna melodię – powtarzanie przez pozostałe dzieci.

 

8. Improwizacja ruchowa do dowolnej muzyki „Taniec deszczowych kropelek”

 

Propozycja modlitwy przed posiłkiem: Wersja śpiewana lub mówiona

Panie Jezu zapraszamy
Zapraszamy na posiłek z nami
Pobłogosław Panie na tym stole dary
Które dzięki Tobie dzisiaj spożywamy
Panie Jezu usiądź z nami
Tak jak dawniej siadałeś z uczniami
Pobłogosław Panie na tym stole dary
Które dzięki Tobie dzisiaj spożywamy.

1. Modlitwa poranna – Dzień Najświętszego Sakramentu

Ojcze nasz…
Zdrowaś Mario…
Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami i z naszymi rodzinami
Jezu Eucharystyczny zmiłuj się nad nami

Propozycja piosenki na ten dzień:
Halo? Panie Boże to ja
Znasz mnie przecież od zawsze
Halo? Ja dziecina twa
Wiesz, gdy się śmieję gdy płaczę
Wierzę, że Ty słyszysz mnie, więc pozdrawiam Cię
Twoja linia nie jest nigdy zajęta
Czy w tygodniu, niedzielę czy święta
Wystarczy tylko poświęcić Ci czas, a Ty znów wysłuchasz nas.
2. Zabawa „Dokończ zdanie”
Dzieci kończą rozpoczęte zdanie:
Lubię wiosnę bo…
Kolor jaki kojarzy mi się z wiosną to…
Lubię jak jest wiosna, bo wtedy można…

3. Zabawy przy piosence „Wiosna w błękitnej sukience”
Improwizacja ruchowa do piosenki według pomysłów dzieci.

4. Improwizacje wokalne
Dzieci śpiewają tekst – wołanie wiosny – na wymyślone melodie.
Wiosno, wiosno, nie zwlekaj, przybądź do nas z daleka.

5. Rozwiązanie zagadki
Gdy świeci słonce, stawiasz go w kącie. 
A gdy deszcz pada, nad głową go rozkładasz. Co to jest?(Parasol)

6. Ćwiczenia plastyczne z wykorzystaniem symetrii osiowej.
Prezentowanie obrazków przedmiotów, roślin, zwierząt, które po rozłożeniu
Osi symetrii, przechodzącej przez ich połowę, nakładają się na siebie.
Np. serce, jabłko, motyl.

7. Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.
Dzieci dostają kartki formatu A4, składają je na pół wzdłuż dłuższego boku.
Na połowie kartki malują połowę parasola, tak by uciętym brzegiem stykał
się ze śladem zgięcia kartki. Wzdłuż linii zagięcia malują prostą rączkę.
Malują też kilka kropli deszczu, oczywiście też na tej połowie kartki co 
parasol. Składają kartki wzdłuż wcześniejszej linii zagięcia, a potem je 
rozkładają i oglądają cały parasol.

 

Godz. 12.00
Wspólna modlitwa Anioł Pański – o ustanie epidemii

 

8. Zagadki logiczno – matematyczne.

Osiem kanapek zrobiła mama,
Ale była głodna, jedną zjadła sama.
Gdy dzieci przyszły na śniadanie
Za ile kanapek dziękowały mamie?

Siedem czekoladek dostał Jaś od Zosi
Dał jedną Basi i jedną Gosi
Ile dziewczynkom dał czekoladek
Ile sam zjeść może, jeśli zje obiadek?
9 Zabawa ruchowa „Dzwoneczek”
Dzieci biegają po sali swobodnie.
Na dźwięk dzwoneczka, zatrzymują się i wykonują polecenie np. podskakują,
zatrzymują się, przykucają.

10. Zabawa paluszkowa „Kółeczka”

Dwa kółeczka się spotkały,
Tak powstały okulary,
A więc załóż je na nos,
I nie ważne czy świeci słonce, 
Czy wieje wiatr, ty oglądaj przez nie świat.

 

Pozdrawiam wszystkie dzieci, życzę wytrwałej i przyjemnej zabawy
Nie zapominajcie o modlitwie!

1. Modlitwa poranna – Dzień Najświętszego Serca Jezusa

Ojcze nasz…
Zdrowaś Mario…
Błogosławiony Ojcze Edmundzie módl się za nami i za naszymi rodzinami.
Najświętsze Serce Jezusa zmiłuj się nad nami.

Piosenka proponowana na ten dzień: „Wielki post – budujemy wielki most”

Zbudujemy wielki most
Most do Ojca, który w niebie
Czeka na mnie i na Ciebie
Czeka na mnie i na Ciebie

 

2. Ćwiczenia poranne

Zabawa „Oglądamy przebiśniegi”: Dzieci spacerują po Sali. Na hasło „Przebiśniegi” wykonują przysiad i patrzą na podłogę – przyglądając się przebiśniegom.

Ćwiczenie nóg „Huśtawka”: Dzieci stoją parami w rozsypce, twarzami do siebie i podają sobie ręce wyprostowane w łokciach. Jedno dziecko wykonuje przysiad, drugie wspięcie na palce. Potem następuje zmiana.

 

3. Słuchanie opowiadania „Tajemniczy gość”

Mamy gościa! – krzyknął tata od drzwi.
Jak to? Mama wpadła w przerażenie. Nie spodziewałam się gości na obiedzie! I słusznie! Ktoś czeka na nas w parku – uspokoił ją tata.
Zjedzmy więc obiad w drogę!
Połykaliśmy gorącą zupę parząc sobie języki.
Czy to kobieta? Spytała mama z lekkim lękiem.
Mhm – przytaknął tata.
Pewnie ciocia Mariola – skrzywił się Mikołaj
Ciocia jest dentystką i zawsze przypomina o kontrolnych wizytach.
Nie! Tata był bardzo tajemniczy.
Po chwili staliśmy w Kolorowych kaloszach prze blokiem.
Tam ja widziałem tata wskazał ręką dzika część parku.
Zwykle nikt w niej nie przebywał.
Ruszajmy ! Nie wypada, aby piękna dama zbyt długo na nas czekała.
Zośka, co piękna dama robi sama w lesie? – spytał Mikołaj gdy przedzieraliśmy się przez zarośla.
Nie wiem – odsapnęłam.
Przed chwilą tu była – tata ściszył głos, pochylony nad leśna ściółką .
Spójrzcie! Przed nam rozpościerał się dywan z białych kwiatów.
Przebiśniegi! Mama aż westchnęła z zachwytu – Jaki piękny dywan!
Tata stał już po drugiej stronie polany. I tu już była – pokazał nam skraj pagórka posypany starymi liśćmi. Wystawały spod nich łebki innych kwiatów. Błyszczały w słońcu jak cekiny.
Krokusy! – mama klasnęła w dłonie.
Nagle tuż przed nami przyleciała para wesołych ptaków. Każdy miał w dziobie gałązkę lub trawkę.
To szpaki – tata skierował na lecącą parę lornetkę. Przybyły tu razem z naszą nieznajomą.
Chyba wiem, kim jest! Mikołaj klasnął w ręce.
A ty Zosiu? mama spojrzała na mnie z uśmiechem. Domyślasz się kim jest ta dziwna nieznajoma? Czy to… wiosna? – zapytałam z nadzieją.
Tak ! – zakrzyknęli wszyscy zgodnie.
Kiedy stało się jasne kogo szukamy, nagle dostrzegłam ja wszędzie.
Na każdym krzaczku. Pokrywała rosą dojrzewające pączki. A na leszczynie zakwitła czerwonymi kuleczkami.
Zewsząd otaczała nas śpiew ptaków i pracowite brzęczenie.
Co tak brzęczy? Mikołaj nadstawiał uszu.
To pszczoły dzielne pracowite! Spójrzcie jak zaglądają do kwietnych kielichów. Przenoszą pyłki kwiatowe.
Pomagają wiośnie rozkwitnąć – powiedziała mama.
„Mama mogłaby pisać wiersze” – pomyślałam.
Nagle tata położył palec na ustach, a potem wyciągnął rękę ku górze.
Spójrzcie … szepnął.
Nad nami przelatywały dwa piękne bociany.
Wiosna! – krzyknęliśmy wszyscy jednocześnie.

 

4. Rozmowa na temat opowiadania

• Kim była dziwna nieznajoma?
• Jakie oznaki wiosny były wymienione w opowiadaniu?

 

5. Improwizacja ruchowa do piosenki „Wiosna w błękitnej sukience” Według pomysłów dzieci.

 

Godz. 12.00

Wspólna modlitwa Anioł Pański – o ustanie epidemii

 

6. Tworzenie korowodu wiosennego

Dzieci podają sobie ręce, stają za nauczycielem tworząc węża.
Każdy z nich ma przypięty na ubraniu obrazek kojarzący się z wiosną
(kwiaty, ptaki), a nauczyciel ma na głowie wiosenny wianek.
Korowód przechodzi przez wszystkie sale, zapraszając dzieci na powitanie wiosny.

 

7. Zagadki logiczno – matematyczne

Po deszczu zebrały się trzy kałuże:
Jedna była mała, a trzy były duże.
Jedna szybko wyschła, bo już nie padało
Ile kałuż na drodze zostało?
 
Jedna kaczka duża,
Cztery kaczki małe,
Ile wszystkich kaczek
Liczy stadko całe?

 

Dołączam kolorowanki dla dzieci -> TUTAJ

Kochane dzieci pamiętajcie o modlitwie.

 

Informacja dla Was kochani rodzice:

Papież Franciszek, zachęcił, aby w piątek o godzinie 18.00 wziąć udział we mszy świętej, którą odprawi na dziedzińcu bazyliki św. Piotra.

Nabożeństwo to będzie transmitowane za pośrednictwem mediów, w jego trakcie Papież udzieli błogosławieństwa Urbi et Orbi i umożliwi wiernym otrzymanie odpustu zupełnego.

 

„Wiosna – nowy film edukacyjny dla dzieci po polsku – YouTube”